در میان دنباله‌هایی که هالیوود سال‌هاست به آن‌ها عادت کرده، به‌ندرت اثری پیدا می‌شود که بتواند هم حس نوستالژی را زنده کند و هم قدمی واقعی به جلو بردارد. «زوتوپیا ۲» درست در همین نقطه ایستاده است؛ جایی میان خاطره و تازگی، میان شهری که می‌شناسیم و دنیایی که تازه شروع به کشفش کرده‌ایم. بازگشت به زوتوپیا صرفاً بازدید دوباره از یک مکان آشنا نیست، بلکه ورود به نسخه‌ای بالغ‌تر، پیچیده‌تر و گسترده‌تر از آن چیزی است که در فیلم اول دیدیم.

داستان، جودی هاپس و نیک وایلد را پس از ماجراهای بزرگ قسمت اول دوباره به مرکز روایت بازمی‌گرداند؛ اما این بار با چالش‌هایی که صرفاً به تعقیب و حل یک پرونده ساده خلاصه نمی‌شوند. رابطه میان آن‌ها، حالا شکل تازه‌ای به خود گرفته است؛ شراکتی که میان تفاوت‌های شخصیتی، فشارهای کاری و سوال‌های اخلاقی تازه در نوسان است. فیلم، بدون اینکه در دام تکرار بیفتد، با هوشمندی به این تنش‌ها جان می‌دهد و آن‌ها را به موتور محرکه داستان تبدیل می‌کند.

یکی از جذاب‌ترین جنبه‌های «زوتوپیا ۲» نحوه گسترش جهان داستان است. شهر دیگر فقط مجموعه‌ای از چند منطقه نمادین نیست؛ بلکه به اکوسیستمی پیچیده‌تر با طبقات اجتماعی جدید، گونه‌های کمتر دیده‌شده و تاریخچه‌ای پنهان بدل می‌شود. معرفی شخصیت‌های تازه، به‌ویژه آن‌هایی که پیش‌تر در حاشیه دنیای زوتوپیا بوده‌اند، نفس تازه‌ای به روایت می‌بخشد. این انتخاب هوشمندانه، باعث می‌شود که مخاطب احساس کند هنوز چیزهای زیادی برای کشف‌ کردن در این جهان وجود دارد؛ جهانی که بی‌وقفه در حال رشد و تغییر است.

از نظر بصری، فیلم بار دیگر قدرت انیمیشن را به رخ می‌کشد. رنگ‌ها زنده‌تر، بافت‌ها دقیق‌تر و جزئیات محیطی چشمگیرتر شده‌اند تا تجربه تماشای زوتوپیا، به تجربه‌ای غنی‌تر و همه‌جانبه‌تر تبدیل شود. شوخی‌های بصری، اشاره‌های ظریف به دنیای واقعی و بازی با کلیشه‌ها، لایه‌هایی را به فیلم اضافه می‌کنند که هم برای کودک جذاب است و هم برای بزرگسال معنادار.

در لایه زیرین همه این ماجراجویی‌ها، پیام‌هایی اجتماعی و انسانی جریان دارد؛ درباره پذیرش، ترس از «دیگری»، مرزهای نادیده‌گرفته‌شده میان جوامع و نیاز به گفت‌وگوی واقعی. «زوتوپیا ۲» تلاش نمی‌کند پاسخ‌های ساده بدهد، بلکه سؤالات تازه‌ای مطرح می‌کند که مخاطب را حتی پس از پایان فیلم، به فکر فرو می‌برد.

«زوتوپیا ۲» نه‌فقط یک انیمیشن سرگرم‌کننده، بلکه نمونه‌ای از آن است که چگونه یک دنباله می‌تواند جهان داستانی خود را گسترش دهد، شخصیت‌هایش را عمیق‌تر کند و در عین حال، تماشاگر را با خود همراه نگه دارد. این فیلم یادآور این حقیقت است که در دنیای انیمیشن، هنوز هم شهرهایی وجود دارند که ارزش بازگشتن دارند؛ به‌شرط آنکه حرف تازه‌ای برای گفتن داشته باشند. و زوتوپیا، بی‌شک، هنوز حرف‌های زیادی در دل خود پنهان کرده است.