کنسول پلی استیشن ۴ بدون شک یکی از موفق‌ترین و بهترین کنسول‌های تاریخ به شمار می‌رود که نزدیک به یک دهه، بازار کنسول‌های خانگی را به سلطه خود درآورد. کنسول نسل هشتمی سونی که در قالب سه نسخه فت، اسلیم و پرو منتشر شد، به واسطه کتابخانه بزرگی از بازی‌های هیجان‌انگیزی که داشت توانست خیلی سریع نام خود را در تاریخ جاودانه کند. برخلاف پلی استیشن ۵ که از لحاظ بازی‌های انحصاری آنقدر تحسین‌برانگیز نبود، PS4 به شکلی عمل کرد که بعید است به این زودی‌ها پلتفرم دیگری به دستاوردهای آن برسد.

شرکت سونی با یک برنامه آینده‌نگرانه و بزرگ، انحصاری‌های متعددی را برای پلی استیشن ۴ منتشر کرد که تا سال‌های سال در موردشان صحبت خواهیم کرد. بازی‌هایی نظیر گاد آف وار، لست آف آس پارت ۲، بلادبورن، گوست آف سوشیما، اسپایدرمن و… به شکل اعجاب‌آمیزی در یک برهه زمانی کوتاه منتشر شدند که هر کدام در نوع خود، جزو بهترین‌های تاریخ هستند. در واقع تعداد انحصاری‌های خوب و بزرگ PS4 آنقدری زیاد است که می‌توان ساعت‌ها نشست و با لذت تمام در موردشان صحبت کرد.

اما علاوه بر کتابخانه بازی‌های انحصاری، کنسول مورد بحث میزبان چندی از بهترین بازی‌های مولتی پلتفرم هم بود. برای مثال ما شاهد آثاری نظیر رد دد ردمپشن ۲، جی تی ای ۵، دارک سولز ۳، الدن رینگ، تایتان‌فال ۲ و… بودیم که تک تک‌شان در زمانی که منتشر شدند، جزو نامزدهای اصلی بهترین بازی‌ سال بودند. هرچند که پلی استیشن ۴ در حال حاضر از لحاظ سخت‌افزاری ضعیف به نظر می‌رسد، اما حدود ۱۰ سال پیش و زمانی که انتظارات آنقدرها بالا نبود، می‌توانست به شکل قابل قبولی سنگین‌ترین بازی‌های وقت را اجرا کند.

در حال حاضر در سال‌های پایانی عمر پلی استیشن ۵ هستیم و باید کم‌کم خود را برای کنسول نسل دهمی آماده کنیم. اما با وجود گذر این همه سال، هنوز هم می‌توان ادعا کرد که پلی استیشن ۵ به هیچ وجه اندازه پلی استیشن ۴ بازی‌های بزرگ و ماندگار نداشت.