وقتی صحبت از بهترین فیلم‌های اکشن تاریخ می‌شود، نام‌های بزرگی مثل «ماتریکس»، «مد مکس: جاده خشم» و «جان‌سخت» همیشه در صدر قرار می‌گیرند. اما در میان این آثار جاودانه، دوگانه‌ی Kill Bill ساخته‌ی «کوئنتین تارانتینو» جایگاهی ویژه دارد؛ فیلمی که مرز میان ادای دین به سینمای رزمی شرق و خلق یک تجربه‌ی مدرن هالیوودی را از بین برد.

تارانتینو خودش گفته که بیل را بکش فیلمی است که برای ساختنش به دنیا آمده. داستان «عروس» (Uma Thurman) روایت کلاسیکی از انتقام است: زنی که در روز عروسی‌اش مورد حمله قرار می‌گیرد، همه عزیزانش را از دست می‌دهد و نیمه‌جان رها می‌شود. اما او بازمی‌گردد و با سماجت، تک‌تک دشمنانش را یکی‌یکی از میان برمی‌دارد تا در نهایت به خود «بیل» برسد.

چیزی که Kill Bill را از یک فیلم اکشن معمولی متمایز می‌کند، ترکیب سبک‌ها و فرهنگ‌هاست. تارانتینو از فیلم‌های کونگ‌فو هنگ‌کنگی، وسترن‌های ایتالیایی و حتی انیمه‌های ژاپنی الهام گرفته و آن‌ها را در قالبی مدرن کنار هم چیده است. نتیجه، صحنه‌های مبارزه‌ای است که نه‌تنها از نظر طراحی حرکات (choreography) حیرت‌انگیزند، بلکه به صحنه‌هایی ماندگار در تاریخ سینما بدل شده‌اند؛ از مبارزه خونین «عروس» با Crazy 88 گرفته تا دوئل شاعرانه‌اش با «او-رن ایشی».

اما فراتر از خشونت و خون، این فیلم درباره اراده، بقا و هویت است. دیالوگ‌های خاص تارانتینو، طنز تلخ و شخصیت‌پردازی پیچیده باعث می‌شود که بیل را بکش چیزی بیش از یک فیلم اکشن سرگرم‌کننده باشد؛ اثری است که هم سینمادوستان و هم منتقدان آن را جدی می‌گیرند.

در نهایت، اگرچه این مقاله به ۱۵ فیلم برتر اکشن تاریخ می‌پردازد، Kill Bill به‌عنوان یکی از جسورانه‌ترین و تاثیرگذارترین آثار قرن ۲۱، نشان داد که سینمای اکشن می‌تواند همزمان خشن، شاعرانه و به‌یادماندنی باشد.