سریال Pluribus تنها چند روز بعد از انتشار توانست با نمرههای فوقالعادهاش سروصدا کند؛ از امتیاز نزدیک به کامل در Rotten Tomatoes گرفته تا واکنشهای بسیار مثبت منتقدان و مخاطبان در سایتهایی مثل IMDb و Metacritic. همین شروع پرقدرت کافی بود تا نام وینس گیلیگان دوباره در مرکز توجه قرار بگیرد و بسیاری آن را یکی از بهترین سریالهای علمیتخیلی سال بدانند.
داستان سریال از یک ایده ساده شروع میشود؛ ایدهای
سریال Pluribus تنها چند روز بعد از انتشار توانست با نمرههای فوقالعادهاش سروصدا کند؛ از امتیاز نزدیک به کامل در Rotten Tomatoes گرفته تا واکنشهای بسیار مثبت منتقدان و مخاطبان در سایتهایی مثل IMDb و Metacritic. همین شروع پرقدرت کافی بود تا نام وینس گیلیگان دوباره در مرکز توجه قرار بگیرد و بسیاری آن را یکی از بهترین سریالهای علمیتخیلی سال بدانند.
داستان سریال از یک ایده ساده شروع میشود؛ ایدهای که اگرچه علمیتخیلی به نظر میرسد، اما خیلی زود وارد زندگی روزمره شخصیتها و البته مخاطب میشود. Pluribus جهانی را نشان میدهد که در آن مرز بین فردیت و جمعگرایی شکلی تازه پیدا کرده و حالا انسانها باید با پیامدهای این تغییر کنار بیایند. همین مفهوم، بستر جذابی میسازد برای شکلگیری موقعیتهایی که هم هیجان دارند، هم طنز تلخ و هم لحظاتی احساسی که تماشاگر را غافلگیر میکند.
اما آنچه سریال را واقعاً متفاوت میکند، بازیها و شخصیتپردازیهاست، بهویژه نقشآفرینی ریا سیهورن. او بار دیگر ثابت میکند چقدر در نمایش تضادهای درونی یک شخصیت تواناست. Pluribus در تمام مدت تلاش میکند بین روایت، احساس و ایدههای بزرگ تعادل ایجاد کند، و همین باعث میشود هر قسمت تجربهای کامل باشد؛ تجربهای که نه فقط برای طرفداران گیلیگان، بلکه برای هرکسی که به دنبال یک سریال با فکر و ریتم درست است، قابلتوجه باشد.
فضاسازی، کارگردانی و طراحی بصری سریال هم فضای خاصی میسازند؛ فضایی که بین آشنایی و رازآلود بودن در نوسان است. همین حس دوگانه باعث میشود مخاطب دائماً کنجکاو بماند و بخواهد بداند در قسمت بعد چه اتفاقی رخ میدهد. Pluribus از آن سریالهایی است که آرام آرام زیر پوست داستان میخزد و بیشتر از آنکه به یک راز بزرگ تکیه کند، روی روند و سفر شخصیتها تمرکز دارد.
در ادامه میتوانید ویدیو کامل این بررسی را تماشا کنید و برای مطالعه مقاله کامل ما، حتماً سری به سایت ما بزنید.
0 نظر