جنایت، زیبایی، هیجان؛ نگاهی به ۱۰ سریال جنایی برتر تاریخ HBO

چرا همه‌جای دنیا آدم‌ها عاشق درام‌ها و سریال‌های جنایی‌اند؟ شاید چون جنایت و اخلاق، قدرت و فساد، درست و غلط، همه‌جا در زندگی ما حضور دارند. فرقی نمی‌کند در یک شهر آرام زندگی کنی یا در قلب یک کلان‌شهر پرهیاهو، همیشه سایه‌ی قانون و بی‌قانونی، عدالت و بی‌عدالتی، بالای سر ما قرار دارد. سریال‌های جنایی دقیقاً به همین نقطه حساس دست می‌زنند؛ به مرز باریکی که بین امنیت و ترس، بین اعتماد و خیانت، بین حقیقت و دروغ وجود دارد.

تماشای این داستان‌ها برای مخاطب فقط سرگرمی نیست، نوعی تجربه‌ی مشترک است. ما وقتی درام جنایی می‌بینیم، ناخودآگاه با کارآگاه هم‌ذات‌پنداری می‌کنیم، یا با مجرم همدل می‌شویم، یا حتی از دیدن سقوط اخلاقی یک شخصیت شوکه می‌شویم. این ژانر به ما اجازه می‌دهد بدون اینکه خودمان درگیر خطر شویم، با پیچیده‌ترین سؤال‌های انسانی روبه‌رو شویم: آدم تا کجا برای بقا پیش می‌رود؟ عدالت واقعاً یعنی چه؟ و فساد چطور آرام‌آرام همه چیز را آلوده می‌کند؟ در این مقاله مجله بازار، نگاهی داریم به ۱۰ سریال جنایی برتری که شبکه‌ی HBO تا امروز منتشر کرده است. چرا HBO؟ چون این شبکه بهترین سریال‌های جنایی را می‌سازد.

۱۰. Perry Mason (2020–۲۰۲۳)

چطور یک کارآگاه خصوصی به وکیل مشهور تبدیل شد
سریال Perry Mason محصول HBO Max یک اثر واقعاً دست‌کم گرفته‌شده است؛ نه به اندازه‌ی خلاف‌هایی که کارآگاه و وکیل داستان با آن‌ها سروکار دارد، اما به‌هرحال نادیده گرفته‌شده است. این سریال با بازی متیو ریس در نقش پری میسون، بر اساس رمان‌های اِرل استنلی گاردنر ساخته شده که پیش‌تر در سال ۱۹۵۷ هم به یک سریال تلویزیونی تبدیل شده بودند.

Perry Mason داستان خاستگاه شخصیت میسون را روایت می‌کند؛ از یک کارآگاه خسته و شکست‌خورده تا تبدیل‌شدن به وکیلی کاربلد در دادگاه. فضای تاریخی سریال با جزئیات دقیق بازسازی شده و بازی‌ها درخشان‌اند. این سریال هوشمندانه، مطمئن و دقیقاً آگاه است که چه می‌خواهد باشد.

۹. Tokyo Vice (2022–۲۰۲۴)

روزنامه‌نگار آمریکایی در دل یاکوزا
این سریال بر اساس تجربه‌های جیک آدلستین، خبرنگار آمریکایی اهل میسوری ساخته شده؛ کسی که در دهه‌ی ۹۰ در توکیو زندگی می‌کرد و درباره‌ی یاکوزا گزارش می‌نوشت. Tokyo Vice داستان جیک (با بازی انسل الگورت) را دنبال می‌کند که در دنیای زیرزمینی جنایت ژاپن غرق می‌شود. او توسط یک کارآگاه خسته اما بااستعداد به نام هیروتو کاتاگیری (کن واتانابه) یاری می‌شود.

این سریال نگاهی عمیق به فرهنگ ژاپن، جنایت در توکیو و روزنامه‌نگاری تحقیقی دارد. جاذبه‌ی اصلی داستان در این است که یاکوزا تقریباً بدون محدودیت عمل می‌کند، پس جیک می‌تواند تا هرجا که بخواهد به آن‌ها نزدیک شود. تنش داستان هم از همین مرز باریک‌بین «مشاهده‌گر بودن» و «شریک‌شدن» به وجود می‌آید.

۸. Sharp Objects (2018)

خبرنگاری که با جنایتی نزدیک به خانه روبه‌رو می‌شود
رمان نخست گیلیان فلین با نام Sharp Objects در سال ۲۰۱۸ به یک مینی‌سریال تحسین‌شده‌ی HBO تبدیل شد؛ سریالی که با بازی درخشان ایمی آدامز، فیلمنامه‌ی شوکه‌کننده و فیلم‌برداری دقیق و زیبا، حسابی سروصدا به پا کرد. این سریال گاهی سخت و تلخ است؛ چون وحشتی را روایت می‌کند که خیلی نزدیک و واقعی به نظر می‌رسد، اما ارزش دیدن دارد.

داستان درباره‌ی کمیل پریکر (آدامز) است؛ خبرنگاری که پس از سال‌ها خودآزاری از بیمارستان روانی مرخص شده. او برای گزارش قتل وحشتناک دو دختر نوجوان به زادگاهش بازمی‌گردد؛ سفری که زخم‌های قدیمی زندگی‌اش را دوباره باز می‌کند.

۷. True Detective (2014–اکنون)

آنتولوژی جنایی با رگه‌هایی از ماوراءالطبیعه
اگر کیفیت تمام فصل‌های True Detective مثل فصل اولش بود، بدون شک در رتبه‌های بالاتر قرار می‌گرفت. هرچند سه فصل بعدی دست‌کم گرفته شده‌اند، اما همچنان در برابر شاهکار فصل اول در باتلاق‌های لوییزیانا رنگ می‌بازند.

این سریال آنتولوژی معمولاً یک الگوی مشابه دارد: دو یا سه کارآگاه مأمور بررسی یک جنایت هولناک می‌شوند، اما کم‌کم به توطئه‌ای عمیق‌تر و گسترده‌تر برمی‌خورند؛ توطئه‌ای که حتی ممکن است اعضای خود اداره پلیس را هم درگیر کند. True Detective قصه‌هایی می‌سازد که هم ترسناک‌اند و هم سرشار از اکشن، و همین ترکیب است که آن را به یکی از خاص‌ترین سریال‌های جنایی معاصر تبدیل کرده.

۶. Boardwalk Empire (2010–۲۰۱۴)

گنگسترها در عصر ممنوعیت الکل
Boardwalk Empire بیش از هر سریال دیگری، سیاست و جنایت را به هم گره می‌زند. استیو بوشمی در نقش ایناک «ناکی» تامپسون ظاهر می‌شود؛ سیاست‌مداری بانفوذ در آتلانتیک سیتی هم‌زمان با دوران ممنوعیت الکل در آمریکا. ناکی با استفاده از ارتباطات سیاسی و ذهنیت گنگستری‌اش، به یکی از قدرتمندترین مردان کشور تبدیل می‌شود.

این سریال پر از ستارگان بزرگ و چهره‌های محبوب HBO است؛ مجموعه‌ای از خلاف‌کاران و سیاست‌مداران اوایل قرن بیستم. Boardwalk Empire رشد نوعی تازه از آمریکا را به تصویر می‌کشد؛ کشوری که رسوایی، پول و سیاست در هم می‌پیچند و در نهایت چیزی جز خون‌ریزی به بار نمی‌آورند.

۵. We Own This City (2022)

داستان واقعی فساد گسترده در پلیس
یکی از بهترین مینی‌سریال‌هایی که در سال‌های اخیر از HBO پخش شد، We Own This City اقتباسی است از کتاب غیرداستانی خبرنگار جاستین فنتون از روزنامه‌ی Baltimore Sun. داستان فنتون که توسط دو افسانه‌ی HBO، دیوید سایمون و جورج پله‌کانوس توسعه داده شد، پرده از فساد عظیم در اداره‌ی پلیس بالتیمور برمی‌دارد.

در این سریال جان برنتال در نقش گروهبان وین جنکینز ظاهر می‌شود؛ رئیس گروهی موسوم به Gun Trace Task Force که به‌خاطر نبود نظارت کافی، سال‌ها به‌راحتی پول دزدیدند، مدرک‌سازی کردند و دست به کلاهبرداری زدند، تا اینکه بالاخره رسوا شدند. این سریال هم‌زمان هم جذاب است و هم تهوع‌آور، چون نشان می‌دهد فساد چگونه در رگ‌های یک سیستم ریشه می‌دواند.

۴. Barry (2018–۲۰۲۳)

داستان جنایی – کمدی تاریک بیل هیدر
باوجود اینکه Barry پر است از بازیگران کمدی، از جمله خالقش بیل هیدر، هرچه جلوتر می‌رود تاریک‌تر و تلخ‌تر می‌شود. داستان درباره‌ی یک آدمکش حرفه‌ای به نام بری (با بازی هیدر) است که بیشتر شبیه پوسته‌ای خالی از یک انسان است؛ کسی که حاضر است هر دستوری را اجرا کند.

اما وقتی شروع می‌کند به کشف بخش‌هایی از خودش که واقعاً “او” هستند، گذشته و حال خشونت‌آمیزش گریبانش را می‌گیرد. بری نیرویی توقف‌ناپذیر است که پلیس و جنایت‌کاران هر دو در مقابلش درمانده‌اند. هرچند او می‌گوید تنها چیزی که می‌خواهد بازیگری است، اما اعمالش حقیقتی بسیار شوم‌تر را نشان می‌دهد.

۳. Mare of Easttown (2021)

یک جنایی کلاسیک و بی‌نقص
مار آو ایست‌تاون با بازی کیت وینسلت در نقش ماریان «مار» شیهان، کارآگاهی در شهری کوچک، یکی از بهترین نمونه‌های سریال جنایی مدرن است. زندگی مار مدتی است در سراشیبی سقوط قرار دارد و وقتی مأمور می‌شود تا قتل یک مادر نوجوان را بررسی کند، گذشته‌ی تلخش دوباره به سطح می‌آید.

این سریال از بسیاری جهات همان ساختار کلاسیک یک درام جنایی را دارد، اما همه چیز را چنان دقیق و کامل اجرا می‌کند که به اثری منحصربه‌فرد تبدیل می‌شود. فیلمنامه‌ی هوشمندانه، تماشاگر را تا آخر درگیر حدس و گمان نگه می‌دارد و هر بازی در سریال، تصویری دردناک و قدرتمند از واقعیت زندگی بخشی از آمریکاست.

۲. The Wire (2002–۲۰۰۸)

جنایت در تاروپود بالتیمور
The Wire ساخته‌ی دیوید سایمون سریالی است که باوجود داستانی خیالی، به‌اندازه‌ی یک مستند واقعی به نظر می‌رسد. هر یک از پنج فصل سریال بر بخش متفاوتی از شهر بالتیمور تمرکز دارد. جنایت همه‌جا حضور دارد؛ از دعوای باندها بر سر خیابان‌ها گرفته تا کارآگاهانی که برای نجات جان افراد یا پیشرفت شخصی، قانون را زیر پا می‌گذارند.

سیاست، اتحادیه‌ها، مدارس و رسانه‌ها همه در این داستان متغیر دخیل‌اند. فساد تقریباً در هر سطحی دیده می‌شود و مردم فقط تلاش می‌کنند زنده بمانند. The Wire هیچ‌وقت انگشت اتهام را فقط به سمت یک بخش نمی‌گیرد؛ بلکه نشان می‌دهد همه چیز در شهری مثل بالتیمور به هم گره‌خورده است.

۱. The Sopranos (1999–۲۰۰۷)

جنایت در دنیای مدرن ما
هر چند سال یک بار، The Sopranos دوباره احیا می‌شود؛ با بینندگان جدیدی که برای اولین‌بار می‌بینندش و طرف‌داران قدیمی‌ای که دوباره سراغش می‌روند و هر بار مشخص می‌شود که این سریال نه فقط بهترین درام جنایی، بلکه بهترین سریال تاریخ تلویزیون است.

داستان زندگی تونی سوپرانو و گروه بی‌رحمش سال‌هاست که پایان‌یافته؛ اما هنوز همان قدر تازه و دیدنی است. در این سریال خبری از رازهای حل‌نشده، صحنه‌های باشکوه یا کلیف‌هنگرهای اغراق‌آمیز نیست. فقط یک خانواده‌ی مافیایی است که در جهانی روبه‌زوال و تیره، تلاش می‌کند با واقعیت خودش کنار بیاید. The Sopranos نشان می‌دهد جنایت فقط یک قصه‌ی سرگرم‌کننده نیست؛ بلکه آینه‌ای است از دنیایی که همه‌ی ما در آن زندگی می‌کنیم.

دوران طلایی سریال‌های جنایی

سریال‌های جنایی تاریخ طولانی دارند، اما به نظر می‌رسد ۱۵ سال اخیر دوره‌ی طلایی واقعی این ژانر بوده است. چرا؟ چون سازندگان دیگر به فرمول‌های ساده‌ی “قاتل کیست؟” یا “قهرمان عدالت‌خواه در مقابل خلاف‌کار” قانع نشدند. آن‌ها به سراغ عمق رفتند: روان‌شناسی جنایت، ساختارهای فاسد، روابط خانوادگی بیمار، و حتی تأثیر جامعه و سیاست بر جرم و جنایت.

سریال‌هایی مثل The Wire یا The Sopranos آغازگر این موج بودند و نشان دادند که یک سریال جنایی می‌تواند هم‌زمان واقع‌گرایانه، فلسفی و سرگرم‌کننده باشد. بعد از آن، مجموعه‌هایی مثل True Detective، Mare of Easttown یا Barry مرزهای ژانر را گسترش دادند؛ گاهی با اضافه‌کردن طنز تلخ، گاهی با ترکیب جنایت و روانکاوی، و گاهی با نشان‌دادن سقوط اخلاقی شخصیت‌ها.

دوره‌ی طلایی امروز نتیجه‌ی ترکیب چند عامل است: بازیگری درخشان، فیلمنامه‌های پیچیده، آزادی بیشتر شبکه‌ها و پلتفرم‌ها در پرداختن به موضوعات تاریک و البته تماشاگرانی که حالا تشنه‌ی داستان‌های جدی‌تر و عمیق‌ترند. به همین دلیل است که وقتی به این فهرست نگاه می‌کنیم، می‌بینیم سریال‌های جنایی فقط قصه‌های سرگرم‌کننده نیستند؛ بلکه آیینه‌ای از خود ما، جوامع ما و دنیای خاکستری‌ای هستند که در آن زندگی می‌کنیم.

منبع: Screenrant

بهترین بازی سولزلایک تاریخ چیه؟ میزگیم با امیدلنون