۸ انیمه بزرگ‌نمایی‌شده که باعث می‌شوند Solo Leveling مثل یک شاهکار به نظر برسد

در حال حاضر تعداد کمی از انیمه‌ها در جهان به اندازه‌ی Solo Leveling (سولو لولینگ) محبوب هستند. این نکته باعث شده که بسیاری این مجموعه را به دلایل مختلف ضعیف دانسته و آن را بیش از حدی که لایق است، محبوب بدانند. هرچند ممکن است این نقد‌ها درست باشند، اما راستش را بخواهید انیمه‌های بسیار بدتری وجود دارند که بیش از حد بزرگ‌نمایی شده‌اند و حتی سزاوار نقدهای شدیدتری هستند. حداقل Solo Leveling با وجود تمام نقص‌هایش، هسته کلی جذابی دارد و داستان قهرمان خود را به‌طور شایسته روایت می‌کند. این انیمه مخاطب خود را تحقیر نمی‌کند و برخی از بهترین صحنه‌های اکشن و نبردهای موجود در میان انیمه‌های مدرن را به تصویر می‌کشد.

این مطلب حاوی اسپویل است

شاید Solo Leveling  توسط منتقدان انیمه مورد انتقاد قرار گرفته باشد، اما در مقایسه با بسیاری از انیمه‌های محبوب دیگری که در این لیست خواهیم دید، عملا حکم Frieren: Beyond Journey’s End را دارد! نام‌هایی که در این مطلب امروز خواهید دید با داستان‌سرایی ضعیف‌تر، معرفی شخصیت‌های نه‌چندان جذاب و حتی آزاردهنده‌تر و به تصویر کشیدن انیمیشن و اکشن ضعیف‌تر، کلکسیونی از نقص‌های مختلف را در خود جای داده‌اند. بنابراین این آثار به اصطلاح اورریتد، از پایه مشکل دارند و چنین چیزی حداقل در Solo Leveling دیده نمی‌شود. باز هم فکر می‌کنید که سولو لولینگ بدترین انیمه‌ی موجود است؟ پس با مجله بازار همراه باشید تا با هم کمی به عقب بازگشته و با ۸ انیمه‌ بزرگ‌نمایی‌شده که باعث می‌شوند Solo Leveling مثل یک شاهکار به نظر برسد آشنا شویم.

نقد انیمه Solo Leveling | معیار را سولو لولینگ بدان!

انیمه Akame ga Kill

این مجموعه هیچ چیزی جز مبارزات خونین برای ارائه ندارد

مجموعه Akame ga Kill در میان انبوه آثار محبوب اکشن دنیای انیمه، نام نسبتا برجسته‌ای دارد. البته این را بگیویم که این محبوبیت به هیچ عنوان به دلیل ویژگی‌های مثبت آن به دست نیامده است. این انیمه که در یک دنیای فانتزی تاریک و کاملا کلیشه‌ای رخ می‌دهد، شهرت خود را با به تصویر کشیدن سطح بسیار بالایی از خشونت و صحنه‌های شوک‌آور به دست آورده است. عملا سازندگان این اثر بی‌تفاوتی خاصی نسبت به کشتن شخصیت‌های اصلی داستان خود نشان می‌دهند. اگر این عناصر را کنار بگذاریم، به داستان انیمه می‌رسیم که بسیار سطحی است. شخصیت‌های خاکستری این انیمه مثل یک شوخی می‌مانند و جوک‌هایش تکراری و لحظات طنزش ابدا خنده‌دار نیستند. مبارزات هم با وجود خشونت بسیار بالایشان در بهترین حالت معمولی هستند.

با توجه به تعداد زیاد شخصیت‌ها در Akame ga Kill و سرعت بالای حذف آن‌ها، عملا هیچ قهرمان یا شروری از آن حتی به سطح عمق شخصیت Sung Jinwoo هم نمی‌رسد. انیمه همچنین پیام خاصی ندارد و لحن تاریک و خون‌ریزی مکررش آن صرفا صحناتی بی‌هدف هستند که در نهایت به تجربه‌ای آزاردهنده و ناخوشایند تبدیل می‌شوند. تنها نکته مثبت قابل ذکر برای انیمه Akame ga Kill آن است که حداقل بخش‌های متوسط مانگا را به تصویر کشیده و سازندگان آن از قسمت‌های فاجعه منبع اقتباس خود استفاده نکرده‌اند!

انیمه The Seven Deadly Sins

تماشای ضعف‌های این اثر از Solo Leveling هم دردناک‌تر است

اگر تنها یک انیمه شونن خلق شده که ابدا شایستگی حضور طولانی مدتش را نداشته باشد، آن مجموعه The Seven Deadly Sins خواهد بود. در ابتدا ممکن است تماشای این انیمه خیلی بد به نظر نیاید و حتی برخی مفاهیم جالب و منحصر به فرد در مبارزات را به تصویر بکشد، اما مشکلات آن خیلی زود پدیدار می‌شوند. این انیمه به سرعت آشکار می‌کند که حتی از اثری مثل Fairy Tail کلیشه‌ای‌تر است. راستش را بخواهید، تماشای این انیمه حتی از مجموعه Fire Force هم آزاردهنده‌تر خواهد بود. اوضاع در ادامه هم بدتر می‌شود و داستان مجموعه در فصل دوم به آشفتگی بی‌سابقه‌ای دست پیدا می‌کند. حتی کیفیت انیمیشن‌های مجموعه هم به مرور افت کرده و در نهایت طی  فصل سوم به فاجعه تبدیل می‌شوند.

۱۰ انیمه تماشایی که حتی از دراگون بال هم بهترند

هفت گناه کبیره دنیایی فانتزی استاندارد و بدون خلاقیتی را در طول داستان به مخاطب معرفی و داستان گروهی از قهرمانان بسیار کلیشه‌ای را در آن روایت می‌کند. این شخصیت‌ها اصلا دوست‌داشتنی نیستند و حتی فکر این که ۳ فصل قرار است با آن‌ها همراه شوید ترسناک به نظر می‌رسد. روایت این انیمه آنقدر بد است که انگار به صورت بداهه نوشته شده و چه قسمت‌های جدی و درام و چه قسمت‌های طنز و جوک‌هایش بیش از آن که درگیر کننده باشند، ناراحت‌کننده به نظر می‌رسند. با وجود تمام این موارد و کیفیت پایین مبارزات آن حتی قبل از فصل سوم، انیمه The Seven Deadly Sins به اندازه‌ای محبوب بود که داستان خود را به صورت کامل و طی ۱۰۰ قسمت روایت کند.

انیمه The God of High School

یک مانهوای فاجعه

تا به حال هیچ‌ مانهوای دیگری نتوانسته محبوبیتی مشابه Solo Leveling را در غرب به دست آورد. اما آثار دیگری هم بوده‌اند که تا حدی به این محبوبیت نزدیک شده‌اند. برای مدتی، مجموعه The God of High School به عنوان یک انیمه داغ در غرب به محبوبیت رسید وحتی تحسین‌های فراوانی دریافت کرد. با این حال، مانند Solo Leveling، این محبوبیت تنها به دلیل استفاده از انیمیشن‌های جذاب و اکشن بی‌نظیری بود که MAPPA وظیفه توسعه آن را برعهده داشت.

حداقل نقطه قوت The God of High School آن است که سازندگانش آنقدر باهوش هستند که نقطه قوت و ضعف اثر خود را بدانند. این انیمه تمرکز خود را روی مبارزات قرار داد و داستانی را روایت کرد که حول یک تورنمنت مبارزه می‌چرخاند. اگرچه مبارزات آن واقعا جذاب است، اما عملا داستان آن هیچ چیزی برای گفتن ندارد. نویسنده روی شخصیت‌های ارزشمند داستان سرمایه‌گذاری نمی‌کند و حتی هیچ ایده روشنی از هدف واقعی خود در روایت آشکار نمی‌کند. به تصویر کشیدن چنین سطحی از مبارزات جذاب و انتقال جو مسابقات، هنر خود را می‌طلبد، اما The God of High School تنها وقتی راضی‌کننده است که فقط به جذابیت‌های بصری آن بسنده کنید.

انیمه Sword Art Online

اکشنی که به گرد پای سولو لولینگ هم نمی‌رسد

انیمه Sword Art Online از جهاتی مشابه Solo Leveling است. داستانی جذاب که با روایتی ناقص اما نه فاجعه شروع می‌شود و سپس با گذر زمان، ضعف‌های بیشتر خود را نمایان می‌کند. تفاوت بزرگ میان این دو اثر آن  است که حداقل سولو لولینگ می‌تواند بر اکشن شگفت‌انگیز خود تکیه کند، اما مبارزات SAO به ندرت قابل توجه است. مجموعه سولو لولینگ همچنین این پتانسیل را دارد که داستان فعلی خود را در ادامه بهبود ببخشد. این در حالی است که Sword Art Online طی هر فصل مجبور است تا روایتی جدید را بازآفرینی کند.

برای تماشای انیمه Sword Art Online the Movie: Ordinal Scale کلیک کنید

نه Kirito و نه Jinwoo شخصیت‌های عمیقی نیستند، اما حداقل جین‌وو در فصل اول Solo Leveling پیشرفت بیشتری نسبت به Kirito به نمایش می‌گذارد. البته فراموش نکنید که سولو لولینگ تنها به Jinwoo اهمیت می‌دهد، این در حالی است که SAO مرتباً امید طرفداران را برای افزایش اهمیت دیگر شخصیت‌ها بالا می‌برد و سپس آن‌ها را از داستان حذف کرده و گاهی به حاشیه می‌کشاند. نقطه قوت Solo Leveling نسبت به SAO آن است که حداقل ضعف‌هایش آنقدر دردناک نیستند که پتانسیل کلی مجموعه را نابود کنند و متاسفانه این اتفاق در SAO رخ داده است. شما در ادامه می‌توانید یکی از زیباترین تیتراژهای آغازین دنیای انیمه که در فصل دوم این مجموعه تماشا می‌کنید را نگاه کنید:

برای مشاهده ویدیوهای بیشتر از آثار مختلف می‌توانید به بخش «ویدیو مگ» مراجعه کنید

انیمه Record of Ragnarok

تعریف دقیق فاجعه

شاید داستان‌سرایی Solo Leveling پایین‌تر از حد استاندارد باشد، اما این انیمه دقیقا می‌داند مخاطب واقعا چه می‌خواهد و بهترین صحنه‌های اکشن انیمه‌ای را به او ارائه می‌دهد. با این وجود انیمه Record of Ragnarok تقریبا در هر جنبه‌ای از داستان‌سرایی بدتر از Solo Leveling عمل می‌کند. راستی، لازم به ذکر است بگویم که این انیمه نه تنها نقص خود را جبران نمی‌کند، بلکه برخی از بدترین صحنه‌های مبارزه تاریخ را به تصویر می‌کشد. جالب است بدانید که با وجود این که این سری اثری کاملا بی‌ارزش است، فصل سوم آن در راه و حداقل فعلا قرار است ادامه داشته باشد!

۳ نقطه قوت انیمه Solo Leveling که در شیطان کش وجود ندارد

شاید فکر کنید که تمرکز Record of Ragnarok روی یک تورنمنت مبارزه عظیم و پر از اکشن، باید نقطه قوت اصلی آن باشد، اما کور خوانده‌اید! مشکل این انیمه آن است که ریتم بسیار بد و انیمیشن‌های افتضاح و بعضا خنده‌دار آن مانع از ارائه صحنات جذاب شده است. در حالی که ایده نشان دادن نبرد خدایان در یک تورنمنت حماسی جذاب است، Record of Ragnarok هیچ تلاشی برای استفاده از این پتانسیل‌ها نمی‌کند و یکی از فاجعه‌ترین مجموعه‌های حال حاضر را به ثبت می‌رساند.

انیمه Tower of God

فراموش شدنی

با وجود اینکه Solo Leveling کمی سطحی به نظر می‌رسد، صحنه‌های بزرگ‌ و لحظات جذاب آن به اندازه کافی قدرتمند ظاهر می‌شوند تا حداقل کمی این مجموعه تاثیرگذار ظاهر شود. کاملا منطقی است که افرادی که جذب این مجموعه شده‌اند، برای تماشای دوباره و دوباره نبردهای مشهور آن اقدام کرده و صحنات جذاب آن را از شبکه‌های مجازی تماشا می‌کنند. در مقابل انیمه Tower of God نمونه‌ای است که با ارائه اکشن سطحی و نه‌چندان جذاب، عملا هیچ تأثیری بر مخاطب خود نمی‌گذارد.

رتبه‌بندی انیمه‌های هایائو میازاکی از بدترین تا بهترین

انیمه Tower of God مجموعه‌ای فراموش‌شدنی و یک‌بار مصرف است که داستان یک پسر و ماجرای او برای عبور از برجی عظیم و پر از خطر را روایت می‌کند. دروغ چرا، این انیمه در نمایش مبارزات و استفاده از انیمیشن‌های جذاب کاملا شایسته است و حتی از نظر طراحی هنری نسبت به Solo Leveling عملکرد بهتری دارد. پس مشکل کجا است؟ تمامی این لحظات جذاب صرفا برای بار اول جذاب هستند و خیلی زود فراموش می‌شوند. داستان Tower of God هم آن را نجات نمی‌دهد، چرا که پراکنده و بی‌تمرکز است و بخش‌های مهم مانهوا را حذف می‌کند.

انیمه The Rising of the Shield Hero

سمفونی کلیشه‌ها

انیمه The Rising of the Shield Hero بدترین ایسکای ساخته شده نیست، اما قطعا پس از SAO در مقام دوم لیست آثار بزرگ‌نمایی‌شده قرار می‌گیرد. دلیل انتقادات از این اثر، پذیرش بدترین جنبه‌های ژانر ایسکای و استفاده از تمامی آن‌ها است. این انیمه آمده تا داستانی کلیشه‌ای را در یک دنیای فانتزی معمولی روایت کند و کلی با شخصیت اصلی و فرعی کم‌ارزش، بیش از حد قوی و نه‌چندان دوست‌داشتنی‌، مخاطب خود را عذاب دهد.

اگرچه ممکن است Solo Leveling چیز معنی‌داری برای گفتن نداشته باشد، اما حداقل کمتر از این اثر به بی‌راهه می‌رود و بیشتر از آن که روی موضوعات کلیشه‌ای تمرکز کند، مسیر خود را با وجود تمام مشکل‌هایش به درستی طی می‌کند.

انیمه Bakuman

 حتی خالق Death Note هم می‌تواند انیمه‌ای بدتر از Solo Leveling بسازد

از نظر فنی، انیمه Bakuman بسیار برتر از Solo Leveling است. یک انیمه شونن که چندان وارد مبارزات نشده و منحصر به فرد عمل می‌کند. داستان این مجموعه درباره دو پسر نوجوان پرشور است که تلاش می‌کنند مانگاکای حرفه‌ای شوند. انیمه Bakuman از ایده مرکزی منحصر به فرد خود به طرز فوق‌العاده‌ای استفاده می‌کند، روایت جذابی دارد و کلیشه‌های شونن را به کلی کنار می‌گذارد. با این حال، تنها دلیلی که باعث شد Bakuman خیلی زود درگیر نقدهای منفی شود، حجم بالای زن‌ستیزی در داستان آن بود.

صحنه معروف و ماندگار انیمه Death Note (دفترچه مرگ) را تماشا کنید

متأسفانه، زن‌ستیزی در انیمه به طور گسترده وجود دارد و همین باعث شد که بسیاری از طرفداران از تماشای ادامه داستان منصرف شوند. انیمه Bakuman موفق نشد، چرا که آنقدر عجیب این موضوع را به تصویر می‌کشید که شاید هیچ انیمه‌ یا حتی اثر محبوب دیگری نتوانسته بود چنین حجمی از نفرت و بی‌احترامی را نسبت به جامعه زنان به تصویر بکشد. اگرچی برخی از آثار دیگر این نویسنده مثل Death Note و Platinum End هم گاهی از چنین روندی پیروی می‌کردند، اما این Bakuman بود که حسابی به حاشیه رفت و لحن آن به کل داستان را تحت تاثیر قرار داد.

نظر شما در مورد آثار معرفی شده چیست؟ آیا آن‌ها را بدتر از سولو لولینگ می‌دانید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

منبع: CBR

لایو استریم کانتر استرایک ۲ بازار استریت با حضور بهترین‌های ایران و جایزه برای بیننده‌ها