خبری که اخیراً منتشر شد، کام بسیاری از گیمرها را شیرین کرد: سونی ظاهراً قصد دارد برای کنسول پلی‌استیشن ۶، که هنوز چند سالی تا رونمایی فاصله دارد، یک دیسک درایو جداشدنی در نظر بگیرد. این شایعه برای بازیکنانی که هنوز عطر و بوی داشتن کلکسیون فیزیکی بازی‌ها را به هر چیزی ترجیح می‌دهند، یک پیروزی بزرگ محسوب می‌شد. یک منبع ناشناس در همان گزارش ادعا کرده بود که موفقیت تجاری و رسیدن فروش دیسک درایو پلی‌استیشن ۵ به اهداف داخلی شرکت، دلیل اصلی این تصمیم بوده است.
اما این تمام ماجرا نیست. گزارش مالی جدیدی که از سوی خود سونی منتشر شده، سایه‌ای سنگین از تردید بر سرنوشت بازی‌های فیزیکی انداخته است. بر اساس «گزارش شرکتی سونی در سال ۲۰۲۵»، فروش نرم‌افزارهای فیزیکی همچنان در سراشیبی سقوط قرار دارد و حالا فقط ۳ درصد از کل درآمد بخش بازی و خدمات شبکه این شرکت را تشکیل می‌دهد. این آمار وقتی نگران‌کننده‌تر می‌شود که بدانیم این سهم در «گزارش شرکتی سال ۲۰۲۰» برابر با ۶ درصد بود. این روند نزولی، زنگ خطری جدی برای جامعه بازیکنانی است که همچنان به خرید نسخه‌های فیزیکی پایبند هستند.
گزارش اولیه وب‌سایت Insider Gaming موجی از رضایت را میان طرفداران پلی‌استیشن به راه انداخت؛ چرا که یک درایو جداشدنی نه‌تنها در صورت خرابی به‌سادگی قابل تعویض است، بلکه تضمین می‌کند که هر دو گروه طرفداران بازی‌های فیزیکی و دیجیتال، دسترسی برابری به عناوین آینده خواهند داشت. واقعیت این است که با فراگیر شدن پدیده‌هایی مثل دانلودهای دیجیتال، سرویس‌های اشتراکی و گیمینگ ابری، فروش فیزیکی بازی‌ها سال‌هاست که به دغدغه اصلی صنعت تبدیل شده است.
بسیاری پلی‌استیشن را آخرین قلعه مستحکم دفاع از رسانه‌های فیزیکی می‌دانند، به‌خصوص بعد از آنکه نینتندو سوییچ ۲ به سمت کارتریج‌هایی رفت که کل دیتای بازی را شامل نمی‌شوند و ایکس‌باکس نیز عملاً با رویکرد «بازی در هر کجا» (Gaming Anywhere)، رسانه‌های فیزیکی را به حاشیه رانده است.
با این حال، آمار فروش سال ۲۰۲۴ سونی، برنامه‌های این شرکت برای ادامه حمایت از بازی‌های فیزیکی را با یک علامت سؤال بزرگ مواجه می‌کند. فروش فیزیکی به‌شکل پیوسته در حال آب رفتن است و در طرف مقابل، سخت‌افزار بخش بزرگ‌تری از کیک درآمد را به خود اختصاص می‌دهد. در دوران حکمرانی سرویس‌هایی چون ایکس‌باکس گیم پس و پلی‌استیشن پلاس، مشتریان نشان داده‌اند که دیگر تمایل چندانی به پرداخت هزینه کامل برای خرید یک بازی ندارند و ترجیح می‌دهند با پرداخت حق اشتراک، به کتابخانه‌ای عظیم از بازی‌ها «دسترسی» داشته باشند تا اینکه «مالک» آن‌ها شوند.
حتی اگر فروش فیزیکی هنوز آن‌قدر درآمدزایی داشته باشد که سونی را به ادامه پشتیبانی از آن ترغیب کند، آیا این شرکت در سال‌های آتی مجبور به تغییر مسیر نخواهد شد؟ ماه گذشته، ساداهیکو هایاکاوا، معاون ارشد سونی، در جلسه‌ای با سرمایه‌گذاران (به نقل از VGChartz)، به صراحت از تمایل شرکت برای یک تغییر استراتژیک خبر داد: «در کسب‌وکار بازی، ما در حال فاصله گرفتن از یک مدل تجاری سخت‌افزار-محور و حرکت به سمت یک کسب‌وکار مبتنی بر پلتفرم هستیم که هدفش گسترش جامعه کاربران و افزایش تعامل آن‌هاست.»
این یعنی حتی اگر سونی قلباً بخواهد حامی بازی‌های فیزیکی باقی بماند، برای توسعه پروژه‌های گیمینگ خود در پلتفرم‌های گوناگون، باید از قوانینی پیروی کند که خودش تعیین‌کننده آن‌ها نیست. شخصاً معتقدم که استقبال جهانی از مجوزهای دسترسی به بازی (Game Access Licenses)، در کنار راحتی و صرفه اقتصادی سرویس‌های اشتراکی، کار را برای نسخه‌های فیزیکی تمام کرده و این رسانه دوست‌داشتنی، نفس‌های آخرش را می‌کشد. صنعت موسیقی نیز دقیقاً همین مسیر را طی کرد: از سی‌دی به MP3 و در نهایت به سرویس‌های استریمینگ مانند اسپاتیفای رسید؛ گذاری که باعث شد اکثریت قاطع مخاطبان دیگر هیچ نیاز یا انتظاری برای خرید فیزیکی موسیقی نداشته باشند.
نظر شما چیست؟ آیا دوران دیسک‌ها به سر آمده است؟ دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید و به این بحث بپیوندید.
منبع: comicbook
امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون
نظرات