آیا کوئنتین تارانتینو در فیلم دهم و آخر خودش بازی می‌کند؟

هنگامی که کوئنتین تارانتینو سرانجام فیلم دهم و آخر خود را بسازد، باید سنتی که از اولین فیلمش وجود داشته است را حفظ کند. تارانتینو مدت‌ها معتقد بوده که فیلم‌سازان با افزایش سن عملکرد ضعیف‌تری پیدا می‌کنند و همیشه برنامه داشته که با فیلم دهم از کارگردانی بازنشسته شود. فیلم آخر او یعنی Once Upon a Time in Hollywood، نهمین اثر او بود (اگر Kill Bill به عنوان یک فیلم حساب شود)، بنابراین اگر او به برنامه ۱۰ فیلمی خود پایبند بماند، هر فیلمی که بعد از این بسازد، آخرین فیلمی خواهد بود که کارگردانی می‌کند.

تارانتینو مدت زیادی درباره فیلم دهم خود فکر کرده است. او پروژه‌ای به نام «منتقد سینما» (The Movie Critic) را آماده کرده بود و حتی مراحل برنامه‌ریزی و فیلم‌برداری هم در نظر گرفته شده بودند، اما در نهایت کل پروژه را در مرحله پیش‌تولید کنار گذاشت، زیرا احساس کرد که این فیلم در حد اثری که باید پایان کارگردانی‌اش را رقم بزند، نیست. هر شکلی که فیلم آخر تارانتینو به خود بگیرد، چند سُنت سبکی وجود دارند که از او انتظار داریم آن‌ها را حفظ کند. این آخرین فرصت او برای به تصویر کشیدن خشونت است؛ آخرین فرصت او برای استفاده از جادوی سینما جهت تصحیح اشتباهات تاریخی است؛ این همچنین آخرین فرصت او برای نوشتن یک نقش کوتاه و به‌یادماندنی برای خودش خواهد بود.

کوئنتین تارانتینو باید در فیلم دهم خودش به ایفای نقش بپردازد

از همان اولین فیلمش یعنی Reservoir Dogs، تارانتینو بارها در فیلم‌های خودش نقش‌های کوتاهی را بازی کرده است. بسیاری از کارگردانان این کار را انجام داده‌اند، از آلفرد هیچکاک گرفته تا مارتین اسکورسیزی، اما تفاوت تارانتینو این است که او در ابتدا رویای بازیگر شدن داشت. پیش از آنکه استعدادش در کارگردانی و فیلم‌نامه‌نویسی را کشف کند، تارانتینو رویای بازیگری را در سر داشت. وقتی نویسنده و کارگردان شد، فرصتی برای خودش ایجاد کرد تا در کنار اسطوره‌هایی مانند هاروی کایتل و جان تراولتا مقابل دوربین برود.

در فیلم Reservoir Dogs تارانتینو نقش آقای براون، یک دزد بدشانس (و طرفدار مدونا) را بازی کرد. در فیلم Pulp Fiction او در نقش جیمی ظاهر شد، دوستی که با بی‌میلی جنازه ماروین را پنهان می‌کند. در فیلم Kill Bill: Volume 1 او عضوی از گروه کریزی ۸۸ بود. در Death Proof نقش یک متصدی بار پرحرف به نام وارن را بازی کرد. در Inglourious Basterds او اولین نازی‌ای بود که سرش را پوست کندند. در Django Unchained او دو نقش مختلف ایفا کرد: یکی به عنوان کلنزمن و دیگری یک برده‌دار استرالیایی. فیلم دهم تارانتینو هم باید این سنت حضور کوتاه او در فیلم‌هایش را ادامه دهد.

تارانتینو سابقه صداپیشگی در فیلم‌هایش را نیز دارد

در برخی از فیلم‌هایش، تارانتینو فقط صداپیشگی کرده است. صدای او را می‌توان به عنوان راوی در فیلم The Hateful Eight، پیام‌گیر صوتی در Jackie Brown و کارگردان تبلیغات سیگار رد اپل در Once Upon a Time in Hollywood شنید. این صداپیشگی‌ها در واقع ایستر اِگ‌های جالبی برای طرفداران هستند، اما حضور فیزیکی او در فیلم‌ها بسیار بهتر و به‌یادماندنی‌تر بوده است. مسلما پیام‌گیر صوتی در Jackie Brown هرگز به اندازه جیمی در Pulp Fiction نمادین نخواهد شد. شاید تارانتینو بهترین بازیگر دنیا نباشد، اما او کاملاً برای بیان دیالوگ‌های خودش مناسب است و بازی‌های خاص و عجیبش حداقل به‌یادماندنی هستند. به همین دلیل طرفداران او و آثارش بی‌صبرانه منتظرند تا در فیلم دهم، دیدار کوتاه دیگری با این کارگردان صاحب سبک داشته باشند.

منبع: Screenrant

سام صابری و فیفا در دل کویر – قسمت سوم