نقد و بررسی انیمشن Fixed: سگ های بی نزاکت
گِندی تارتاکوفسکی بیشتر با هتل ترانسیلوانیا، آزمایشگاه دکستر و سامورایی جک شناخته می‌شود؛ بنابراین او رِنج وسیعی از انیمیشن‌های بزرگسال و خانوادگی را در کارنامه‌اش دارد همچنین برای هر درجه سنی انیمشن مخصوصی ساخته است. با این حال جدیدترین اثر او بسیار حال به هم زن و آشفته است. Fixed یا تعمیرشده ابتدا با سوسیس پارتی مقایسه می‌شد ولی این انیمیشن از آن هم سمی‌تر است. در واقع دیالوگ‌‌های Fixed بیشتر زننده هستند تا خنده‌دار. در این مقاله این فیلم جنجالی را نقد و بررسی می‌کنیم.
ماجرای سگی دردسرساز
وقتی که صاحبان بول چاره دیگری نمی‌بینند.
بول (آدام دیواین) سگ دردسرسازی است و همیشه با پای مادربزرگ صاحبش بازی می‌کند همچنین با هر چیزی از جمله شلنگ حیاط ور می‌رود. چنین رفتارهایی صاحبان او را کلافه کرده است به همین خاطر آن‌ها تصمیم می‌گیرند بول را عقیم کنند. داستان هم از همین نقطه آغاز می‌شود بول نمی‌تواند زندگی‌اش را بدون آن‌ها تصور کند؛ بنابراین با دوستانش از خانه بیرون می‌زند تا وقتش را به تفریح و خوش‌گذرانی اختصاص دهد.
انسان‌ها در فیلم حضور دارند اما نقش عمده‌ای ندارند. بیشتر صاحبان بول نقش پررنگی دارند. در عوض سگ‌هایی را داریم که مثل آدم‌های منحرف و بی‌انگیزه رفتار می‌کنند که این دقیقا مخالف شخصیت سگ‌ها در واقعیت است تا حدی که اصلا احساس نمی‌کنید سگ‌ها بهترین دوست انسان هستند؛ بنابراین هیچکس شخصیت‌پردازی قابل توجهی در فیکسد ندارد. به بیانی دیگر این انیمیشن جز شوخی‌های جنسی چیز دیگری برای ارائه ندارد.
فرق Fixed با آثار هم رده اش
بدترین اتفاق ممکن
شوخی های جنسی ویژگی منحصربه‌فرد انیمیشن‌های ۱۸ سال به بالای غربی است. در واقع عمده شهرت انیمیشن‌های بزرگسال در کمدی و داستان سمی‌شان خلاصه می‌شود. اگرچه انیمیشن‌های باکیفیت و قابل تأملی مثل بوجک هورسمن ساخته شده‌اند. اما عمدتا انیمیشن‌هایی مثل ساوت پارک یا سوسیس پارتی بر سر زبان می‌افتد. با این وجود حداقل سوسیس پارتی خنده‌دار بود و شما را سرگرم می‌کرد.
فیلم بیشتر از رویدادهای شوکه‌کننده برای جلوبردن داستان بهره می‌برد اما میزان طنز و شوک این سکانس‌ها قبل از این که بول خواسته‌هایش را برطرف کند دل را می‌زند. جالب است بدانید تارتاکوفسکی ایده Fixed را خیلی قبل‌تر از سال ۲۰۰۹ در سرش داشت اما تا امروز نتوانست آن را عملی کند، در هر حال این پروژه به هیچ وجه ثمربخش نبوده است.
نداشتن درونمایه های مخفی
سگ‌ها در Fixed ییشتر به کفتارها شباهت دارند.
در ۲۰۰۹ فیلم Hangover به پرفروش‌ترین اثر کمدی سال تبدیل شد همچنین یک دهه از موفقیت ساوت پارک در تلویزیون می‌گذشت؛ بنابراین فیکسد کمی از وایب کمدی‌های دهه ۲۰۰۰ را در خود دارد. اکثر کارتون‌های بزرگسال به یک سری از معضل‌های جامعه و دنیا مخفیانه می‌پردازند؛ ساوت پارک که بارها دولت آمریکا و ترامپ را مسخره کرد، علاوه بر این برخی باور دارند جنگ نان لواش با بیگل در سوسیس پارتی به جنگ اسرائیل و فلسطین شباهت دارد.
پس در همه این‌ها نوعی نکات مخفی به چشم می‌خورد. با این وجود فیکسد در مقایسه با این انیمیشن‌ها درونمایه پنهانی ندارد. ایده تارتاکوفسکی شاید در اواخر ۲۰۰۰ یا اوایل ۲۰۱۰ جواب می‌داد، اما امروزه چیز خاصی به کمدی‌های بزرگسال اضافه نمی‌کند.
شخصیت هایی ورقی
رابطه عجیب و سمی بول با هانی
جدا از فیلمنامه داستان منطقی پیش نمی‌رود و روابط بین کاراکترها مصنوعی است. برای مثال بول به سگی به نام هانی (کاترین هان) علاقه دارد؛ او همیشه در شوهای تلویزیونی شرکت می‌کند و شیک‌وپیک رفتار می‌کند. به همین خاطر بول احساس می‌کند به او توجه نمی‌شود. در صورتی که بارها هانی به بول نخ داده بود اما اواسط داستان هنگامی متوجه می‌شود که همدیگر را اتفاقی در کلوپ می‌بینند.
روکو؛ بهترین شخصیت Fixed
سایر شخصیت‌های داستان یکی از یکی بدتر است. اکثرا آن ها عادت‌ها و فانتزی‌های عجیبی دارند که نمی‌توان در این جا به آن‌ها پرداخت. با این وجود بهترین کاراکتر فیلم روکو شخصیتی عضلانی با صداپیشگی ادریس آلبا است. آن هم فقط چون لهجه انگلیسی آلبا با ظاهرش همخوانی دارد اما جدا از این مسائل چنگی به دل نمی‌زند. او با مادرش مشکل دارد به همین خاطر وقتی سگ زیبایی را می‌بیند، دست و پایش را گم می‌کند و هذیون می‌گوید.
سناریوی داستان به طور کلی روی ترس بول می‌چرخد و تأکید روی این موضوع ضربه بزرگی به داستان وارد کرده است. انگار کسی هی داستانی را تعریف کند و از شما انتظار داشته باشد مثل بار اول با شنیدنش ذوق کنید. حتی به بدترین ویلن‌های تاریخ هم نگاه کنید متوجه می‌شوید پشت اعمال‌شان شخصیتی برجسته نهفته است. چرا همه چیز باید حول اندام بول بچرخد.
طراحی هنری فوق العاده
از حق نگذریم Fixed آرتورک خارق‌العاده‌ای دارد. دورنمای شهر در فیلم بسیار دیدنی است، علاوه بر این صورت کاراکترها و اندام‌های بدن جزئیات بالایی دارند. معلوم است با کارگردان انیمیشن‌های دوبعدی ماندگاری مثل سامورایی جک و Primal طرف هستیم.
در هر حال هیچکدام از این موارد فیکسد را جذاب نمی‌کند. چون به در سایر بخش‌ها شما را ناامید خواهد کرد. تصورش سخت است چرا چنین کارگردان باتجربه‌ای باید فیلم حال‌به‌هم‌زنی بسازد؛ کسی که قبلا دنیای باحال و رنگارنگی را در هتل ترانسیلوانیا خلق کرده بود.
بزرگترین درسی که Fixed به ما می‌دهد این است که قرار نیست پروژه‌های شخصی یک نفر همیشه جالب از آب در آیند گاهی بهتر است از این پروژه‌ها هیچوقت برای عموم رونمایی نشود. نظر شما درباره انیمیشن فیکسد چیست؟ شما از انیمیشن حالتان بد شد یا آن را دوست داشته‌اید؟
منبع: guardian
بهترین بازی سولزلایک تاریخ چیه؟ میزگیم با امیدلنون @omidlennon
نظرات