سرنوشت جوزف کوسینسکی همیشه با ساخت بلاک‌باسترها گره خورده است. نخستین فیلم او، «ترون: میراث» در سال ۲۰۱۰، گران‌ترین فیلم تاریخ برای یک کارگردان تازه‌کار بود و در عین حال دنباله‌ای بر یک اثر محبوب و کالت دیزنی محسوب می‌شد. او پس از آن با فیلم علمی‌تخیلی «فراموشی» با بازی تام کروز و سپس «تنها شجاعان» درباره گروهی از آتش‌نشانان ادامه داد. با این حال، نقطه اوج کارنامه کوسینسکی «تاپ گان: ماوریک» بود. فیلمی عظیم که نزدیک به یک و نیم میلیارد دلار فروش کرد، نامزد جایزه بهترین فیلم اسکار شد و به‌درستی در فهرست بهترین آثار اکشن قرن بیست و یکم جای گرفت.
تنها یک ماه بعد از ماوریک، او «اسپایدرهد» را روانه پرده کرد؛ فیلمی روان‌شناختی و جاه‌طلبانه با بازی کریس همسورث که بر اساس داستان کوتاهی از جورج ساندرز ساخته شده بود. همه این‌ها نشان می‌دهد کوسینسکی برای ساخت بلاک‌باسترها آفریده شده و این مسئله در تازه‌ترین اثرش اف وان (F1) بار دیگر به‌وضوح نمایان است.
مانند ماوریک، فیلم «اف وان» نیز یک بلاک‌باستر عظیم تابستانی است که با حضور یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های سینما ساخته شده و به جدال نسل گذشته با ستاره‌های جوان می‌پردازد. فیلم در عین حال هرگز صرفا «ماوریک با ماشین‌های فرمول یک» نیست. «اف وان» همان نوع فیلمی است که آدم را وسوسه می‌کند دوباره به سالن سینما برود. اثری پرهیجان که تماشاگر را وادار می‌کند همراه با جمعی از غریبه‌ها روی صندلی بنشیند، پاپ‌کورن را با حرص و ولع بخورد و غرق یک نمایش عظیم سرگرم‌کننده شود. هرچند فیلم به کلیشه‌ها و مسیرهای روایی آشنا در آثار ورزشی و مسابقه‌ای نزدیک می‌شود و حتی از همان آغاز می‌توان حدس زد به کجا خواهد رسید، اما در عین حال به احتمال زیاد یکی از چشمگیرترین و مهیج‌ترین فیلم‌های مسابقه‌ای تاریخ نیز به شمار می‌آید.
داستان فیلم «اف وان» درباره چیست؟
«اف وان» با کارگردانی جوزف کوسینسکی، ترکیبی از هیجان مسابقات فرمول یک و درامی انسانی درباره رقابت نسل‌هاست
«اف وان» روایتگر زندگی سانی هیز با بازی برد پیت است. راننده‌ای که تمام عمرش را صرف دوباره شروع کردن کرده است. او در یک ون زندگی می‌کند و گذشته‌ای پر از بدهی‌های قمار، همسران سابق و اشتباهات تلخ دارد. سانی در دهه نود میلادی راننده فرمول یک بود اما پس از یک تصادف شدید، این دنیا را کنار گذاشت. حالا او از مسابقه‌ای به مسابقه دیگر می‌رود و هر وسیله‌ای را که به او بدهند می‌تواند براند. پس از پیروزی در یکی از مسابقات، هم‌تیمی قدیمی‌اش، روبن سروانتس با بازی خاویر باردم، پیشنهادی غیرمنتظره به او می‌دهد. روبن اکنون مالک تیم شکست‌خورده‌ای به نام APXGP است که سه سال است برد بزرگی به دست نیاورده، ۱۵۰ میلیون دلار بدهکار است، یک راننده تازه‌کار دارد و در آستانه نابودی قرار گرفته است. با گذشت نیمی از فصل و تنها ۹ مسابقه باقی‌مانده، روبن از سانی می‌خواهد به تیم بپیوندد و به او کمک کند ورق را برگرداند. سانی اگرچه دیگر به چنین ماجراجویی‌ها علاقه‌ای ندارد، اما این بار چالش را می‌پذیرد تا شاید به خودش ثابت کند هنوز هم توانایی حضور در بالاترین سطح رقابت را دارد.
با ورود سانی به APXGP، فیلم صرفا درباره نجات یک تیم شکست‌خورده نیست بلکه به داستان دو راننده ستاره تبدیل می‌شود که باید با یکدیگر کنار بیایند. سانی نماینده گذشته فرمول یک است و در مقابل، جاشوا پیرس با بازی دمسون ادریس، یک تازه‌کار جاه‌طلب است که می‌خواهد خودش را اثبات کند هرچند هنوز دستاوردی جدی ندارد. «اف وان» این دو قطب متضاد را به‌خوبی متعادل می‌کند و قدم‌به‌قدم آنها را به سوی درک متقابل و همکاری سوق می‌دهد.
سانی با روش‌های کلاسیک خود وارد می‌شود. به جای باشگاه‌های مجهز، در اتاقش تمرین می‌کند و پیش از هر مسابقه مسیر پیست را با دویدن طی می‌کند. او به‌خوبی می‌داند هر جزئی از مسابقه چگونه بر نتیجه تأثیر می‌گذارد و در عین حال یک مهره غیرقابل‌پیش‌بینی است که با ترفندهای غیرمعمول جریان مسابقه را تغییر می‌دهد. در مقابل، جاشوا محصول نسلی تازه است که در آن رسانه‌های اجتماعی و حضور در مطبوعات اهمیتی ویژه دارند. او در باشگاه‌های پیشرفته تمرین می‌کند، در شبیه‌سازها شرایط را می‌آزماید و رویای تبدیل شدن به ستاره‌ای بزرگ را در سر دارد. «اف وان» با همراه کردن این دو، نشان می‌دهد چگونه سنت و نوآوری می‌توانند مکمل یکدیگر باشند و هرکدام امتیازات خود را داشته باشند. هر دو در تلاش برای اثبات خویش‌اند اما با اهداف و انگیزه‌های متفاوت.
فیلم همچنین به‌خوبی یادآوری می‌کند که فرمول یک ورزش تیمی است. هرچند سانی و جاشوا پشت فرمان می‌نشینند، اما نتیجه نهایی وابسته به تمام اعضای تیم است. ما با شخصیت کیت مک‌کنا با بازی کری کاندون، مدیر فنی تیم، آشنا می‌شویم که تغییرات حیاتی روی خودروها ایجاد می‌کند و تفاوت‌های بزرگی در نتیجه ایجاد می‌شود. همچنین می‌بینیم که تنها چند ثانیه اضافی در کار گروه مکانیک‌ها در پیت‌استاپ می‌تواند سرنوشت مسابقه را تغییر دهد. همان‌طور که سانی در جایی می‌گوید، مسابقه درباره تلاش تک‌تک اعضاست، ثانیه‌هایی که هرکدام می‌کاهند تا در مجموع زمان بزرگی ذخیره شود. سانی و جاشوا می‌توانند بهترین عملکردشان را ارائه دهند اما اگر دیگران هم‌پای آنها نباشند، همه چیز از بین می‌رود.
«اف وان» یک شگفتی تکنیکی پرهیجان
فیلم از نظر فنی شاهکار است؛ با فیلم‌برداری خیره‌کننده، تدوین نفس‌گیر و موسیقی پرشور هانس زیمر که تماشاگر را وسط پیست می‌نشاند
کوسینسکی به‌طرز شگفت‌انگیزی توانسته همه عناصر را کنار هم قرار دهد و نشان دهد که چقدر نقش هر فرد در این تیم حیاتی است. فیلمنامه اثر که به قلم ارن کروگر (یکی از نویسندگان «ماوریک») نوشته شده، کاری می‌کند که ما نسبت به تک‌تک اعضای تیم حساس باشیم. حتی اگر علاقه‌ای به مسابقات اتومبیل‌رانی نداشته باشید، «اف وان» شما را وادار می‌کند به تصمیم‌گیری‌های لحظه‌ای، پیچیدگی حیرت‌انگیز خودروها و فداکاری بی‌حد و حصر رانندگانی که ماشین‌هایی میلیون‌دلاری را هدایت می‌کنند احترام بگذارید. هر انتخابی اهمیت دارد، چه چند ثانیه‌ای که صرف گرفتن یک تصمیم می‌شود، چه میزان اعتمادی که به هم‌تیمی خود دارید و حتی دمای لاستیک‌ها. فیلم نشان می‌دهد که یک مسابقه حاصل مجموع انتخاب‌های کوچک است که در نهایت به پیروزی منجر می‌شود، و دیدن این روند واقعا هیجان‌انگیز است.
طبیعتا خود مسابقه‌ها نیز تماشایی‌اند. کوسینسکی همراه با فیلم‌بردار همیشگی‌اش، کلودیو میراند، که همه فیلم‌های قبلی او را هم تصویر کرده است، تماشاگر را درست وسط رقابت‌ها قرار می‌دهند. نماهای حیرت‌انگیز از زاویه دید راننده پشت فرمان باعث می‌شود فشار و اضطراب هر حرکت را حس کنیم. تدوینگر استیون میریونه که سابقه‌ای درخشان در کار با گروه‌های بزرگ بازیگران و روایت چندصدایی دارد، به‌طرز استادانه‌ای میان شخصیت‌های مختلف جابه‌جا می‌شود تا نشان دهد بردن در یک مسابقه چقدر به عوامل متعددی وابسته است. در کنار این تصاویر پرتنش، موسیقی متن پرطنین و قدرتمند هانس زیمر قرار گرفته که به‌کمال با حال‌وهوای فیلم همخوانی دارد. از منظر فنی، «اف وان» یک شگفتی سینمایی است که بارها تماشاگر را به وجد می‌آورد.
این فیلم همچنین صحنه‌ای درخشان برای بازیگران اصلی‌اش فراهم کرده است. مدت‌هاست که برد پیت فرصت نداشته ستاره بودن واقعی خود را چنین آشکار بازی کند و این بار سانی را همچون کابویی پیر به تصویر می‌کشد که پس از پایان هر رقابت آماده حرکت به سوی مقصدی تازه است. او با افزودن لایه‌ای از عاطفه و گذشته‌ای ملموس، کاری می‌کند که برای سرنوشت شخصیتش اهمیت قائل شویم و بار دیگر در ایفای نقش مردی سرسخت اما درستکار، موفق عمل می‌کند. دمسون ادریس هم غافلگیرکننده ظاهر می‌شود؛ راننده‌ای که می‌خواهد خود را به جهان ثابت کند. او ترکیبی از اعتمادبه‌نفس لازم برای یک راننده و پشتکار جدی برای رسیدن به بزرگی را به نمایش می‌گذارد. کری کاندون نیز در نقش کیت مک‌کنا عالی است. خوشبختانه او تنها به‌عنوان یک گزینه عاشقانه برای سانی معرفی نمی‌شود، بلکه شاید مهم‌ترین رکن تیم به حساب می‌آید. کیت زنی قدرتمند است که بلد است چگونه در برابر انتخاب‌های دشوار بایستد، و دیدن حضورش در چنین نقشی بزرگ پس از بازی درخشانش در «بنشی‌های اینیشرین» لذت‌بخش است.
«اف وان» اسیر کلیشه‌ها می‌شود، اما آن‌قدر سرگرم‌کننده است که اهمیتی ندارد
برد پیت در نقش سانی هیز تصویری پرقدرت از یک قهرمان کهنه‌کار ارائه می‌دهد که برای اثبات دوباره خود به میدان بازمی‌گردد
با وجود هیجان و تصاویر خیره‌کننده از مسابقه‌هایی که «اف وان» ارائه می‌دهد، داستان فیلم همان مسیری است که بارها در سینما شنیده‌ایم. البته این موضوع هرگز به فیلم لطمه جدی نمی‌زند، اما گاهی آشکارا به سمت کلیشه‌ها می‌رود. درست مثل یک راننده حرفه‌ای، تماشاگر هم می‌تواند حدس بزند پیچ بعدی روایت به کجا خواهد رسید. با این حال، کیفیت بالای فیلم و نحوه حیرت‌انگیز عبور از همین پیچ‌های آشنا، «اف وان» را در جایگاه یکی از بهترین آثار مسابقه‌ای قرار می‌دهد. وقتی هیجان و تنش مسابقه‌ها تا این اندازه نفس‌گیر باشد، می‌توان دیالوگ‌های کمی مصنوعی یا کلیشه‌های نخ‌نما را نادیده گرفت.
میان این فیلم و «تاپ گان: ماوریک»، کوسینسکی ثابت کرده که استاد ساخت بلاک‌باسترهای عظیم و پرزرق‌وبرقی است که مدت‌هاست نمونه مشابهشان کمتر به چشم می‌خورد. «اف وان» دقیقا همان فیلمی است که برای تابستان ساخته شده؛ اثری پرصدا، پرهیجان و گران‌قیمت که باعث می‌شود از کوچک‌ترین لحظات به وجد بیایید و حتی در سالن شلوغ، به غریبه کنارتان برای هیجان مسابقه دست بدهید. این فیلم بدون شک یکی از تجربه‌های سینمایی جذاب و پرانرژی امسال است؛ فیلمی که تماشاگر را تا لبه صندلی‌اش می‌کشاند و یادآوری می‌کند هنوز هم فیلم‌سازانی مانند کوسینسکی هستند که می‌توانند چنین تجربه‌های تماشایی و همه‌جانبه‌ای خلق کنند.
جمع‌بندی؛ نظر شما درباره فیلم اف وان چیست؟
هرچند داستان گاهی به کلیشه‌ها نزدیک می‌شود، اما «اف وان» آن‌قدر پرانرژی و سرگرم‌کننده است که به‌عنوان یکی از تجربه‌های سینمایی مهم تابستان در خاطر می‌ماند
«اف وان» فیلمی است که نه‌تنها درباره سرعت و ماشین‌ها، بلکه درباره انسان‌ها و انتخاب‌هایشان حرف می‌زند. جوزف کوسینسکی بار دیگر نشان داده که می‌تواند هیجان بصری را با داستانی احساسی پیوند بزند و از دل کلیشه‌های آشنا، تجربه‌ای بسازد که همچنان تماشایی و تأثیرگذار است. این فیلم یادمان می‌آورد که مسابقه فقط روی پیست شکل نمی‌گیرد، بلکه در دل آدم‌هایی است که هرکدام چیزی برای ثابت کردن دارند.
برد پیت با کاریزمای همیشگی‌اش سانی هیز را تبدیل به قهرمانی فراموش‌نشدنی می‌کند؛ مردی که بیشتر از رقیب‌ها، با گذشته خودش مسابقه می‌دهد. دمسون ادریس چهره‌ای از نسل تازه رانندگان را به تصویر می‌کشد؛ جاه‌طلب، پرانرژی و درگیر جهانی که تکنولوژی و رسانه حرف اول را می‌زنند. و کری کاندون، با حضوری محکم و قابل‌اعتماد، نشان می‌دهد قهرمانی بدون پشت صحنه‌ای قوی معنایی ندارد.
از نظر فنی، «اف وان» یک جشن تصویری است؛ دوربین‌هایی که شما را پشت فرمان می‌نشانند، تدوینی که آدرنالین خونتان را بالا می‌برد، و موسیقی هانس زیمر که تپش قلب مسابقه را به سالن سینما می‌آورد. لحظه‌ای نیست که فیلم اجازه دهد چشمتان خسته شود یا توجهتان از پیست منحرف گردد.
بله، شاید مسیر داستان تا حدی قابل‌پیش‌بینی باشد، اما قدرت «اف وان» در این است که حتی وقتی پایان را حدس می‌زنید، باز هم مشتاقید لحظه‌به‌لحظه را تجربه کنید. این فیلم بیش از آنکه درباره مقصد باشد، درباره هیجان سفر است.
اگر دلتان می‌خواهد ضربان قلبتان با ریتم موتورهای فرمول یک یکی شود و تجربه‌ای سینمایی داشته باشید که جمعی، پرشور و سرشار از انرژی است، «اف وان» همان فیلمی است که باید روی پرده بزرگ ببینید. خودتان را آماده کنید؛ این مسابقه‌ای است که ارزش تماشا دارد.
منبع: مجله بازار
بهترین بازی سولزلایک تاریخ چیه؟ میزگیم با امیدلنون @omidlennon
نظرات