نقد و بررسی سریال Your Friendly Neighborhood Spider-Man
وقتی سریال Your Friendly Neighborhood Spider-Man برای اولین بار معرفی شد، قرار بود پیش‌درآمدی بر سه‌گانه‌ی جان واتس با بازی تام هالند باشد. این سریال قصد داشت جزئیاتی را که در Captain America: Civil War و Spider-Man: Homecoming پوشش داده نشده بودند، روشن کرده و مسیر تبدیل شدن این قهرمان جوان به یک افسانه را نشان دهد. اما اوضاع به سرعت تغییر کرد و سریال به جای آنکه صرفاً یک پیش‌درآمد باشد، به اثری مستقل تبدیل شد؛ داستانی که بیشتر حال و هوای سری What If…? را داشت. این اتفاق درست در ادامه‌ی یک سال بزرگ برای انیمیشن‌های مارول رخ داد؛ فصلی دیگر از What If…? به پایان رسید و X-Men ’۹۷ توانست دنیا را تحت تأثیر قرار دهد.
بخش جدید استودیوی مارول کم‌کم مسیر خودش را پیدا می‌کند، بنابراین جای تعجب ندارد که پروژه‌ی بعدی آن‌ها به بزرگ‌ترین قهرمان شرکت، یعنی مرد عنکبوتی، اختصاص داده شده است.
اما آیا Your Friendly Neighborhood Spider-Man توانسته حق مطلب را در مورد این شخصیت محبوب ادا کند؟ در نهایت، اسپایدرمن پیش از این هم بارها در دنیای انیمیشن حضور داشته است؛ از مجموعه‌ی Spider-Verse که برنده‌ی جایزه‌ی اسکار شد گرفته تا سریال نمادین دهه‌ی ۹۰، انیمیشن Spectacular Spider-Man که به یک اثر کلاسیک تبدیل شد، و همچنین انیمیشن‌های دهه‌های ۷۰ و ۸۰ که در تعریف مجدد این شخصیت نقش داشتند. اگرچهYour Friendly Neighborhood Spider-Man ممکن است به آن سطح از انتظارات فوق‌العاده بالا نرسد، اما همچنان یک اثر بسیار جذاب و تماشایی است.
داستان سریال Your Friendly Neighborhood Spider-Man درباره چیست؟
داستان این سریال که در سال ۲۰۱۶ اتفاق می‌افتد، ما را به همان نقطه‌ای بازمی‌گرداند که پیتر پارکر (با صداپیشگی هادسون تمز) توسط عنکبوت رادیواکتیوی نیش زده می‌شود. این سریال که در جهانی موازی با دنیای سینمایی مارول قرار دارد، هم‌زمان با رخدادهایCaptain America: Civil War جریان پیدا می‌کند، اما تفاوت‌های عمده‌ای در داستان پیتر و شخصیت‌های اطرافش ایجاد شده است.
یکی از تغییرات قابل‌توجه این است که به‌جای ند لیدز (با بازی جیکوب باتالون)، بهترین دوست پیتر در این نسخه نیکو مینورُو (با صداپیشگی گریس سونگ) است. همچنین، نورمن آزبورن در نیویورک شخصیتی برجسته محسوب می‌شود؛ اما این بار به‌جای ویلم دفو از Spider-Man: No Way Home، این نقش را بازیگر نامزد اسکار، کولمن دومینگو، ایفا کرده است. اگر بتوانید با این تغییرات در دنیای سریال کنار بیایید، در نهایت با همان فرمول آشنای داستان‌های ابرقهرمانی روبه‌رو خواهید شد: پسری که قدرت‌های خارق‌العاده‌ای به دست می‌آورد و وظیفه دارد از آن‌ها برای کمک به دیگران استفاده کند، نزدیکانش درگیر زندگی دوگانه‌ی او می‌شوند و ماجراهای مختلفی شکل می‌گیرد. اما با این حال، این نسخه‌ی جدید چیزهای زیادی برای ارائه دارد که آن را از دیگر اقتباس‌ها متمایز می‌کند.
این سریال همچنین از یک سبک انیمیشن سه‌بعدی استفاده می‌کند که پیش از این در هیچ پروژه‌ای از مارول دیده نشده بود. ترکیبی از Cell Shading و پنل‌های کمیک باعث شده تا Your Friendly Neighborhood Spider-Man واقعاً مانند یک کتاب کمیک زنده به نظر برسد. البته، کیفیت انیمیشن آنچنان بی‌نقص هم نیست و گاهی اوقات نرخ فریم نامنظم به نظر می‌رسد؛ مثل یک بازی ویدیویی که روی پلی‌استیشن ۵ به‌سختی اجرا می‌شود! اما بعد از گذر از این مانع اولیه، تماشای سریال به تجربه‌ای لذت‌بخش تبدیل می‌شود.
طراحی هنری سریال مستقیماً از کمیک‌های کلاسیک Spider-Man اثر استن لی و استیو دیتکو الهام گرفته و فضایی شبیه به دهه‌ی ۱۹۶۰ را تداعی می‌کند که بازگشتی دل‌نشین به ریشه‌های این شخصیت است. حتی تیتراژ آغازین هر قسمت، به شکل یکی از کاورهای معروف کتاب‌های کمیک مرد عنکبوتی است، که ادای احترامی جذاب به میراث این شخصیت محسوب می‌شود. با اینکه سبک بصری سریال حس و حال دهه‌ی ۶۰ را دارد، اما موسیقی متن آن کاملاً معاصر است و از ترک‌های هیپ‌هاپ استفاده کرده است. این تلفیق میان کلاسیک و مدرن، هویت منحصربه‌فردی بهYour Friendly Neighborhood Spider-Man بخشیده که آن را از نسخه‌های قبلی متمایز می‌کند.
Your Friendly Neighborhood Spider-Man درباره‌ی قدرت، مسئولیت و دوران دبیرستان است
همان‌طور که Your Friendly Neighborhood Spider-Man ما را به ریشه‌های این شخصیت بازمی‌گرداند، بسیاری از لحظات نمادین مرد عنکبوتی را نیز مرور می‌کند؛ نحوه‌ی شکل‌گیری قدرت‌های او، تلاشش برای کمک به عمه می در پرداخت قبض‌ها، و از دست دادن اتفاقات مهم به دلیل مشغول بودن به مبارزه با جرم و جنایت. این مسائل برای طرفداران قدیمی چندان جدید نیستند، اما سریال با ایجاد پیچش‌های بزرگ در شخصیت‌های مکمل، مسیر پیتر را نیز تغییر می‌دهد. جالب‌تر اینکه، برخلاف انتظارات، سریال در کنار درام‌های نوجوانانه‌ی معمول، به موضوعات سنگینی مثل فرهنگ باندهای تبهکاری و فساد نیز می‌پردازد.
یکی از درخشان‌ترین شخصیت‌های سریال لانی لینکلن است؛ ستاره‌ی در حال ظهور تیم فوتبال که ناخواسته درگیر مسیری می‌شود که هرگز انتظارش را نداشت. لحظاتی مانند این، جایی است که سریال به اوج خود می‌رسد. ممکن است لانی در نگاه اول مثل یک ورزشکار معمولی به نظر برسد، اما داستان او چنان درگیرکننده می‌شود که در برخی لحظات، حتی نیازی به حضور مرد عنکبوتی هم نیست!
البته، لانی تنها شخصیت برجسته‌ی سریال نیست. هری و نورمن آزبورن نیز بازآفرینی‌های موفقی از دو تن از مهم‌ترین شخصیت‌های دنیای اسپایدرمن هستند. در این نسخه، برخلاف دنیای سینمایی مارول که تونی استارک نقش مربی پیتر را ایفا می‌کرد، این نورمن آزبورن است که به عنوان راهنمای پیتر ظاهر می‌شود. این مسئله باعث می‌شود که نورمن حضوری پررنگ در داستان داشته باشد و در حالی که همه‌ی نیت‌های او لزوماً پاک نیستند، بیشتر گرایش به سمت خیر دارد. اجرای صداپیشگی کولمن دومینگو به زیبایی مرز میان یک پدر دلسوز و یک تاجر مرموز را حفظ کرده است.
جف ترامل، کارگردان سریال (که Craig of the Creek را نیز در کارنامه دارد)، به همراه تیم نویسندگان، نیویورکی کاملاً زنده و پویا خلق کرده‌اند؛ شهری پر از شخصیت‌های متنوع از فرهنگ‌ها، نژادها و گرایش‌های مختلف، که کاملاً با دیدگاه استن لی برای این مجموعه همخوانی دارد. جهان مارول در این سریال، انعکاسی از دنیای واقعی است و همین باعث می‌شود که فضاسازی آن حس تازگی و واقع‌گرایی داشته باشد.
در مجموع، Your Friendly Neighborhood Spider-Man تقریباً در تمام جنبه‌ها موفق عمل می‌کند. بله، در بعضی مواقع انیمیشن کمی عجیب به نظر می‌رسد و داستان اصلی همان مسیری را طی می‌کند که بارها دیده‌ایم؛ اما همچنان به‌اندازه‌ی کافی جذابیت دارد که یک تجربه‌ی سرگرم‌کننده ارائه دهد. این سریال شخصیت‌های فوق‌العاده‌ای دارد، طراحی هنری‌اش بی‌نظیر است، موسیقی متن هیجان‌انگیزی دارد و نورمن آزبورن را در بهترین نسخه‌ی ممکن نمایش می‌دهد. همچنین، به‌نوعی یک نامه‌ی عاشقانه به دنیای مرد عنکبوتی است؛ فرقی ندارد که طرفدار قدیمی باشید یا یک بیننده‌ی معمولی، این سریال کاری می‌کند که از آن لذت ببرید.
منبع: Collider
سام صابری و فیفا در دل کویر – قسمت سوم
نظرات