کریستوفر نولان که همیشه به خاطر خلاقیت و ذهن فوق‌العاده پویا خود شناخته می‌شود، ظاهرا در ابتدا معنی نمادین‌ترین و معروف‌ترین دیالوگ سه‌گانه بتمن خود را نمی‌دانست. این دیالوگ که از زبان هاروی دنت خارج می‌شود، در تاریخ سینمای معاصر ثبت شده و واقعا هم معنای تاثیرگذاری دارد.

فیلم شوالیه تاریکی که در سال ۲۰۰۸ اکران شد، یکی از تاثیرگذارترین و بهترین فیلم‌های سینمایی قرن جاری محسوب می‌شود. یکی از دلایل وجود این تحاسین به فیلمنامه فوق‌العاده و دیالوگ‌های ماندگاری است که میان شخصیت‌ها جا به جا می‌شود. خود شخصیت جوکر که هیث لجر مرحوم ایفای آن را برعهده داشت به خودی خود چندین دیالوگ تاثیرگذار و ماندگار دارد که حداقل طرفداران بتمن آن را به ذهن سپرده‌اند. اما در میان تمامی جملات تاثیرگذاری که در این فیلم گفته می‌شود یکی از آن‌ها از بقیه عمیق‌تر و معروف‌تر است. این دیالوگ ماندگار زمانی متولد شد که هاروی دنت به بروس وین می‌گوید:«تو یا به عنوان یک قهرمان می‌میری یا آنقدر زنده میمونی که به یک شرور تبدیل بشی.»

از آنجایی که این دیالوگ به خوبی درباره خود بتمن و هاروی دنت (Two Face) صدق کرد، حسابی در فرهنگ سینما ماندگار شد و بارها معنی آن را به داستان‌های دیگر تعمیم داده‌اند. حال نکته جالبی که وجود دارد این است که کریستوفر نولان، کارگردان سه‌گانه شوالیه تاریکی و یکی از باهوش‌ترین کارگردان‌های تاریخ سینما، هنگامی که اولین بار این دیالوگ را دید معنی آن را درک نکرد. البته باید بدانید که خود او این دیالوگ را ننوشته و برادرش جاناتان نولان این جمله معروف را اولین بار به قلم نگارش در‌آورد.

هاروی دنت اولین بار این جمله را در جمعی می‌گوید که رچل داوس، بالرینا ناتاشا و بروس وین در کنار یکدیگر نشسته‌اند. در این میان ناتاشا بحث بتمن را به میان می‌آورد و به انتقاد از بتمن و آزادی عملی که دولت به او داده می‌پردازد. به عقیده او دولت و پلیس نه تنها باید از شوالیه تاریکی روی برگردانند، بلکه باید اجازه فعالیت آزادانه را از او بگیرند. بروس وین هم که می‌خواهد هویت واقعی خویش را پنهان سازد حرف‌های ناتاشا را تایید می‌کند. در طرفی دیگر هاروی دنت به دفاع از بتمن روی می‌آورد و در این میان دیالوگ معروف مذکور را برای اولین ادا می‌کند.

متاسفانه این جمله در مورد شخصیت خود هاروی دنت هم صدق کرد، چون آنقدری زنده ماند که به یک شرور تبدیل شود

نکته جالبی که وجود دارد این است که جاناتان نولان، برادر کریستوفر نولان، این دیالوگ را نوشته و سپس بعدا او را به برادر معروف‌تر خود نشان می‌دهد. حال ظاهرا خود کریستوفر نولان اولین باری که این دیالوگ را دید متوجه معنی آن نشد و به هیچ وجه نتوانست آن را درک کند. او در طی مصاحبه‌ای که با رسانه Deadline داشت اینگونه موضوع را بسط داد:«این موضوع من را می‌کشد (اذیت می‌کند)، چون جمله‌ای است که بیش‌تر از سایرین معروف شد. در آن زمان من حتی متوجه آن هم نمی‌شدم. من این جمله را در پیش نویس‌های او (جاناتان) دیدم و اینگونه بودم که «باشه، من نگهش می‌دارم، اما واقعا معنی آن را نمی‌دانم. آیا واقعا معنی دارد؟» اما سال‌ها بعد پس از اینکه فیلم اکران شد این جمله هر روز واقعی‌تر و واقعی‌تر به نظر می‌رسد.»

اگر بخواهیم جمله مورد بحث را به دنیای واقعی هم تعمیم دهیم متوجه معنی صحیح آن می‌شویم. همین موضوع باعث شد که دیالوگ هاروی دنت نه تنها در مورد خودش و بتمن صدق کند، بلکه به عضوی از فرهنگ دنیای واقعی هم تبدیل شود. واقعا هم همین‌طور است، انسان‌ها یا به عنوان یک فرد خوب و نیک می‌میرند یا آنقدری زنده می‌مانند که همگان از آن‌ها با خاطره و الفاظ منفی یاد کنند. نظر شما در این باره چیست؟ دیدگاه‌های خود را با تیم کافه‌بازار و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

منبع: Collider