فیلم کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی (Captain America: Civil War) به عنوان یکی از بهترین فیلم‌های ابرقهرمانی تاریخ، نبرد پایانی بسیار ماندگاری داشت. این فیلم برخلاف سایر آثار MCU، یک ویلن بیگانه با نیروهای ماورایی نداشت؛ بلکه روایتگر تفرقه و اختلافی بود که توسط یک عامل بیرونی در تیم انتقام جویان رخ داد. همین موضوع باعث شد که نبرد پایانی این عنوان بین کاپیتان آمریکا و آیرون من، در تاریخ فیلم‌های کمیک بوکی جاودان شود.

اگر بخواهید به سراغ طرفداران دنیای سینمایی مارول بروید و از آن‌ها در مورد بهترین فیلم تاریخ MCU بپرسید، احتمالا با اسم یکی از آن‌ها زیاد روبرو خواهید شد: کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی. در بیش‌تر آثار ابرقهرمانی، یک ویلن یا شخصیت منفی وجود دارد که قهرمان‌های داستان برای شکست دادن او دور هم جمع می‌شوند و تمام تلاش خود را به کار می‌گیرند. کاپیتان آمریکا و آیرون من هم در آثار بسیاری این نقش‌ها را ایفا کردند و حتی با کمک هم، از پس این تهدیدهای بیرونی برآمدند. ولی با وجود همکاری‌هایی که بین استیو راجرز و تونی استارک رخ داد، از همان اول می‌شد یک تفاوت عقیده بزرگ را بین آن‌ها تشخیص داد.
از زمانی که این دو شخصیت در سال ۲۰۱۲ و در فیلم انتقام‌جویان با یکدیگر برخورد کردند، یک مشکل کوچکی با هم داشتند. هر دو شخصیت مورد بحث از قدرت رهبری زیادی برخوردار بوده و می‌توانند در بزرگ‌ترین نبردها پیروز شوند. منتها اختلاف عقیده‌ای که بین این دو وجود داشت، در فیلم کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی به اوج خود رسید. پس از فاجعه سوکویا که در فیلم Avengers: Age of Ultron رخ داد، دولت آمریکا تصمیم گرفت تغییر برنامه دهد و از آن به بعد، کاری کند که ابرقهرمان‌ها زیر نظر آن‌ها فعالیت کنند. در حالی که تونی استارک با این ایده موافق بود، استیو راجرز نظر متفاوتی داشت. او فکر می‌کرد که در صورت محقق شدن این موضوع، ابرقهرمان‌ها صرفا به یک ابزار سیاسی و تبلیغاتی برای دولت آمریکا تبدیل می‌شوند.

البته در این بین ویلن اصلی داستان به اسم هلموت زیمو نقش بزرگی در به وجود آمدن این اختلاف‌ها داشت. هلموت زیمو که پیش از این یکی از سربازهای کشور سوکویا بود، در Age of Ultron هزینه سنگینی پرداخت کرد و خانواده‌اش را از دست داد. او پس از اینکه جنازه خانواده‌اش را پیدا کرد، تصمیم گرفت از انتقام‌جویان انتقام بگیرد و عدالت را در حق آن‌ها اعمال کند. سرباز سابق سوکویا با وجود اینکه قدرت فراطبیعی خاصی نداشت، اما آدم به شدت صبور و باهوشی بود. در واقع او با همین ویژگی‌ها توانست کاری کند که بزرگ‌ترین قهرمان‌های زمین، به دشمن هم تبدیل شوند و عمیق‌ترین خط‌های قرمز اخلاقی خویش را هم زیر پا بگذارند.

نتیجه تمامی این اتفاقات و رابطه‌ها، به نبرد پایانی فیلم کاپیتان آمریکا: جنگ داخلی ختم می‌شود؛ صحنه‌ای که می‌توانید در ادامه شاهد ویدیو آن باشید:

در دقایق پایانی این فیلم، هلموت زیمو سه شخصیت اصلی داستان یعنی استیو راجرز، تونی استارک و باکی بارنز را به پایگاه هایدار در سیبری می‌کشاند. پیش از شروع درگیری‌ها، زیمو یک ویدیو به تونی نشان می‌دهد که واقعیت بزرگی را افشا می‌کند. مدت‌ها پیش و در سال ۱۹۹۱، باکی به عنوان یک سرباز زمستان که تحت تأثیر هایدار بود، پدر و مادر تونی را می‌کشد و باعث می‌شود که او به یک یتیمِ میلیاردر تبدیل شود. تونی پس از دیدن این ویدیو توسط حس خشم و انتقام کور می‌شود و تصمیم می‌گیرد باکی را از بین ببرد.

در پایان این نبرد ماندگار، هیچ برنده‌ای وجود نداشت؛ چرا که تونی غرورش را از دست داد و استیو، سپرش را

اما خب از آنجایی که باکی در آن زمان کنترل خودش را در دست نداشت و بهترین دوست استیو راجرز هم بود، کاپیتان تصمیم می‌گیرد از او دفاع کند. در همان اوایل نبرد، مرد آهنی دست فلزی باکی را تقریبا از جا می‌کند و باعث می‌شود او از جریان مبارزه کنار گذاشته شود. در این لحظه زخم پایانی بر پیکر مخاطبین نقش می‌بندد؛ جایی که دو قهرمان و شخصیت اصلی MCU دوستی‌ها را کنار می‌گذارند و تصمیم می‌گیرند در نبردی تن به تن، تصفیه حساب کنند. در این صحنه تنها بدن استیو و تونی ضربه نمی‌بینند، بلکه مخاطبین نیز درد تک‌تک ضرباتی که رد و بدل می‌شود را در قلب خود حس می‌کنند.

نظر شما در این باره چیست؟ دیدگاه‌های خود را با تیم بازار و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

منبع: مجله بازار