بهترین انیمه های تاریک که دست Chainsaw Man را از پشت می‌‌بندند

زمانی که حرف از انیمه های تاریک به میان می‌آید، اغلب افراد از ترس عقب می‌کشند. جای تعجبی هم ندارد. این انیمه‌ها بی‌رحمی انسان را به وحشی‌ترین شیوه ممکن نمایش می‌دهند. به همین دلیل تماشای آن به تمام افراد و سنین توصیه نمی‌شود. در این میان می‌توان به آثاری مانند Chainsaw Man (مرد اره‌ای) اشاره کرد. با این حال نباید این آثار را مطلقا تاریک و ترسناک دانست؛ چرا که اغلب در پشت پرده سیاه خود، نوری از امید را به نمایش درمی‌آورند.

حتی Chainsaw Man که به عنوان یکی از تاریک ترین انیمه های تاریخ شناخته می‌شود، در پس خشونتش عمقی احساسی پدید می‌آورد که تجربه بیننده را از مفهوم ترس شخصی‌سازی می‌کند. هرچند ممکن است در نگاه اول از شدت بی‌رحمی داستان این انیمه شوکه شوید، اما با پیشروی در روایت کم کم دنبال آثاری می‌گردید که از ماجرای دنجی تاریک‌تر باشد. در این مطلب با ما همراه باشید تا سفری عمیق به انیمه های تاریک تاریخ داشته باشیم.

Gantz

انیمه گانتز (Gantz) از آن دست آثاری است که حتی یک لحظه به بیننده خود رحم نمی‌کند و یک راست سراغ اصل مطلب می‌رود. هرچند سبک روایی آن با مرد اره‌ای متفاوت است، اما در آشکارسازی تاریکی‌های انسانی از هیچ عنصر بی‌رحمی نمی‌گذرد. در دنیای این انیمه جان انسان ارزش چندانی ندارد و خشونت جنسی نیز بخش جدایی‌ناپذیز از واقعیت است. در ماموریت‌هایی که شخصیت‌هایی همچون کی (Kei) و ماسارو (Masaru) برعهده می‌گیرند، سلاخی کردن در متروها کمترین حد خشونت به شمار می‌رود.

بنابراین اگر از آن دست افرادی هستید که با طنز سیاه و تلخ Chainsaw Man ارتباط برقرار کردید، گانتز می‌تواند اثر جذاب دیگری در همین سبک و سیاق با کمی تفاوت جزئی باشد. با این حال باید مراقب باشید. برخلاف مرد اره‌ای که در میان خشونت‌هایش از عمق احساسی بهره می‌برد، Gantz پر از شوک‌های بی‌هدف و تکان‌دهنده است.

Devilman: Crybaby

کمتر انیمه مدرنی را می‌توان پیدا کرد که از نظر اخلاقی به اندازه Devilman: Crybaby تاثیرگذار باشد. این بازسازی کلاسیک که ساخته ماسائاکی یواسا در سال ۲۰۱۸ است، داستان شخصیتی به نام آکیرا فودو را روایت می‌کند که به موجودی نیمه انسان و نیمه شیطان تبدیل می‌شود. با این حال همدلی انسانی نیز نمی‌تواند او را از آشوب دور نگه دارد. وحشت واقعی در داستان مرد شیطانی زمانی آغاز می‌شود که او شروع به مبارزه با شیاطین می‌کند.

انیمیشن Devilman سیال و انعطاف‌پذیر است و تصاویر آن بی‌وقفه بین واقعیت و کابوس جابه‌جا می‌شود. هرچند خشونت در ورایت این انیمه بسیار شوکه‌کننده است، اما ارزش آن فراتر از یک نمایش خون‌آلود و بی‌رحم به نظر می‌رسد. در حقیقت داستان مرد شیطانی به‌خوبی از تاثیر تترس بر انسان پرده‌برداری می‌کند. با این حال بسیاری از طرفداران این حجم از صداقت در بیان احساسات را نپسیدند و آن را اثری تلخ خطاب کردند.

Attack on Titan

بدون شک انیمه اتک آن تایتان یکی از تاثیرگذارترین انیمه های تاریک دوران خود است. این انیمه همچنین دید مخاطبان را نسبت به ژانر فانتزی تغییر داد. شاید در نگاه اول تصور کنید که داستان آن درباره مبارزه انسان با موجودات عظیم‌الجثه و بی‌رحم است، اما در حقیقت موضوعاتی فراتر را دربرمی‌گیرد. در حقیقت هاجیمه ایسایاما، خالق داستان نشان داد که چطور یک سیستم سیاسی می‌تواند از نفرت و چرخه خشونت تغذیه کند و به بشریت آسیب برساند. البته انیمیشن جذاب استودیوهای Wit و MAPPA در این امر نقش بسزایی داشت.

اشتباه نکنید. خشونت در انیمه اتک آن تایتان تنها با صحنه‌ها خونین به نمایش درنمی‌آید. بلکه بیش از همه خود را در قالب نیت‌های خیری نشان می‌دهد که از روی ترس و یا نفرت آشکار، مسیرشان به تاریکی ختم می‌شود. فرقی نمی‌کند که تغییر رویه ارن را در نظر بگیریم یا عذاب وجدانی که راینر به آن دچار شد. انیمه در هردو حالت به خوبی وجه عمیق و هولناک انسان را به تصویر می‌کشد. هرچند بسیاری از طرفداران از پایان این اثر شاکی هستند، اما هیچ اتفاق دیگری جز آنچه در پایان رخ داد نمی‌توانست به ما نشان دهد که گاهی بدترین هیولاها درون خود ما زندگی می‌کنند.

Corpse Party: Tortured Souls

فریب ظاهرش را نخورید. در مهمانی اجساد (Corpse Party: Tortured Souls) حتی بینندگان نیز در امان نیستند. استودیو Team GrisGris نخستین بار بازی ویدئویی به همین نام ساخت و پس از آن اقتباس انیمه‌ای در چهار قسمت فشرده ارائه شد که هیچ کم و کسری نسبت به نسخه اصلی نداشت و به همان اندازه توانست لحظه‌های شوکه‌کننده‌ای را در راهروهای دبستان نفرین‌شده به نمایش بگذارد. شخصیت‌های داستان نیز در طی هر جنایت هولناکی که رخ می‌دهد، به جای رشد کردن، فرومی‌پاشند.

در انیمه مهمانی اجساد، ترس در آشکارترین حالت ممکنش به نمایش درمی‌آید. این را می‌توان از اندام‌های پیچ‌خورده، مرگ‌های دقیق و شکنجه‌گر و خشونت عریان جاری در سراسر روایت فهمید. هرچند وفاداری به نسخه اصلی تحسین‌برانگیز است، اما  این حجم از اتفاقات شوکه‌کننده به مذاق برخی از طرفداران خوش نمی‌آید. جای تعجبی هم ندارد. برخلاف مرد اره‌ای که عمق احساسی و تدریجی دارد، Corpse Party کاملا خشن و بی‌رحم است. به همین ترتیب نیز بینندگان در چرخه‌ای از گناه و مجازات بی‌پایان گرفتار می‌شوند که هیچ یک از شخصیت‌ها نمی‌توانند از آن فرار کنند.

Berserk

شاید در نگاه اول به چشم نیاید، اما انیمه برزک حتی از Chainsaw Man نیز بی‌رحم‌تر است. کنتارو میورا در نسخه اصلی مانگا، داستان زندگی شخصیتی به نام گاتس را روایت می‌کند. سرنوشت او را در مسیری قرار می‌دهد که از شرارت‌های انسانی مدام زخم بخورد و درنهایت به یک مزدور تبدیل شود. داستان گاتس بیش از آنکه رنگ و بوی قهرمانی داشته باشد، از جنس رنج و تنهایی است. او به گروه شاهین می‌پیوندد اما خیلی زود با خیانت گریفیت مواجه می‌شود و زخم تازه‌ای بر پیکره اعتمادش می‌خورد.

وحشت در برزک از دل خیانت و بی‌تفاوتی خدایان زاده می‌شود. هرچند اقتباس انیمه‌ای در برابر رنج‌های نسخه اصلی حرفی برای گفتن ندارد، اما باز هم تماشای آن بیننده را به عمق دنیایی پر از درد و تاریکی می‌برد. در حقیقت همین تلخی بی‌امان است که به داستان معنا و شکوهی خاص می‌بخشد و مفهوم استادگی در جهانی پر از بی‌رحمی را به ما می‌آموزد.

Genocyber

نزدیک به سه دهه پیش از Chainsaw Man، انیمه‌ای به نام Genocyber منتشر شد که خشونتی غیرقابل‌درک را به تصویر کشید. این انیمه که متعلق به دهه‌ ۹۰ میلادی است، ترکیبی از دوقلوهایی ارائه می‌دهد که قدرت‌های ذهنی و بیوتکنولوژی نظامی را در هرج‌ومرجی آخرالزمانی در هم می‌آمیزند. هرچند منطق داستان به طور کلی چندان قدرتمند نیست، اما همین ابهام در روایت بخش قابل‌توجهی از جذابیتش را شکل می‌دهد.

در حقیقت اگر یک اثر سایبرپانکی را از فیلتر خشونت‌های دوران نوجوانی عبور دهیم، بدون شک به انیمه‌ای مانند Genocyber می‌رسیم که در آن روایت اغلب به حاشیه می‌رود تا ویرانی شهرها و درهم‌تنیدگی بدن‌ها با ماشین‌ها در مرکز توجه قرار گیرد. این اثر هیچ توجیهی برای خشونت خود ارائه نمی‌دهد؛ بلکه صرفا در آن غوطه‌ور می‌شود. گرچه ممکن است این رویکرد کمی افراطی به نظر برسد، اما در واقع به خود را عمدا از زشتی واقعیت پاک می‌کند.

Blood-C

اگر پس از تماشای انیمه Blood-C ناراحتی تمام وجودتان را فراگرفت، تعجب نکنید؛ چرا که سلاح اصلی انیمه همین حس تلخ است. حتی سایا به عنوان شخصیت اصلی نیز در امان نیست. هرچند در نگاه اول او دانش‌آموز شاد و خوشحالی به نظر می‌رسد که شب‌ها به شکار هیولاها می‌رود، اما این مقدمه‌ فریبنده به‌تدریج به نمایشی از بی‌رحمی مطلق تبدیل می‌شود. در حقیقت آنچه که در ابتدای داستان شبیه به رنگ سبز و نشاط آور ژانر برش زندگی است، ناگهان رنگ قرمز خون به خود می‌گیرد. البته این تمام ماجرا نیست.

ریتم آرام و آفتابی Blood-C سبب می‌شود خشونت‌هایش حالتی تمسخرآمیز پیدا کند؛ به طوری که بیننده تصور می‌کند خود جزئی از آزمایش بی‌رحمانه داستان است. این انیمه در عین جسارت، گاه این حس را القا می‌کند که در حال بهره‌کشی از احساسات مخاطبانش است. هرچند لحن آن نیز کمی لغزش دارد، اما همین موضوع نیز در خدمت روایت است و وحشت بیشتری به جان بیننده می‌اندازد.

Another

اگر بخواهیم حس تماشای انیمه دیگر (Another) را توصیف کنیم، مانند این است که شخصی آهسته آهسته روی دستتان آب جوش بریزد. در حقیقت این اثر از معدود انیمه های تاریک و مدرنی است که با وحشت تدریجی خود جان بیننده را به لبش می‌رساند. انیمه Another، محصول سال ۲۰۱۲ و استودیو P.A. Works ، بر پایه‌ داستانی از یوکیتو آیاتسوجی ساخته شده است و بدون استفاده از خون و هیولا و تنها با رخدادهای روزمره‌ای چون صبح‌های مه‌آلود و کلاس‌های خالی ترس خود را به مخاطب منتقل می‌کند.

در برخورد نخست ورود کوئیچی ساکاکی‌ بارا به عنوان دانش‌آموز انتقالی به دبیرستان شمالی یومی‌یاما، بی‌ضرر به نظر می‌رسد تا اینکه کم‌کم حوادث عجیبی در داستان رخ می‌دهد. هرچند در انیمه Another خبری از صحنه‌ها خونین نیست، اما همین سکوت در نشان دادن تصاویر ذهن بیننده را به سوی تصویرسازی وحشتناک‌ترین صحنه‌ها می‌کشاند. در این انیمه، حتی اتفاقی ساده‌ای مانند افتادن یک وسیله یا جابه‌جایی یک صندلی، می‌تواند حس مرگبار و اجتناب‌ناپذیری بیافریند. در حقیقت همین طبیعی بودن ظاهری در داستان، خود نشانه‌ای از بروز فاجعه است. به همین دلیل نیز تماشای Another ممکن است برای تمام مخاطبان آسان نباشد.

Violence Jack

از دیگر آثار تاریکی که گو ناگای، خالق Devilman در کارنامه خود دارد، می‌توان به خشونت جک (Violence Jack) اشاره کرد که یکی از جنجالی‌ترین انیمه‌های او نیز به شمار می‌رود. جای تعجبی هم ندارد؛ چرا که با وجود گذشت دهه‌ها از انتشار نخستین قسمت، همچنان تماشای آن سخت و طاقت‌فرساست. داستان از همان ابتدا جک را در سرزمینی رها می‌کند که به وسیله آدم‌خواران اداره می‌شود. به همین ترتیب او باید هر روش درست و غلطی را به کار بگیرد تا تنها بتواند زنده بماند.

خشونت در Violence Jack چنان اغراق‌آمیز و هولناک است که گاه مرز میان نمایش و سوءاستفاده از احساسات بینندگان را در هم می‌شکند. با این حال، تماشای فروپاشی تمدن در جهان آن همچنان جذاب است. بنابراین اگر به دنبال آرامش یا امید هستید، اصلا سراغ این انیمه نروید.

Parasyte: The Maxim

استفاده از بدن‌های غیرعادی یا ادغام شده با موجودات دیگر، عنصر تازه‌ای در انیمه های تاریک به شمار نمی‌رود. با این حال انیمه Parasyte: The Maxim آن را به شکلی عمیقا شخصی و فلسفی بازآفرینی می‌کند. این انیمه که براساس مانگا هیتوشی ایواکی  توسط استودیو Madhouse ساخته شده است، داستان نوجوانی به نام شینیچی ایزومی را روایت می‌کند که دست راستش میزبان انگل سخنگویی به نام میگی می‌شود.

هرچند او در ابتدا سعی دارد با واقعیت جدید بدنش کنار بیاید، اما این تلاش برای سازگاری خیلی زود جایش را به نبردی فلسفی بر سر معنای انسان بودن می‌دهد. در حقیقت داستان به جای استفاده از پرش‌های ناگهانی یا ترس‌های لحظه‌ای، هولناک بودن خود را از طریق طریق فرسایش تدریجی انسانیت نشان می‌دهد. در این میان، نبردی بی‌صدا میان انسانیت و منطق بی‌روح بیگانگان شکل می‌گیرد و این تضاد به‌خوبی ماهیت دلهره‌آور و تامل‌برانگیز این انیمه را آشکار می‌سازد.

نظر شما درباره این انیمه های تاریک چیست؟ چه اثری دیگری را می‌شناسید که می‌توان از آن به عنوان انیمه تاریک اما عمیق یاد کرد؟ منتظر نظرات ارزشمند شما هستیم.

منبع: Screenrant

بهترین بازی شوتر تاریخ؛ میزگیم با لیل شایان و امید لنون