بازی گوست آف سوشیما (Ghost of Tsushima) به نوعی توانست قبل از انتشار اساسینز کرید شدوز (Assassin’s Creed Shadows) در ژاپن، فرمول اساسینز کرید را به شکل بی‌نظیری پیاده‌سازی کند. این محصول، دنیای باز گسترده و کاملاً جذابی را ارائه داد که پر از چیزهای جالب برای دیدن، شخصیت‌های متنوع برای ملاقات و ماموریت‌های زیادی برای انجام دادن بود. علاوه بر همه این‌ها، مدل مبارزه‌ای فوق‌العاده‌ای داشت که هنوز هم بیشتر بازی‌های اکشن سوم‌شخص AAA را شکست می‌دهد و همچنین مکانیزم‌های استتاری که در مواقع حساس، به‌ویژه برای مقابله با دشمنان زیاد به شخصیت اصلی یعنی جین ساکای، کمک زیادی می‌کردند.

این بازی آن‌قدر خوب بود که کمتر کسی باور می‌کرد تلاش دیرینه یوبی‌سافت برای آوردن فرمول اساسینز کرید به ژاپن فئودالی بتواند از آن پیشی بگیرد. اما حالا شدوز به یکی از پرفروش‌ترین و پرامتیازترین نسخه‌های این فرنچایز در سال‌های اخیر تبدیل شده و ثابت کرده که یوبی‌سافت همچنان قادر است فلسفه‌های گیم‌پلی خود را به‌صورت نوآورانه تغییر دهد و تجربه‌ای واقعاً تحول‌آفرین ارائه کند که از ابتدا تا انتها لذت‌بخش است. می‌توان گفت که بازی اساسینز کرید شدوز تقریباً در همه زمینه‌ها نسبت به گوست آف سوشیما برتری دارد.

اساسینز کرید شدوز از گوست آف سوشیما بهتر است

شدوز جهان بهتر و مخفی‌کاری بهتری دارد

کیفیت غیرمنتظره اساسینز کرید شدوز اصلاً از چشم علاقه‌مندان دور نمانده است. یوبی‌سافت برخی از بازی‌های موردعلاقه بسیاری از گیمرها را ساخته؛ اما دوره ضعیف این سازنده، به‌ویژه درمورد سری محبوب اساسینز کرید، کاملا نمایان است. همین موضوع باعث شده بود تا طرفداران نگران باشند که شدوز نتواند به سطح کیفی گوست آف سوشیما برسد؛ اما خوشبختانه همان‌طور که پیش‌تر هم اشاره شد، این‌طور نیست. می‌توان گفت در بسیاری از جنبه‌ها به‌ویژه در موارد مهم، اساسینز کرید شدوز از سوشیما پیشی گرفته است.

شاید بزرگ‌ترین برتری اساسینز کرید شدوز نسبت به گوست آف سوشیما در مکانیک‌های مخفی‌کاری آن باشد. سیستم مخفی‌کاری نسبتاً محدود و به طرز عجیبی غیرقابل انعطاف سوشیما بدون شک کمی تنوع به گیم‌پلی جهان‌باز این عنوان اضافه کرده بود، اما هرگز آن‌طور که باید و شاید قدرتمند به نظر نمی‌رسید؛ به‌ویژه با توجه به این‌که جین به‌عنوان شبح افسانه‌ای شناخته می‌شد. اما شدوز داستان کاملاً متفاوتی دارد؛ مخفی‌کاری نه‌تنها یکی از عناصر اصلی و اساسی چرخه گیم‌پلی آن است، بلکه تجربه‌ای بی‌نهایت لذت‌بخش را ارائه می‌دهد.

البته، این برتری یک نکته کوچک هم دارد. مخفی‌کاری در اساسینز کرید شدوز فقط در بالاترین سطح سختی بازی واقعاً لذت‌بخش است؛ زیرا در حالت‌های آسان‌تر ممکن است بیش از حد ساده به نظر برسد؛ اما در بالاترین درجه سختی، مخفی‌کاری به‌طور محسوسی پرتنش می‌شود و بازیکنان را مجبور می‌کند تا برای نفوذ به هر قلعه به‌شدت محافظت‌شده، استراتژی مناسبی طراحی کنند. با این حال، حتی در این شرایط هم تنوع بیشتر در گزینه‌های مخفی‌کاری شدوز، از جمله ابزارهای اضافی، قابلیت‌های حرکتی انعطاف‌پذیرتر نائوئه و عناصر پویای متنوعی مانند تغییر فصل‌ها و نورپردازی، باعث می‌شود که این بازی در زمینه مخفی‌کاری به‌طور چشمگیری از گوست آف سوشیما برتر باشد.

شدوز تنها در زمینه مخفی‌کاری موفق نیست و دنیای باز آن نیز متنوع‌تر است. تغییرات فصلی که پیش‌تر به آن اشاره شد و تنوع بیشتر NPCها باعث شدند که این جهان، زنده‌تر و پویاتر احساس شود. واقع‌گرایی عمیق اساسینز کرید شدوز باعث می‌شود که نسخه بازسازی‌شده ژاپن فئودالی در این بازی بسیار دقیق‌تر و واقعی‌تر به نظر برسد؛ برخلاف دنیای گوست آف سوشیما که سبک بصری اغراق‌آمیزی دارد. علاوه بر این، رویدادهای درون دنیای شدوز نیز سودمندتر و متنوع‌تر هستند؛ به‌طوری که برای به‌دست آوردن پاداش برخی از آن‌ها، به دانش عمیق‌تری از آن دوره تاریخی نیاز است.

گوست آف سوشیما در مبارزات بهتر عمل می‌کند

مبارزات سوشیما به طور قابل توجهی بهتر هستند

هرچقدر هم که بازی اساسینز کرید شدوز عالی باشد، گوست آف سوشیما در یک بخش کاملاً از آن برتر است. نقطه قوت سوشیما مبارزات آن بودند؛ نه‌فقط به این دلیل که از نظر بصری فوق‌العاده تماشایی به‌نظر می‌رسیدند، بلکه به این خاطر که در تمام مدت بازی جذابیت خود را حفظ می‌کردند. سوشیما عنوان کوتاهی نیست؛ اما مبارزاتش هرگز یکنواخت یا خسته‌کننده نمی‌شوند. انیمیشن‌های روان، همراه با حرکات رزمی که به سبک بتمن آرکام طراحی شدند، باعث می‌شود که این بازی یکی از واقع‌گرایانه‌ترین و بهترین تجربه‌های مبارزه تن‌به‌تن در بازی‌های سوم‌شخص را ارائه دهد.

مبارزات گوست آف سوشیما آن‌قدر عالی هستند که همین موضوع می‌تواند دلیل اصلی هیجان طرفداران برای عنوان بعدی این مجموعه یعنی گوست آف یوتی (Ghost of Yotei) باشد. در مقابل، هرچند مدل مبارزه در اساسینز کرید شدوز کاملاً قابل قبول است، اما در این مقایسه به‌طور محسوسی ضعیف‌تر به نظر می‌رسد. البته این به معنای بد بودن مبارزات این بازی نیست. نبرد با آشیگاروها در نقش یاسوکه یا تلاش برای زنده ماندن به‌عنوان نائوئه از بخش‌های درخشان آن هستند. با این حال، مبارزات اغلب بیش از حد خشک و غیرطبیعی احساس می‌شوند؛ سیستم قفل کردن روی دشمنان (Lock-on) گاهی برای انتخاب هدف دچار مشکل می‌شود و انیمیشن‌ها هرگز به اندازه گوست آف سوشیما روان و طبیعی به نظر نمی‌رسند.

با این حال، جایی که اساسینز کرید شدوز واقعاً در مبارزاتش ضعف دارد، میزان سختی آن است. زمانی که بازیکنان بهترین تجهیزات لجندری را در بازی به‌دست می‌آورند، مبارزات به شکل غیرقابل باوری آسان می‌شوند؛ تا جایی که حتی نائوئه هم می‌تواند به‌راحتی با سرسخت‌ترین دشمنان مقابله کند. این چیزیست که نباید رخ دهد و در گوست آف سوشیما هم هرگز چنین مشکلی وجود نداشت. استودیوی ساکر پانچ (Sucker Punch Productions) توانست سطح دشواری بازی را در هر سه منطقه گوست به‌گونه‌ای حفظ کند که هم چالش‌برانگیز و هم رضایت‌بخش باشد. میزان قدرت جین، حتی در آخرین نبرد بازی به‌اندازه کافیست و او هرگز بیش از حد شکست‌ناپذیر نمی‌شود که همین موضوع باعث درخشش مبارزات این عنوان شده است.

اساسینز کرید شدوز هم سیستم مبارزات قابل قبولی دارد

این بازی تنوع زیادی را ارائه می‌دهد

مبارزات بازی اساسینز کرید شدوز همچنان بسیار سرگرم‌کننده هستند. اگرچه گاهی اوقات بیش از حد آسان می‌شوند، اما حداقل در مورد یاسوکه این حس قدرت، منطقی به نظر می‌رسد. حتی در سخت‌ترین درجه بازی، مشخص است که یاسوکه نباید در مبارزات چندان به مشکل بخورد. یوبی‌سافت او را به‌گونه‌ای طراحی کرده که مانند یک Oni (موجودی شیطانی در فرهنگ ژاپنی که جثه‌ای غول‌پیکر و ترسناک دارد) قدرتمند بجنگد تا با سبک مبارزه سریع‌تر و شکننده‌تر نائوئه در تضاد قرار بگیرد و این رویکرد کاملاً قابل درک است.

سبک مدرن نقش‌آفرینی در بازی‌های اساسینز کرید به‌طور فزاینده‌ای به یک تجربه مبتنی بر مبارزات تن‌به‌تن تبدیل شده و در نتیجه ارائه حس قدرت، یک انتخاب مهم محسوب می‌شود. شدوز سعی دارد این روند را با سبک سنتی مبارزات عناوین این فرنچایز متعادل کند که برای طرفداران قدیمی سری جذاب است؛ اما چندان با مدل جدید بازی سازگار نیست، به‌ویژه زمانی که با تمایل شدید یوبی‌سافت به اعمال محدودیت‌های سطحی ترکیب می‌شود.

بازی اساسینز کرید شدوز به اندازه بی‌رحمی‌اش، آسان هم هست و همین یکی از دلایلی است که باعث می‌شود از گوست آف سوشیما لذت‌بخش‌تر باشد. مبارزه با جین می‌توانست برای افرادی که می‌خواستند در یک نبرد سینمایی و پرتنش یک در برابر ۱۰۰ شرکت کنند و پیروز بیرون بیایند، گاهی اوقات کمی ناامیدکننده باشد و حداقل شدوز این امکان را فراهم می‌کند. اما جدای از بحث مبارزات، شدوز عنوان برتری است و اگر این بازی از یک عنوان پنج‌ساله ضعیف‌تر بود، می‌توانست برای طرفدارانش واقعاً ناامیدکننده باشد.

نظر شما درمورد این مقایسه چیست؟ دیدگاه خود درباره بخش‌های مختلف این مطلب را برای ما کامنت کنید.

منبع: Screenrant 

چطوری استریمر حرفه‌ای بشیم؟ میزگیم با امید لنون و سایه