در دنیایی که بیشتر فیلمها از دو ساعت هم فراتر میروند، گاهی یک اثر کوتاه و جمعوجور میتواند تأثیر بسیار بیشتری بگذارد. این فهرست از ۱۰ فیلم کمتر از ۱۰۰ دقیقه نشان میدهد که سینما همیشه به زمان طولانی نیاز ندارد؛ کافی است روایت درست، بازیهای خوب و کارگردانی دقیق وجود داشته باشد.
در میان همهی این آثار، «لیدی برد» (۲۰۱۷) به کارگردانی گرتا گرویگ همچون نگینی میدرخشد. فیلم تنها در
در دنیایی که بیشتر فیلمها از دو ساعت هم فراتر میروند، گاهی یک اثر کوتاه و جمعوجور میتواند تأثیر بسیار بیشتری بگذارد. این فهرست از ۱۰ فیلم کمتر از ۱۰۰ دقیقه نشان میدهد که سینما همیشه به زمان طولانی نیاز ندارد؛ کافی است روایت درست، بازیهای خوب و کارگردانی دقیق وجود داشته باشد.
در میان همهی این آثار، «لیدی برد» (۲۰۱۷) به کارگردانی گرتا گرویگ همچون نگینی میدرخشد. فیلم تنها در ۹۴ دقیقه، جوهرهی دوران نوجوانی را با دقتی بینظیر ثبت میکند؛ چیزی که بسیاری از درامهای بلندمدت از پس آن برنمیآیند. داستان دربارهی کریستین مکفرسون، یا همان «لیدی برد»، است که در سال آخر دبیرستان با آرزوهای بزرگ، تردیدهای شخصی و رابطهی پیچیدهاش با مادرش دست و پنجه نرم میکند. بازی درخشان سیرشا رونان و شیمی قویاش با لوری متکالف باعث میشود هر دیالوگ و هر نگاه به قلب مخاطب بنشیند. «لیدی برد» اثبات میکند برای ساخت یک کلاسیک، جلوههای ویژه یا ایدههای عجیب لازم نیست؛ تنها کافی است صادقانهترین لحظات زندگی با دقت روایت شوند.
کنار «لیدی برد»، فیلمهایی مثل «همسایه من توتورو» از هایائو میازاکی، «دزدان دوچرخه» از دسیکا و «پیش از غروب» از ریچارد لینکلیتر هر کدام نمونهای از داستانگویی فشرده و اثرگذارند. از وحشت کابوسوار «نوسفراتو» تا کمدی افسانهای «این اسپاینال تپ است»، همهی این آثار نشان میدهند که کوتاه بودن نهتنها ضعف نیست، بلکه گاهی نقطهی قوتی است که به روایت انرژی و تمرکز بیشتری میدهد.
در نهایت، این ده فیلم به ما یادآوری میکنند که زمان، معیار ارزش سینما نیست. گاهی در کمتر از صد دقیقه میتوان جهانی از احساس، خنده یا ترس را تجربه کرد؛ جهانی که تا مدتها در ذهن و قلب بیننده باقی میماند.
0 نظر