صحنه‌ای که جک تورنس با بازی جک نیکلسون تبر را از میان درِ حمام فرو می‌برد و با لبخندی دیوانه‌وار می‌گوید «Here’s Johnny!» بدون اغراق یکی از معروف‌ترین لحظات تاریخ سینماست. این صحنه نه فقط به‌خاطر خشونت یا شوک بصری‌اش، بلکه به‌دلیل ترکیب بازی بازیگر، میزانسن، و لایه‌های روان‌شناختی عمیقش در حافظه جمعی مخاطبان حک شده است.

استنلی کوبریک در The Shining ترس را از طریق جامپ‌اسکرهای متداول ایجاد نکرده، او با یک نوع القای تدریجی جنون را می‌سازد. در این لحظه مشخص، جک تورنس دیگر یک پدر یا نویسنده شکست‌خورده نیست؛ او به تجسم کامل فروپاشی روانی تبدیل شده است. قاب‌بندی تنگ، حرکت نامنظم دوربین و فاصله‌ی اندک بین چهره جک نیکلسون و لنز، حس خفگی و تهدید را به اوج می‌رساند.

جالب است بدانید که جمله «Here’s Johnny!» در اصل بداهه‌ای از سوی جک نیکلسون بود؛ اشاره‌ای به برنامه مشهور The Tonight Show و معرفی معروف مجری آن، جانی کارسون. همین استفاده از یک شوخی عامه‌پسند در دل موقعیتی به‌شدت ترسناک، تضادی ایجاد می‌کند که صحنه را حتی ناآرام‌کننده‌تر می‌سازد. این لحظه همزمان خنده‌دار، ترسناک و عمیقا ناراحت‌کننده است.

قدرت این صحنه در این است که به‌تنهایی عصاره کل فیلم را در خود دارد: انزوای مطلق، خشونت خانگی، و ترسی که از درون انسان زاده می‌شود، نه از هیولاهای بیرونی. به همین دلیل است که پس از بیش از چهار دهه، هنوز «Here’s Johnny!» فقط یک دیالوگ نیست، بلکه یک نماد است؛ نمادی از جنونی که سینما هرگز فراموشش نکرد.