پرونده یک دوران باشکوه دیگر هم بسته شد؛ انیمه مدرسه قهرمانانه من (My Hero Academia)، نُه سال پس از اولین نمایش، سرانجام به ایستگاه آخر رسید. مانگای محبوب و پرفروش مجله هفته‌نامه شونن جامپ (Weekly Shonen Jump) اثر کوهی هوریکوشی (Kohei Horikoshi) پیش از این در اوت ۲۰۲۴ (مرداد ۱۴۰۳) به انتشار ده‌ساله خود خاتمه داده بود و حالا انیمه نیز همان مسیر را طی کرد. پخش فصل نهایی که بی‌صبرانه منتظرش بودیم، در ماه اکتبر (مهر ۱۴۰۴) به عنوان بخشی از کنداکتور پاییز ۲۰۲۵ (پاییز ۱۴۰۴) آغاز شد و با انیمیشن‌های خیره‌کننده و بصری‌اش در لحظات اوج نبرد، هواداران را انگشت‌به‌دهان گذاشت.

داستان با یک مؤخره کوتاه که بر تبعات آن جنگ طولانی و بی‌رحمانه علیه تبهکاران تمرکز داشت، به پایانی تلخ و شیرین رسید. اما ماجرا اینجاست که اگرچه انیمه برای این پایان‌بندی مورد تحسین قرار گرفته، اوضاع در زمان انتشار مانگا کاملاً متفاوت بود. تنها یک سال از پایان داستان گذشته و هواداران هنوز موج عظیم واکنش‌های منفی به پایان مانگا را به خاطر دارند. بخش عمده‌ای از گلایه‌ها حول محور از دست دادن کویرک (قدرت فراطبیعی) توسط دکو (Deku) می‌چرخید؛ به‌خصوص که قرار بود این داستان روایتگر مسیر تبدیل شدن او به بزرگ‌ترین قهرمان جهان باشد.

از سوی دیگر، بسیاری از اینکه قهرمان داستان در پایان وارد یک رابطه عاشقانه قطعی نشد ابراز دلسردی کردند؛ اتفاقی که البته در سری‌های شونن جامپ چندان هم غیرمعمول نیست. با تمام این تفاسیر و فارغ از شکایت‌های هواداران، این مجموعه همچنان محبوبیتی مثال‌زدنی دارد و حالا کاملاً روشن است که پایان‌بندی مانگا بسیار بیشتر از آنچه حقش بود، زیر تیغ انتقاد رفت.

مؤخره «مدرسه قهرمانانه من»؛ حسن‌ختامی برای یک حماسه

برخلاف بسیاری از آثار مشهور که در گام‌های آخر شتاب‌زده عمل می‌کنند، این داستان با عجله به سمت پایان ندوید. حتی پس از فروکش کردن گرد و خاک نبرد، این مجموعه هفت فصل کامل را به بررسی پیامدهای جنگ و آینده‌ای که در انتظار قهرمانان جدید است اختصاص داد. در طول جنگ نهایی، داستان با حوصله و تدریجی پیش رفت و بر سرانجامِ کارِ تک‌تک شخصیت‌ها تمرکز کرد. فرقی نمی‌کرد نبرد غم‌انگیز اوچاکو اوراراکا (Ochako Uraraka) با هیمیکو توگا (Himiko Toga) باشد یا گره‌های کور خانواده تودوروکی؛ این مجموعه از کنار هیچ شخصیتی ساده عبور نکرد.

داستان حتی قوس شخصیتی و تکامل چشمگیر کاتسوکی باکوگو (Katsuki Bakugo) را که هوریکوشی یک دهه برای ساختنش زحمت کشیده بود، به زیبایی به سرانجام رساند. تبعات جنگ سنگین و بی‌رحمانه بود و جامعه قهرمانان هم‌زمان با بازسازی کشور از پایه و اساس، دستخوش تغییرات بنیادین شد. بسیاری از قهرمانان دلاور تا پایان داستان یا جان خود را فدا کردند و یا به‌طور کامل بازنشسته شدند، اما نه پیش از آنکه جاده را برای نسل جوان هموار کنند.

پایان چرخه درد با فداکاری دکو

یکی از بحث‌برانگیزترین نقاط پایان‌بندی، بی‌پدرت‌شدن دکو بود. بسیاری در ابتدا تصور کردند که سفر او به عنوان یک قهرمان به بن‌بست رسیده است. اما هواداران خبر نداشتند که این تازه نقطه شروع مسیر او برای تبدیل شدن به بزرگ‌ترین قهرمان جهان است. او حالا نه‌تنها به عنوان معلمی در یو.ای. (U.A.) نسل بعدی قهرمانان را تربیت می‌کند، بلکه کتاب عصر اولترا (Ultra Age) که امسال منتشر شد، مهر تأییدی زد بر اینکه او اکنون رتبه چهارم جدول بیلبورد قهرمانان را در اختیار دارد. اگرچه جزئیات بازگشت قدرت کامل او هنوز در هاله‌ای از ابهام باقی مانده، اما او همچنان اخگرهای وان فور آل (One For All) را در وجودش حفظ کرده است.

این کویرک که توسط آل فور وان (All For One) خلق شده بود، در نهایت به تنها سلاحی بدل شد که یارای نابودی آن تجسم شرارت را داشت. برای نسل‌های متمادی، قهرمانان جدید این قدرت را به دوش کشیدند و زیر بار سنگین آن با سرنوشت‌هایی شوم روبرو شدند. تنها رسالت وان فور آل در این دنیا، شکست دادن آل فور وان بود و پس از حذف این تبهکار، دیگر کارکردی نداشت. از دست دادن این قدرت به معنای آن بود که یک چرخه بی‌رحمانه از رنج و عذاب سرانجام شکسته شده و دکو آخرین حمل‌کننده این بار سنگین بوده است. فراتر از این‌ها، پایان مجموعه ثابت کرد که دکو برای اینکه یکی از بزرگ‌ترین قهرمانان کشور باشد، نیازی به قدرت عاریه‌ای ندارد.

او علاوه بر در اختیار داشتن تجهیزات ویژه‌ای که برای شبیه‌سازی قدرت‌هایش طراحی شده، یک استراتژیست نابغه است و آن‌قدر جسارت دارد که در برابر هر چالشی قد علم کند. تمرینات طاقت‌فرسایی که او به عنوان جانشین آل مایت (All Might) پشت سر گذاشت بیهوده نبود، چرا که همان تمرینات او را به قهرمانی تبدیل کرد که امروز می‌بینیم. ناگفته نماند که درک عمیق او از کویرک‌ها و توانایی تحلیل نقاط قوت و ضعف آن‌ها، قطعاً از او استادی بی‌نظیر می‌سازد. این مجموعه بارها نشان داده است که کشف و پرورش استعدادهای تازه چقدر حیاتی است؛ زیرا جامعه قهرمانان همواره تشنه روح‌های دلیری است که برای عدالت بجنگند. شاید پایان این مجموعه «بی‌نقص» نباشد، اما آن‌قدر خوب و کامل هست که هیچ پرونده‌ای را باز نگذارد.

منبع: comicbook