وان پیس معمای قدرت لوفی را برای همیشه حل کرد

شاهکار ایچیرو اودا (Eiichiro Oda) در هفته‌نامه شونن جامپ (Weekly Shonen Jump)، یعنی وان پیس (One Piece)، جهانی بسیار پیچیده‌تر و عمیق‌تر از یک داستان ماجراجویی ساده درباره یک دزد دریایی جوان را به تصویر می‌کشد. هرچند سفر لوفی با رویای یافتن گنج افسانه‌ای «وان پیس» آغاز می‌شود، اما داستان لایه‌به‌لایه ما را با حقیقت تلخ جهان و تاریخی فراموش‌شده مواجه می‌کند که سایه آن هنوز بر سر همه سنگینی می‌کند. در پس ظاهر شاد و رنگارنگ وان پیس، دنیایی تاریک و دهشتناک نهفته است؛ دنیایی که زیر بار فساد دولت جهانی (World Government) و شرارت دزدان دریایی از هم پاشیده است. در میان این همه استبداد، جنگ قدرت و برده‌داری، این لوفی است که چون پرتوی امید برای ستمدیدگان می‌درخشد.

طی ۲۸ سالی که از خلق این اثر می‌گذرد، لوفی جان انسان‌های بی‌شماری را نجات داده است؛ از خدمه و متحدانش گرفته تا حتی دشمنانش. برای چنین شخصیتی، هیچ قدرتی برازنده‌تر از گیر فایو (Gear 5) نیست: حالت بیدارشده میوه شیطانی انسان-انسان، مدل: نیکا (Human-Human Fruit, Model: Nika)، یک میوه زوئن (Zoan) اساطیری که نامش از تاریخ پاک شده بود. گیر فایو یک ارتقای قدرت معمولی نیست؛ این نیرو تقریباً تمام تحولات رایج در دنیای شونن را پشت سر می‌گذارد و مهر تأییدی است بر این حقیقت که لوفی شخصیتی بی‌بدیل است.

انیمه وان پیس و نمایش خیره‌کننده گیر فایو

در جزیره اگ‌هد (Egghead)، اوضاع لحظه‌به‌لحظه بحرانی‌تر می‌شود و دشمنان قدرتمندتری از راه می‌رسند. پیش از آنکه نبرد با سینت جی‌گارسیا ساترن (Saint Jaygarcia Saturn) به سرانجام برسد، سایر اعضای پنج ارشد (Five Elders) با ظاهر هیولایی خود در جزیره فرود می‌آیند. لوفی که بی‌وقفه در حال نبرد بوده، از فرم گیر فایو خود بیش از حد استفاده کرده و استقامت بدنی‌اش به شدت تحلیل رفته است. اما او هرگز تسلیم نمی‌شود و همچنان استوار در مقابل این تهدیدات ایستاده است.

با وجود جدیت مرگبار شرایط، این یونکو (Yonko) بازیگوش دست از شوخی‌هایش برنمی‌دارد. قدرت کارتونی (Toon Force) لوفی همواره در انیمه جذاب بوده، اما هیچ‌چیز نمی‌تواند با صحنه‌های نفس‌گیر قسمت ۱۱۴۵ رقابت کند. شدت ضربات دشمنان باعث می‌شود چشم‌ها، زخم‌ها و تکه‌هایی از لباس لوفی از بدنش جدا شوند و به اطراف پرتاب شوند و همه را مبهوت کنند. اما لوفی با خونسردی تمام، آن‌ها را برمی‌دارد و دوباره سر جای خود می‌چسباند. لحظاتی بعد، او یک درخت را به یک چوب بیسبال غول‌آسا تبدیل می‌کند.

اما چون چوب به نظرش ساده می‌آید، ناگهان یک سطل رنگ و قلم‌مو خلق می‌کند و پیش از آنکه با چوب به جان پنج ارشد بیفتد، آن را رنگ‌آمیزی می‌کند! این لحظات فقط برای خنده نیستند؛ آن‌ها یادآور یکی از عمیق‌ترین مفاهیم داستان‌اند: قدرت تبدیل تخیل به واقعیت. وقتی درک می‌کنیم که تنها محدودیت گیر فایو، ذهن خود لوفی است، می‌فهمیم که این قدرت اوج توانایی‌های اوست. تا زمانی که لوفی به ایده‌هایش ایمان داشته باشد و بتواند بر خستگی خود غلبه کند، هیچ نیرویی در این جهان توانایی متوقف کردن او را نخواهد داشت.

چه چیزی گیر فایو لوفی را این‌قدر خاص می‌کند؟

وقتی صحبت از تحولات قدرت در دنیای شونن (Shonen transformations) به میان می‌آید، ذهن‌ها ناخودآگاه به سمت دراگون بال (Dragon Ball) می‌رود که این مفهوم را به ژانر معرفی و آن را محبوب کرد. طی سال‌ها، آثاری چون بلیچ (Bleach)، ناروتو (Naruto) و هانتر x هانتر (Hunter x Hunter) هرکدام روایت خود را از تحولاتی ارائه دادند که معمولاً از خشم شدید یا میل به محافظت از عزیزان سرچشمه می‌گرفت. در حالی که هرکدام از این تحولات در نوع خود ارزشمندند، مسیر لوفی کاملاً متفاوت است.

منبع قدرت او خشم نیست؛ بلکه اشتیاق سیری‌ناپذیر او برای تبدیل شدن به «آزادترین فرد جهان» است که او را به جلو می‌راند. هرچند اولین باری که به این فرم رسید غافلگیر شد، اما اکنون لوفی آگاهانه ضربان قلبش را با ریتم طبل‌های آزادی (Drums of Liberation) هماهنگ می‌کند تا به حالت گیر فایو درآید. با در نظر گرفتن ماهیت حقیقی میوه شیطانی او و شخصیتی که همیشه برای اطرافیانش منبع امید و رهایی بوده، هیچ قدرتی نمی‌توانست این‌چنین با او هم‌خوانی داشته باشد. وان پیس با وجود تمام تاریکی‌های داستانش، هرگز هویت سرزنده و شاد خود را از دست نمی‌دهد.

کمدی لوفی و خنده‌های از ته دل او، روح واقعی این اثر را زنده نگه می‌دارد، حتی اگر در برابر قدرتمندترین دشمنانش ایستاده باشد. نیکا، خدای خورشید (Nika, the Sun God)، جنگجوی آزادی‌بخش اساطیری بود که با لبخندی بر چهره برای رهایی بردگان می‌جنگید. قدرت لوفی پیوندی مستقیم با جوی بوی (Joy Boy) دارد؛ شخصیتی افسانه‌ای و تأثیرگذار از دوران قرن تهی (Void Century). لوفی شاید از لقب «قهرمان» بیزار باشد، اما آن‌قدر انسان‌های بی‌شماری را نجات داده که نمی‌توان او را جز این نامید. در نهایت، این قدرت خود نمادی از مهم‌ترین مضامین داستان است: آزادی، شادی و ابراز وجود.

نظر شما چیست؟ دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید و به این گفتگو بپیوندید.

منبع: comicbook

سایلنت هیل اف ترسناک‌ترین بازی ساله؟ میزگیم با امید لنون