چرا شوخ‌طبعی هری پاتر از فیلم‌ها حذف شد؟ اشتباهی که HBO نباید تکرار کند
مخاطبان سینما که فیلم‌های Harry Potter را دیده‌اند، ممکن است هری را به‌عنوان یک پسر سرسخت و قوی بشناسند، اما طرفدارانی که از طریق کتاب‌ها با این شخصیت آشنا شدند، می‌دانند که او پسری بسیار شوخ‌طبع هم بود. طعنه‌زدن، مزه‌پرانی‌های تند و تیز، و پاسخ‌های صریح، از ویژگی‌های بارز شخصیت هری در کتاب‌های هری پاتر بودند که متاسفانه هرگز در اقتباس سینمایی به تصویر کشیده نشدند.
در حالی که دنیل ردکلیف ویژگی‌هایی مثل شجاعت و آسیب‌پذیری هری را به‌طرزی درخشان به تصویر کشید، اما آن روی طناز و جسور این شخصیت هرگز به پرده سینما راه نیافت. در کتاب‌ها، هری پاتر صرفا از نیروهای تاریکی جان سالم به در نمی‌برد، او آنها را با کلماتش خُرد و نابود می‌کرد. همین لحظات بودند که باعث می‌شدند هری پاتر در کتاب‌ها به یک شخصیت منحصربه‌فرد تبدیل شود.
اما به‌نوعی، با اینکه طعنه‌زدن و شوخ‌طبعی جزو خصلت‌های اصلی او بودند، نسخه دنیل ردکلیف از هری هرگز فرصتی برای نمایش این جنبه پیدا نکرد. با این حال، اگر سریال هری پاتر HBO واقعا می‌خواهد به داستان اصلی وفادار بماند، وقت آن رسیده که این روی نیش‌دار و طعنه‌زن هری را با تمام قدرتش به نمایش بگذارد.
فیلم‌های Harry Potter برجسته‌ترین ویژگی هری در کتاب‌ها را نادیده گرفتند
وقتی طرفداران به هری پاتر فکر می‌کنند، اغلب تصویر قهرمانی شجاع و فداکار به ذهن‌شان می‌آید که با ولدمورت جنگید و ارتش دامبلدور را رهبری کرد. اما خوانندگان کتاب‌های جی.کی. رولینگ می‌دانند که هری روی دیگری هم دارد؛ رویی طعنه‌زن، تیززبان، و به‌شدت بی‌رحم نسبت به کسانی که با آنها کنار نمی‌آید.
این نسخه از هری همیشه آماده پاسخ متقابل است، از طعنه زدن به دشمنانش ابایی ندارد، و اغلب آدم را یاد مک‌گونگال می‌اندازد. اما متاسفانه، این بخش از شخصیت او در فیلم‌ها کمرنگ شد (اگر نگوییم کاملا حذف شد)، چراکه فیلم‌ها ترجیح دادند بیشتر بر خلق‌وخوی عبوس او تمرکز کنند تا بر شوخ‌طبعی تخریب‌کننده‌اش.
برای درک آنچه در اقتباس سینمایی از دست داده‌ایم، کافی است نگاهی به برخی مثال‌های دقیق از کتاب‌ها بیندازیم. مثلا در کتاب «هری پاتر و محفل ققنوس»، زمانی که دراکو به یک دانش‌آموز کامل تبدیل می‌شود و هرماینی به هری هشدار می‌دهد که با دراکو درنیفتد چون ممکن است زندگی‌اش را سخت‌تر کند، پاسخ هری چنین است:
وای، واقعا دلم می‌خواد بدونم زندگی سخت چه شکلیه!
بعدها، در کتاب «شاهزاده دورگه»، وقتی اسنیپ به هری درباره تمرین وردهای بی‌کلام آموزش می‌دهد، یکی دیگر از پاسخ‌های طعنه‌آمیز او را می‌شنویم. در صحنه‌ای نمادین، پس از اینکه هری بدون گفتن «قربان» به اسنیپ پاسخ می‌دهد، اسنیپ با طعنه می‌گوید: «بله، قربان!» و هری در جواب می‌گوید:
«نیازی نیست به من بگی قربان، استاد.»
کتاب‌ها پر از همین جمله‌های نیش‌دار از هری هستند که نشان می‌دهند او صرفا یک مهره‌ی منفعل در دنیای جادوگری نیست؛ او فعالانه در برابر کنترل شدن مقاومت می‌کند. این ویژگی‌ها همچنین جنبه‌ای بسیار واقعی از او را بازتاب می‌دهند: هری یک نوجوان در سن بلوغ و تحت فشار است که گاه‌وبی‌گاه از همه اطرافیانش کلافه می‌شود.
اما متاسفانه فیلم‌های هری پاتر این بُعد از شخصیت هری را کاملا نادیده گرفتند، در حالی که دنیل ردکلیف می‌توانست آنها را با نهایت مهارت اجرا کند. شاید کمپانی برادران وارنر تصور می‌کرد این جنبه طعنه‌زن هری می‌تواند برای برخی بینندگان دافعه ایجاد کند. اما در نهایت، حذف این جنبه‌ی پیچیده و مهم از شخصیت هری، فرصت این را از ما گرفت که یک قهرمان نوجوان واقعی‌تر و کامل‌تر را ببینیم.
چرا سریال هری پاتر HBO باید شوخ‌طبعی طعنه‌آمیز هری را نشان بدهد؟
برای مجموعه‌ای به غنای هری پاتر، پرداخت شخصیت‌ها یعنی همه چیز، و یکی از ویژگی‌های ثابت و پررنگ شخصیت هری در تمام هفت کتاب، طعنه‌زنی‌های اوست. شوخ‌طبعی هری فقط برای خنده نیست، بلکه نشان می‌دهد او کسی نیست که بگذارد دیگران از او سوءاستفاده کنند. به همین دلیل باور داریم که HBO باید این بُعد از شخصیت هری را بازگرداند.
در سریال بازسازی این مجموعه، HBO فرصتی طلایی دارد تا اشتباهات فیلم‌ها را جبران کرده و تمام جنبه‌های شخصیت هری را به نمایش بگذارد؛ از جمله آن جنبه‌ی گزنده، تند و بی‌رحمش. مثلا به تعاملات او با دلورس آمبریج در «محفل ققنوس» توجه کنید، جایی که هری عملکرد اولین معلم دفاع در برابر جادوی سیاه، یعنی پروفسور کوییرل، را برای دلورس شرح می‌دهد:
آره، کوییرل معلم فوق‌العاده‌ای بود. فقط یه اشکال کوچیک داشت، اینکه لرد ولدمورت از پشت سرش زده بود بیرون!
سریال دقیقا همین انرژی را نیاز دارد. این فقط یک طعنه معمولی نیست، بلکه هری دارد با شوخ‌طبعی، قدرت‌های فاسد را به چالش می‌کشد. در واقع طعنه‌زنی او، قدرت اصلی اوست؛ به‌ویژه در لحظاتی که کنترل اوضاع از او گرفته شده است.
علاوه بر این، طعنه‌زنی‌های هری در لحظات جدی‌تر نیز به کارش می‌آیند و نشان می‌دهند که او چگونه از شوخ‌طبعی برای کنار آمدن با موقعیت‌های سخت استفاده می‌کند. در «یادگاران مرگ»، وقتی رون پس از رها کردن گروه به آنها بازمی‌گردد، هری با یکی دیگر از طعنه‌های گزنده‌اش از او استقبال می‌کند:
امشب تا حدی جبران کردی. شمشیر رو آوردی. جان‌پیچ (هورکراکس) رو نابود کردی. جون منو نجات دادی.
طعنه‌ای که در آن، درد و خیانت نهفته است، و نشان می‌دهد که شوخ‌طبعی او، پوششی برای زخم‌های عاطفی عمیق‌تر است. بنابراین، گنجاندن طعنه‌های هری در سریال هری پاتر HBO فقط به منظور راضی‌کردن خوانندگان کتاب‌ها نیست، بلکه برای ادای دین به شخصیت اوست. این شوخ‌طبعی، بخشی از ذات هری است و به او اختیار، عمق و واقع‌گرایی می‌بخشد.
در دنیایی پر از اربابان تاریکی، دمنتورهای مکنده روح و مرگ بی‌پایان، شوخ‌طبعی هری سپر اوست. پس اگر HBO واقعا می‌خواهد هری پاتر را دوباره زنده کند، بهتر است اجازه بدهد او با تمام طعنه‌هایی که در ذاتش نهفته‌اند، خودِ خودش باشد.
در بخش نظرات برایمان بنویسید، از بین طعنه‌ها و کنایه‌های هری، کدام یک را بیشتر از همه دوست دارید؟
منبع: Fandomwire
دوست داشتنی‌ترین یوتیوبر گیمر ایران کیه؟ میزگیم با علیرکسا
بررسی های مرتبط
نظرات