۲۰ سال پیش نید فور اسپید یک بازی ریسینگ عالی را برای ماشین بازها عرضه کرد
سری نید فور اسپید، یکی از اولین مجموعههایی بود که متوجه شد همه طرفداران بازیهای ریسینگ، خواهان واقعی بودن بازیهای شبیهساز یا بیش از اندازه کارتونی بودن ماریو کارتهای نینتندو نیستند. در سال ۱۹۹۴، شرکت بازیسازی EA، تعادل مناسبی را برای گیمرهای معمولی و هاردکور، به طور یکسان ایجاد کرد. تعادلی که سرگرمکنندگی را با کنترل سخت بازیهای ریسینگ دستگاههای آرکید، پیوند داد و توجه به جزئیاتی که تنها چند سال بعد، فرنچایزهایی مانند فورزا و گرن توریسمو را به صدر جدول فروش رساند.
در دهمین سالگرد این سری؛ چشمانداز بازیهای ریسینگ بهطور چشمگیری تغییر کرده بود. سری Gran Turismo، بازیهای شبیهساز را بیش از همیشه قابل دسترس کرد و به استاندارد طلایی بازیهای ریسینگ کنسول تبدیل شد. برای کسانی هم که هنوز تمایلی به امتحان شبیهسازهای ریسینگ مدرن نداشتند، چندین جایگزین عالی وجود داشت. بازیهایی مانند Ridge Racer، Sega Rally Championship و Daytona USA، همان تعادل جادویی را پیدا کرده بودند که Need For Speed یک دهه قبل به آن رسیده بود؛ پس چگونه نید فور اسپید موفق میشود تا در چنین زمان حساسی خود را در رقابت نگه دارد؟
الهام گرفتن از طراحی بازیها و ماشینهای محبوب آن دوره بود که به آنها کمک کرد. در سال ۲۰۲۴، بازی Need for Speed Underground ۲، کاری را که یک سال قبل از آن آغاز کرده بود، به کمال رساند و دوره طلایی احیاء بازیهای ریسینگ محبوب را آغاز کرد. بازی نید فور اسپید آندرگراند ۲ دنبالهای برای نسخه اول که در سال ۲۰۲۳ عرضه شد، بود. اولین بازی آندرگراند در این سری فرعی، به طرز عاقلانهای از تعقیب و گریزهای پر هیجان و پر سرعت پلیس در بزرگراهها دور شد. در عوض به علاقه زیادی که مردم در دهه ۲۰۰۰ به مسابقات خیابانی غیر قانونی و رانندههای فریب خورده داشتند، پرداخت.
این تغییر، برای هر کسی که به فرهنگ عامه توجه داشت، کاملا واضح بود. چند سال قبل فیلم The Fast And The Furious (سریع و خشن)، مسابقات خیابانی را بسیار محبوب کرده بود. کمی بعد، محبوبیت فزاینده هیپ هاپ جنوبی و برنامههای تلویزیونی مانند Pimp My Ride از شبکه MTV، شخصیسازی وسایل نقلیه را بسیار پر طرفدار کردند. اگر کودکی شما در آن زمان جریان داشت، احتمالا با دیدن یک ماشین با چراغهای LED در زیر بدنه و صفحههای پلاسمایی که درهای کناری آن را پوشاندهاند، ذوق زده میشدید.
یک سال بعد، طرفداران با خوشحالی برای عرضه آندرگراند ۲، صف کشیده بودند. از قبل مشخص بود که تیم توسعه دهنده بازی یعنی EA Black Box، نبض بازار را در دست دارد. آندرگراند ۲ برای اولین بار، نید فور اسپید را به یک بازی جهان باز تبدیل کرده بود. این بازی، انقلابی از ادغام طراحی بازیها و ماشینهای محبوب آن دوره بود.
این روزها، بازیهای ریسینگ جهان باز نسبت به بازیهای ریسینگ سنتی، فراوانتر هستند؛ اما در آن زمان، این تغییر لذت بخش بود. آندر گراند ۲ تنها چند هفته پس از اثر بزگ شرکت راکستار گیمز یعنی Grand Theft Auto: San Andreas (جی تی ای سان اندریاس)، عرضه شد. برای نید فور اسپید، قدم منطقی بعدی، قرض گرفتن عناصری از بزرگترین فرنچایز نسل بود. در آن زمان، فقط سری Midnight Club ، (یکی دیگر از بازیهای راک استار گیمز) واقعاً تلاش کرده بود که یک بازی ریسینگ جهان باز بسازد؛ اما هر دو نسخه Midnight Club، فاقد خودروهای دارای مجوز بودند تا بتوانند ماشین بازها را برای تجربه این عناوین، هیجان زده کنند؛ در نتیجه، هیچ بازی دیگری باعث نمیشد بازیکنان احساس کنند که دومینیک تورتو (شخصیت فیلم سریع و خشن) هستند و با فورد موستانگ خود، شبها در خیابانها، به دنبال دردسر پرسه میزنند. موسیقیهای متن این بازی که شامل آهنگ هایی از Snoop Dogg ،Xzibit ،Fat Joe ،My Chemical Romance و Chingy بودند، میزان این فانتزی را بیشتر میکردند.
آندرگراند ۲، در گیم پلی خود هم، تغییراتی اساسی ایجاد کرد. بازیکنان با رانندگی پر خطر و سینمایی با استفاده از نیترو، پاداش میگرفتند. دور زدن از یک پیچ تیز، رد شدن از ترافیک سنگین و سپس طی کردن مسیر مستقیم با سرعت زیاد، منبع لذت و هیجان بود. این ویژگی، مستقیما از بازی ۳ Burnout (یکی دیگر از بازیهای منتشر شده توسط EA) که فقط دو ماه قبل عرضه شده بود، به آندرگراند ۲ اضافه شده بود و حتی بهتر از قبل عمل میکرد.
تاثیر ماندگار آندرگراند ۲، تا چندین سال احساس میشد. بازیهای بعدی مثل: Most Wanted در سال ۲۰۰۵ و Carbon در سال ۲۰۰۶، تا حدودی از فرمول برنده آندرگراند ۲ استفاده کردند. این دنبالههای معنوی، بدون شک به خوبی آندرگراند ۲ هستند؛ اما هر دو بازی در نهایت ادامه چیزی هستند که EA Black Box قبلاً آن به کمال رسانده بود. بازیهای ریسینگ به ندرت در کنار عناوین بزرگ به چشم میآیند. در سال ۲۰۰۴، آثار شاخصی مانند Metal Gear Solid ۳ ،World Of Warcraft ،Halo ۲ و GTA San Andreas منتشر شدند؛ با این حال، آندرگراند ۲ یکی از محوری ترین بازیها در سبک خود باقی مانده است. نید فور اسپید: آندرگراند ۲، بازی بی نقصی بود که در بهترین زمان عرضه شد و باید آن را به عنوان رکوردی بی سابقه برای یکی از فرنچایزهای بزرگ صنعت بازیهای ویدیویی، به یاد آورد.
به نظر شما بهترین بازی ریسینگ تاریخ کدام بازی است؟ منتظر نظرات جالب شما در این مورد هستیم.
منبع: Inverse
یوتوب بازار استریت هفت و نیم امروز: انتخاب بهترین بازی سال + تبلت گیمینگ برای بینندهها
سلام و تشکر ویژه بابت این مقاله جذاب ریسینگ دارم.
بهترین بازی ریسینگ فقط Most Wanted 2005 هست.
نید فور اسپید به تازگی خیلی بی خیال شده و اصن خلاقیت به خرج نمیده اگه به خرج بده هم هیت میگیره مثلا سر بازی need for speed 2015 بازی به صورت کامل انلاین بود و افلاین نداشت و EA شرکت سازنده یه جهان پویا و انلاین با گرافیک خفن داد بیرون اما کلی از سایت ها و شرکت ها به Ea توپیدن و گفتن چه وضعیتیه داداش یه گزینه افلاینم باید میزاشتی (بگذریم که پلیس های بازی خنگ بودن)
سر بازی need for speed payback هم تقریبا همین شد خیلیا باهاش مشکل داشتن در صورتی کل مشکلات بازی بالا رو اومد درست کرد تو این نسخه
هیجان داشت
پلیساش وحشی تر بودن
گزینه افلاینم اضاف کرد سر این
ولی باز هیت گرفت
الانم که EA اومد یه انباند داده بیرون از ته خلاقیتش استفاده کرده کل مشکلات حل شده بازم میبینی هیت میدن به خاطر چی ؟
به خاطر فانتزی بودنش و افکت هاش
کلا بازی های نید فور اسپید واقعا بازیای خفنی هستن فقط باید تجربشون کنید
بعضی افراد هستن که بر اساس نمرات اون بازی بازی رو پلی میکنن ولی به نظر من بهتره به همه بازیا یه شانس داد
اون سالی که این بازی در آمده بود من ۱۷ سالم بود توی کولپ میرفتیم با بچه ها نوبتی بازی میکردیم یادش بخیر
من عشق under ground 2 بودم. بعدش most wanted و بعدش carbon بعد اینها این بازی به سمت نابودی رفت. چ
یادش بخیر چه تیونینگی با UG2 روی ماشینها میزدیم و با رانندگیش صفا میکردیم.
در واقع برن اوت ۳ فقط روی نسخه PS2 به آند گراند ۲ اضافه شده بود و نسخه کامپیوتر دمو burnout3 رو نداره.
ماست وانتد بازی قشنگ تر و گیراتری بود چون داستانی بود و درام جالبی داشت
سالها خاطره