مجموعه هل‌بلید و دو نسخه جدید سری گاد آف وار هر دو از فیلمبرداری وان شات استفاده می‌کنند و داستان شخصیت اصلی را بدون کات کردن دوربین ادامه می‌دهند. اما هم در بازی Hellblade: Senua’s Sacrifice و هم در Senua’s Saga: Hellblade II این تکنیک بهتر از گاد آف وار از آب در می‌آید. ولی دقیقا چرا؟

تکنیک فیلمبرداری وان‌شات (One Shot) یا به قول برخی دیگر وان‌تیک (One Take) در طی سال‌های اخیر محبوبیت بیش‌تری نزد بازیسازها کسب کرده است. اولین نسخه هل‌بلید که در سال ۲۰۱۷ منتشر شد تمام داستان سنوا را به همین طریق تعریف می‌کرد و بازی God of War 2018 نیز از این رویه بهره برد. دنباله‌های هر دو بازی هم که God of War Ragnarök و Hellblade II باشند راه نسخه پیشین خود را ادامه دادند و از این تکنیک کمک گرفتند. با این حال تکنیک فیلمبرداری مورد بحث به مراتب در داستان سنوا جذاب‌تر و بهتر عمل می‌کند و روایت بدون کات آن بیش‌تر به دل می‌نشیند.

البته توجه داشته باشید که این دو بازی در تک‌تک ثانیه‌های وان شات نیستند و در برخی مواقع از این محدودیت فاصله می‌گیرند تا بهتر عمل کنند. اولین اثری که در طی تاریخ از این روش استفاده کرد فیلم Rope از آلفرد هیچکاک بزرگ بود که در سال ۱۹۴۸ اکران گردید. پس از این واقعه مهم بسیاری از آثار سینمایی و حتی بازی‌های ویدیویی از این تکنیک استفاده کردند. هدف اصلی فیلمبرداری وان‌شات نگه داشتن تنش داستان و به وجود آوردن انسجام بیش‌تر در حین داستانی سرایی است. راستی توجه داشته باشید که این دسته از آثار کاملا وان‌شات نیستند و با یک سری کات‌های حرفه‌ای به گونه‌ای خلق شده‌اند که ما این چنین حس کنیم.

در هر دو بازی هل‌بلید و گاد آف وار هدف اصلی استفاده از این روش ابراز حساسات درونی دو شخصیت سنوا و کریتوس است تا مخطبین بهتر متوجه آن‌ها شوند. اما سنوا یک جنگجوی سلتیک محسوب می‌شود که به اختلال شیزوفرنی مبتلا است و همواره صداها و تصاویر عجیبی در ذهن او به وجود می‌آید. در طرفی دیگر کریتوس خدای جنگ سابق یونان به شمار می‌رود که قصد دارد این دفعه خشم خود را بهتر کنترل کند تا بتواند به پدر بهتری برای آترئوس تبدیل شود. بدین ترتیب احساسات درونی هر دو شخصیت از اهمیت بالایی برخوردار است و مخاطب برای درک بهتر داستان باید متوجه آن‌ها شود.

درگیری‌های ذهنی سنوا با دوربین وان‌شات بهتر به نمایش گذاشته می‌شود

اما چرا بازی هل‌بلید در استفاده از فیلمبرداری وان‌شات موفق‌تر است؟ هنگامی که کنترل سنوا را به دست بگیرید صداهای عجیب موجود در ذهن او شما را حسابی به ستوه می‌آورند تا بتوانید عذابی که به وی تحمیل می‌شود را درک کنید. در طرفی دیگر بازی گاد آف وار از دوربین وان‌شات برای پردازش عمیق‌تر شخصیت‌های مختلف بهره می‌برد. هرچند که استودیو سانتا مونیکا در استفاده از این امر موفق عمل می‌کند، اما نباید فراموش کنیم که در مورد یک بازی تماما اکشن به صحبت می‌پردازیم. به همین دلیل دوربین وان‌شات در بسیاری از مواقع انسجام مبارزات را از آن می‌گیرد و به یک نوع محدودیت تبدیل می‌شود.

اکشن‌های موجود در سه‌گانه اورجنیال گاد آف وار فوق‌العاده جذاب بودند و سرعت و خشونت مبارزات را به هیچ چیزی ترجیح نمی‌دادند. روح اسپارتا در آن بازی‌ها با تایتان‌های بی‌اندازه بزرگ مبارزه می‌کرد، سطح شهرها را در صدمی از ثانیه پشت سر می‌گذاشت و در برخی مواقع داستان از از دید دشمنان کریتوس به نمایش در می‌آمد. اما در نسخه ۲۰۱۸ و رگناروک از این خبرها نبود. حتی زمانی که نوبت به مبارزه با شخصیت‌های بزرگی نظیر ثور و اودین می‌رسد، سازندگان مجبور هستند به خاطر دوربین وان‌شات نبردها را محدود کرده و آن‌ها را به اندازه‌ای که از «خدای جنگ» انتظار می‌رود بزرگ نکنند. به عبارتی ساده‌تر نسخه پیر کریتوس بیش‌تر از آنکه مبارزات را با زورِ بازو ببرد، با مهارت خود در میدان رزم به پیروزی می‌رسد.

اما در آن طرف ماجرا سنوا صرفا یک دختر ساده است که مسیر خود در زندگی را گم کرده و فقط به دنبال پاسخ سوال و درمان خود می‌گردد. با توجه به همین موضوع از این شخصیت انتظار مبارزاتی در حد خدایان را نداریم. ولی این موضوع در مورد کریتوس صدق نمی‌کند. وقتی که با آنتاگونیستی نظیر بالدور یا ثور وارد مبارزه می‌شویم انتظار داریم آسمان بشکافد، کوه‌ها در هم بشکنند و زمین شروع به گریستن کند. ولی خب حدس بزنید چه می‌شود؟ دوربین وان‌شات اجازه چنین حماسه‌هایی را از روح اسپارتا می‌گیرد. البته که گاد آف وار رگناروک و نسخه ۲۰۱۸ آثاری فراموش نشدنی هستند و در نوع خود افسانه‌ای به شمار می‌روند، اما نمی‌توان انکار کرد که جای بیش‌تری برای هیجان‌انگیزتر بودن داشتند.

نظر شما در این باره چیست؟ دیدگاه‌های خود را با تیم کافه‌بازار و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

منبع: TheGamer

ده بازی نوستالژی پلی استیشن ۱ که همه گیمرها باید تجربه کنند

</a