۲۰ سال بعد؛ یورش دی‌سی به دنیای مارول همچنان شوکه‌کننده و خنده‌دار است

دی‌سی کامیکس (DC Comics) این روزها به لطف موفقیت خیره‌کننده دنیای ابسلوت (Absolute Universe) و فروش بالای فیلم سوپرمن در سال ۲۰۲۵ (۱۴۰۴)، دوران طلایی و پرشوری را سپری می‌کند. تسلط عناوین «ابسلوت» بر بازار کمیک شاید کمی عجیب به نظر برسد، چراکه این خط داستانی در واقع پاسخ دی‌سی به دنیای آلتیمیت (Ultimate Universe) جدید مارول است؛ دنیایی که در آن یک شرور بزرگ، زمین را بر اساس تصورات خود بازسازی می‌کند.

اما این اولین بار نیست که دی‌سی سعی دارد از فرمول موفق مارول کپی‌برداری کند. درست ۲۰ سال پیش، آن‌ها تلاشی مشابه برای خلق نسخه اختصاصی خودشان انجام دادند که به شکستی عجیب منجر شد. شکستی که حتی امروز هم یادآوری آن، هم شوکه‌کننده است و هم خنده‌دار. منظورم سری پرحاشیه آل-استار (All-Star) است.

دی‌سی برای این پروژه سنگ تمام گذاشت و بزرگ‌ترین ستاره‌های دنیای کمیک را گرد هم آورد تا دو کتابی را خلق کنند که قرار بود بازار را منفجر کنند: آل-استار سوپرمن (All-Star Superman) اثر گرنت موریسون و فرانک کوایتلی (که بعدها به یکی از برترین داستان‌های تاریخ سوپرمن بدل شد) و آل-استار بتمن و رابین پسر شگفت‌انگیز (All-Star Batman and Robin the Boy Wonder) اثر فرانک میلر و جیم لی. روی کاغذ، همه‌چیز برای یک پیروزی بزرگ مهیا بود، اما نتیجه کار به معمیایی تبدیل شد که هنوز هم حل‌نشده باقی مانده است.

تلاش برای شکار موفقیت مارول

درک میزان محبوبیت دنیای آلتیمیت (Ultimate Universe) مارول در اوایل دهه ۲۰۰۰ (اواخر دهه ۷۰ شمسی) برای مخاطبان امروزی کمی دشوار است. در آن زمان عناوین این دنیا مثل آلتیمیت اسپایدرمن (Ultimate Spider-Man) و آلتیمیت ایکس-من (Ultimate X-Men) چنان محبوبیتی داشتند که حتی بحث جایگزینی کامل دنیای اصلی مارول با آن‌ها مطرح بود. اوضاع برای دی‌سی بد نبود، اما آن‌ها هیچ پاسخی برای این پدیده نداشتند. بنابراین تصمیم گرفتند تنها راه چاره، دزدیدن ایده رقیب است.

سری آل-استار با همان ایده شکل گرفت، با این تفاوت که قرار نبود داستان‌ها به هم مرتبط باشند. با انتشار نام‌های بزرگی مثل موریسون، کوایتلی، میلر و لی، هیجان هواداران به اوج رسید. میلر که پیش‌تر با بازگشت شوالیه تاریکی (The Dark Knight Returns) بتمن را متحول کرده بود، حالا قرار بود در کنار طراحی‌های خیره‌کننده جیم لی (که تازه از پروژه هاش (Hush) برگشته بود)، شگفتی‌ساز شود.

آل-استار بتمن و رابین شماره ۱ در ژوئیه ۲۰۰۵ (تیر ۱۳۸۴) به عنوان اولین خروجی این پروژه منتشر شد. برای کسی که آن روزها این کمیک را خوانده، واضح بود که یک جای کار می‌لنگد. این میلرِ نابغه دهه‌های گذشته نبود. هنر جیم لی فوق‌العاده بود و خرید کتاب را توجیه می‌کرد، اما داستان به تدریج به بیراهه رفت. چند ماه بعد در نوامبر (آبان)، آل-استار سوپرمن شماره ۱ منتشر شد و وضعیت کاملاً برعکس بود. این کتاب از همان لحظه اول مخاطب را جادو می‌کرد و کیفیت آن فرسنگ‌ها بالاتر از بتمن و هر کمیک دیگری در بازار بود.

از اینجا به بعد ماجرا عجیب‌تر شد. سری بتمنِ میلر به یکی از بدترین آثار تاریخ تبدیل شد. او شخصیت بتمن را به مسیری برد که نه ساختارشکن، بلکه صرفاً «بد» و مضحک بود. انگار میلر تلاش می‌کرد بتمن را مدرن کند اما نمی‌دانست چطور. گاهی حین خواندن فکر می‌کردید این یک هجو (Satire) است، اما نویسنده کاملاً جدی بود. در مقابل، آل-استار سوپرمن یک شاهکار بی‌نقص بود؛ ترکیبی ایده‌آل از نویسنده و طراح برای خلق نسخه نهایی مرد فولادین. کیفیت این دو اثر مثل تفاوت شب و روز بود.

معمای سقوط یک ایده بزرگ

مسیر صعود و سقوط سری آل-استار بسیار گیج‌کننده بود. اشتیاق اولیه ما غیرقابل توصیف بود، اما پس از شروع ناامیدکننده بتمن، همه گیج شدند. با انتشار سوپرمنِ شاهکار، امیدها زنده شد، اما در نهایت ناهماهنگی کیفیت این دو اثر باعث فروپاشی کل پروژه شد. آل-استار بتمن با تأخیرهای فراوان و کیفیتی نزولی به پایان رسید و پرونده این سری بسته شد.

هنوز هم برایم سوال است که ویراستاران دی‌سی چطور فیلم‌نامه‌های آل-استار بتمن را می‌خواندند و تایید می‌کردند. آن‌ها دقیقاً می‌دانستند چه چیزی منتشر می‌کنند و عجیب است که فکر می‌کردند این «بهترین» خروجی ممکن است. طراحی‌های زیبای جیم لی هم نتوانست ضعف‌های فاحش داستان را بپوشاند.

البته این شکست پایان تلاش‌های دی‌سی نبود و آن‌ها سال‌ها بعد با مجموعه Earth One موفق شدند فرمول مارول را به شکل بهتری اجرا کنند. با این حال، ماجرای سری آل-استار همیشه به عنوان یک کمدی-تراژدی در تاریخ کمیک باقی خواهد ماند؛ تجسمی از جمله معروف چارلز دیکنز در کتاب داستان دو شهر (A Tale of Two Cities): «این بهترینِ دوران بود، این بدترینِ دوران بود.» نظر شما چیست؟ آیا این تفاوت کیفیت عجیب بین دو عنوان بزرگ دی‌سی را تجربه کرده‌اید؟ در بخش نظرات دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید.

منبع: comicbook

بررسی بازی Anno 117؛ بهترین بازی ده سال اخیر یوبی‌سافت