کمی بیشتر از شش ماه پیش بود که نتفلیکس با جدیدترین اثر خود، طوفانی به پا کرد. انیمیشن «شکارچیان شیطان کیپاپ» (KPop Demon Hunters) مانند صاعقهای در بطری، ناگهان ظاهر شد، رکوردهای فروش آلبوم و دانلود موسیقی را جابهجا کرد و فضای مجازی را به تسخیر خود درآورد. تا پیش از انتشار، تقریباً هیچکس نام این پروژه را نشنیده بود؛ اما ترکیب هوشمندانه آهنگهای استثنایی با داستانی گیرا و شخصیتهایی که بهشدت کاریزماتیک طراحی شده بودند، این انیمیشن فانتزی را بهسرعت به بزرگترین و موفقترین فیلم تاریخ نتفلیکس تبدیل کرد. این دستاورد، بههیچوجه موفقیت کوچکی نیست.
از زمان اکران این اثر تاکنون، فیلمهای بلاکباستر و پرهزینه بسیاری منتشر شدهاند. با نزدیک شدن به فصل جوایز سینمایی، احتمالاً بسیاری از آن آثار توجه داوران جشنوارهها را بیشتر از «شکارچیان شیطان کیپاپ» به خود جلب خواهند کرد؛ اما واقعیت این است که هیچکدام از آنها نتوانستند مثل این انیمیشن، نبض دنیا را در دست بگیرند و تغییری محسوس در فرهنگ عامه ایجاد کنند. برای بسیاری از مخاطبان، این موزیکال بدون هیچ شک و شبههای بهترین فیلم سال است.
وقتی به دلایل این موفقیت تجاری عظیم نگاه میکنیم، نقش موسیقی انکارناپذیر است. بخش بزرگی از محبوبیت فیلم مدیون ساندترکهای آن است و از همان روز اول، بحثهای داغی میان طرفداران شکل گرفت که کدام قطعه، بهترین اثر این آلبوم است. حالا که با اطمینان کامل میتوانیم بگوییم این اثر «فیلم سال» است، تصمیم گرفتیم نقد و رتبهبندی نهایی خودمان را ارائه دهیم.
یک نکته مهم: در این فهرست، موسیقی متن بیکلام (Score Suite) را هرچقدر هم که شنیدنی و گوشنواز باشد، فاکتور گرفتهایم. همچنین نسخه اختصاصی گروه توایس (Twice) از آهنگ «تیکداون» (Takedown) که روی تیتراژ پایانی پخش میشود، عملاً یک جایزه ویژه برای طرفداران است و در رقابت اصلی قرار نمیگیرد. بنابراین، تمرکز ما صرفاً روی آهنگهای اصلی اجرا شده توسط گروههای داستانی فیلم، یعنی «هانتر/ایکس» (Huntr/x) و «ساجا بویز» (Saja Boys) خواهد بود.
۷. تیکداون (Takedown) – اثر گروه هانتر/ایکس
شاید عادلانه باشد آهنگی که در خود فیلم ناهمگونترین جایگاه را دارد، در انتهای لیست ما قرار بگیرد. البته قرار گرفتن در رتبه هفتم ابداً به این معنا نیست که «تیکداون» اثر ضعیفی است؛ مشکل اینجاست که این قطعه در قیاس با استانداردهای بالای سایر آهنگها، کم میآورد. این آهنگ ذاتاً با روحیه سرزنده و خاص گروه هانتر/ایکس همخوانی ندارد و برخلاف دیگر قطعات، جملات و تکه کلامهای آن چندان در ذهن مخاطب حک نمیشود.
متن ترانه که حالتی تهاجمی و دیس (Diss) دارد، کمی توخالی به نظر میرسد؛ البته این حس تا زمانی ادامه دارد که نسخههای جعلی و ایمپاستر شخصیتهای میرا (Mira) و زویی (Zoey) آن را اجرا میکنند. در آن لحظه آهنگ جان میگیرد، اما همچنان این حس را به شنونده میدهد که ما هرگز نسخه کامل و نهایی آن را نشنیدهایم.
۶. هاو ایتز دان (How It’s Done) – اثر گروه هانتر/ایکس
آهنگ «کار اینطوری انجام میشه» وظیفه سنگین معرفی گروه هانتر/ایکس را بر عهده دارد و این کار را با استایلی خاص انجام میدهد. اما در میان انبوهی از شاهکارها، این قطعه کمتر از بقیه خاصیت «کرم گوش» (Earworm) یا همان تکرارشدن در ذهن را دارد.
نقطه قوت اصلی این اثر در افتتاحیه آن است؛ جایی که ضربآهنگ تند و دیوانهوارش، حالوهوای اکشن فیلم را تنظیم میکند و انتظارات هر بینندهای را (مثل خود من که بدون هیچ پیشزمینهای فیلم را دیدم) به چالش میکشد. انرژی انفجاری آهنگ کاملاً با آدرنالین نبرد هوایی در آن سکانس هماهنگ است و به هر یک از دخترها اجازه میدهد نقش خود را در گروه به رخ بکشند. این قطعه یک مقدمه عالی برای این مثلث طلایی است، هرچند فاقد آن عمق احساسی است که در ادامه داستان و با لایهبرداری از شخصیتها شاهدش هستیم.
۵. سودا پاپ (Soda Pop) – اثر گروه ساجا بویز
اگر قرار بود این رتبهبندی را صرفاً بر اساس تعداد دفعاتی که دکمه «تکرار» را زدهام انجام دهم، «سودا پاپ» با اختلاف فاحشی برنده میشد و سایر رقبا را شرمنده میکرد! این آهنگ حتی پیش از دیدن فیلم، تأثیر عمیقی روی من گذاشت.
«سودا پاپ» فراتر از یک موسیقی پاپ خوشساخت است؛ این قطعه مانند یک نقد ظریف و هوشمندانه بر صنعت پرزرقوبرق و تجاری موسیقی کیپاپ عمل میکند. ملودیهای شیرین و تجاری آن دقیقاً همان چیزی است که از یک گروه پسرانه موفق انتظار میرود. اگرچه این آهنگ عمقِ روایی قطعات رتبههای بالاتر را ندارد، اما این دقیقاً هدف سازندگان بوده است: سطحی، شیرین و بهشدت اعتیادآور. صادقانه بگویم، از این رتبه به بعد، تمام آهنگها شایسته دریافت ۵ ستاره کامل هستند.
۴. فری (Free) – اثر مشترک رومی و جینو
اگر سازندگان در دنباله احتمالی «شکارچیان شیطان کیپاپ» بخواهند رابطه رومی (Rumi) و جینو (Jinu) را نادیده بگیرند، احتمالاً باید منتظر شورش طرفداران در خیابانها باشند! بخش بزرگی از این دلبستگی مخاطبان، مدیون آهنگ «رها» است که دینامیک عاشقانه آنها را به شکلی استادانه تثبیت میکند.
اگر در سالهای اخیر به روندهای ادبی و سینمایی دقت کرده باشید، تم «اشتیاق و حسرت» (Yearning) خریداران زیادی دارد. حال اگر این تم را با الگوی محبوب «دشمن به عاشق» و فضای فانتزی ترکیب کنید، فرمولی برای چاپ پول پیدا کردهاید. تمام این احساسات در قالب یک پاور بالاد (Power Ballad) غمگین و زیبا، با اجرای دو صدای قدرتمند ریخته شده است که نتیجهاش چیزی جز جادوی خالص نیست.
۳. وات ایت ساوندز لایک (What It Sounds Like) – اثر گروه هانتر/ایکس
در مقایسه با تمام قطعات آلبوم، آهنگ «این چیزیه که به گوش میاد» بهترین ساختار و اوجگیری (Build-up) را دارد. شروع آهنگ با صدای بیآلایش، برهنه و تقریباً دردناک رومی است که مو به تن سیخ میکند، و سپس زویی و میرا به او ملحق میشوند.
تمام این اتفاقات قبل از ورود بیت (Beat) اصلی رخ میدهد و از نظر روایی، تعهد تزلزلناپذیر آنها برای مبارزه علیه گوی-ما (Gwi-Ma) و گروه ساجا بویز را فریاد میزند. وقتی ضربآهنگ شروع میشود، آهنگ با ترکیبی از سبک ایدیام (EDM)، همخوانیهای حماسی و نوعی فوریت هیجانانگیز منفجر میشود که مقاومت در برابر رقصیدن با آن غیرممکن است. بسته به حال و هوایم، مدام بین انتخاب این آهنگ یا «طلایی» به عنوان اثر برتر مردد میشوم؛ هر دو شاهکارند، اما «طلایی» به دلیل قابلیت همخوانی راحتتر، کمی بالاتر قرار میگیرد.
۲. گلدن (Golden) – اثر گروه هانتر/ایکس
برای بسیاری از مردم، آهنگ «طلایی» حتی قبل از اینکه بدانند متعلق به کدام فیلم است، وارد ناخودآگاه فرهنگیشان شد (که البته مدیون یک کمپین تبلیغاتی ویروسی و هوشمندانه در تیکتاک بود). این آهنگ تعریف دقیق کلمهای است که نسل جدید تیکتاک به آن «بنگر» (Banger) یا بمب انرژی میگویند.
«طلایی» ترکیبی جسورانه از ژانرهای مختلف است که با تغییر گامهای ناگهانی و خلعسلاحکننده و وکالهایی که بهطرز مضحکی تکنیکی و قوی هستند، شنونده را میخکوب میکند. این حس وجود دارد که این آهنگ، عمری طولانیتر از خود فیلم خواهد داشت و سالها در پلیلیستها باقی میماند؛ گواهی بر نبوغ تیم خلاقی که پشت ساخت این اثر بودهاند. با تمام این اوصاف، هنوز هم بهترین آهنگ لیست نیست.
۱. یور آیدل (Your Idol) – اثر گروه ساجا بویز
شاید نوعی کفرگویی به نظر برسد که رتبه اول را به آهنگی بدهیم که توسط قهرمانان داستان (هانتر/ایکس) خوانده نشده است، اما «آیدل تو» یا «بتِ تو» یک اثر هنری کامل و بینقص است. همیشه جذابیت و کاریزمای خاصی در «آهنگِ شخصیت شرور» (Villain Song) در آثار موزیکال وجود دارد که نمیتوان نادیدهاش گرفت. بنابراین این انتخاب، بیاحترامی به آهنگ «طلایی» نیست.
شخصاً علاقه عجیبی به آوازهای رهبانی و کُرال (Monastic Chanting) دارم که افتتاحیه این آهنگ به شکلی باشکوه آن را اجرا میکند. برخلاف «سودا پاپ» و آهنگهای گروه دخترانه، «آیدل تو» گستره صوتی و تفاوت رنگ صدای اعضای ساجا بویز را به بهترین شکل ممکن به نمایش میگذارد. مانند تکتک قطعات این ساندترک، وکالها و تحریرها در این قطعه نیز معصومانه و بینقص هستند. و چقدر متناسب (و البته کنایهآمیز) است که جمله نهایی آهنگ، یعنی «میشه میکروفون رو کمی بالاتر ببری؟»، با آن اوجگیری صدا، تجربهای تقریباً معنوی و مقدس را برای شنونده رقم میزند.
نظر شما چیست؟ آیا با این رتبهبندی موافقید؟ دیدگاه خود را در بخش نظرات بنویسید و به این گفتگو بپیوندید.
منبع: Comicbook
رازهای یوتوب فارسی؛ میزگیم با سکشات – قسمت اول
بررسی های مرتبط
نظرات عاای بود