معرفی بهترین انیمیشن‌های تاریخ: علاءالدین + تماشای رایگان
علاءالدین (Aladdin) که یکی از نقاط اوج دوران رنسانس شرکت دیزنی است، به دنیای انیمیشنی این شرکت جان تازه‌ای داد. این انیمیشن از حریم امن آثار قبلی دیزنی خارج شد و به روایت داستانی پرداخت که در یک کشور خاورمیانه‌ای جریان داشت. تزریق ایده‌های جدید و پرداختن به فرهنگی که مخاطبین دیزنی با آن ناآشنا بودند، Aladdin را به اثر خاصی تبدیل کرد که می‌توانیم آن را در گروه بهترین انیمیشن‌های تاریخ قرار دهیم.
انیمیشن علاءالدین محصول شرکت والت دیزنی، سی و یکمین انیمیشن بلند این شرکت و چهارمین اثری است که در دوران رنسانس دیزنی (Disney Renaissance) روی پرده رفت؛ دورانی که به شرکت مورد بحث جان تازه‌ای بخشید و باعث شد جای خود در بین غول‌های هالیوودی را پس بگیرد. این انیمیشن با اقتباس از داستانی علاءالدین و غول چراغ جادو ساخته شده که خود آن، عضوی از مجموعه داستان‌های هزار و یک شب است. البته برعکس آنچه که بسیاری از مردم فکر می‌کنند این داستان ریشه ایرانی ندارد و بیش‌تر به عرب‌ها تعمیم داده می‌شود.
اما چه چیزی باعث شد که انیمیشن Aladdin تا این حد مورد توجه قرار گیرد؟ داستان این اثر در سرزمینی تخیلی به اسم آگرابا جریان دارد که ظاهر آن، آدم را به یاد کشورهای عربی و بیابانی می‌اندازد. در رأس این داستان شخصیتی به اسم علاءالدین وجود دارد که یک دزد دون پایه خیابانی است که برای زنده ماندن، مجبور به دزدی می‌شود. منتها این شخصیت قلب بزرگ و شجاعی دارد و سرنوشت، کاری می‌کند که او دست به کارهای بزرگی بزند. او به طور اتفاقی بر سر راه غول چراغ جادو قرار می‌گیرد تا بتواند به کمک او، دل پرنسس یاسمین را ببرد و با او ازدواج کند. ولی خب قضیه به این سادگی‌ها نیست.
یاسمین که دختر شخصیتی به اسم سلطان محسوب می‌شود، برای مدت زمان زیادی در انزوا می‌ماند و به خاطر افکار سنتی پدرش اجازه بیرون رفتن از دیوارهای قلعه را ندارد. هرچند که یاسمین از اعماق قلبش عاشق پدرش است، اما نمی‌تواند زیر بار حرف‌های زور او برود. از طرف دیگر، سلطان یک مشاور مکار به اسم جعفر دارد که از همان ابتدا نقشه‌های شومی در ذهنش می‌پروراند. جعفر می‌خواهد با استفاده از غول چراغ جادو، قدرت را از دست سلطان بگیرد و کل سرزمین آگرابا را به سلطه خود درآورد.
انیمیشن علاءالدین توسط دو کارگردان با نام‌های جان ماسکر و رون کلمنتس ساخته شد و در سال ۱۹۹۲ روی پرده رفت؛ زمانی که شرکت دیزنی در اوج زمان رنسانس خود به سر می‌برد. این اثر با وجود بودجه کم ۲۸ میلیون دلار، توانست ۵۰۴ میلیون دلار بفروشد تا به یکی از موفق‌ترین پروژه‌های دیزنی از منظر مالی تبدیل شود. به عبارتی دقیق‌تر، انیمیشن Aladdin چیزی حدود ۱۸ برابر بودجه خود پول درآورد تا خود را به عنوان یکی از پایه‌های دوران رنسانس دیزنی، در تاریخ ثبت کند.
موفقیت اثر مورد بحث باعث شد شرکت سازنده دست به ساخت دو دنباله جدید با نام The Return of Jafar و Aladdin and the King of the Thieves بزند. البته این دو دنباله به صورت Direct-to-video منتشر شدند تا مردم بتوانند با خرید دیسک آن‌ها، به تماشای این دو دنباله بپردازند و به سینما نروند. علاوه بر این، در سال ۱۹۹۴-۱۹۹۵ هم یک انیمیشن سریالی از علاءالدین روی آنتن رفت که طرفداران خاص خود را داشت. به طور کلی، این موفقیت‌ها باعث شد که فرنچایز مورد بحث در بین عموم مردم به محبوبیت بالایی برسد.
یکی از ماندگارترین بخش‌های انیمیشن علاءالدین، شخصیت غول چراغ جادو است که با صداپیشگی بی‌نظیر رابین ویلیامز فقید جان گرفت. ویلیامز با سبک خاص و انرژی فراوانش، این شخصیت را از یک همراه جادویی ساده به یکی از نمادین‌ترین کاراکترهای تاریخ انیمیشن تبدیل کرد. بخش زیادی از دیالوگ‌ها و شوخی‌های غول چراغ جادو حاصل بداهه‌گویی‌های ویلیامز بود؛ به‌طوری که انیماتورها بعدها مجبور شدند طراحی حرکات و حالات چهره‌ی او را با صداهای خلاقانه و پرجنب‌وجوشش هماهنگ کنند. همین ویژگی باعث شد غول چراغ جادو نه تنها نقش کمدی و سرگرم‌کننده‌ای داشته باشد، بلکه به نقطه‌ی اوج فیلم از نظر خلاقیت و محبوبیت بدل شود.
هنرنمایی رابین ویلیامز افسانه‌ای به عنوان غول چراغ جادو، یکی از نقاط قوت انیمیشن علاءالدین است
انیمیشن علاءالدین از نظر طراحی فضاسازی و معماری، ترکیبی از عناصر فرهنگی گوناگون بود. شهر خیالی آگرابا الهام گرفته از معماری باشکوه بغداد دوران عباسی طراحی شد، در حالی که کاخ عظیم آن با گنبدهای طلایی، شباهت زیادی به تاج‌محل هند دارد. در پوشش شخصیت‌ها نیز نشانه‌هایی از لباس‌های سنتی خاورمیانه، ایران و حتی جنوب آسیا دیده می‌شود. این تلفیق باعث شد فضای فیلم حال‌وهوایی «شرقی و اسرارآمیز» پیدا کند؛ تصویری که در ذهن بسیاری از تماشاگران غربی با داستان‌های هزار و یک شب پیوند خورده بود. با این حال، همین رویکرد بعدها مورد نقد قرار گرفت، زیرا برخی منتقدان معتقد بودند که دیزنی با استفاده از کلیشه‌ها و ترکیب سطحی فرهنگ‌های مختلف، تصویری غیرواقعی و گاه نادرست از شرق ارائه داده است.
نکته دیگری که می‌توانیم در موردش صحبت کنیم، استفاده هوشمندانه از تکنولوژی و نوآوری‌های انیمیشنی بود. به‌ویژه در صحنه‌ی پرواز علاءالدین و یاسمین روی قالیچهٔ جادویی، تیم سازنده ترکیبی از انیمیشن دستی سنتی و انیمیشن کامپیوتری (CGI) به کار برد تا حرکت‌ها طبیعی و زاویه دید صحنه‌ها واقعی به نظر برسد. این تکنیک باعث شد که تماشاگر حس کند که شخصیت‌ها واقعاً در فضای سه‌بعدی پرواز می‌کنند و نه فقط روی یک پس‌زمینهٔ دوبعدی. علاوه بر این، دیزنی برای طراحی غول چراغ جادو هم از نوآوری‌های حرکتی و رنگ‌آمیزی بهره گرفت تا شخصیت به صورت پویا و پرانرژی ظاهر شود. این خلاقیت‌های فنی نه تنها کیفیت بصری فیلم را بالا برد، بلکه به دیزنی کمک کرد تا استانداردهای جدیدی در ترکیب انیمیشن دستی و دیجیتال ایجاد کند و مسیر بسیاری از انیمیشن‌های بعدی را هموار سازد.
نظر شما در این باره چیست؟ دیدگاه‌های خود را با تیم بازار و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.
منبع: Disney.fandom
امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون
نظرات