نقد و بررسی Red Sonja: به یاد فانتزی های دهه ۸۰

سونیای سرخ از نظر فنی اثر خوبی در ژانر فانتزی محسوب نمی‌شود؛ اصلا نباید به خاطر میزان واقع‌گرایی یا داستانش آن را تماشا کنید. اگر با این دید جلو بروید احتمالا از Red Sonja ناامید می‌شوید. فیلم داستان جالب یا ماندگاری ندارد، در حدی که همه چیز در سونیای سرخ قابل پیش‌بینی است. با این حال از نظر معیارهای بی – مووی (B-Movie) اثر نسبتا خوبی محسوب می‌شود.

این فیلم‌ها هیچ گاه برای رقابت بین آثار مشهور سینما ساخته نشده‌اند. اکثر آن‌ها صرفا برای سرگرم‌کردن مخاطب ساخته می‌شدند بیشتر هم بر سناریوهای شوکه‌کننده (Shock Value) و محتوای جنسی تکیه می‌کردند. همیشه دست کارگردان برای ایده‌های جدید باز بود اما بودجه محدود دست‌شان را در عمل می‌بست. با وجود این که بین‌شان فیلم‌های باکیفیتی یافت می‌شود اما تقریبا هیچ کدام ارزش هنری ندارند. در این مقاله سونیای سرخ گیسو را نقد و بررسی می‌کنیم همچنین نگاهی به این کاراکتر در کمیک‌ها و نسخه اورجینال آن می‌اندازیم.

 ادای احترام به بی مووی های فانتزی

یک B-Movie خالص

در بی – مووی‌ها المان‌هایی به چشم می‌خورد که تقریبا از فیلم‌های مدرن محو شده‌اند هیچ فیلتری در این آثار وجود نداشت اما چون بودجه محدودی داشتند کارگردان‌ نمی‌توانست جلوه‌های ویژه گسترده‌ای به کار ببرد یا بازیگران ماهری را استخدام کند. همین ویژگی‌ها باعث می‌شد خیلی‌ها سمت این آثار نروند، از بی – مووی‌ها متنفر شوند و نمره‌های بسیار پایینی از IMDB دریافت کنند که کاملا هم حق داشتند. در واقع فروش‌شان را بیشتر در VHS یا نمایش خانگی جبران می‌کردند.

لذتی گناه آلود

با این وجود همچنان برخی از ایده‌ها و حال و هوای بی- مووی‌ها استقبال می‌کنند. به همین خاطر بعضی از بی – مووی‌های فانتزی مخصوصا از دهه ۸۰ مثل نسخه اصلی Red Sonja، کونان بربر و جنگجو و ساحره (The Warrior and the Sorceress)  کالت کلاسیک به شمار می‌روند؛ کالت بودنشان برای این است که طرفداران محدود و پروپاقرصی دارند فقط چون از استانداردهای سینما عقب هستند صدایشان را جایی درنمی‌آورند؛ بنابراین نوعی Guilty Pleasure (لذت‌های گناه‌آلود) هستند که هر کسی آن‌ها را نمی‌تواند درک کند.

سونیای سرخ هم از این قاعده پیروی می‌کند فیلم جلوه‌های ویژه چشمگیری ندارد تا مخاطبان امروزی را تحت تاثیر قرار دهد چون خیلی مصنوعی است. در واقع اِم جِی بَسِت MJ Basset کارگردان فیلم به بی- مووی‌های فانتزی دهه ۸۰ و کاراکتر Red Sonja ادای احترام می‌کند.

نگاهی به کاراکتر Red Sonja

Red Sonja در پوشیده‌ترین حالت ممکن در کمیک‌ها

سونیای سرخ گیسو بر اساس کمیک‌بوک‌هایی به همین نام است؛ جنگجویی خشن و زبده با زره‌ای بدن‌نما که به هیچ فرمانده یا مافوقی جواب پس نمی‌دهد. جالب است بدانید کونان بربر و Red Sonja هر دو در یک جهان یعنی عصر هایپریون زندگی می‌کنند.

حقوق و لایسنس این کمیک زیاد دست به دست شد اما اکنون در دست Dynamite Entertainment خالق کمیک‌های مشهور و هنجارشکنی مثل The Boys است. از ویژگی‌های شاخص سونیا می‌توان به کاستومش اشاره کرد؛ لباس سونیای سرخ گیسو مایویی فلزی است که هیچ کاربردی در واقعیت ندارد ولی شخصیت را بسیار جذاب می‌کند.

قبل از این فیلمی در ۱۹۸۵ بر اساس این شخصیت با نقش‌آفرینی بریجت نیلسن در نقش سونیا و آرنولد شوارتزنگر ساخته شد. آرنولد در ۱۹۸۲ نقش کونان بربر (Conan The Barbarin) را بازی کرده بود برای همین خیلی‌ها تصور می‌کردند او دوباره این شخصیت را ایفا خواهد کرد که این طور نبود.

نگاهی به نسخه اورجینال

آرنولد و نیلسن در نسخه اورجینال سونیای سرخ گیسو

نام آرنولد در فیلم کالیدور بود اما غیر از اسمش همه چیز او شبیه کونان بود، نیلسن نیز بازی جالب و تحسین‌برانگیزی ارائه نداد؛ زیرا قبل از سونیا سابقه بازیگری نداشت و بیشتر یک مدل بود. به همین دلیل وزنه اصلی فیلم بر روی دوش آرنولد بود. علاوه بر این سونیای سرخ روحیه پرشور و جسور کمیک‌ها را نداشت.

در نسخه اورجینال ملکه گدرن از سونیا می‌خواهد تا با او هم‌نشین شود اما سونیا قبول نمی‌کند و ملکه در پاسخ کل خانواده‌اش را قتل‌عام می‌کند. همچنین مورد تعرض سربازان قرار می‌گیرد، سپس عهد می‌بنند تا زمانی که زنده است گدرن را نابود کند که در ادامه با کالیدور آشنا می‌شود.

خیلی‌ها سناریوی فیلم و شخصیت سونیا را دوست نداشتند و قبول داشتند Red Sonja مخالف شخصیتش در کمیک‌ها است؛ بنابراین بَسِت تصمیم گرفت فیلمی وفادار به کمیک بسازد همچنین از فضا، داستان و جلوه‌های تاریخ‌گذشته دهه ۸۰ فاصله بگیرد در واقع آن را چند مرحله ارتقا دهد که تا حدی هم موفق شد.

علاقه ام جی بست به دارک فانتزی

سالومون کین بهترین اثر ام جی بست

ام‌جی بست به طور کلی علاقه خاصی به این مدل از داستان‌های دارک فانتزی‌ دارد؛ زیرا در ۲۰۰۹ سالومون کِین را ساخت خالق این شخصیت رابرت ای هوارد نویسنده کونان است، فقط برخلاف اثر نمادینش فضایی گاتیک و ترسناک به همراه دارد علاوه بر این در قرن ۱۷ رخ می‌دهد. او شکارچی با گذشته‌ای دردناک است که ساحره‌های خبیث و شیاطین را شکار می‌کند. سالومون کین برای دوستداران دارک فانتزی اثری کالت و هیجان‌انگیز است مخصوصا اگر فیلم‌ ون هلسینگ را دوست داشته باشید.

نقش آفرینی بهتر از نیلسن

جسورتر و وحشی‌تر از قبل

ماتیلدا لاتز (سونیای سرخ) از نظر فیزیکی حسابی خود را برای این نقش آماده کرد. او بیشتر با فیلم خشن انتقام Revenge (2017) شناخته می‌شود؛ بنابراین می‌توان گفت بازیگر ایده‌آلی برای سونیا است. او با ظاهر چشمگیر و مهارت بالایش در بازیگری همه را در مقایسه با نیلسن شگفت‌زده می‌کند در حدی که طرفداران و منتقدین کاملا از عملکرد ماتیلدا لاتز راضی بوده‌اند.

داستان جدید دیگر حول محور انتقام نمی‌چرخد سونیا دارد زندگی مسالمت‌آمیزی را سپری می‌کند تا این که توسط امپراتور داراگان اسیر می‌شود و باید برای بقا در مبارزه‌های گلادیاتوری شرکت کند، پس از آن به حکومت امپراتور ستمگر و عروسش آنیسیای پلید پایان دهد. در کل سونیای سرخ فیلمنامه ضعیفی دارد در حدی که سیر داستان و دیالوگ‌هایش به بی – مووی‌های دهه ۸۰ و ۹۰ تعلق دارد تا قرن بیست‌ویک.

ضعف در فیلمنامه

آنیسیای پلید دشمن بزرگ سونیا

هر چه قدر که فیلم کستینگ خوبی دارد اما از فیلمنامه‌ای آبکی و تاریخ‌گذشته رنج می‌برد. در هر صورت کسی چنین فیلم‌هایی را برای داستانش تماشا نمی‌کند. بیشتر برای دیدن جلوه‌های بصری سونیا و شمشیربازی‌های آن تماشا می‌کند.

سایر شخصیت‌ها نیز حرفی برای گفتن مقابل سونیا ندارند. امپراتور دراگان ویلنی بسیار کلیشه‌ای است که مطابقش را بارها در سینما دیده‌اید؛ کسی که در بچگی آسیب روحی شدیدی می‌بیند سپس خباثت او را فرا می‌گیرد. تاکید روی تروماهای شخصی دیگر مثل سابق روی ویلین‌ها جواب نمی‌دهد اگر داراگان صرفا ویلنی شیطانی می‌بود شاید بهتر می‌شد.

از رودریگز تا ام جی بست

یکی از نکات مثبت سونیای سرخ این است که تعادل نسبی بین مضامین فمنیستی در کمیک‌ها و فیلم‌های مدرن هالیوود ایجاد می‌کند؛ مضامینش خیلی افراصی و شعاری نیست که مخاطبان را برنجاند. ولی مطابقتی هم با ارزش‌های فمنیستی ندارد.

در کل ساخت لایو اکشن سونیای سرخ کار راحتی نیست بیشتر نبردها و ماجراهای سونیا در مدیوم انیمیشن بهتر جواب می‌دهد. از طرفی دوران بی- مووی‌ها کاملا تمام شده‌ است؛ بنابراین جای خاصی برای درخشیدن فیلم وجود ندارد. با این وجود برخلاف تصور سونیای سرخ‌گیسو پس از گذشت مراحل طولانی از توسعه اکران شد.

ساخت فیلم قرار بود از ۲۰۰۸ شروع شود کارگردان‌های زیادی مانند رابرت رودریگز یا سایمون وست قصد داشتند لایو اکشنی از سونیای سرخ بسازند که همه آن‌ها پس از مدتی لغو شدند. زمانی هم قرار بود هانا کامن بازیگر گوست در Thunderbolts و انت – من ۲ نقش سونیا را بازی کند که او نیز از پروژه کناره‌گیری کرد.  اگر از زره‌های سونیای سرخ صرف نظر کنیم فیلم قدمی رو به جلو نسبت به بی مووی‌های فانتزی به شمار می‌رود با این وجود همچنان از استاندارد فیلم‌های مدرن فاصله زیادی دارد. نظر شما درباره این کاراکتر جنجالی چیست؟ دوست دارید بی- مووی‌های فانتزی مثل سونیای سرخ‌گیسو یا جنگجو و ساحره با کیفیتی به مراتب بهتر و حال و هوایی امروزی‌تر برگردند؟

منبع: hollywoodreporter

امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون