یکی از محبوب‌ترین کارگردان‌های سال‌های اخیر هالیوود کسی نیست جز کریستوفر نولان. این کارگردان که با هر فیلمش جنب‌و‌جوشی زیادی بین طرفداران سینما به‌پا می‌کند در مجموع ۱۱ فیلم بلند ساخته است. آثار او همیشه جای بحث داشته‌اند. مهم نیست طرفدارش باشید یا نه، به هرحال نولان از کارگردان‌هایی است که تقریبا همه علاقه‌مندان به فیلم و سینما آثارش را می‌بینند. او کارش را با فیلم نیمه‌بلند Fallowing آغاز کرد. فیلمی که در این لیست نیاورده‌ایم. چون فیلم ۶۹ دقیقه است و نمی‌توان آن را در کنار دیگر آثار این کارگردان قرار داد. البته همین فیلم سیاه و سفید هم توجه‌های زیادی را به خودش جلب کرده و خیلی‌ها آن را جزء بهترین کار‌های نولان می‌دانند. با رتبه‌بندی فیلم‌های کریستوفر نولان از بدترین به بهترین همراه مجله بازار باشید.

Insomnia – 2002

بسیاری از طرفداران نولان معتقدند که او هرگز فیلم بد نساخته است. در واقع فیلم‌های او همیشه کیفیت قابل قبولی دارند. اما وقتی صحبت از رتبه‌بندی می‌شود یعنی بعضی فیلم‌ها ضعیف‌ترند. در این مورد فیلم ضعیف به معنی فیلم بد نیست. نمونه مشخص این جمله هم فیلم بی‌خوابی است. این فیلم براساس فیلمی نروژی با همین اسم ساخته شده است که در آن استلان اسکارسگارد نقش اصلی را بازی می‌کند. جدای از این‌که اکثرا معتقدند نسخه نروژی بهتر است، همان اکثر باز هم معتقدند که بازی اسکارسگارد در فیلم نروژی بهتر از آل‌پاچینو در نسخه نولان است.

البته بازی رابین ویلیامز در نقش شخصیت منفی واقعا خوب است. کاراکتر او واقعا تهدید‌کننده و ترسناک ظاهر می‌شود. فیلم‌بردار یعنی والی فیستر هم کارش را بسیار خوب انجام داده و تصاویر زیبایی ساخته. اما در کل در مقایسه با دیگر فیلم‌ها، بی‌خوابی بیشتر شبیه پروژه‌ای است که فقط باید انجام می‌شده.

Interstellar – 2014

میان‌ستاره‌ای یکی از جاه‌طلبانه‌ترین آثار نولان است. این فیلم لحظات درخشان دارد، اما بسیاری از قسمت‌هایش دقیقا همان‌چیزی است که از این‌جور فیلم‌ها انتظار می‌رود و این می‌تواند ناامید‌کننده باشد، مخصوصا برای طرفدارنی که دنبال فیلمی خاص با رویکرد ویژه‌اند. به نظر می‌رسد نولان با فیلم میان‌ستاره‌ای قصد داشته نسخه خودش از اودیسه فضایی ۲۰۰۱ را بسازد. اما در روایت فیلم تعدادی مشکل منطقی دیده می‌شود. جدای از آن خط داستان فرعی که شخصیت مت دیمون در آن حضور پیدا می‌کند و به آنتاگونیست تبدیل می‌شود هم چندان جالب نیست و با ساختار فیلم همراه نمی‌شود. چون فیلمی مثل این به شخصیت منفی یا «آدم بده» نیاز ندارد. از این‌ها بگذریم بازی متیو مک‌کانهی در فیلم واقعی دیدنی است و فیلم‌برداری هویته ون هویتما هم هویت بصری ویژه‌ای به فیلم می‌بخشد.

Tenet – 2020

خیلی‌ها برای فهمیدن فیلم تنت دچار مشکل شدند و بخشی از این مشکل به‌خاطر ترکیب صداها بود. البته اگر فیلم را با زیرنویس یا دوبله دیده‌ باشید زیاد با مشکل صدا درگیر نشده‌اید. مسئله این‌جاست که نولان بارها به‌خاطر واضح نبودن دیالوگ‌ها در فیلم‌هایش مورد انتقاد قرار گرفته است. اما در این فیلم در تنظیم و ترکیب صدا‌ها بیش‌ازحد اغراق شده. داستان فیلم هم که به خودی‌خود پیچیده است، حالا فکر کنید دیالوگ‌ها را هم درست متوجه نشوید. دیگر همه‌چیز واقعا مبهم می‌شود. پس اگر هنوز این فیلم را ندیدید، فراموش نکنید زیرنویسش را هم دانلود کنید.

تنت هم مثل دیگر فیلم‌های نولان از نظر بصری چشم‌نواز است و موسیقی جذابی دارد. آهنگ‌سازی قطعات این فیلم را لودویگ گورانسون بر عهده داشته است. این را هم باید گفت که نولان همیشه به فیلم‌های جیمز باند علاقه داشته و احتمالا جان دیوید واشنگتن و رابرت پتینسون در این فیلم نزدیک‌ترین شخصیت‌ها به جیمز باندی هستند که نولان دوست دارد بسازد. البته به نظر می‌رسد او انتقاد‌های مربوط به صدا‌ها را هم جدی گرفته. چون دیالوگ‌ها در فیلم اوپنهایمر به‌وضوح قابل شنیدن‌اند.

The Dark Knight Rises – 2012

پایان سه‌گانه شوالیه تاریکی یکی از بحث‌برانگیز‌ترین فیلم‌های کریستوفر نولان بود. اما همچنان هم طرفداران بتمن و هم طرفداران نولان از آن لذت بردند. شاید شخصیت بین با بازی تام هاردی به‌عنوان شرور قصه کمی ناامید‌کننده بود، مخصوصا اگر او را با جوکر هیث لجر مقایسه کنید. اما با همه این حال، شوالیه تاریکی برمی‌خیزد را می‌توان پایان خوبی برای این سه‌گانه در نظر گرفت. جایی‌که که بالاخره بروس وین به بازنشستگی که لیاقتش را دارد می‌رسد و این دوران را با سلینا کایل می‌گذراند.

راستی مشکلات ترکیب صدا که بالاتر اشاره کردیم از این فیلم شروع شدند. مثلا در سکانس اکشن اول فیلم برای بسیاری سخت بود که درست بفهمند وین چه می‌گوید.

Memento – 2000

جایگاه این فیلم در بسیاری از فهرست‌ها می‌تواند بحث‌برانگیز باشد. به هر حال این فیلمی است که نولان را به سینما‌دوستان شناساند. ممنتو از نظر ساختاری فوق‌العاده است. اما احتمالا فیلمی نیست که بتوانید چندبار ببینید. اغلب فیلم‌های کریستوفر نولان این قابلیت را دارند که بتوانید بار‌ها و بار‌ها آن‌ها را ببینید و لذت ببرید ولی این موضوع زیاد در مورد ممنتو صدق نمی‌کند. البته نولان به عنوان یک فیلم‌ساز در این فیلم جرات و جسارت زیادی از خودش نشان داده و بی‌دلیل نیست که این فیلم او را به یکی از کارگردان‌های ستاره هالیوود تبدیل کرده است.

The Prestige – 2006

بین آثار نولان احتمالا به حیثیت کمتر از هر فیلمی توجه شده است. دلیل اصلی هم کیفیت فیلم نیست. مسئله این‌جاست که کمپانی تاچ‌استون دیزنی آن‌طور که باید فیلم را به عنوان اتفاق مهم در نظر نگرفت و چندان برای تبلیغاتش وقت و هزینه صرف نکرد. احتمالا اگر فیلم چندسال دیرتر اکران می‌شد وضعیتش فرق می‌کرد و به جایگاهی که لیاقتش را داشت می‌رسید. در این فیلم شاهد یکی از بهترین بازی‌های هیو جکمن هستید.

ماجرا درباره دو شعبده‌باز رقیب است که روی کلک شعبده‌بازی خاص و پیچیده‌ای کار می‌کند. کلکی که به‌کمک آن می‌‌توان کسی را از جایی به جای دیگر منتقل کرد. اما این رقابت نتایج خوبی ندارد. فیلم حیثیت از آن دسته آثار نولان است که با هر بار تماشا بهتر می‌شود. بازی کریستین بیل شبیه معماست. وقتی بار دوم فیلم را ببینید خیلی بهتر می‌توانید تکه‌های پازل را کنار هم بگذارید و کار‌های او را درک کنید. نولان در این فیلم یکی از بهترین انتخاب‌های بازیگر را هم انجام داده و دیوید بویی را برای بازی در نقش نیکلا تسلا آورده است.

Batman Begins – 2005

با این فیلم نولان وارد جهان داستان‌های ابرقهرمانی شد. شاید دیدن این فیلم هم حسی شبیه دیدن فیلم گلادیاتور یا آخرین سامورایی در شما ایجاد کند. بتمن آغاز می‌کند بیش از آن‌که شبیه آثار معمول ابرقهرمانی باشد یادآور حماسه‌های ماجراجویانه است. به نظر بسیاری رویکرد نولان جواب داده و او بهترین بازنمایی از داستان‌های ابرقهرمانی را به سینمادوستان هدیه داده است. به‌علاوه، کریستین بیل در نقش شوالیه تاریکی واقعا آیکونیک ظاهر می‌شود و در لباس بروس وین هم عالی به نظر می‌رسد. بی‌راه نیست اگر بگوییم بهترین اجرا از نقش آلفرد هم با بازی مایکل کین در این نقش رقم خورده است.

Dunkirk – 2017

خیلی‌ها ازجمله منتقدان سر فیلم دانکرک اختلاف نظر دارند. بسیاری می‌گویند فیلم داستان ویژه‌ای ندارد و خیلی ساده است. اما رویکرد دیگری هم وجود دارد. این فیلم کریستوفر نولان بیننده را به دل جنگ جهانی دوم می‌برد و او را با سربازانی که در مکان‌های مختلف در دانکرک مشغول مبارزه بودند همراه می‌کند. در واقع تجربه‌ای خام و واقعی از حضور در آن جنگ و موقعیت به‌دست می‌هد. از نظر زمانی بعد از Fallowing، دانکرک کوتاه‌ترین فیلم نولان است. اما از نظر فنی پیچیده است و به‌سختی می‌توان با آن رقابت کرد. اتفاقا تام هاردی هم یکی از بهترین بازی‌هایش را در این فیلم و در نقش خلبان نیروی هوایی سلطنتی به نمایش می‌گذارد.

Oppenheimer – 2023

قبل از پخش فیلم و زمانی‌که مشخص شد این فیلم قرار است زندگی‌نامه‌ای سه‌ساعته در مورد رابرت اوپنهایمر باشد، بسیاری به شوخی می‌گفتند که قرار است سه ساعت حرف زدن مردها در اتاق را تماشا کنند. اما اگر کسی باشد که خوب بداند چطور باید از این فیلم‌ها ساخت، آن کسی نیست غیر از نولان. اگر فیلم را دیده باشید می‌دانید که یکی از انفجاری‌ترین و فشرده‌ترین درام‌هایی است که می‌توانید ببینید. اصلا روایت زندگی آدمی مثل اوپنهایمر در سه ساعت رویکرد خاصی می‌طلبد.

این فیلم واقعا اثری حماسی است و از هر نظری که بررسی کنید کارش را فوق‌العاده انجام می‌دهد. می‌توان گفت بازی‌های فیلم اوپنهایمر بهترین نمونه بین فیلم‌های کریستوفر نولان هستند. کیلین مورفی در نقش مردی ظاهر می‌شود که چه خوب و چه بد یکی از کسانی است که جهان مدرن را شکل داده. او از پس نقشش به‌خوبی برمی‌آید. رابرت داونی جونیور هم یکی از بهترین اجرا‌های دوران بازیگریش را در این فیلم به نمایش می‌گذارد.

Inception – 2010

یکی از بهترین فیلم‌های علمی-تخیلی قرن بیست‌و‌یک! درباره این فیلم چه می‌توانیم بگوییم؟ تلقین ثابت کرد که یک فیلم اکشن خیره‌کننده می‌تواند به‌اندازه یک فیلم مستقل چالش‌برانگیز باشد و حتی صدها میلیون دلار هم بفروشد! جدای از لحظات خیره‌کننده و داستان جذاب، فیلم تلقین یکی از بهترین موسیقی‌های متن را در بین فیلم‌های کریستوفر نولان دارد. آهنگساز فیلم هم کسی نیست جز هانس زیمر.

The Dark Knight – 2008

هرچقدر هم که دیگر فیلم‌های نولان خوب باشند یا حتی فیلم تلقین خیره‌کننده باشد، باز هم شوالیه تاریکی چیز دیگری است. واقعا می‌توان گفت شوالیه تاریکی بهترین فیلم ابرقهرمانی است که تا حالا ساخته شده. فیلم از نظر مضمون فوق‌العاده پربار است. به‌علاوه، یکی از بهترین اجراها در تاریخ مدرن سینما را در آن می‌بینید: بازی هیث لجر در نقش جوکر. ۱۶سال از اکران این فیلم می‌گذرد و شوالیه تاریکی هنوز هم الگوی همه فیلم‌های بلاک‌باستری است و همه تلاش می‌کنند به آن برسند.

جمع‌بندی

کریستوفر نولان یکی از کارگردان‌های محبوب نسل ماست. کافی است صحبت از ساخت فیلم جدیدی بکند تا بسیاری از طرفدارن فیلم و سینما برای دیدن آن فیلم لحظه‌شماری کنند. البته بعضی از کارهایش بحث‌برانگیز هم هستند. بسیاری معتقدند او فیلم بد در کارنامه‌اش ندارد. اما بالاخره بعضی از فیلم‌هایش از بعضی دیگر بهترند. احتمالا افراد مختلف با سلیقه‌های مختلف نظرات متفاوتی در این باره دارند. اما ازنظر شما بهترین و بدترین فیلم‌های کریستوفر نولان کدام‌اند؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

منبع: JoBlo

سایلنت هیل ۲ بهترین بازی ترسناک تاریخه؟ میزگیم با امید لنون