اکنون بهترین زمان برای تماشای انیمه مدرسه قهرمانی من است

فصل پایانی مدرسه قهرمانی من (My Hero Academia) با تمام قدرت در حال پخش است و این یک پیام روشن برای طرفداران قدیمی دارد: اگر زمانی از قطار این انیمه پرطرفدار پیاده شده‌اید، اکنون بهترین زمان برای بازگشت است. اثر کوهی هوریکوشی (Kohei Horikoshi)، زمانی که اقتباس انیمه‌ای آن نزدیک به یک دهه پیش عرضه شد، یک غول رسانه‌ای تمام‌عیار بود. اما مانند هر مجموعه طولانی دیگری، تب‌وتاب اولیه آن به‌مرور کاهش پیدا کرد. به هر دلیلی، به نظر می‌رسد وضعیت فعلی «مدرسه قهرمانی من» در مقایسه با استقبال انفجاری که در دوران اوج خود تجربه می‌کرد، رنگ‌ورو رفته است.

البته این موضوع به دلیل کم‌کاری سازندگان نیست؛ این یک چرخه طبیعی در دنیای سرگرمی است. صنعت انیمه با سرعتی سرسام‌آور حرکت می‌کند و هر فصل، میزبان ده‌ها عنوان جدید است که برای جلب توجه مخاطبان با یکدیگر رقابت می‌کنند. این رقابت با ظهور پدیده‌هایی مانند «دیمن اسلیر: کیمتسو نو یایبا» (Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba) در سال‌های اخیر حتی نفس‌گیرتر هم شده است. با این حال، اکنون زمان آن فرا رسیده که به «مدرسه قهرمانی من» کمک کنیم تا به یک پایان‌بندی باشکوه دست پیدا کند.

چه بر سر انیمه مدرسه قهرمانی من آمد؟

برای این‌که بفهمیم چطور به اینجا رسیدیم، باید نگاهی به مسیری که انیمه تا امروز طی کرده است، بیندازیم. پوشیده نیست که این فرنچایز دیگر آن شور و هیجان گذشته را ندارد و متأسفانه، این افت محبوبیت احتمالاً به دلیل چند فصل ضعیف‌تر در میانه راه است. شروع مجموعه فوق‌العاده قدرتمند بود؛ فصل اول که تنها در یک بخش پخش شد، از اولین عناوین بزرگ مجله شونن جامپ (Shonen Jump) بود که از مزیت برنامه پخش فصلی بهره‌مند شد و مجبور نبود هر هفته یک قسمت جدید روی آنتن بفرستد.

این رویکرد به‌ویژه برای دو فصل اول عالی عمل کرد، زیرا به تیم خلاق استودیو بونز (Studio Bones) فرصت داد تا ماه‌ها برای تولید هر بسته جدید از قسمت‌ها وقت صرف کنند. نتیجه این زمان‌بندی، خلق صحنه‌های کلیدی خیره‌کننده‌ای بود که «مدرسه قهرمانی من» را به طیف وسیعی از مخاطبان جدید معرفی کرد. کار به جایی رسید که طرفداران اطمینان داشتند در هر فصل، حداقل یک لحظه بزرگ و به‌یادماندنی وجود خواهد داشت که آن فصل را از بقیه متمایز می‌کند. انگار تمام داستان‌پردازی‌ها برای رسیدن به یک نقطه اوج در هر آرک داستانی بود و آن نقطه اوج، بیش از هر بخش دیگری زیر ذره‌بین قرار داشت. این رویکرد اما مانند یک شمشیر دولبه عمل می‌کرد؛ اگر آن نقطه اوج نمی‌توانست رضایت مخاطبان را جلب کند، کل فصل در نظر آن‌ها چند امتیاز از دست می‌داد.

این اتفاق از فصل چهارم «مدرسه قهرمانی من» آغاز شد. نیمه اول فصل با پایان انفجاری آرک شیه هاسایکای (Shie Hassaikai arc) و نمایش قدرت صددرصدی «وان فور آل» (One For All) توسط دکو به پایان رسید، اما بلافاصله پس از آن، آرک فستیوال فرهنگی (Culture Festival) روی کار آمد که نظرات ضدونقیضی را برانگیخت. این آرک برای ساختن آینده داستان و زمینه‌چینی برخی از بزرگ‌ترین لحظاتی که در فصل پایانی شاهدشان هستیم، کاملاً ضروری بود، اما در آن زمان با واکنش سرد کسانی مواجه شد که احساس می‌کردند نقطه اوج آن فاقد هیجان و اکشن مورد انتظار بود. سپس نوبت به فصل‌های پنجم و ششم رسید و از اینجا بود که شکاف میان طرفداران عمیق‌تر شد.

«مدرسه قهرمانی من» به هیچ عنوان یک انیمه بی‌نقص نیست. فصل‌های پنجم و ششم دورانی پر از چالش برای این مجموعه بودند. چندین آرک داستانی در این فصول، فاقد جذابیت و ماندگاری فصل‌های اولیه بودند و یکی از آن‌ها به‌شدت ناامیدکننده ظاهر شد. آرک «ارتش آزادی‌بخش متا» (Meta Liberation Army arc) که با نام «مدرسه تبهکاری من» هم شناخته می‌شود، در نسخه انیمه با حذفیات و خلاصه‌سازی‌های فراوان همراه شد و در مقایسه با مانگا، با سرعتی غیرمنطقی روایت شد. این اتفاق مایه تأسف بود و دقیقاً همان نقطه‌ای بود که انیمه بسیاری از طرفداران وفادار خود را از دست داد.

چرا اکنون زمان بازگشت به مدرسه قهرمانی من است؟

اما چرا حالا که داستان به پایان خود نزدیک می‌شود، باید به این انیمه بازگشت؟ اولین و شاید مهم‌ترین دلیل، به سرانجام رساندن داستانی است که سال‌ها پیش با آن همراه شدید. درست است، بسته به این‌که در کدام نقطه تماشای مجموعه را متوقف کرده‌اید، قسمت‌های زیادی برای دیدن باقی مانده است، اما انگیزه‌های قدرتمندی برای این کار وجود دارد. انرژی و کیفیت فصل‌های ابتدایی، در فصل هفتم و آنچه تاکنون از فصل هشتم دیده‌ایم، به‌وضوح قابل لمس است. صحنه‌های کلیدی با همان عشق و دقتی که در فصل‌های اول شاهد بودیم، انیمیت شده‌اند و به‌ویژه فصل هشتم برای به تصویر کشیدن لحظات بزرگ خود، هیچ‌چیز کم نگذاشته است.

«مدرسه قهرمانی من» همیشه انیمه‌ای بوده که اوج‌های داستانی‌اش، حکم یک انفجار را داشته‌اند. آرک‌ها برای رسیدن به یک لحظه کلیدی به‌دقت زمینه‌چینی می‌شدند و انیمه تمام توان خود را به کار می‌گرفت تا آن لحظات، نفس‌گیر از آب دربیایند. این دقیقاً همان اتفاقی است که در فصل پایانی در حال رخ دادن است. اکنون که انیمه به نقطه اوج نهایی خود رسیده، در حال عمل به تمام وعده‌هایی است که در طول این سال‌ها داده بود. این فصل، در واقع اوج تمام اوج‌های قبلی مجموعه است و آنچه روی صفحه به نمایش درمی‌آید، بازتابی کامل از سال‌ها سرمایه‌گذاری و تلاشی است که برای جان بخشیدن به این انیمه صرف شده است.

نگران نباشید که از میانه راه به داستان می‌پیوندید. اکنون زمان آن رسیده که بدون توجه به این‌که تمام مسیر را همراه بوده‌اید یا نه، به این سفر بازگردید و شاهد پایان آن باشید. این مجموعه برای رسیدن به خط پایان، با تمام قوا پیش می‌رود، پس مطمئن شوید که فصل پایانی «مدرسه قهرمانی من» را از طریق کرانچی‌رول (Crunchyroll) یا هولو (Hulu) تماشا می‌کنید.

شما چه فکر می‌کنید؟ نظر خود را در بخش دیدگاه‌ها با ما در میان بگذارید و به این گفتگو بپیوندید.

منبع: comicbook

اعترافات جنجالی یوتیوبرهای فارسی؛ میزگیم با بیگزموگ