بیش‌تر از ۴۰ سال قبل، منتقد مطرح سینما راجر ایبرت (Roger Ebert) گفت که «هر فیلمی به‌اندازه شرور خود فیلم خوبی است.» احتمالا او اولین کسی بود که به این موضوع توجه کرد. اما در هر حال، ایبرت خوب می‌دانست از چه صحبت می‌کند و بحث درباره این حرفش هم سخت است. هم قبل از او و هم طی سال‌های اخیر، فیلم‌های مختلفی فقط به خاطر شخصیت شرورشان مهم شدند. با معرفی بهترین شرور های تاریخ فیلم های سینمایی همراه مجله بازار باشید.

آنتاگونیست اصلی سوژه‌ای به پروتاگونیست یا قهرمان می‌دهد که با آن مبارزه کند. در این مورد آنتاگونیست معمولا شرور قصه بوده و مسئله بین شخصیت منفی و قهرمان، تنش اصلی فیلم محسوب می‌شود. این تنش و درگیری هم همیشه جذاب است. به همین دلیل معمولا هرچه شرور قصه بهتر باشد، ما و شما به عنوان تماشاگر، از نظر احساسی بیشتر با فیلم درگیر می‌شویم. پس همیشه باید قدر شرور های خوب فیلم های سینمایی را دانست. اما در ادامه به شرور‌ های بی‌نظیری می‌پردازیم که بهتر از آن‌ها در تاریخ سینما نیست. آن‌ها به لطف پافشاری‌‌هایشان، هوششان، شیطانی بودنشان و حتی قابل درک بودن وضعیت تراژیکشان فوق‌العاده و محبوب‌اند.

مکس کیدی – تنگه وحشت

وکیل آدم‌های خطرناک نشوید!

فقط یک‌سال بعد از فیلم رفقای خوب (Goodfellas)، رابرت دنیرو (Robert De Niro) و مارتین اسکورسیزی دوباره کنار هم آمدند تا تنگه وحشت را بسازند. فیلمی که به عنوان یکی از بهترین تریلر‌ها در بین آثار اسکورسیزی شناخته می‌شود. دور از انتظار نیست که جلوی دوربین، دنیرو در قالب مکس کیدی همه‌چیز را در مشتش می‌گیرد. او مردی است که از زندان آزاد شده و حالا خانواده وکیلی را که مقصر زندان رفتن خودش می‌داند، زجر می‌دهد.

رابرت دنیرو تقریبا مثل همیشه صحنه را در اختیار دارد و با تمام وجود بازی می‌کند. اما اغراق در بازی اصلا شخصیت آنتاگونیست و ترسناک او در تنگه وحشت را تحت تاثیر منفی قرار نمی‌دهد، یعنی از آن شخصیتی خنده‌دار نمی‌سازد و توانایی او در ایجاد ترس و دلهره را ضعیف نمی‌کند. بازیگر‌های کمی می‌توانند این‌جور نمایشی داشته باشند. اما به لطف توانایی‌های بازیگری دنیرو و توانایی‌های اسکورسیزی در جان بخشیدن به روح فیلم، شرور اصلی این فیلم فوق‌العاده عمل می‌کند. به‌علاوه، تنگه وحشت ۱۹۹۱ جزء معدود فیلم‌های تریلر و ترسناک بازسازی‌شده است که نسخه دوم بهتر از نسخه اصلی از کار درآمده.

آمون گات – فهرست شیندلر

تجسم شیطان در شخصیتی که شر را به چشم می‌بیند و به سمتش می‌رود

استیون اسپیلبرگ سال ۱۹۹۳ پارک ژوراسیک را هم کارگردانی کرد که در آن چندین و چند دایناسور ترسناک وجود داشت، اما شرور‌ترین شخصیتی که با خونسردی تمام آدم می‌کشت هیچ‌کدام از آن‌ها نبودند. اسپیلبرگ این شخصیت را در فیلم دیگری که همان سال کارگردانی کرد یعنی فهرست شیندلر به تصویر کشید. آمون گوت با بازی بی‌رحمانه و مقتدر رالف فینس (Ralph Fiennes) در این فیلم دیده می‌شود که تصویری است از شرارت آلمان نازی و راه‌حل نهایی آن‌ها به سمت جهانی بهتر. راه‌حل نهایی چه بود؟ سیاست کشتار سیستماتیک میلیون‌ها نفر در سراسر جهان!

فیلم فهرست شیندلر این موضوع را شفاف و با جزئیاتی رعب‌آور به تصویر می‌کشد. گوت فرمانده اردوگاه کار اجباری پلاشوف در کراکوف لهستان است. بنابراین او شخصی است که شر را به چشم می‌بینید و باز هم در راستای آن عمل می‌کند. فینس و شخصیتی که نقشش را بازی می‌کند، شاخص‌های مهمی از فیلم هستند. آن‌ها فهرست شیندلر را به یکی از احساسی‌ترین فیلم‌های جنگ جهانی دوم تبدیل می‌کنند که فراموش کردنش تقریبا غیرممکن است. به علاوه، این فیلم اسکار آن سال را هم دریافت کرد که کاملا قابل درک است.

فراک بوت – مخمل آبی

یک گوش بریده ارزش این‌همه دردسر دارد؟

وقتی صحبت از شرور های فیلم های دیوید لینچ می‌شود، بین همه آن‌ها اسم فرانک بوت واقعا می‌درخشد. تقش او را دنیس هاپر (Dennis Hopper) در فیلم مخمل آبی ایفا کرده است. این فیلم محصول سال ۱۹۸۶ مخلوطی است از راز، تریلر و ژانر نئو نوآر. در مخمل آبی با داستان سفر پرآشوب پسر جوانی همراه می‌شوید که می‌فهمد در شهر کوچکش گوشی بریده‌شده پیدا شده است. او تصمیم می‌گیرد روی این موضوع تحقیق کند و بفهمد این گوش متعلق به چه کسی است و برای چه بریده شده است.

در نهایت او با بوت مواجه می‌شود و احتمالا او هم به اندازه هرکس دیگری در بین بیننده‌ها هر بار که سروکله هارپر پیدا می‌شود وحشت می‌کند. اگر بگوییم رعب‌آور یا تهدید‌آمیز، یعنی واقعا او را دست‌کم گرفته‌ایم. گرچه هاپر برای بازی فرانک بوت کمی از حد می‌گذراند، اما باز هم اجرای فوق‌العاده‌ای دارد و در کل شرور آزاردهنده‌ای است. این‌که دنیس هاپر صحنه‌ها را می‌دزد و از آن خودش می‌کند یکی از دلایل فراوانی است که باعث می‌شود فیلم مخمل آبی جزء بهترین فیلم‌های دهه قرار بگیرد.

مایکل کورلئونه – پدرخوانده ۲

شقوط اخلاقی در بازی مافیا

مایکل کورلئونه در دو اثر برنده جایزه اسکار بهترین فیلم حضور دارد. در فیلم اول او نقش فرعی کلیدی را به عهده دارد تا در پرده آخر به پروتاگونیست فیلم تبدیل شود. در ادامه او در فیلم پدرخوانده ۲ هم حضور دارد، اما این‌بار به عنوان نقش اصلی. او نمونه خوبی است که نشان می‌دهد پروتاگونیست داستان حتما به معنی قهرمان یا نقش مثبت نیست. قسمت دوم این فیلم به سقوط اخلاقی او می‌پردازد.

مایکل با بازی آل‌پاچینو (Al Pacino) شخصیتی به شدت سرد و بی‌اعتناست و به نظر می‌رسد می‌تواند به راحتی به هرکسی خیانت کند، به شرط این‌که بتواند به خواسته‌اش برسد. البته خودش اصلا با این حرف موافق نیست! او بسیار با پدرش ویتو (Vito) متفاوت است. درست است که او هم گانگستر بود، اما وقار داشت و به نوعی دوست‌داشتنی بود. صحنه‌هایی که از گذشته می‌بینیم تاکید بیشتری هم روی این موضوع می‌‌کنند. در این صحنه‌ها کاپولا به ما نشان می‌دهد که ویتو چطور امپراتوری کورلئونه را بنا کرده است.

اسکار – شیرشاه

چه کسی زندگی سیمبا را جهنم می‌کند؟

درست است که اسکار در فیلمی خانوادگی ظاهر شده است، اما دلیل نمی‌شود که او را به عنوان یکی از بی‌رحم‌ترین و موثرین‌ترین شرور های سینما نادیده بگیریم. اسکار برادر حسود حاکم قلمرو یعنی موفاسا است. او نقشه قتل بردارش را می‌کشد تا بتواند شاه شود. او زندگی فرزند موفاسا را هم تبدیل به جهنم می‌کند، به او می‌گوید او مقصر مرگ پدرش است و بعد تلاش می‌کند شیر جوان را بکشد.

اسکار وقتی که به قدرت می‌رسد هم تلاشی برای بهتر شدن نمی‌کند. او عملا جایی را که خوب به نظر می‌رسد به ویرانه تبدیل می‌کند. مجازات او دور نیست…با این‌که شیرشاه فیلم دیزنی است اما این‌که بالاخره او جواب کار‌هایش را پس می‌دهد واقعا رضایت‌بخش است. البته تنها ویژگی شیرشاه یک شرور فوق‌العاده نیست، اما اسکار مخصوصا با صداپیشگی جرمی آیرونز (Jeremy Irons) واقعا شرور جذابی است.

کوسه – آرواره‌ها

اسم این کوسه بروس است…از او فرار کنید!

اسم غیررسمی کوسه فیلم آرواره‌ها بروس (Bruce) است، البته این موجود در فیلم اسم خاصی ندارد. حالا هرچه می‌خواهید این کوسه را صدا کنید، مهم نیست. مهم این بوده که بی‌شک او یکی از مهم‌ترین گونه‌های جانوری است که در سینما حضور داشته. این حیوان به شکلی شهر کوچکی را به وحشت انداخت که باعث شد سه مرد تصمیم بگیرند به ماموریتی بسیار خطرناک بروند؛ ماموریتی برای قتل کوسه قبل از آن‌که او فرد دیگری را بکشد.

با توجه به پایان ویژه فیلم ۱۹۷۵، دنبال‌های این فیلم که اگر روراست باشیم هیچ‌کدام فیلم‌های خوبی نیستند، هرکدام داستان متفاوتی را پیش می‌برند. اما بروس یا کوسه که در فیلم اول ظاهر شد واقعا ترسناک بود و طبیعتا عنوان بهترین سی را به خودش اختصاص می‌دهد.

فردی کروگر – کابوس در خیابان الم

شرورها حتی می‌توانند در خواب سراغتان بیایند!

به نظر می‌رسد هیچ‌چیز ترسناک‌تر از شرور فیلم اسلشری که هیچ‌چیز جلودارش نیست و مستقیم می‌آید تا شما را در خواب بکشد پیدا نمی‌کنید! فردی کروگر در فیلم کابوس در خیابان الم دقیقا همین‌کار را انجام می‌دهد. او قربانیانش را در خواب شکنجه می‌دهد و کاری می‌کند که از خوابیدن وحشت داشته باشند. چون دقیقا فقط زمانی‌که خواب بوده نسبت به رفتار‌های خشن او آسیب‌پذیر هستند.

البته فیلم‌های مختلفی با محوریت این شخصیت ساخته شده و بسته به فیلم این کاراکتر ممکن است مضحک، ترسناک یا چیزی بین این دو باشد. او از کار‌هایش لذت می‌برد، به هرحال مهم است کارتان را دوست داشته باشید، حتی اگر یک شرور باشید! به همین دلیل هم بین نفرت‌انگیز بودن و سرگرم‌کننده بودن در نوسان است.

لرد ولمورت – مجموعه هری پاتر

اسمش را نبرید!

شاید لرد ولمورت در همه قسمت‌های هری پاتر حضور فیزیکی نداشته باشد، اما نقشش را به عنوان شروری همیشه حاضر به خوبی ایفا می‌کند. حضورش همیشه حس می‌شود، حتی وقتی او را نمی‌بینید. البته با تیره‌ و تار شدن فضای فیلم، مدت حضور او روی نمایشگر و در طرح داستان هم بیشتر می‌شود.

دلیلی اصلی به‌یادماندنی شدن لرد ولمورت به عنوان شرور، رالف فینس است. او تصویری مهیب از این شخصیت می‌سازد و از ۲۰۰۵ با فیلم جام آتش به بعد نیرو‌های شر جهان هری پاتر را در اختیار می‌گیرد. به‌علاوه، او یکی از شیطانی‌ترین اسم‌ها را هم دارد، یعنی حداقل آوای اسمش هم حسی متناسب با شخصیت دارد. به معنی واقعی کلمه از او با عنوان کسی‌که نباید اسمش را برد نام می‌برند…دیگر خودتان بدانید اوضاع از چه قرار است.

جک تورنس – درخشش

هنوز صدای تبر و سه‌چرخه بچه‌ها توی گوشتان است؟

درخشش فقط یکی از بهترین فیلم‌های دهه ۱۹۸۰ نیست. دیدن این فیلم هنوز هم جذاب است و هنوز هم ضربان قلبتان را بالا می‌برد. پس بی‌راه نیست اگر بگوییم یکی از بهترین فیلم‌های ترسناک سینماست. البته ترس در این فیلم از جنس دلهره است. از این‌ها که بگذریم به جک می‌رسیم. او نویسنده‌ای است که نمی‌تواند بنویسد و دچار بن‌بست نویسندگی شده است. بنابراین در فصل تعطیلات یک هتل با خانواده‌اش به آن‌جا می‌رود تا هم کمی مسائل مالیش را حل کند و هم از این فرصت و خلوت برای نوشتن استفاده کند.

مشخصا قرار نیست هیچ‌چیز خوب پیش برود. انگار هتل جک را دیوانه می‌کند و او تبدیل به آدمی سواستفاده‌گر و حتی خشن می‌شود و خانواده‌اش هم قربانیانش می‌شوند. جک نیکلسون (Jack Nicholson) واقعا در به تصویر کشیدن شخصیتی اغراق‌آمیز و احمقانه که به شدت تهدید‌کننده است موفق عمل کرده. در این فیلم شاهد یکی از بهترین بازی‌ها نیکلسون هستید و توجه کنید که این را درمورد بازیگری می‌گوییم که نقش‌آفرینی‌های فوق‌العاده‌ زیادی داشته.

آنتوان چیگورا – جایی برای پیرمرد‌ها نیست

فیلم جایی برای پیرمرد‌ها نیست یکی از فیلم‌های نئو‌نوآر تحسین‌شده است. فیلم به چندین شخصیت می‌پردازد و مدت زمان کل فیلم بین این شخصیت‌ها تقسیم می‌شود. یکی از آن‌ها مردی است که در معامله موادمخدری که به خاک و خون کشیده شده پیدایش می‌شود و دو میلیون دلار می‌دزد. یکی از آن‌ها کلانتری بوده که سال‌ها دنبال مسئول پشت ماجرا است. نفر سوم هم قاتلی رعب‌آور به اسم آنتوان چیگورا است که خاویر باردم (Javier Bardem) نقشش را ایفا می‌کند.

به لطف بازی فوق‌العاده باردم که جایزه اسکار را هم برایش به ارمغان آورد، چیگورا به به‌یادماندنی‌ترین شخصیت فیلم و یکی از ترسناک‌ترین آنتاگونیست‌های جهان سینما تبدیل می‌شود. به نظر می‌رسد او توقف‌ناپذیر است، درست مثل ترمیناتور، به راحتی هرکسی که سر راهش قرار می‌گیرد را می‌کشد. اما قسمت ترسناک ماجرا این‌جاست که او ماشین نیست که برای این کار برنامه‌ریزی شده باشد. باور کنیم یا نه او یک‌جور‌هایی انسان است!

هال ۹۰۰۰ – اودیسه فضایی

دور از همه جهان، در دامی که کامپیوتر‌ها کشیده‌اند

فیلم تاثیرگذار اودیسه فضایی از آن فیلم‌هایی است که شرور کلاسیک ندارد، دست‌کم در دو بخش اول (از مجموع چهار بخش) فیلم. یعنی شاید الان که به فیلم فکر می‌کیند اصلا شخصیت شروری به ذهنتان نرسد. بخش اول فیلم در دوران پیشاتاریخ می‌گذرد و اولین فرگشت‌های انسان را به تصویر می‌کشد. بخش دوم در فضا می‌گذرد و به پیدا شدن شی عجیبی روی سطح ماه می‌پردازد.

بخش سوم جایی است که آنتاگونیست اصلی فیلم یعنی هال ۹۰۰۰ وارد داستان می‌شود. هال ۹۰۰۰ یک ابرکامپیوتر ترسناک است که برنامه‌ریزی شده تا به فضانوردهای انسان در کشتی فضایی کمک کند. اما در ادامه متوجه می‌شویم او هم حسی از اخلاق‌گرایی دارد و به همین دلیل با فضانورد‌ها دچار تنش می‌شود. اگر بحث تنش و ترس باشد، هال ۹۰۰۰ فیلم را به سطح جدیدی می‌برد. داریم از ماشین حرف می‌زنیم، پس او خیلی راحت می‌تواند ماشین کشتاری سرد و حساب‌گر باشد که باور دارد کاری که انجام می‌دهد ذره‌ای اشتباه نیست. این‌ ویژگی‌ها به حضور تهدیدی‌آمیز هال ۹۰۰۰ وجه منحصر‌به‌فردی می‌دهد.

پرستار رچد – دیوانه از قفس پرید (پرواز بر فراز آشیانه فاخته)

باید هرطور که شده دیوانه را در قفس نگه داشت

شاید جک نیکلسون به خاطر بازی نقش شرور‌ها شناخته شده باشد، اما در فیلم دیوانه از قفس پرید او این افتخار را برای بازیگر دیگری کنار می‌گذارد و خودش نقش پروتاگونیست اصلی فیلم را برعهده می‌گیرد. نیکلسون در این فیلم نقش رندال مک‌مورفی (Randle McMurphy) را بازی می‌کند. او بیمار جدید یک مرکز روانی است که دیگر بیماران را به شورش تشویق می‌کند. همین باعث می‌شود مک‌مورفی به هدف پرستار مجموعه یعنی پرستار رچد تبدیل شود.

رچد شخصیتی کنترل‌گر و رفتار‌هایش کاملا متضاد مک‌مورفی است برای همین او هرکاری که از دستش برمی‌آید برای کنترل این بیمار جدید انجام می‌دهد. نقش او را لوئیس فلچر (Louise Fletcher) بازی می‌کند که احتمالا مشهور‌ترین نقشش هم همین است که برایش جایزه اسکار را هم به ارمغان آورد.

هانس لاندا – حرامزاده‌های لعنتی

باید از شرور بودن هم لذت برد

کوئنیتین تارانتینو چند فیلم خوب جنایی/تریلر ساخته است. اما فیلم حرامزاده‌های لعتتی نشان داد که می‌تواند فیلم‌ها جنگی خوبی هم بسازد. اتفاقات در فرانسه تحت اشغال نازی‌ها رخ می‌دهد و داستان شخصیت‌های مختلفی را دنبال می‌کند که هرکدام از آن‌ها به شیوه خاص خودشان با نازی‌ها مبارزه می‌کنند.

اما درمورد طرف آلمانی فیلم، شخصیتی که بیشتر از همه روی پرده دیده می‌شود و بیشترین اثر را هم می‌گذارد، هانس لاندا است که نقشش را کریستوف والتز (Christoph Waltz) بازی می‌کند. والتز واقع گزینه مناسبی برای این نقش است و وقتی حضور دارد صحنه را مال خودش می‌کند؛ او بدجنس و وحشت‌انگیز است و البته گاهی هم کاریزماتیک می‌شود.  او آنتاگونیستی است که نشان می‌دهد فقط این‌ کارها را می‌کند چون دلش می‌خواهد. بی‌راه نیست اگر بگوییم لاندا بهترین شخصیت در فیلم و بازی والتز هم یکی از بهترین حضور‌های او در فیلم‌های مختلف است و احتمالا به همین دلیل برای ایفای این نقش توانست جایزه اسکار را برنده شود.

نورمن بیتس – روانی

شروری که خاطره‌اش هیچوقت از ذهنتان نمی‌رود

از آن‌جایی‌که آلفرد هیچکاک فیلم‌ها آیکونیک زیادی کارگردانی کرده است، پس می‌توان در بین آثارش شرور‌های جالب زیادی پیدا کرد. اما خاص‌ترین فیلم ترسناک این کارگردان، روانی است. این فیلم یکی از تهدید‌آمیزترین شرور های فیلم های هیچکاک را به تصویر می‌کشد. او کسی نیست جز مالک هتلی که رازی تاریک دارد: نورمن بیتس.

شیطانی بودن بیتس تا اواخر فیلم و در مرحله گره‌گشایی مشخص نمی‌شود. همین باعث می‌شود در تماشای دوباره فیلم این شخصیت بسیار ترسناک‌تر شود. او احتمالا مسئول یکی از تروماتیک‌ترین صحنه‌های قتل در سینماست. به‌علاوه، آن‌جوری که در انتهای فیلم به بیننده زل می‌زند کاری می‌کند که تا مغز استخوان مخاطب یخ بزند. او آنتاگونیستی درخشان است و آنتونی پرکینز (Anthony Perkins) او را فوق‌العاده به تصویر کشیده است.

هانیبال لکتر – سکوت بره‌ها

اگه روانکاوتان آدم‌ها را بکشد و بخورد چه؟!

ترسناک‌تر از شروری که قدرتش را فیزیکی به رخ می‌کشد، شرور نابغه است و دکتر لکتر در این دسته می‌درخشد. او کسی است که همیشه چند قدمی از همه شخصیت‌ها جلوتر بوده، مخصوصا در فیلم سکوت بره‌ها. در این فیلم است که بیشتر وجه شیطانی، کاریزماتیک و هیولاییش به نمایش گذاشته می‌شود.

حتما دلیلی دارد که نقش دکتر لکتر، از خاص‌ترین و فراموش‌نشدنی‌ترین نقش‌های آنتونی هاپکینز (Anthony Hopkins) است. او هر لحظه روی پرده می‌درخشد. سخت می‌توان بازیگر دیگری را در این نقش تصور کرد. البته که بریان کاکس (Brian Cox) و مس میکلسن (Mads Mikkelsen) هم در مجموعه‌های دیگری نقش هانیبال لکتر را به خوبی بازی کرده‌اند. اما بسیاری معتقدند که بهترین و تاثیر‌گذارترین پرتره از این قاتل زنجیره‌ای، آدم‌خوار، نابغه و روان‌کاو را هاپکینز به نمایش گذاشته است.

جوکر – شوالیه تاریکی

مثل دکتر لکتر، جوکر هم از آن شخصیت‌هایی است که بازیگر‌های مختلف اجر‌اهای موفقی از کاراکترش داشته‌اند. از بهترین اجرا‌ها از شخصیت جوکر می‌توان به واکین فینیکس (Joaquin Phoenix) و مارک همیل (Mark Hamill) می‌توان اشاره کرد.

اما شوالیه تاریکی نولان، بهترین برداشت از این شخصیت را به مخاطبان ارائه می‌کند. نقش جوکر را هم حتما می‌دانید که هیث لجر (Heath Ledger) بازی می‌کند. متاسفانه قبل از پخش فیلم خودکشی او فوت می‌کند. جوکر تنها بازی فوق‌العاده هیث لجر نیست، اما به‌یادماندنی‌ترین نقش اوست. به علاوه، لجر انرژی پر از هرج‌و‌مرجی به شخصیت جوکر می‌بخشد و این یکی از دلایل کلیدی‌ای است که شوالیه تاریکی توانست این‌قدر پرتنش باشد و نسبت درستی با کامیک بوک‌ها ایجاد کند.

دارث وادر – سه‌گانه اصلی جنگ ستارگان

کامل‌ترین پرتره از یک شرور با منحنی شخصیت فوق‌العاده

شاید امپرتور پلپتین (Emperor Palpatine) شروری باشد که تصمیم‌های نهایی را می‌گیرد، اما دارث وادر است که آیکونیک‌ترین شرور سه‌گانه را می‌سازد. در جنگ ستارگان ۱۹۷۷ او توقف‌ناپذیر به نظر می‌رسد و خیلی غافل‌گیرکننده متوجه می‌شوید که او با قهرمان قصه یعنی لوک اسکای‌واکر مرتبط است.

قوس شخصیتی او در طول سه‌گانه، تحسین‌برانگیز و احساسات‌برانگیز است. داستان خود دارث وادر در پیش‌درآمد‌های جنگ ستارگان که بین سال‌های ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۵  پخش شدند، بیشتر و عمیق‌تر بررسی می‌شود. از ظاهر خاصش گرفته تا صدای به‌یادماندنی‌اش و توانایی او در سلطه فیزیکی بر تقریبا هر رقیبی، همه این‌ها دات وادر را به بهترین بازنمایی ممکن از یک شرور تبدیل می‌کند. به علاوه، با گذشته تراژیک و در نهایت مرگی همراه با رستگاری او به یکی از تحسین‌برانگیز‌ترین شرور های تاریخ سینما تبدیل می‌شود.

جمع‌بندی

شرور‌ها هیجان‌انگیزند و بسیاری از ما در عین این‌که از آن‌ها متنفریم به نوعی به آن‌ها علاقه هم داریم. شاید یکی از دلایلش این باشد که آن‌ها هر کاری که دلشان می‌خواهد، انجام می‌دهند بدون آن‌که نگران عواقبش باشند. این میزان از آزادی هیجان‌انگیز است، پس به نوعی ما آن‌ها را ستایش می‌کنیم. بنابراین، نباید لذت تماشای بهترین شرور های تاریخ سینما را از دست بدهیم. نظرات خود در مورد بهترین شرورهای تاریخ سینما را با ما در میان بگذارید.

سوالات متداول

• بهترین شرورهای تاریخ سینما کدام اند؟ شرور‌های جذاب زیادی در تاریخ سینما وجود داشته‌اند و انتخاب بهترین آن‌ها کار راحتی نیست. اما از بین آن‌ها می‌توان به آنتوان چیگورا در جایی برای پیرمرد‌ها نیست، نورمن بیتس در روانی و مایکل کورلئونه در پدرخوانده ۲ اشاره کرد.
• بهترین شخصیت‌های شرور در انیمیشن‌ها کدام اند؟ از بهترین شرور‌های انیمیشنی سینما می‌توان به اسکار در شیرشاه و ملکه در سفیدبرفی و هفت کوتوله اشاره کرد.

منبع: Collider

خاطرات گیمرهای دهه هفتاد و هشتاد | میزگیم نوستالژی با گلخان و شایان