بهترین قسمت‌های سریال شب‌های برره | قسمت اول

شب‌های برره مدعی اصلی کسب عنوان بهترین سریال طنز تاریخ تلویزیون ایران است. این سریال، بین تمام رقبای مهم دیگرش، تنها اثرِ همچنان جذاب و زنده است. کانسپت «برره»، کانسپتی کاملا اورجینال است و در مقابل آثار کپی‌کاری شده مثل پاورچین حرف‌های بسیار بیشتری برای گفتن دارد. شب‌های برره علاوه‌بر این، اثری بسیار عمیق در فرهنگ جامعه‌ی ایرانی به جا گذاشت و از این نظر مقابل رقبایی مثل بزنگاه هم برتر است.

هنوز هم بررسی قسمت‌های مختلف این سریال، جذاب است؛ کاری که قرار است در این مقاله مجله بازار انجام دهیم. شما کدام قسمت را بیشتر دوست داشتید؟

اجباری و سربازی

قسمت‌های ۲۲ و ۲۳ به قدری درخشان هستند که هنوز هم بخش‌های مختلف آن‌ها را در شبکه‌های اجتماعی می‌بینیم. داستان، پیچیدگی خاصی نداشت: یاور طغرل تصمیم گرفت تنبل‌های بالا برره و پایین برره را به اجباری ببرد تا آن‌ها را آدم کند. تقابل یاور و نظام دوبرره با اهالی روستاها برای این‌که به آن‌ها حالی کنند اجباری چیست، نظم چرا مهم است و اصلا زندگی یعنی چه، تقابلی بی‌نهایت خنده‌دار و غیرقابل توصیف است. یاور در این قسمت‌ها بود که کاملا از اهالی قطع امید کرد و به این نتیجه رسید باید هرچه سریع‌تر از آن‌جا فرار کند.

نبوغ تیم نویسنده‌ها در این دو قسمت به اوج رسید. سکانس باز و بست تفنگ که در نهایت به سماور تبدیل شد و البته سکانس شکست ارتش برره از دشمن فرضی و از دست رفتن تپه‌ای استراتژیک، سکانس‌هایی هستند که در تاریخ تلویزیون کم‌نظیر و شاید بی‌نظیر به‌شمار می‌روند.

داربید

دربی تهران در دهه‌ی ۸۰ خورشیدی در اوج هیجان و تقابل‌های خارج از زمین بود. در این مقطع، بازی‌های زیادی به جنجال کشیده شد. کیفیت پایین این رقابت‌ها باعث شد این رقابت به صحنه‌ی زودخوردِ مطلق تبدیل شود.شب‌های برره در همین مقطع، به موضوعی پرداخت که باعث شد این سریال حتی نسبت به استانداردهای خودش هم پرحاشیه باشد. پایین‌برره و بالابرره، سراغ برگزاری مهم‌ترین رقابت فوتبالی منطقه (که به قول کیانوش اصلا تنها بازی ممکن بود) رفتند.

«داربید» تا همین امروز هم در استادیوم‌های ورزشی شنیده می‌شود. اسمی که وجودش را مدیون حاشیه و البته نبوغ قاسم‌خانی است: «چون مربی تیم بازنده رو دار بزنن بهتر بید!». تلاش اهالی دو سمت روستا برای برگزاری، آینه‌ی تمام نمای فوتبال ایران در آن مقطع و حتی تا امروز است. کیانوش، تلاش می‌کرد در روزنامه از تقابل دو تیم حرف‌های فوتبالی و فنی بزند اما هیچ‌کدام از تیم‌ها تمایلی به چیزی جز دعوا نداشتند. روزنامه‌ی برره برای آن بازی تیتر زد «بالابرره صفر، پایین‌برره صفر؛ داوری زیرصفر» و این تیتر واقعی روزنامه‌ی خبرورزشی برای یک از بازی‌های دربی تهران در همان سال‌ها بود.

اقتصاد تک‌محصولی

عنوان قسمت ۷۸ هم عنوانی سیاسی بود. در میانه‌ی دهه‌ی ۸۰، درآمد نفتی ایران به لطف قیمت بسیار بالای نفت (و البته پیش از تحریم) بسیار بالا بود. هم‌زمان، کارشناس‌ها هشدار می‌دادند که تکیه به فقط یک منبع درآمد بزرگ، کشور را با چالش‌های زیادی روبرو خواهد کرد. اهالی برره هم در این قسمت با چالشی مشابه مواجه شدند. اقتصاد تک‌قطبی روستا که کاملا وابسته به نخود و محصولات جانبی آن بود، در خطر قرار گرفت. کیانوش به‌عنوان تنها مغز متفکر روستا معتقد بود با صرفه‌جویی و کنترل مخارج، می‌توان اقتصاد را از حالت تک‌قطبی خارج کرد اما اهالی برره روی ولخرجی تاکید داشتند. تماشای این قسمت، امروز که پیش‌بنی‌ها درباره‌ی اقتصاد کشور (و لابد برره!) محقق شد هم خنده‌دار و هم ناراحت‌کننده است.

بازگشت زورو

بدون تردید یکی از ابزوردترین قسمت‌های نه فقط شب‌های برره بلکه تمام تاریخ تلویزیون. کیانوش در این قسمت با بخش تازه‌ای از تاریخ برره آشنا شد و فهمید زورو هم مثل خیلی خرده‌فرهنگ‌های دیگر، ریشه‌ای برره‌ای دارد. سکانس‌های حضور زورو در خانه‌ی خان پایین برره، بی‌نهایت خنده‌دار بود. کیانوش حتی در قسمت ۵۰ هم نمی‌توانست باورکنند با چه پدیده‌هایی در زندگی روبرو شده است. قسمت بعد که با عنوان انتقام زورو روی آنتن شبکه‌ی سه رفت هم بی‌نهایت خنده‌دار و عجیب بود.

در قسمت‌های بعدی این سری مقاله، قسمت‌های دیگر شب‌های برره را باهم مرور می‌کنیم. شما چه خاطره‌ای از شب‌های برره دارید؟ خاطره‌های خود را با خوانندگان مجله بازار به اشتراک بگذارید.

امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون