وقتی صحبت از فیلم‌های انیمیشنی می‌شود، عوامل زیادی برای موفقیت آن‌ها ضروری است. گاهی کیفیت انیمیشن اهمیت دارد، گاهی فیلمنامه یا داستان. اما گاهی همه چیز به شخصیت‌های فیلم و کیفیت آن‌ها برمی‌گردد. شخصیت‌هایی از فرنچایزهای انیمیشنی مانند «داستان اسباب‌بازی»، «شرک» و «والاس و گرومیت» بین منتقدان و تماشاگران محبوب شده‌اند، چه به خاطر حس طنز، چه به دلیل عمق دراماتیک یا گاهی هر دو.

اما انیمه‌های جیبلی هم می‌توانند شخصیت‌هایی داشته باشند که تا پوست و استخوان ما نفوذ کنند. برخی مثل توتورو از انیمه «همسایه من توتورو» معمایی باقی می‌مانند. توتورو روح غول‌پیکر و مرموزی است که در جنگل زندگی می‌کند. هیچ‌کس نمی‌داند از کجا آمده و چیز زیادی درباره‌اش نمی‌داند. اما او همسایه جدید می و ساتسوکی کوساکابه است، دو دختر کوچک که به خانه‌ای کنار جنگل نقل مکان کرده‌اند.

توتورو، این روح جنگلی مرموز و مهربان، با کم‌ترین دیالوگ و بیشترین حس جادو، به یکی از ماندگارترین چهره‌های تاریخ انیمیشن تبدیل شده است.