نقدهای فصل سوم Squid Game منتشر شدند؛ پایان دراماتیک یا تکرار فرمول موفق؟

فصل سوم و پایانی سریال Squid Game در تاریخ ۲۷ ژوئن ۲۰۲۵ از نتفلیکس منتشر شد و بار دیگر توجهات را به این پدیده تلویزیونی کره‌ای جلب کرد. این فصل با بازگشت ستارگان اصلی همچون لی جونگ-جائه، لی بیونگ-هون و وی ها-جون همراه است و بازیگرانی چون ایم شی‌وان، کانگ ها-نول و پارک کیو-یونگ نیز به جمع بازیگران پیوسته‌اند. داستان همچنان در همان جهان دیستوپیایی و بی‌رحمانه‌ای می‌گذرد که بینندگان در دو فصل قبل با آن آشنا شده‌اند. در این فصل، سئونگ گی-هون و دیگر بازیکنان بار دیگر درگیر بازی‌هایی مرگبار می‌شوند که هر بار خطرناک‌تر و پیچیده‌تر از قبل هستند. در همین حال، این-هو میزبان VIPهاست و برادرش جون-هو همچنان در جستجوی جزیره مرموز است، بی‌خبر از اینکه خیانتی در کمین اوست.

انتشار این فصل با بازخوردهای متنوعی از سوی منتقدان همراه شد. با وجود آنکه برخی نقدها بر حفظ کیفیت بازی‌ها، جلوه‌های بصری و پیچش‌های داستانی تأکید داشتند، دیگران به تکراری شدن ساختار بازی‌ها، کند شدن روایت و افت خلاقیت در مقایسه با فصل اول اشاره کرده‌اند. از نظر بسیاری، فصل سوم موفق نشده آن شوک و حیرتی که فصل نخست به همراه داشت را تکرار کند و همین موضوع باعث شده است در متاکریتیک میانگین امتیاز نسبتاً متوسط ۶۶ از ۱۰۰ را کسب کند. این در حالی است که گروهی از منتقدان همچنان به قدرت بازیگری، فضای سنگین و تعلیق‌های گاه‌وبیگاه سریال اشاره کرده‌اند و آن را پایانی شایسته برای یکی از جنجالی‌ترین سریال‌های دهه اخیر دانسته‌اند. اکنون با مرور نقدهای رسانه‌های مطرح، می‌توان تصویری دقیق‌تر از نقاط قوت و ضعف فصل سوم Squid Game به دست آورد.

The A.V. Club – امتیاز: ۹.۱ از ۱۰

آنچه این فصل دارد، بازگشتی است به همان تنش‌هایی که سریال را به طرز عجیبی ناراحت‌کننده و جذاب می‌کند؛ با یک بازی در پیش که مشخصاً برای تشدید این تنش‌ها طراحی شده و تمایل ثابت‌شده و بی‌پروا برای فرو کردن چاقو در زخم.

Decider – امتیاز: ۹ از ۱۰

بدون آنکه بخواهد درام وجودی سریال را با راه‌حلی ساده و آسان جمع کند. فصلی شلوغ، باشکوه و پایانی شایسته برای داستان جنجالی که در سال ۲۰۲۱ آغاز شد.

Time – امتیاز: ۹ از ۱۰

هرچند گاهی کورسوی امیدی می‌بینیم، اما این امید زیر سایه وحشت‌های پی‌درپی پنهان است؛ هر کدام بُعد تازه‌ای از نقد تند و تیز کارگردان هوانگ به طمع و حرص را آشکار می‌کند. این فصل سوم، تکرار فصل اول نیست، بلکه تعمیقی است ژرف، اغلب تاثیرگذار و البته پر از پیچش‌های مهیج بر همان مضامین.

The Telegraph – امتیاز: ۸ از ۱۰

هیچ چیز دیگر نمی‌تواند آن حس «دارم چی می‌بینم؟» فصل اول را که ناگهانی و غیرمنتظره آمد، بازسازی کند. اما این فصل، پایانی رضایت‌بخش است که با پاپیونی خون‌آلود، زیبا جمع شده است.

Variety – امتیاز: ۸ از ۱۰

فصل سوم Squid Game به اندازه دو فصل اول ترسناک و باشکوه نیست، عمدتاً به‌خاطر ساختار تکراری بازی‌ها و کمبود شخصیت‌های جدید. با این حال، پیچش‌های جذابی در آن هست که شش قسمت آخر این حماسه پرتنش را تماشایی می‌کند.

Empire – امتیاز: ۸ از ۱۰

آخرین فصل این داستان دیستوپیایی حماسی، همچنان همان کیفیت‌هایی را دارد که آن را به پدیده‌ای جهانی تبدیل کرد. جلوه‌های بصری چشمگیر، بازی‌های دقیق و پیچش‌های بی‌رحمانه‌اش، سواری دیوانه‌واری است که ارزش نشستن تا آخر را دارد.

Radio Times – امتیاز: ۸ از ۱۰

اگر نگران بودید که Squid Game بعد از فصل دوم متوسطش دندان‌هایش را از دست داده باشد، آماده باشید که با فصلی پایانی و تاریک، این تصور به طرز وحشیانه‌ای از شما گرفته شود؛ فصلی که هر چقدر هم قوی باشید، باز هم نفستان را بند می‌آورد.

Collider – امتیاز: ۷ از ۱۰

بیشتر لحظات آرام با حضور گی-هون (با بازی لی جونگ-جائه) داریم یا صحنه‌هایی خارج از بازی‌ها با تحقیقات هوانگ جون-هو (وی ها-جون) و سریال فراتر از رقابت ادامه پیدا می‌کند تا اپیلوگی به ما بدهد که هم ناآرام‌کننده است و هم رضایت‌بخش.

IGN – امتیاز: ۷ از ۱۰

این فصل پایانی بی‌عیب نیست، اما همچنان تعلیق و پرداخت سینمایی‌ای را ارائه می‌دهد که Squid Game را به موفقیت رساند.

Paste Magazine – امتیاز: ۷ از ۱۰

در نهایت سریال واقعیت‌های تلخ سرمایه‌داری در حال فروپاشی را خوب می‌شناسد، اما نمی‌داند با تمام این اضطراب چه کند؛ نتیجه‌اش پایانی ناامیدکننده برای یک بازی در مجموع جذاب است.

TV Insider – امتیاز: ۷ از ۱۰

در میان حرص و خیانت فراوانی که در جریان است و میدان رقابت را بی‌وقفه کوچک‌تر می‌کند، لحظاتی از شجاعت و فداکاری بزرگ را هم می‌بینیم.

IndieWire – امتیاز: ۶.۷ از ۱۰

بیشتر شخصیت‌ها دقیقاً به همان جایی می‌رسند که انتظارش را دارید، اما حداقل بازی‌ها همچنان قوی و تاثیرگذار باقی مانده‌اند و چند جزئیات در اپیلوگ تاثیر ماندگاری می‌گذارند.

The Guardian – امتیاز: ۶ از ۱۰

اگر بتوانید با پیچش جدید در مورد شرکت‌کننده‌ها کنار بیایید — که شرط بزرگی است — دو قسمت آخر حسی باشکوه و اپرایی دارند و در نهایت Squid Game وظیفه‌اش را انجام می‌دهد. اما در عین حال این حس را می‌دهد که سریال بیش از پیش به یک اکشن-تریلر سنتی تبدیل شده است.

Slashfilm – امتیاز: ۵ از ۱۰

طراحی صحنه فوق‌العاده‌ای در کنار لحظاتی هیجان‌انگیز در این قسمت‌های پایانی وجود دارد و آخرین صحنه فینال قطعاً بحث‌های زیادی به راه خواهد انداخت (خودم نزدیک بود سر صحنه فریاد بزنم). اما هر چه ساعت‌های پایانی فصل سوم می‌گذشت، علاقه‌ام کمتر می‌شد — مخصوصاً با بازگشت همان VIPهای فوق ثروتمند با دیالوگ‌های افتضاحشان.

RogerEbert.com – امتیاز: ۴ از ۱۰

Squid Game در نیمه دوم فصل به شدت از کندی ضرب‌آهنگ رنج می‌برد. نیهیلیسم شخصیت‌های باقی‌مانده هم فشار سنگینی وارد می‌کند. نتفلیکس در عطش تولید محتوای بیشتر، به همان چاه قبلی برگشته اما با تکراری طولانی‌تر و خشن‌تر از ضرب‌آهنگ‌های فصل اول.

The Hollywood Reporter – امتیاز: ۳ از ۱۰

وقتی Squid Game بالاخره به خط پایان می‌رسد، هیچ حس پیروزی‌ای که در پایان یک داستان خوب انتظار دارید وجود ندارد — فقط حس آسودگی از اینکه این تجربه طاقت‌فرسا بالاخره تمام شده است.

The New York Times – امتیاز: ۳ از ۱۰

آخرین بازی‌ها از لحاظ طراحی کاملاً سطحی و ابتدایی هستند و تنها تعلیق از انتخاب قربانی‌ها می‌آید. در تمام طول سریال، پس از آنکه گناه گی-هون و تلاشش برای جبران به ستون فقرات داستان تبدیل می‌شود، هوانگ تلاش می‌کند این احساسات را زنده کند و ما را به آن‌ها باورمند کند. در این میان لی جونگ-جائه هم با بازی کسل‌کننده و یکنواختش بی‌تقصیر نیست.

جمع‌بندی

با نگاهی به مجموعه نقدهای منتشر شده درباره فصل سوم Squid Game، به وضوح می‌توان دریافت که این فصل نتوانسته همان اجماعی از تحسین را که فصل اول به دست آورد، تکرار کند. در حالی که برخی منتقدان از بازگشت تنش‌ها، پیچش‌های داستانی و بازی‌های تاثیرگذار بازیگران تمجید کرده‌اند، گروهی دیگر بر این باورند که سریال در فصل پایانی خود بیش از حد به فرمول‌های امتحان‌شده فصل‌های قبل متکی شده و در خلق تجربه‌ای تازه ناتوان بوده است.

برای مثال، رسانه‌هایی مانند The A.V. Club و Time از عمق بیشتر مفاهیم و انتقادهای اجتماعی سریال دفاع کرده‌اند و آن را فراتر از یک تکرار ساده از فصل اول دانسته‌اند. آن‌ها معتقدند هوانگ دونگ-هیوک، خالق سریال، توانسته با افزودن لایه‌های تازه به داستان، مضامین طمع و خشونت را با نگاهی انتقادی‌تر بازخوانی کند. همچنین بازی قوی لی جونگ-جائه و دیگر بازیگران در برخی نقدها به عنوان نقطه قوت فصل شناخته شده است.

در مقابل، نقدهایی مانند آنچه The Hollywood Reporter و The New York Times نوشته‌اند، به طور مشخص به ضعف‌های روایت، کندی ریتم داستان و ناتوانی سریال در حفظ جذابیت ابتدایی اشاره کرده‌اند. برخی منتقدان نیز از تکرار ملال‌آور بازی‌های مرگبار و بازگشت شخصیت‌های سطحی و کلیشه‌ای مثل VIPها انتقاد کرده‌اند که نه تنها چیزی به داستان اضافه نکرده بلکه باعث افت کیفی روایت شده است.

در نهایت، فصل سوم Squid Game را می‌توان فصلی توأمان موفق و ناکام دانست. موفق از آن جهت که در بستن پرونده این داستان پرطرفدار، لحظات تاثیرگذار، پیچش‌های هوشمندانه و بازی‌های قدرتمندی ارائه داده است؛ و ناکام از آن جهت که دیگر نمی‌تواند بیننده را همچون گذشته غافلگیر کند و در بسیاری از لحظات، گرفتار تکرار و فرسودگی شده است.

اگرچه برخی طرفداران و منتقدان، این فصل را پایانی درخور برای یکی از بزرگ‌ترین پدیده‌های تلویزیونی دهه می‌دانند، اما تردیدی نیست که Squid Game هرگز نتوانست آن جادوی منحصر‌به‌فرد و تاثیرگذار فصل اول را احیا کند. با این حال، همین که در دوره‌ای که کمتر سریالی می‌تواند در فصل‌های بعدی دوام بیاورد، Squid Game تا پایان جذابیت‌هایی برای عرضه داشت، امتیازی مهم برای آن به حساب می‌آید.

منبع: Metacritic

دوست داشتنی‌ترین یوتیوبر گیمر ایران کیه؟ میزگیم با علیرکسا