اگر صحبت از دنیای ارباب حلقه‌ها به میان بیاید، به شخصه ترجیح می‌دهم آثاری مانند انیمه The Lord of the Rings: The War of the Rohirrim را ببینم تا The Hunt for Gollum. در این مرحله از دوران مالکیت فکری هالیوود، استودیوها آن‌قدر از ناراحت کردن طرفداران می‌ترسند که فیلم‌ها و سریال‌های جدید با آثار قدیمی مانند متون مقدس رفتار می‌کنند و هرچه بیشتر در مورد موضوعات اثبات شده و ماندگار کار بسازند، موفق‌تر خواهند بود.

انیمه ارباب حلقه‌ها: جنگ روهیریم فرصتی پیدا کرده تا اثری مستقل باشد و سازندگان از این فرصت استفاده کرده‌اند. این فیلم داستانی قوی و جذاب ارائه می‌دهد که با انیمیشنی چشم‌نواز به تصویر کشیده شده است. اگر قرار باشد بار دیگر به دنیای گسترده سرزمین میانه که توسط پیتر جکسون خلق شده بازگردم، به نظرم این بهترین روش خواهد بود.

با ما همراه باشید تا به نقد و بررسی این انیمه بپردازیم.

استفاده مناسب از آشنایی مخاطبان با فرنچایز ارباب حلقه‌ها

فیلم The War of the Rohirrim خود را بخشی از سنت داستان‌گویی شفاهی می‌داند: ایووین (با صدای میراندا اتو)، قهرمان فراموش‌نشدنی سه‌گانه پیتر جکسون، ما را با هرا (با صدای گایا وایز)، یکی دیگر از دختران شجاع روهان، آشنا می‌کند. در آغاز به ما گفته می‌شود که با وجود دستاوردهای بزرگ هرا، داستان او در هیچ منبع مکتوبی یافت نخواهد شد. اگر بخواهیم با دیدی انتقادی نگاه کنیم، هر دوی این انتخاب‌ها نشان از مدیریت هوشمندانه فرانچایز دارد؛ بازگشت ستاره اصلی از طریق صداگذاری و اشاره به ناشناخته بودن قهرمان داستان در تاریخچه سرزمین میانه اثر تالکین.

اما سازندگان فیلم با هوشمندی، از این چارچوب برای بخشیدن هویتی واقعی به اثر خود استفاده کرده‌اند. مقدمه ایووین توجه بیننده را به نقش نادیده گرفته شده زنان در پادشاهی انسان‌ها (به زبان فرانچایز) جلب می‌کند؛ موضوعی که کنجی کامیاما آن را به‌عنوان یک تم محوری در طول فیلم دنبال کرده است. این اقدام، چارچوب فیلم را در قالبی افسانه‌ای قرار می‌دهد و همان‌طور که می‌دانیم، افسانه‌ها بر الگوها استوار هستند.

وقتی برای اولین بار با هرا آشنا می‌شویم، او نسبت به ایووین به‌مراتب وحشی‌تر و سرکش‌تر به نظر می‌رسد. هلد همرهند (با صدای برایان کاکس)، پدر او و پادشاه قدرتمند و سالخورده روهان، سطحی از استقلال را به او داده که نزدیک به رسوایی است. اما مانند بسیاری از داستان‌های مشابه، اشتیاق هرا برای آزادی به زودی در برابر وظایف سلطنتی او قرار می‌گیرد.

در یک گردهمایی از بزرگان روهان در تالارهای هلد، فرکا (با بازی شاون دولی)، یکی از لردهای بلندپرواز دون‌لندینگ‌ها، با شایعه‌ای پادشاه را به چالش می‌کشد: هلد قصد دارد هرا را به یکی از پسران گاندور بدهد تا اتحادی ناپایدار با پادشاهی بزرگ جنوب برقرار کند.

این خبر، طبیعتاً برای هرا غافلگیرکننده است. هرا تلاش می‌کند که این پیشنهاد را با لطافت رد کند؛ چراکه اصلاً قصد ازدواج ندارد. اما فرکا آشکارا به دنبال تصاحب تاج و تخت است، و هلد پیشنهاد می‌کند که این اختلاف را بیرون از تالار حل کنند. اعتماد به نفس بیش از حدِ فرکا برایش گران تمام می‌شود و پس از توهین‌های مکرر، توسط پادشاه خشمگین با یک مشت مرگبار به طور تصادفی کشته می‌شود.

این حادثه جرقه آغاز جنگ اصلی است. وولف، که فوراً تلاش می‌کند انتقام پدرش را بگیرد، از روهان تبعید می‌شود. او سال‌های زیادی را در تبعید می‌گذراند؛ بدون اینکه اثری از او باشد یا کسی بداند کجا رفته است. اما در این مدت، او ارتشی از مردان وحشی و مزدور جمع کرده تا انتقام بگیرد.

هدف وولف تنها تصاحب تاج و تخت نیست؛ او می‌خواهد از هلد، پسرانش هاما (با بازی یزدان غفوری) و هالِث (با بازی بنجامین وین‌رایت)، و البته زنی که او را تحقیر کرده، یعنی هرا، انتقام بگیرد.

این اقتباس انیمه‌ای سبک بصری خود را در مرکز توجه قرار داده است

تالکین دنیای سرزمین میانه را بر اساس اسطوره‌های نورس، سلتیک، انگلیسی کهن و ولزی بنا کرده، و The War of the Rohirrim با دستیابی به لحن مناسب، به‌خوبی با این سنت هماهنگ شده است. حتی اگر جزئیات داستان از دست‌مان در برود، به‌طور شهودی ریتم داستان را حس می‌کنیم و این موضوع از جذابیت آن نمی‌کاهد. این هماهنگی به خود من کمک کرد تا راحت‌تر خودم را در افت‌وخیزهای تراژیک و پیروزی‌های باشکوه داستان غوطه‌ور کنم.

هرا یک قهرمان بالفطره است، باهوش و شجاع؛ اما محدودیت‌های دنیای او مانع از پیشرفت کاملش می‌شوند. از سوی دیگر، وولف یک شرور است. هرا که وولف را از دوران کودکی می‌شناسد، با پذیرش شخصیت جدید او دست‌وپنجه نرم می‌کند. اگرچه زیرورو کردن انتظارات داستانی برای بیننده جذاب است؛ اما به کار گرفتن قوس‌های داستانی سنتی‌تر برای قهرمان و ضدقهرمان، برای این فیلم کاملاً مناسب به نظر می‌رسد.

فراتر از مکانیک داستانی، ارباب حلقه‌ها: جنگ روهیریم به‌خوبی اجرا و پرداخته شده است. قوی‌ترین دارایی آن، همان‌طور که انتظار می‌رود، انیمیشن است. با توجه به ماهیت فرانچایز، بدون شک محدودیت‌هایی بر طراحی شخصیت‌ها و تولید اعمال شده، و فیلم شبیه یک برداشت انیمه‌ای از دنیای فیلم‌های جکسون به نظر می‌رسد. اما کامیاما در چارچوب این محدودیت‌ها به خوبی کار کرده تا تصاویر زیبا و تأثیرگذاری ارائه دهد که مضامین کلیدی را برجسته‌تر می‌کنند.

اجرای صداپیشه‌ها به اندازه کافی قوی است تا فیلم را به‌خوبی جلو ببرد؛ اگرچه تنها برایان کاکس تأثیری ماندگار بر جای گذاشته است. او به شخصیت هلد همرهند غنا و قدرتی دوچندان بخشیده است. دوست داشتم عمق مشابهی را در اجراهای دیگر شخصیت‌های اصلی ببینم، اما چیزی وجود ندارد که تجربه فیلم را در لحظه مختل کند؛ تنها چیزی که کمبود آن حس می‌شود، توانایی فیلم برای ماندگاری در ذهن در گذر زمان است.

با این حال، جنگ روهیریم فیلمی است که می‌توان آن را دوباره و دوباره دید. اگر برادران وارنر قصد دارد همچنان از این مجموعه برای بهره‌برداری استفاده کند، که بدون شک این کار را خواهد کرد، امیدوارم این رویکرد را ادامه داده و البته کمتر بر ارجاعات گذشته تاکید کند. بسیار دلپذیر خواهد بود که در آینده انیماتورهای بیشتری را ببینیم که این مجموعه و دیگر فرنچایزها را از دریچه تخیل خود بازآفرینی می‌کنند.

منبع: Screen Rant

سام صابری و اولین کمپ کویری گیمینگ جهان | ولاگ کویری گیمینگ@samsaberi