پرونده انیمه محبوب مدرسه قهرمانانه من (My Hero Academia) پس از بیش از نه سال پخش، سرانجام در تاریخ ۱۳ دسامبر ۲۰۲۵ (۲۲ آذر ۱۴۰۴) بسته شد و میراث طولانی این مجموعه به ایستگاه پایانی رسید. اپیزود نهایی شامل تحولات بزرگ و بنیادینی است که نشان می‌دهد چگونه مبارزه دکو (Deku) در برابر شیگاراکی (Shigaraki) توانست جهان را به مکانی بهتر تبدیل کند.

آغاز این اپیزود با صحنه‌ای تأمل‌برانگیز همراه است؛ پیرزنی که زمانی از کمک کردن به تنکو شیمورا (Tenko Shimura) در دوران کودکی‌اش وحشت داشت، اکنون دست یاری به سوی کودکی پریشان دراز می‌کند. این تصویر نمادین به وضوح نشان می‌دهد که اقدامات دکو، روحیه قهرمانی را در دل مردم عادی زنده کرده و جامعه را به‌سوی همبستگی بیشتر سوق داده است. با پیشروی داستان، شاهد آخرین لحظات حضور دانش‌آموزان کلاس ۱-A در دبیرستان یو.ای. (U.A. High) هستیم، تا اینکه روایت با یک پرش زمانی غافلگیرکننده، ما را به حدود یک دهه بعد می‌برد.

پس از گذشت این سال‌های طولانی، فینال انیمه فاش می‌کند که دکو زندگی بدون کویرک (Quirk) را پذیرفته و به‌عنوان معلم در دبیرستان یو.ای. مشغول تدریس است؛ او دانش و تجربیاتش را به نسل بعد منتقل می‌کند و همچنان الهام‌بخش دیگران است. اما داستان به همین‌جا ختم نمی‌شود. با نزدیک شدن به لحظات پایانی، مشخص می‌شود که دکو قرار است بار دیگر رویای قهرمانی‌اش را دنبال کند؛ اما این بار به کمک تجهیزات پشتیبانی و یک لباس پیشرفته (High-tech Suit) که امکان مبارزه را برای او فراهم می‌سازد. هم‌زمان با پخش تیتراژ پایانی، تصاویری از وضعیت فعلی سایر اعضای کلاس ۱-A به نمایش درمی‌آید که مسیر قهرمانی هرکدام از آن‌ها را در آینده ترسیم می‌کند.

تحقق رویاها؛ آینده درخشان اعضای کلاس ۱-A

قسمت آخر با به تصویر کشیدن سرنوشت دانش‌آموزان کلاس ۱-A به اوج می‌رسد. در ابتدا شاهد وضعیت یوگا آئویاما (Yuga Aoyama) و تورو هاگاکوره (Toru Hagakure) هستیم. هاگاکوره فعالیت مستقل خود را آغاز کرده و آژانس شخصی‌اش را تأسیس کرده است؛ آئویاما نیز که بار دیگر عزم خود را برای قهرمان شدن جزم کرده، به او پیوسته است. همکاری این دو نفر بسیار موفقیت‌آمیز بوده است، چرا که کویرک‌های آن‌ها مکمل یکدیگر هستند و این هماهنگی باعث شده تا در میان مردم به‌خوبی دیده شوند و شهرت پیدا کنند.

در ادامه نوبت به کیریشیما (Kirishima) و آشیدو (Ashido) می‌رسد. کیریشیما اکنون به‌عنوان یک قهرمان محبوب و شناخته‌شده فعالیت می‌کند و تقویم اختصاصی او با مضمون جوانمردی به‌طور کامل به فروش رفته است. در سوی دیگر، آشیدو محبوبیت ویژه‌ای میان نسل جوان دارد و با شرکت در رویدادهای بزرگ رقص، همچنان طرفداران را شیفته خود می‌کند. همچنین مشخص می‌شود که فراپی (Froppy) و اوراویتی (Uravity) که پیش‌تر به‌عنوان دستیار فعالیت می‌کردند، اکنون مستقل شده‌اند.

نکته قابل توجه درباره فراپی و اوراویتی این است که آن‌ها به‌شکل جدی در زمینه مشاوره کویرک به کودکان خردسال فعالیت می‌کنند؛ مسیری که به‌وضوح تحت تأثیر تعامل آن‌ها با توگا (Toga) شکل گرفته است. مزو شوجی (Mezo Shoji) و کوجی کودا (Koji Koda) نیز همان‌طور که انتظار می‌رفت، نقش فعالی در پیگیری حقوق بشر هترومورف‌ها (انسان‌های با ظاهر متفاوت) ایفا می‌کنند که یادآور نقش کلیدی آن‌ها در جنگ نهایی است.

ماجرا برای جیرو (Jiro) و کامیناری (Kaminari) هم جالب رقم خورده است؛ آن‌ها آژانس‌های خود را دقیقاً در همسایگی یکدیگر دایر کرده‌اند. اشاره ظریف داستان به رفع اضطراب قدیمی کامیناری درباره خودِ واقعی‌اش، نشان از این دارد که رابطه عاطفی میان این دو نفر عمیق‌تر و نزدیک‌تر شده است.

ماشیرائو اوجیرو (Mashirao Ojiro) و ریکیدو ساتو (Rikido Sato) نیز جایگاه خوبی در میان مردم پیدا کرده‌اند. اوجیرو حتی برنامه‌هایی برای افتتاح باشگاه هنرهای رزمی اختصاصی خود دارد. اما سرنوشت برای توکویامی (Tokoyami) و شینسو (Shinso) متفاوت رقم خورده است؛ آن‌ها به چهره‌هایی مرموز تبدیل شده‌اند و اکنون درگیر مأموریت‌های مخفی و عملیات‌های پیچیده جاسوسی هستند. تنیا ایدا (Tenya Iida) آژانس برادرش را به ارث برده و مدیریت می‌کند، در حالی که خودِ برادرش نیز با بهره‌گیری از تجهیزات کمکی به عرصه بازگشته و این دو برادر دوشادوش هم با مهربانی به جامعه خدمت می‌کنند. مومو یائویوروزو (Momo Yaoyorozu) نیز همچنان به‌عنوان نابغه عرصه پژوهش شناخته می‌شود و با دانش و کشفیات علمی خود به پیشرفت جامعه کمک می‌کند.

در بررسی دیگر اعضا، سرو (Sero) عملکرد موفقی به‌عنوان قهرمان دارد، اما مینتا (Mineta) که با رویای کسب شهرت و محبوبیت فراگیر مستقل شده بود، نتوانسته آن‌چنان که انتظار داشت به موفقیت دست پیدا کند. تودوروکی (Todoroki) پس از شروع فعالیت مستقل، کار خود را با رتبه هشتم در جدول رده‌بندی قهرمانان (Hero Chart) آغاز کرده است. در مقابل، باکوگو (Bakugo) همچنان با تمام توان برای تصاحب جایگاه «قهرمان شماره یک» تلاش می‌کند، هرچند که اخلاق و شخصیت تند او کماکان مانعی بر سر راهش محسوب می‌شود.

و در نهایت، دکو، قهرمان اصلی داستان را می‌بینیم که در گیرودار زندگی شلوغ خود به‌عنوان معلم یو.ای. است. با فراهم شدن فرصت بازگشت به دنیای قهرمانی از طریق تجهیزات پیشرفته، او با لبخندی بر لب به مسیرش ادامه می‌دهد؛ مصمم‌تر از همیشه برای اینکه باز هم منبع الهام دیگران باشد.

چرا پایان‌بندی مدرسه قهرمانانه من شاهکار است؟

بسیاری از مجموعه‌های طولانی در ارائه یک پایان‌بندی راضی‌کننده ناکام می‌مانند و انیمه‌های سبک شونن (Shonen) نیز اغلب به دلیل نداشتن پایانی منسجم مورد انتقاد قرار می‌گیرند. در این میان، فینال مدرسه قهرمانانه من که توسط استودیو بونز (Studio Bones) ساخته شده، به‌عنوان یکی از کامل‌ترین و پخته‌ترین پایان‌بندی‌های این ژانر می‌درخشد. این مجموعه با نمایش اینکه چگونه تک‌تک اعضای کلاس ۱-A علی‌رغم دشواری‌های مسیر، به بخش بزرگی از آرزوهایشان رسیده‌اند، ثابت می‌کند که این پایان تا حد ممکن به کمال نزدیک است.

اگرچه دکو پس از فدا کردن کویرک خود مجبور شد هشت سال از دنیای قهرمانی فاصله بگیرد، اما بازگشت نهایی او با تکیه بر تکنولوژی نشان داد که این منطقی‌ترین مسیر برای تحقق رویای او بوده است. مهم‌تر از همه، پایان‌بندی انیمه بر این واقعیت تأکید دارد که مدرسه قهرمانانه من همواره بر پایه مفهوم «الهام‌بخشی به دیگران» بنا شده بود؛ مضمونی که با فداکاری‌های دکو در جنگ نهایی به اوج رسید. با ترسیم آینده‌ای روشن برای دکو و هم‌کلاسی‌هایش و نمایش تغییرات مثبت در بطن جامعه، می‌توان گفت که پرونده این انیمه به بهترین شکل ممکن بسته شد.

منبع: comicbook