بازآفرینی دامبلدور در سریال هری پاتر و جبران یک اشتباه بزرگ

خبر بازسازی مجموعه هری پاتر توسط HBO دنیای سرگرمی را تکان داده است. با اینکه تنها کمی بیش از یک دهه از پایان ماجراجویی‌های سینمایی هری می‌گذرد، کمپانی برادران وارنر تصمیم گرفته تا با ارزش‌ترین دارایی خود را در قالب یک سریال تلویزیونی بلندمدت احیا کند. این تصمیم اگرچه با واکنش‌های متفاوتی روبرو شده، اما یک فرصت استثنایی را فراهم می‌کند: فرصتی برای اصلاح اشتباهات گذشته و پرداختن به عمقی از داستان که سینما هرگز نتوانست به آن دست یابد.

فیلم‌های هری پاتر با تمام محبوبیتشان، کامل نبودند. محدودیت زمان باعث شد بسیاری از شخصیت‌ها و خطوط داستانی مهم کتاب‌ها قربانی شوند. اما شاید بزرگ‌ترین قربانی این حذفیات، شخصیتی نبود جز آلبوس دامبلدور. سریال جدید HBO این شانس را دارد که چهره واقعی این جادوگر قدرتمند و پیچیده را، فراتر از تصویر یک مدیر مهربان و پیر، به نمایش بگذارد.

دامبلدور؛ شخصیتی که در سینما تحلیل رفت

در فیلم‌ها، گذار از دامبلدور مهربان ریچارد هریس به نسخه تاریک‌تر مایکل گمبون، به پیشرفت طبیعی شخصیت در کتاب‌ها اشاره داشت. اما سینما تنها به لایه‌های سطحی گذشته تاریک او و رابطه‌اش با گلرت گریندل‌والد پرداخت. کتاب‌ها تصویری بسیار عمیق‌تر از مردی را نشان می‌دادند که زمانی با ایده‌های برتری‌جویانه جادوگران بر ماگل‌ها همراه بود؛ جنبه‌ای که شخصیت او را بی‌نهایت جذاب‌تر می‌کرد.

فرنچایز «جانوران شگفت‌انگیز» (Fantastic Beasts) قرار بود این خلاء را پر کند و به رابطه دامبلدور و گریندل‌والد بپردازد. اما این مجموعه نیز در نهایت فرصت‌سوزی کرد. تمرکز فیلم‌ها از ماجراجویی‌های جذاب نیوت اسکمندر به سمت جنگ جادوگران تغییر مسیر داد و تصویری که از دامبلدور جوان (با بازی جود لا) ارائه شد، نسخه‌ای ساده‌شده و بی‌مسئولیت بود. این فیلم‌ها نتوانستند تراژدی خانواده دامبلدور و تأثیر آن بر شکل‌گیری شخصیت پیچیده او را به درستی به تصویر بکشند و در نهایت، این پتانسیل بزرگ به هدر رفت.

سریال جدید باید به دل تاریکی بزند

مزیت یک سریال تلویزیونی بلندمدت، داشتن زمان کافی برای شخصیت‌پردازی عمیق است. سریال HBO می‌تواند با استفاده از آشنایی قبلی مخاطبان با دنیای هری پاتر، داستانی پیچیده‌تر و تاریک‌تر را روایت کند. فصل‌های ابتدایی که بر اساس کتاب‌های کوتاه‌تر ساخته می‌شوند، بهترین فرصت برای نمایش اتفاقاتی است که از نگاه هری پنهان بود؛ مثلاً اینکه دامبلدور در پشت صحنه مشغول چه کارهایی بود؟

این رویکرد می‌تواند زمینه‌چینی قدرتمندی برای رونمایی از گذشته تاریک دامبلدور باشد. HBO که به ساخت سریال‌های جسورانه و بزرگسالانه مانند «اُز» (Oz) و «وایر» (The Wire) شهرت دارد، بهترین بستر برای نمایش جنبه‌های تلخ داستان هری پاتر است؛ جنبه‌هایی مثل فاشیسم پنهان در دنیای جادوگری و تراژدی‌های شخصی.

پیشینه دامبلدور به اندازه داستان هری غم‌انگیز است. حمله وحشیانه پسران ماگل به خواهر کوچکش، آریانا، و تبدیل شدن او به یک موجود جادویی خطرناک (آبسکوریال)، مرگ تصادفی مادرشان، و در نهایت دوئل سرنوشت‌سازی که به مرگ خود آریانا ختم شد، همگی پایه‌های شخصیتی مردی را ساختند که با عذاب وجدان زندگی می‌کرد. فیلم‌ها تنها به سطح این داستان پیچیده ناخنک زدند، اما یک سریال می‌تواند این زخم‌های عمیق را به تصویر بکشد.

جان لیسگو: انتخابی هوشمندانه برای دامبلدوری پیچیده

یکی از امیدوارکننده‌ترین اخبار پیرامون این بازسازی، انتخاب جان لیسگو برای ایفای نقش دامبلدور است. لیسگو بازیگری با دامنه هنری فوق‌العاده است. او از یک سو با نقش‌های کمدی‌اش شناخته می‌شود و می‌تواند طنز خاص و عجیب دامبلدور را به خوبی اجرا کند.

از سوی دیگر، او با ایفای نقش‌های شرورانه، مانند نقش قاتل تثلیث (Trinity Killer) در سریال «دکستر» (Dexter)، ثابت کرده که توانایی به تصویر کشیدن جنبه‌های تاریک و چندلایه یک شخصیت را دارد. توانایی او در نمایش یک زندگی دوگانه – ظاهری آرام و باطنی آشفته – دقیقاً همان چیزی است که برای به تصویر کشیدن دامبلدور واقعی لازم است.

جانشینی بازیگران بزرگی چون ریچارد هریس و مایکل گمبون کار ساده‌ای نیست، اما لیسگو برای این چالش آماده است. موفقیت این سریال جدید به توانایی آن در بازآفرینی شخصیت‌های کلیدی بستگی دارد. اگر قرار است این بازسازی چیزی فراتر از یک تکرار ساده باشد، باید شجاعت کند و به اعماق داستان‌هایی بپردازد که قبلاً نادیده گرفته شده‌اند. انتخاب جان لیسگو، گامی امیدوارکننده در این مسیر است.

منبع: cbr

سایلنت هیل اف ترسناک‌ترین بازی ساله؟ میزگیم با امید لنون