۱۰ فیلم برتر سیدنی سویینی که بیشترین امتیاز را در Rotten Tomatoes کسب کرده‌اند

با وجود حواشی اخیر درباره برخی تبلیغات، سیدنی سویینی همچنان یکی از ستاره‌های بزرگ و پرکار هالیوود به شمار می‌آید. او در سال‌های اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است؛ چه با فیلم‌های موفقش و چه با شکست‌های بزرگش؛ مثل Madame Web که تقریباً همه آن را به خاطر دارند. چیزی که او را متمایز می‌کند، محدود نشدن به یک ژانر خاص است. سویینی در دنیای ترسناک‌ها، ابرقهرمانی‌ها، درام‌های سنگین و حتی کمدی‌های عاشقانه نقش‌آفرینی کرده و توانسته چهره‌ای همه‌فن‌حریف از خود بسازد. حتی پیش از اینکه نامش به شهرت جهانی برسد، در آثار بزرگی مثل Once Upon a Time in Hollywood و Under the Silver Lake ظاهر شده بود، هرچند نقش‌هایش آن‌قدر کوتاه بودند که نمی‌توان آن‌ها را «فیلم‌های سیدنی سویینی» دانست.

اما سؤال اصلی اینجاست: بهترین فیلم‌های سیدنی سویینی کدام‌ها هستند؟ برای پاسخ دادن به این سؤال، خیلی‌ها به سراغ معتبرترین منبع بررسی فیلم‌ها، یعنی Rotten Tomatoes می‌روند؛ سایتی که فیلم‌ها را هم بر اساس نظر منتقدان و هم مخاطبان امتیازدهی می‌کند. گاهی منتقدان و تماشاگران درباره یک فیلم اختلاف نظر زیادی دارند، و همین باعث می‌شود بررسی امتیازات Rotten Tomatoes جذاب‌تر شود. پس بیایید ببینیم فیلم‌های سیدنی سویینی بر اساس نظر منتقدان چه جایگاهی پیدا کرده‌اند و کدام یک از آن‌ها در صدر قرار گرفته‌اند.

۱۰. Echo Valley 2025 – امتیاز ۵۲٪

کلر، دختری سرکش که رازهای تاریکش همه را شوکه می‌کند.

در Echo Valley، سیدنی سویینی نقش دختری دردسرساز به نام «کلر» را بازی می‌کند؛ دختری که رابطه‌ای پرتنش و پر از کشمکش با مادرش «کیت» با بازی جولین مور دارد. همه‌چیز زمانی تغییر می‌کند که کلر شبی خون‌آلود و وحشت‌زده مقابل در خانه مادرش ظاهر می‌شود، در حالی که رد خون فرد دیگری روی لباس‌هایش دیده می‌شود. از همین لحظه داستان وارد مسیری پر از تعلیق و رمز و راز می‌شود و کیت تلاش می‌کند بفهمد چه اتفاقی افتاده و چه رازی پشت رفتار دخترش پنهان است.

هرچند فیلم از نظر منتقدان و تماشاگران چندان موفق نبود و در Rotten Tomatoes تنها امتیاز ۵۲٪ از منتقدان و ۵۱٪ از مخاطبان را کسب کرد، اما یک نکته برای همه روشن بود: بازی درخشان سیدنی سویینی. بسیاری از نقدها معتقدند او نقطه قوت اصلی فیلم است؛ درست مثل دیگر نقش‌آفرینی‌هایش که حتی در آثار ضعیف هم با تمام توان ظاهر می‌شود. ترکیب حضور او در کنار بازیگر قدرتمندی مثل جولین مور، به Echo Valley جذابیتی خاص می‌دهد؛ هرچند داستان و کارگردانی آن نتوانستند به همان اندازه بدرخشند.

۹. Anyone But You 2023 – امتیاز ۵۳٪

سیدنی سویینی در نقش یکی از دو شخصیت اصلی این کمدی عاشقانه و جذاب.

فیلم Anyone But You نمونه‌ای جالب از شکاف میان نظر منتقدان و تماشاگران است. در حالی که منتقدان در Rotten Tomatoes تنها ۵۳٪ به آن داده‌اند، مخاطبان امتیاز خیره‌کننده ۸۷٪ برایش ثبت کرده‌اند. دلیلش هم روشن است: این فیلم ادعای شاهکار سینمایی یا برنده اسکار بودن ندارد، بلکه یک کمدی رمانتیک ساده و سرگرم‌کننده است. درست است که گاهی داستان قابل‌پیش‌بینی می‌شود، اما مسیر رسیدن به همان اتفاقات کلیشه‌ای به اندازه کافی بامزه و دلنشین است که مخاطب را همراه نگه دارد.

با این حال، ایرادهای فیلم را هم نمی‌توان نادیده گرفت. همان‌طور که منتقدان اشاره کرده‌اند، پیش‌بینی‌پذیر بودن روایت می‌تواند بعضی‌ها را در همان نیمه اول خسته کند. بازی‌ها هم یکدست نیستند و حتی عملکرد سیدنی سویینی در برخی لحظات کمی ضعیف به نظر می‌رسد. فیلم در کل حس «کلیشه‌ای بودن» دارد و جذابیت اصلی‌اش بیشتر روی حضور دو بازیگر اصلی استوار است. شوخی‌ها هم ترکیبی از لحظات خنده‌دار واقعی و صحنه‌هایی به‌شدت «کرینج» هستند. بنابراین، تماشاگران معمولاً یا عاشق این فیلم می‌شوند، یا اصلاً نمی‌توانند با آن کنار بیایند.

۸. Eden 2024 – امتیاز ۵۷٪

سیدنی سویینی در نقش یک عضو گروهی که از دنیای مدرن فرار می‌کنند.

فیلم Eden هم درست مثل Anyone But You شکافی جدی میان نظر منتقدان و تماشاگران ایجاد کرد. داستان فیلم بر اساس یک ماجرای واقعی ساخته شده؛ گروهی از افراد که دنیای مدرن را پشت سر می‌گذارند و برای شروع زندگی‌ای تازه و منزوی به جزیره‌ای دورافتاده پناه می‌برند. اما این بهشت خیالی خیلی زود به کابوسی پر از ناامیدی، کشمکش و عطش قدرت تبدیل می‌شود؛ روایتی که شباهت‌هایی با سالار مگس‌های ویلیام گولدینگ دارد. با این حال، چیزی که از همان ابتدا توجه‌ها را جلب کرد، حضور بازیگران مطرحی مثل سیدنی سویینی، جود لا، آنا د آرماس، ونسا کربی و دنیل برول بود.

قدرت بازیگران دقیقاً همان چیزی است که مخاطبان را تا پایان فیلم نگه می‌دارد. شیمی میان شخصیت‌ها به‌خوبی شکل گرفته و تماشای روابط و کشمکش‌هایشان جذابیت زیادی دارد. تلاش سیدنی برای اجرای لهجه آلمانی شاید در بعضی صحنه‌ها کمی خام به نظر برسد، اما او توانسته در کنار چنین بازیگران بزرگی بدرخشد و حضورش به چشم بیاید. با کارگردانی ران هاوارد، که پیش‌تر فیلم‌هایی مانند Solo: A Star Wars Story و Jim Henson Idea Man را ساخته، اصلاً جای تعجب نیست که Eden حتی با وجود انتقادها، فیلمی تماشایی و قابل‌قبول از کار درآمده باشد.

۷. Clementine 2019 – امتیاز ۶۲٪

لانا، زن مرموزی که زندگی شخصیت اصلی را تغییر می‌دهد.

برخلاف فیلم‌هایی مثل Anyone But You و Eden که تماشاگران بیشتر از منتقدان از آن‌ها استقبال کردند، Clementine محصول ۲۰۱۹ مسیر معکوس را طی کرد. منتقدان فیلم لارا گالاگر را تحسین کردند، اما تماشاگران چندان راضی نبودند. داستان درباره کارن با بازی اوتمارا ماررو است؛ زنی که پس از یک جدایی تلخ همه چیز را پشت سر گذاشته و به سفری بی‌هدف می‌رود تا فرار کند. در این مسیر، او با غریبه‌ای به نام لانا با بازی سیدنی سویینی آشنا می‌شود و رابطه‌ای پیچیده میانشان شکل می‌گیرد.

فیلم قرار بود یک «تریلر اروتیک» پرهیجان باشد، اما در عمل به آن اندازه‌ای که انتظار می‌رفت تأثیرگذار از کار درنیامده است. هیجان و تعلیق داستان ضعیف‌تر از حد معمول است و شروع کند آن می‌تواند برخی مخاطبان را دلزده کند. با این حال، در نیمه دوم کمی جان می‌گیرد و بیشتر از روایت خطی، روی حال‌وهوای اثر تمرکز می‌کند؛ جوی که تلاش دارد پیام خود را درباره پویایی قدرت در روابط عاشقانه منتقل کند. نتیجه شاید برای همه راضی‌کننده نباشد، اما همچنان فیلمی متفاوت است که نگاه خاصی به عشق و پیچیدگی‌های آن ارائه می‌دهد.

۶. Nocturne 2020 – امتیاز ۶۲٪

فیلمی که رابطه پیچیده خواهرانه را به تصویر می‌کشد.

Nocturne یکی دیگر از تجربه‌های سیدنی سویینی در ژانر ترسناک است؛ فیلمی که هرچند منتقدان آن را نسبتاً پسندیدند، اما تماشاگران چندان راضی نبودند و تنها امتیاز ۴۱٪ به آن دادند. داستان درباره دو خواهر دوقلو، ژولیت و ویوین با بازی مدیسون آیسمن، است که در مسیر تبدیل شدن به نوازندگان پیانو و دانشجویان موسیقی هستند. اما رقابت خواهرانه آن‌ها کم‌کم به تنشی روانی و در نهایت مرگبار تبدیل می‌شود و فضای فیلم را شکل می‌دهد.

با این حال، مشکل اصلی فیلم این است که اصلاً ترسناک نیست. در ژانری که قرار است بیننده را درگیر وحشت کند، عدم موفقیت در ایجاد ترس می‌تواند ضربه بزرگی باشد. با این وجود، نقطه قوت اصلی فیلم رابطه میان دو خواهر است. بازی سیدنی و مدیسون باعث می‌شود این رابطه باورپذیر و تأثیرگذار جلوه کند و فروپاشی تدریجی آن برای مخاطب جذاب باقی بماند. به همین دلیل، Nocturne با وجود ضعف‌هایش، همچنان یک تریلر روان‌شناختی قابل‌توجه است که دست‌کم در نمایش پیچیدگی روابط انسانی موفق عمل می‌کند.

۵. Americana 2025 – امتیاز ۶۶٪

فیلمی هیجان‌انگیز با حضور سیدنی در دنیای وسترن مدرن.

Americana سومین فیلم سیدنی سویینی در سال ۲۰۲۵ است و برخلاف برخی آثار دیگر او، این‌بار هم منتقدان و هم تماشاگران تقریباً هم‌نظر بوده‌اند. این فیلم که نخستین تجربه کارگردانی تونی تُست محسوب می‌شود، ۱ ساعت و ۴۷ دقیقه ماجراجویی هیجان‌انگیز ارائه می‌دهد. داستان درباره یک اثر بسیار کمیاب بومیان آمریکا است که وارد بازار سیاه می‌شود. «پنی جو پاپلین» با بازی سیدنی سویینی که یک پیشخدمت جوان است، همراه با «لِفتی لدبتر» با بازی پل والتر هاوزر، برای یافتن آن تلاش می‌کند، اما خیلی زود هدف یک جنایتکار بی‌رحم به نام «دیلون مک‌اینتاش» با بازی اریک دین قرار می‌گیرند.

فیلم حال‌وهوای یک وسترن مدرن را دارد و همین فضا به جذابیت داستان کمک زیادی کرده است. سفر پرتنش پنی و لفتی با ریتم خوب و فضاسازی قوی، مخاطب را سرگرم و درگیر نگه می‌دارد. هرچند شاید Americana در مجموع کمی زود فراموش شود، اما حضور قدرتمند سیدنی سویینی و پل والتر هاوزر ستون اصلی فیلم است؛ آن‌ها با بازی خود انرژی لازم را به روایت تزریق کرده و باعث می‌شوند تماشاگر تا پایان همراه داستان بماند.

۴. Dead Ant 2017 – امتیاز ۶۹٪

سیدنی سویینی در نقش یک عضو گروه موسیقی که با مورچه‌های غول‌پیکر روبرو می‌شوند.

فیلم Dead Ant هم یک نمونه‌ای عجیب دیگر از تفاوت نظر میان منتقدان و تماشاگران است. در حالی که بسیاری از مخاطبان از آن استقبال نکردند، منتقدان به طرز شگفت‌انگیزی از فیلم خوششان آمد. البته دلایل خودشان را هم داشتند. داستان درباره یک گروه موسیقی متال بدشانس است که برای اجرا در جشنواره مشهور «کوچلا» دعوت می‌شوند، اما در میانه راه در بیابان گیر می‌افتند و ناچارند با مورچه‌های غول‌پیکر مبارزه کنند! این ایده به‌قدری غیرمعمول و مضحک است که معمولاً انتظار می‌رود عکس این ماجرا رخ دهد! یعنی منتقدان آن را نپسندند و در عوض مخاطبان از این دیوانگی لذت ببرند.

نکته جالب این است که Dead Ant درست مثل فیلم Anyone But You دقیقاً می‌داند چه می‌خواهد باشد و بی‌هیچ تلاشی برای جدی شدن، همان مسیر را ادامه می‌دهد. در نهایت، فیلمی درباره مورچه‌های غول‌پیکر است و مشخص است که قرار نیست به اثری «هنری و سطح بالا» تبدیل شود. با این حال، حضور بازیگرانی مثل شان آستین که در چنین فضای اغراق‌آمیزی عالی عمل می‌کنند، باعث شده صحنه‌های خنده‌دار و سرگرم‌کننده‌ای شکل بگیرد. همین شوخ‌طبعی و آگاهی از جایگاه خودش، فیلم را به تجربه‌ای لذت‌بخش تبدیل کرده است. گاهی تنها چیزی که اهمیت دارد، احساسی است که در لحظه به مخاطب منتقل می‌شود؛ همان کاری که Dead Ant به‌خوبی انجام می‌دهد.

۳. Immaculate 2024 – امتیاز ۷۲٪

دختری که باید با ترس و وحشت مقابله کند.

یکی دیگر از آثار ترسناک در کارنامه سیدنی سویینی، فیلم Immaculate محصول سال ۲۰۲۴ به کارگردانی مایکل موهان است. این فیلم از نظر ایجاد ترس و دلهره عملکرد قابل‌قبولی دارد، اما نقطه درخشان آن چیزی فراتر از صحنه‌های وحشت است: باز هم بازی درخشان سویینی! او توانایی فوق‌العاده‌ای در تغییر و سازگاری با شرایط دارد؛ شخصیتی معصوم و بی‌گناه را به تصویر می‌کشد که به‌سرعت و در مواجهه با محیطی هولناک، ناچار به تغییر می‌شود. این تغییر را آن‌قدر باورپذیر و پرقدرت بازی می‌کند که تماشاگر را مستقیم به دل ماجرا می‌کشاند و هیچ‌کس را بی‌تفاوت رها نمی‌کند.

اما چیزی که Immaculate را بالاتر از بسیاری از فیلم‌های ترسناک دیگر قرار می‌دهد، پایان فوق‌العاده‌اش است. بسیاری از آثار ژانر وحشت در یافتن یک جمع‌بندی رضایت‌بخش دچار مشکل می‌شوند؛ یا همه‌چیز را خیلی ساده می‌بندند، یا پایانی ارائه می‌دهند که تأثیر لازم را ندارد. اما این فیلم توانسته ترکیب نادری از رضایت و شوک را هم‌زمان ارائه دهد. بیننده هم داستان را کامل می‌بیند، هم با همان حس وحشتی از سالن بیرون می‌آید که انتظار دارد. این همان برگ برنده‌ای است که Immaculate را به تجربه‌ای خاص در ژانر وحشت تبدیل می‌کند.

۲. Big Time Adolescence 2020 – امتیاز ۸۶٪

هالی، دوست دختر زک و محرکی برای رشد او.

پیت دیویدسون با وجود نتایج نه چندان عالی فیلم جدیدش، The Pickup، در پروژه‌های خوبی حضور داشته و یکی از بهترین‌هایش بدون شک Big Time Adolescence است. این فیلم درباره رشد و تبدیل شدن به شخصیتی است که باید باشی و این پیام را با صراحت و طنز به تماشاگر منتقل می‌کند. سیدنی سویینی نقش هالی، دوست‌دختر زیک، را بازی می‌کند و حضورش نقشی کلیدی در پیشبرد داستان دارد، مخصوصاً وقتی زیک در روابطش با هالی بارها و بارها اشتباه می‌کند و این اشتباه‌ها باعث شکل‌گیری لحظات مهم و جذاب در فیلم می‌شوند.

Big Time Adolescence یکی از بهترین نمونه‌هاست که نشان می‌دهد سیدنی می‌تواند نقش مکملی را بی‌نقص ایفا کند. او هیچ‌وقت بازی دیگران را تحت‌الشعاع قرار نمی‌دهد، ولی در عین حال از پس نقش خودش به‌خوبی برمی‌آید. هالی دقیقاً همان کارکردی را دارد که داستان نیاز دارد و سیدنی آن را با دقت و توانایی مثال‌زدنی اجرا می‌کند. تضاد بازی او با پیت دیویدسون، ترکیبی بسیار مؤثر و جذاب روی پرده خلق می‌کند که بدون شک تماشای دوباره آن زوج بازیگری در آینده، برای مخاطبان لذت‌بخش خواهد بود.

۱. Reality ۲۰۲۳ – امتیاز ۹۴٪

سیدنی سویینی در نقش ریلیتی وینر، افشاگر اسناد محرمانه و شخصیت اصلی فیلم.

Reality بالاترین امتیاز را در رتبه‌بندی Rotten Tomatoes بین فیلم‌های سیدنی سویینی دارد و تقریباً ۱۰٪ بالاتر از Big Time Adolescence قرار گرفته است. امتیازی که کاملاً حقش است! سیدنی در طول سال‌ها نقش‌های متعددی بازی کرده، اما هیچ‌کدام به پیچیدگی و شدت نقشی که در این بیوپیک بازی می‌کند نمی‌رسند. تینا ساتر کارگردانی این فیلم را بر عهده دارد و Reality نه تنها یکی از بهترین درام‌های سال ۲۰۲۳ است، بلکه فرصتی است برای دیدن بهترین و تاثیرگذارترین بازی سیدنی سویینی تا امروز.

داستان فیلم روایتگر زندگی واقعی Reality Winner، مأمور سابق NSA است که گزارشی درباره دخالت روسیه در انتخابات ریاست‌جمهوری ۲۰۱۶ آمریکا فاش می‌کند. بیشتر صحنه‌های فیلم در یک مکان محدود اتفاق می‌افتد: خانه ریلیتی وینر، جایی که مأموران دولتی برای جمع‌آوری مدارک به آن وارد می‌شوند. با وجود محدودیت فضا، تنش فیلم شدید و قابل لمس است و بازی سیدنی همه چیز را زنده نگه می‌دارد. او به‌خوبی بین ظرافت و شدت تعادل برقرار می‌کند و شخصیتی خلق می‌کند که هم صمیمی و هم پرقدرت است، عملکردی که تا مرز شایستگی جایزه اسکار پیش می‌رود. تماشای بازی او در نقش ریلیتی وینر، شجاعت، ترس و عزم او را به تصویر می‌کشد و بار دیگر ثابت می‌کند که سیدنی سویینی یکی از بازیگران همه‌فن‌حریف و جذاب هالیوود است.

درخشش سیدنی سویینی با نقش‌های متنوع

سیدنی سویینی به‌خوبی نشان داده که بازیگری نمی‌تواند فقط به یک ژانر یا سبک محدود شود. او می‌تواند همزمان ترس، طنز، درام و حتی لحظات ظریف انسانی را با عمق و باورپذیری به تصویر بکشد. حتی در فیلم‌هایی که نقدهای ضعیف داشتند، مثل Echo Valley یا Clementine، حضور او باعث شد مخاطب همچنان با داستان همراه شود و توجهش به شخصیت‌ها جلب شود. این توانایی کمتر بازیگری است که بتواند هر نقش، حتی نقش‌های کوتاه یا فرعی را به نقطه قوت فیلم تبدیل کند.

علاوه بر توانایی بازیگری، انتخاب‌های جسورانه سیدنی در انتخاب پروژه‌ها باعث شده مخاطب همیشه منتظر چیزی تازه و متفاوت از او باشد. از نقش‌های پیچیده و سیاسی گرفته تا داستان‌های روان‌شناختی و معماگونه، او با هر فیلم نشان می‌دهد که می‌تواند بازیگری با عمق و انعطاف بی‌نظیر باشد. نظر شما چیست؟ فکر می‌کنید سیدنی سویینی بیشتر با کدام نقش استعداد واقعی‌اش را به نمایش گذاشته است؟ یا دوست دارید در آینده چه ژانری را با حضور او تماشا کنید؟

منبع: Collider

امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون