کالاف دیوتی در برابر بتلفید؛ کدام فرنچایز بهتر است؟

ژانر شوتر اول‌ شخص معمولا تحت سلطه‌ دو عنوان بزرگ است: کالاف دیوتی و بتلفیلد. هر کدام از این بازی‌ها مخاطبان و سبک خاص خودشان را دارند، اما ماهیت ژانر و ساختار گیم‌پلی آن‌ها باعث می‌شود مقایسه بین‌ این دو فرنچایز، اجتناب‌ناپذیر باشد. در نهایت، هدف هر دو مجموعه این است که بازیکنان بیشتری را جذب کنند و آن‌ها را برای مدت طولانی درگیر رقابت‌های چندنفره نگه دارند.

برای برخی از بازیکنان، اینکه زمان و مهارت خود را کجا صرف می‌کنند، بسیار مهم است. به همین دلیل است که بار دیگر با همان پرسش قدیمی روبه‌رو می‌شویم: کالاف دیوتی یا بتلفیلد؟ مثل این می‌ماند که بپرسیم: سس خردل یا کچاپ؟! به هر حال، وقت آن رسیده که دوباره این دو فرنچایز را مقابل هم قرار دهیم. از آنجایی که هر از چند گاهی نسخه‌های جدیدی از هر دو فرنچایز عرضه می‌شود و چیزی تا انتشار بتلفیلد ۶ باقی نمانده است، تصمیم گرفتیم این دو سری را مستقیما با یکدیگر مقایسه کنیم. با مجله بازار و ادامه این مطلب همراه باشید.

نرم‌افزار آنتی‌چیت در حالات آنلاین

چیزی که تجربه بازی‌های آنلاین را همیشه خراب می‌کند؛ چیترهایی هستند که به رقابت سالم و درست اعتقادی ندارند

یک نسخه قدیمی از بتلفیلد (مثل Battlefield 1 یا حتی Hardline) را اجرا کنید، احتمالا خیلی طول نمی‌کشد تا ببینید بازیکنی با شاتگان از چندین کیلومتر آن‌طرف‌تر شما را اسنایپ می‌کند یا یک بازیکن با مسلسل جلوی راهتان ظاهر می‌شود. تقلب در بازی‌های بتلفیلد بسیار رایج است. البته چنین مشکلاتی در عناوین کالاف دیوتی هم دیده می‌شود، اما نه به شدت بتلفید. به نظر می‌رسد توسعه‌دهندگان کالاف در مسدود کردن کاربران متقلب هوشیارتر عمل می‌کنند. اقدامات ضد تقلب آن‌ها نیز کارآمدتر به نظر می‌رسد. بنابراین، بتلفیلد ۶ باید این نقطه ضعف را برطرف کرده و آن را در اولویت قرار دهد.

استفاده از نوآوری

یکی از دلایلی که بتلفیلد به صورت سالیانه عرضه نمی‌شود، جدا از کمبود بودجه و تیم توسعه، تلاش برای ارائه چیزی جدید و نوآورانه است

بازی‌های بتلفیلد همیشه تلاش کرده‌اند از نسخه‌های قبلی خود بهتر شوند و در نتیجه، هر فناوری یا مکانیک جدید در بازی، با هدف متحول کردن کل فرنچایز در نسخه‌های مختلف قرار داده می‌شود. آخرین نمونه از این مورد، تخریب‌پذیری در بازی بتلفیلد ۶ است که با تاثیرات آب و هوایی واقع‌گرایانه ترکیب می‌شود و صرفا جنبه نمایشی ندارد. به نظر می‌رسد بتلفیلد ۶ جامع‌ترین دیدگاه توسعه‌دهندگان از این فرنچایز را به بازیکنان نشان خواهد داد. این موضوع باعث می‌شود تا محیط‌های کالاف دیوتی در مقایسه، تکراری و خالی از هرگونه نوآوری به نظر برسند.

دسترس‌پذیری

بازی‌های بتلفیلد برای بازیکنان حرفه‌ای‌تر و اسکوادپلیر ساخته شده است، در حالی که کالاف دیوتی به خودی خود می‌تواند یک تجربه تک‌نفره لذت‌بخش باشد

با این حال، کالاف دیوتی جذابیت خاص خود را برای جامعه بزرگی از گیمرها حفظ کرده است. به این دلیل که بخش بزرگی از بازیکنان آن کودکان هستند، بازی به شکلی دسترس‌پذیر و ساده طراحی می‎‌شود. این در حالی است که بازی‌های بتلفیلد نیازمند ارتباط یکپارچه با دیگران، کار تیمی و هماهنگی برای رسیدن به پیروزی هستند. در مقایسه، بازی‌های کالاف دیوتی بیشتر یک تجربه آرکید محسوب می‌شوند. هر بازیکن می‌تواند به تنهایی مثل یک ارتش تک‌نفره عمل کند و فیزیک گلوله و اسلحه‌ها نیز ساده‌تر و روان‌تر است. سازندگان بتلفیلد تلاش می‌کنند برخی از المان‌های واقع‌گرایی را با جنبه‌های آرکید ترکیب کنند و همین باعث می‌شود یادگیری آن‌ سخت‌تر و چالش‌برانگیزتر باشد.

صداگذاری تاثیربخش

هیچکس نمی‌تواند کتمان کند که استودیو DICE در صداگذاری بازی‌های بتلفیلد، در لیگ دیگری بازی می‌کند

بتلفیلد ۱ نقطه اوج این فرنچایز محسوب می‌شود. هر پژواک توپخانه، ناله‌‌‌های دردناک و موسیقی ارکسترال در لحظات حیاتی یک عملیات، نسبت به هر کمپین تک‌نفره‌ای در سری کالاف دیوتی یا حتی دیگر نسخه‌های بتلفیلد، حس بهتری دارد. همه این‌ها دست به دست هم می‌دهند تا تجربه‌ سری بتلفیلد حتی در بخش چندنفره نیز بسیار جذاب و کامل باشد. صدای اسلحه‌ها تاثیرگذارتر است و حتی صدای کلی شلیک‌ها در فواصل دور، باعث می‌شود حس حضور در میدان نبرد واقعی‌تر و ملموس‌تر به بازیکنان القا شود.

سرعت بازی

سرعت بازی‌های کالاف دیوتی به شدت بالا است و اکثریت بازیکنان حوصله ندارند دقایق طولانی را مشغول طراحی استراتژی برای حمله باشند

دلیلی وجود دارد که چرا کالاف دیوتی تا این اندازه در بین بازیکنان آنلاین محبوب است. بازی‌های این فرنچایز آن‌قدر سریع هستند که برای تحمل هیجان و آدرنالین آن به قند بالایی نیاز دارید. اما مهم‌تر از آن، بخش چندنفره‌ کالاف دیوتی، بیشتر مناسب کسانی است که به دنبال مسابقات سریع با کم‌ترین اتلاف وقت هستند. تیم شما باخت؟ وارد مسابقه‌ بعدی شوید و همین روند را تا زمانی که برنده شدید ادامه دهید. اسلحه‌های بدون لگد و آواتارهایی با توانایی‌های فوق انسانی، این امکان را فراهم می‌کنند تا سریعا به خواسته‌‎های خود در بازی برسید و سرگرم شوید.

مبارزات واقع‌گرایانه

بازی‌های بتلفیلد روی شبیه‌سازی دقیق جنگ‌های تاریخی تمرکز ویژه‌ای دارند؛ موضوعی که کم‌تر در بازی‌های کالاف دیوتی دیده می‌شود

از طرف دیگر، ممکن است بازیکنان به دنبال تجربه‌ای حدالامکان واقع‌گرایانه باشند. در این زمینه، بتلفیلد به دلیل پایبندی‌اش به فیزیک دنیای واقعی، پیروز می‌شود. هرچند این نکته زیاد اهمیت ندارد، چون بازی‌های بتلفیلد در واقع شبیه‌سازهای دقیقی نیستند؛ با این حال، نسبت به کالاف دیوتی، واقعی‌تر به نظر می‌رسند. این موضوع به راحتی در انیمیشن‌های شخصیت‌ها و حتی لگد اسلحه‌ها قابل مشاهده است. شلیک از راه دور و مبارزات طولانی با اسنایپر در بازی‌های بتلفیلد، به دلیل تمرکز بازی روی واقع‌گرایی، تجربه‌ای شدیدا رضایت‌بخش‌ است.

داستان‌سرایی بهتر

در ارائه کمپین‌های داستانی به‌یادماندنی، سری کالاف دیوتی همواره از بتلفیلد بهتر عمل کرده است

داستان‌های کالاف دیوتی شاهکار نیستند و گاهی حتی از فیلم‌های درجه دو نظامی که صرفا با هدف جذب نیرو برای ارتش ساخته شده‌اند، ضعیف‌تر ظاهر می‌شوند. اما در مقایسه با آنچه بتلفیلد ارائه می‌دهد، کالاف دیوتی یک سر و گردن بالاتر است و در بازی‌های قدیمی‌تر، کاملا بتلفیلد را شکست می‌دهد. شخصیت‌های کالاف دیوتی به مراتب به‌یادماندنی‌تر هستند و کاراکتر و ویژگی‌های خاص خود را دارند. عناوین Black Ops از نظر داستانی یکی از جذاب‌ترین بازی‌ها کل سری به حساب می‌آیند. بتلفیلد هم هرچقدر تلاش کند، نمی‌تواند به سطح روایت و داستان‌گویی سری کالاف دیوتی برسد و دایس هم این موضوع را می‌داند.

گرافیک بهتر

بتلفیلد و دایس، همیشه در گرافیک جلوتر از سری کالاف دیوتی بوده‌اند

اگر صحبت از ارائه یک تجربه بصری ایده‌آل باشد، قضیه کمی پیچیده می‌شود. بازی‌های کالاف دیوتی در سال‌های اخیر خود را رساندند، اما جدیدترین نسخه‌های بتلفیلد همچنان جزو چشم‌گیرترین بازی‌های شوتر اول‌ شخص از نظر گرافیک محسوب می‌شوند. حتی بتلفیلد ۱ که امروز ۱۰ سال از عرضه آن می‌گذرد، همچنان یکی از شاهکارهای گرافیکی دهه اخیر است. جو کلی این بازی و همچنین وفاداری آن به محیط و شرایط تاریخی، بی‌نظیر است. برخی طرفداران، بتلفیلد ۱ را شبیه‌ساز PTSD می‌دانند، زیرا گرافیک آن به قدری واقع‌گرایانه است که بازیکنان را واقعا به میدان‌های نبرد جنگ جهانی اول می‌برد.

سیستم پاداش‌دهی بهتر در بخش چندنفره

بازی‌های کالاف دیوتی برای پیروزی شما در مسابقات مختلف، جوایز جذاب‌تری را نسبت به بتلفیلد در نظر گرفته‌اند

از آنجا که بخش چندنفره‌ کالاف دیوتی بیشتر مناسب افرادی است که می‌خواهند دیگران را شکست دهند و سریع به سراغ مسابقه بعدی بروند، از نظر احساسی رضایت‌بخش‌تر است. این بازی‌ها فرصت‌های بیشتری برای پیروزی و رویارویی‌های هیجان‌انگیز فراهم می‌کنند، در حالی که بازی‌های بتلفیلد با نقشه‌های بزرگ خود، بیشتر نبردها را به خطوط مقدم محدود می‌کنند. علاوه بر این، سیستم پیشرفت یا سطح‌بندی در بازی‌های کالاف دیوتی جوایز بیشتر و بهتری نسبت به بازی‌های بتلفیلد ارائه می‌دهد. اگر صبر کمی دارید یا می‌خواهید همیشه پیروز شوید، می‌توان گفت بازی‌های کالاف دیوتی گزینه مناسب‌تری برای شما هستند.

وسعت بزرگ‌تر

در بتلفیلد، میدان‌های نبرد بزرگ همه چیز است و یکی از دلایل محبوبیت این فرنچایز محسوب می‌شود

در نهایت امر، هیچ چیزی به پای صحنه‌های دیدنی‌ میدان‌های نبرد وسیع سری بتلفیلد نمی‌رسد. دیدن سقوط یک هواپیما در بخش چندنفره یا نبرد هواپیماهای جنگنده در آسمان در حالی که پیاده‌نظام در جهنم جبهه‌ها دست و پا می‌زنند، تجربه‌ای کاملا منحصر‌به‌فرد است که تنها در سری بتلفیلد دیده می‌شود. حتی رویدادهای از پیش نوشته شده‌ بخش تک‌نفره کالاف دیوتی هم نمی‌توانند به این تجربه نزدیک شوند. نقشه‌های بزرگ‌تر تضمین می‌کنند که نبردها تا حد امکان شبیه به جنگ‌های واقعی پیش بروند و تمرکز روی تصرف نقاط مختلف و حملات تاکتیکی است.

بخش بتل رویال

باید دید با عرضه بتلفیلد ۶، بخش بتل رویال این بازی تا چه اندازه می‌تواند کفه ترازو را به سمت این فرنچایز سنگین کند

متاسفانه، بتلفیلد هنوز خود را با تغییرات روز هماهنگ نکرده و به نظر نمی‌رسد که کاملا در این مسیر قدم بگذارد. یکی از محبوب‌ترین حالت‌های چندنفره‌ امروزی، حالت بتل رویال است و کالاف دیوتی به خوبی نیازهای طرفداران این ژانر را برآورده می‌کند. حتی یک نسخه ویژه از این سری برای حالت بتل رویال ساخته شده است؛ این نسخه که وارزون نام دارد، در حال حاضر به شکل قاطعانه در صدر جدول محبوب‌ترین بازی‌های بتل رویال قرار دارد. حالت بتل رویال اغلب یک نوع وقت استراحت از تیراندازی پرسرعت بخش چندنفره‌ کالاف دیوتی است. خوشبختانه، متوجه شدیم که بتلفیلد ۶ با بخش بتل رویال عرضه می‌شود و امیدواریم به قدری با کیفیت باشد که در نقش یک رقیب جدی برای وارزون عمل کند.

تنوع در گیم‌پلی

استفاده از وسایل نقلیه، تنوع بی‌نظیری به گیم‌پلی بازی‌های بتلفیلد می‌بخشد که امیدواریم بیشتر در سری کالاف دیوتی ببینیم

اگر صحبت از گیم‌پلی باشد، بازی‌های بتلفیلد برداشت منحصربه‌فرد خود را از ژانر شوتر اول ‌شخص ارائه می‌دهند، چرا که به بازیکنان اجازه می‌دهند از «نیروهای ترکیبی» استفاده کنند، یعنی وسایل نقلیه هم بخشی از گیم‌پلی هستند. در بخش چندنفره‌ کالاف دیوتی چنین آزادی‌ عملی وجود ندارد، مگر اینکه درباره‌ حالت بتل رویال صحبت کنیم، اما حتی آن هم محدودیت‌های زیادی دارد. بتلفیلد همیشه به بازیکنان اجازه داده است تا از هواپیما، تانک، نفربر زرهی و حتی اسب برای تغییر جریان جنگ استفاده کنند. اگر بازیکنان از راه رفتن و شلیک شدن خسته شوند، می‌توانند در یک وسیله نقلیه آتشین مبارزه را ادامه دهند.

تعداد بازی‌های فرنچایز

تعداد نسخه‌های زیاد کالاف دیوتی، در کنار مشکلاتی که می‌تواند به همراه بیاورد، مزیت‌های خاص خودش هم دارد

یکی از برتری‌های واضح کالاف دیوتی در این رقابت، تعداد بسیار زیاد بازی‌هایی است که تا به امروز منتشر کرده است. این یک فرنچایز است که قدمت آن به بیش از ۲۰ سال قبل بازمی‌گردد و در حال حاضر ده‌ها بازی تحت این برند عرضه شده است. بخش زیادی از این بازی‌ها همچنان جامعه بازیکنان فعال خود را دارند، چرا که هیچ‌کس هرگز از کالاف دیوتی خسته نمی‌شود و اکنون به یک نام شناخته‌ شده در خانه‌ همه گیمرها تبدیل شده است. وضعیت بتلفیلد کمی پیچیده‌تر است و تعداد بازی‌های کم‌تری دارد، به این معنا که اگر از جدیدترین نسخه‌های آن خسته شوید، گزینه‌‌های زیادی برای بررسی وجود ندارد؛ نسخه‌های قدیمی‌تر نیز از نظر گیم‌پلی و گرافیک کاملا منقضی هستند و نسبت به استانداردهای امروزی قدیمی به نظر می‌رسند.

تجربه تیمی حرفه‌ای‌تر

اگر از صحبت‌های زننده و توهین‌آمیر و همچنین بحث‌های بچگانه در بازی‌ها فراری هستید، کالاف دیوتی نمی‌تواند انتخاب خوبی برای شما باشد

بازی‌های کالاف دیوتی به بازیکنان و اسکوادهای سمی معروف هستند و این موضوع حال بسیاری از گیمرهای این سری را گرفته است. بازیکنان این بازی معمولا جوان‌تر از سایر بازی‌های چندنفره هستند، بنابراین دیدن رفتارهای کودکانه در لابی‌ها طبیعی است. از طرف دیگر، جامعه‌ بازیکنان بتلفیلد چنین خصومتی ندارند. بازیکنان در بتلفیلد به ‌طور قابل توجهی بالغ‌تر و صبورتر هستند، زیرا حالت‌های چندنفره بازی نیازمند همکاری تیمی و هماهنگی دقیق است. از این نظر، می‌توان نتیجه گرفت که بتلفیلد یک تجربه اجتماعی بهتر است، چرا که کم‌تر کسی در پارتی‎‌های آن کارهای نامناسب یا توهین‌آمیز انجام می‌دهد.

کلام آخر

در نهایت، انتخاب بین کالاف دیوتی و بتلفیلد تا حد زیادی به سبک بازی و ترجیح شخصی شما بستگی دارد. اگر دنبال سرعت بالا، مسابقات کوتاه و هیجان آنی هستید، همچنین جوایز متعدد و تجربه‌ای آرکیدگونه، کالاف دیوتی انتخاب بهتری است. اما اگر به دنبال واقع‌گرایی، گرافیک خیره‌کننده، نقشه‌های وسیع، مبارزات تاکتیکی و تجربه تیمی حرفه‌ای هستید، بتلفیلد تجربه‌ای کم‌نظیر را ارائه می‌دهد که در کم‌تر بازی شوتر دیگری دیده می‌شود. در هر صورت، هر دو فرنچایز، ستون‌های اصلی ژانر شوتر اول‌ شخص چریکی هستند و هر بازیکن بسته به علاقه و سبک بازی‌اش، می‌تواند تجربه‌ای لذت‌بخش از هر کدام داشته باشد.

• کالاف دیوتی برای چه نوع بازیکنانی مناسب‌تر است؟

کالاف دیوتی بیشتر برای بازیکنانی مناسب است که به دنبال مسابقات سریع، تجربه آرکیدگونه و هیجان آنی هستند. این بازی به بازیکنان اجازه می‌دهد تا به‌ صورت تک‌نفره یا بدون نیاز به همکاری تیمی، سریع وارد میدان نبرد شوند و از جوایز متعدد بهره‌ ببرند.

• چه چیزی بتلفیلد را از کالاف دیوتی متمایز می‌کند؟

بتلفیلد با نقشه‌های وسیع، محیط‌های تخریب‌پذیر، فیزیک واقع‌گرایانه، تنوع وسایل نقلیه و تاکید بر هماهنگی تیمی، تجربه‌ای شبیه‌سازی ‌شده و تاکتیکی را ارائه می‌دهد که در کالاف دیوتی کم‌تر دیده می‌شود. این ویژگی‌ها باعث می‌شوند تا نبردها در بتلفیلد، واقعی‌تر و جذاب‌تر به نظر برسند.

• کدام فرنچایز تجربه داستانی بهتری را ارائه می‌دهد؟

سری کالاف دیوتی به ‌ویژه در نسخه‌های Black Ops، تجربه داستانی جذاب‌تر و شخصیت‌های به‌یادماندنی‌تری دارد. در نقطه مقابل، بتلفیلد تمرکز بیشتری روی مبارزات و تجربیات چندنفره دارد و کیفیت کمپین‌های آن به اندازه سری کالاف دیوتی نیست.

منبع: TheGamer

بهترین بازی سولزلایک تاریخ چیه؟ میزگیم با امیدلنون @omidlennon