نقدهای انیمیشن Elio منتشر شدند؛ سفری رنگارنگ به دنیای ناشناخته‌ها

در سال‌های اخیر، پیکسار نشان داده که در دنیای انیمیشن، هنوز هم در پی یافتن مرزهای تازه است؛ اما در این مسیر گاه موفق و گاه نامطمئن ظاهر شده. Elio، جدیدترین اثر این استودیو در سال ۲۰۲۵، نمونه‌ای دیگر از تلاش برای گسترش دایره ژانر و داستان‌سرایی است که این بار به قلم جولیا چو، مارک همر و مایک جونز و با کارگردانی مشترک مدلین شرافیان، دومی شی و آدریان مولینا جان گرفته است. فیلم روایتگر ماجراجویی‌های الیو سولیس، پسربچه‌ای ۱۱ ساله است که به اشتباه به عنوان سفیر زمین در یک اجتماع کهکشانی شناخته می‌شود. او ناگهان وارد دنیای پر از موجودات بیگانه و بحران‌های بزرگ‌تر از سن و سالش می‌شود؛ جایی که باید با موجودات عجیب و غریب ارتباط برقرار کند و با پدیده‌هایی روبه‌رو شود که معنای تعلق، دوستی و هویت را به چالش می‌کشند.

داستان Elio بر پایه تجربه‌های شخصی آدریان مولینا در دوران کودکی‌اش در پایگاه نظامی و سال‌های تحصیل در مؤسسه هنرهای کالیفرنیا شکل گرفته است. مولینا گرچه در میانه راه برای کارگردانی دنباله «Coco» پروژه را ترک کرد، اما میراث او در طراحی مفهومی Communiverse، جهانی پر از رنگ و فرم‌های انتزاعی، همچنان به قوت باقی مانده است. استفاده از لنزهای مجازی آنامورفیک و ابزار نورپردازی جدید «Luna» نیز جلوه بصری متفاوتی به اثر داده است.

این انیمیشن که در ژوئن ۲۰۲۵ در آمریکا اکران شد، با وجود نقدهای مثبتی که به دست آورد، نتوانست به فروشی چشمگیر دست یابد و در برابر بودجه سنگین ۱۵۰ تا ۲۰۰ میلیون دلاری، تاکنون حدود ۱۱۷ میلیون دلار درآمد کسب کرده است. بازخورد منتقدان نیز طیفی متنوع را شامل می‌شود؛ از ستایش بابت عمق احساسی و طراحی چشم‌نواز گرفته تا انتقادهایی درباره قصه‌گویی گاه تکراری و ناهماهنگ. Elio اثری است که در میانه مسیر بین جادوی پیکسار و انتظارات بالا از آن قرار گرفته و برای قضاوت نهایی، باید نگاهی موشکافانه‌تر به آن داشت.

Screen Rant – امتیاز: ۹ از ۱۰

آخرین ماجراجویی پیکسار در سینما، Elio، داستانی پر از قلب درباره دوستی، خانواده و ارتباط است که هم شما را شاد خواهد کرد و هم نابود.

IGN – امتیاز: ۹ از ۱۰

Elio با انیمیشنی خیره‌کننده و عمقی احساسی حتی چشمگیرتر می‌درخشد.

The Independent – امتیاز: ۸ از ۱۰

احتمالاً در پایان متوجه می‌شوید در حالی که به یک موجود فضایی شبیه به اختاپوس نگاه می‌کنید که مثل یک ژنرال بریتانیایی جنگ جهانی دوم حرف می‌زند، اشک می‌ریزید. اما خب این همان کاری است که پیکسار همیشه بلد است، نه؟

Empire – امتیاز: ۸ از ۱۰

«تماس» رابرت زمکیس برای کودکان. شروعی کند دارد اما در ادامه به ماجراجویی‌ای جذاب و بصری خلاقانه تبدیل می‌شود که شاید الهام‌بخش نسلی جدید از ستاره‌شناسان برای نگاهی دوباره به آسمان باشد.

Los Angeles Times – امتیاز: ۸ از ۱۰

دیدن چنین فیلم سرزنده و شادابی واقعاً تازه است. Elio قصد ندارد سفینه فضایی را دوباره اختراع کند — بلکه به دنبال آن معصومیت کودکانه‌ای است که وقتی سرمان را از پنجره بیرون می‌بریم و شگفتی‌ها از کنارمان عبور می‌کنند، احساسش می‌کنیم.

Slashfilm – امتیاز: ۷.۵ از ۱۰

ریتم پرشتاب فیلم ممکن است بچه‌ها را سرگرم نگه دارد، اما والدین از لحظاتی که Elio دکمه توقف را می‌زند و اجازه می‌دهد مخاطب در سکوتی از ایده‌های پیچیده، گفت‌وگوهای چالش‌برانگیز احساسی و شگفتی‌های اطرافمان تأمل کند، قدردانی خواهند کرد.

The A.V. Club – امتیاز: ۷.۵ از ۱۰

هرچقدر هم که سرگرم‌کننده باشد، Elio بیشتر به سراغ مونتاژ می‌رود و مشتاق است که زبان جهانی را به تصویر بکشد.

Slant Magazine – امتیاز: ۷.۵ از ۱۰

بهترین ویژگی فیلم، همان چیزی است که در هر داستان عالی از «تماس اول» وجود دارد — نه فقط امید به اینکه اولین ملاقات ما با بیگانه‌ها خیرخواهانه باشد، یا اینکه جهان آنقدر وسیع است که نمی‌توان نیت آن‌ها را دانست، بلکه این که ارتباط با انسانیت همچنان ارزشمند است.

Washington Post – امتیاز: ۷.۵ از ۱۰

شیرینی‌های این سواری پرهیجان لذت‌بخش است، اما در نهایت Elio زمانی ماندگارتر می‌شود که سرعت را کم می‌کند تا روابط نادیدنی عشق و دوستی که ما موجودات فضایی را به هم پیوند می‌دهد، جشن بگیرد.

Variety – امتیاز: ۷ از ۱۰

Elio جایگاه خودش را در میان آثار پیکسار دارد، اما آن نشانه‌های انکارناپذیر از «زندگی هوشمند» — شوخ‌طبعی، شگفتی و توان گسترش مدیوم — که آثار برتر این استودیو را متمایز می‌کند، در آن کمتر دیده می‌شود.

Collider – امتیاز: ۷ از ۱۰

با وجود آنکه Elio جذاب و سرگرم‌کننده است، اما همچنان درگیر برخی از مشکلات همیشگی پیکسار می‌شود. این داستان ماجراجویی‌های میان‌کهکشانی و جهانی پر از امکان است، اما گاهی پیچیده و گیج‌کننده می‌شود.

Wall Street Journal – امتیاز: ۷ از ۱۰

اگرچه فیلم به طور مداوم سرگرم‌کننده است و ایده‌های هوشمندانه‌ای همراه با ظاهر فوق‌العاده‌اش دارد، اما داستان آن سطحی و اپیزودیک است و فاقد شتاب و پیوستگی کافی است.

Polygon – امتیاز: ۶.۸ از ۱۰

Elio فیلمی است با جاه‌طلبی‌های بزرگ، تلاشی برای بیرون کشیدن مخاطب از منطقه امنش و بردنش به دنیایی عجیب و تازه. اما اگرچه به دنیایی رنگارنگ و شگفت‌آور پرتاب می‌شویم، اما همیشه موفق به فرود نمی‌شود.

Paste Magazine – امتیاز: ۶.۸ از ۱۰

به عنوان داستانی درباره کودکانی که به دنبال جایگاهی برای تعلق و کشف هویت واقعی خودشان هستند، و اینکه والدین حتی وقتی نمی‌توانند کاملاً شما را بفهمند باز هم دوستتان دارند، Elio داستانی دوست‌داشتنی است — هرچند چندان هم اصیل نیست.

The Film Verdict – امتیاز: ۶.۵ از ۱۰

در حالی که ماجراجویی فیلم به اندازه کافی دیوانه‌وار است و شخصیت‌های فرعی حداقل از نظر بصری جذابند، اما Elio هرگز آنطور که از سازندگان «داستان اسباب‌بازی ۳» و «در جستجوی نمو» انتظار داریم، کاملاً جا نمی‌افتد.

The Associated Press – امتیاز: ۶.۳ از ۱۰

با این‌که Elio بسیار محتاط و آشنا پیش می‌رود، اما کمی از آن جادوی همیشگی و شیطنت‌های پیکسار را کم دارد.

RogerEbert.com – امتیاز: ۶.۳ از ۱۰

احساسی و در عین حال صادقانه، Elio جدیدترین اثر پیکسار، به همان اندازه که قابل پیش‌بینی است، مهربان و لطیف هم هست.

The Hollywood Reporter – امتیاز: ۶ از ۱۰

Elio در مناظر و الگوهای داستانی‌اش کمی بیش از حد آشناست و کاملاً تازه به نظر نمی‌رسد.

The Guardian – امتیاز: ۶ از ۱۰

در مجموع، فیلم یک سرگرمی تابستانی لذت‌بخش است.

Screen Daily – امتیاز: ۶ از ۱۰

بهترین آثار پیکسار، ترکیب هوشمندانه‌ای از شوخ‌طبعی، احساسات و شکوه بصری را بی‌زحمت ارائه می‌دهند، اما در Elio این مواد به خوبی با هم ترکیب نمی‌شوند.

Looper – امتیاز: ۶ از ۱۰

نتیجه، اثری بامزه اما ناهماهنگ است که به ایده‌های خلاقانه و تحسین‌برانگیزش نمی‌رسد.

IndieWire – امتیاز: ۵.۸ از ۱۰

Elio در سینماها وقت تلف شده‌ای نیست — از نظر بصری زیبا، به اندازه کافی جذاب و اغلب خنده‌دار است. اما با پرهیز از پرداخت عمیق به پیشینه شخصیت اصلی، ماجراجویی‌های کهکشانی او کمی بی‌وزن و بی‌تأثیر جلوه می‌کند.

The Irish Times – امتیاز: ۵ از ۱۰

Elio چیزی نیمه‌کاره است. ضرباهنگ‌های اصلی داستان نشان می‌دهد که زیرشاخه‌های داستانی و شوخی‌ها جایشان خالی است. حتی کمدی دو نفره بین الیو و گلوردون هم به طرز عجیبی حاشیه‌ای شده. طراحی‌های رنگارنگ شخصیت‌ها برای مخاطب کودک جذاب است، اما لذت‌های همگانی که در اوج آثار پیکسار می‌بینیم، در اینجا کمتر پیدا می‌شود.

TheWrap – امتیاز: ۵ از ۱۰

فیلم درباره پذیرش رادیکال است اما تنها در قالب استعاره‌های کلی از کاربرد دنیای واقعی حرف می‌زند، به‌طوری که کسانی که واقعاً بچه‌های «عجیب» یا «متفاوت» را نمی‌پذیرند، لازم نیست به اشتباهاتشان فکر کنند.

The New York Times – امتیاز: ۵ از ۱۰

خیلی زود، کودک آزادی‌یافته و بازیگوشی تخیل‌آمیز سازندگان دوباره به قالب‌های تکراری برمی‌گردد و همه چیز تبدیل به یک ماجراجویی ابرقهرمانی دیگر می‌شود.

The Times – امتیاز: ۴ از ۱۰

هیچ چیز اینجا طنین‌انداز نمی‌شود و پایبندی بی‌چون و چرای آن به فرمول‌های اخیر پیکسار در نهایت خسته‌کننده است. بله الیو، تو منحصر به‌فرد و شگفت‌انگیزی. نقص تو، هدیه توست. حالا لطفاً، می‌توانیم همگی به خانه برویم!

Elio در تلاش است تا به یک داستان علمی‌تخیلی کودکانه با پیام‌هایی انسانی و عاطفی تبدیل شود؛ فیلمی که با طراحی بصری چشم‌نواز و شخصیت‌پردازی دوست‌داشتنی، مخاطب را به دنیایی متفاوت و رنگارنگ می‌برد. نکته‌ای که بیشتر منتقدان روی آن اتفاق نظر دارند، عمق احساسی فیلم و توانایی آن در پرداخت به مضامینی همچون دوستی، خانواده و تعلق است که در قالبی فضایی و فرازمینی روایت می‌شود. این اثر، به‌ویژه برای کودکان و نوجوانان، می‌تواند منبع الهام باشد و آنان را به نگاه کردن به جهان پیرامون‌شان با دیدی متفاوت دعوت کند.

با این حال، بسیاری از نقدها به ناهماهنگی داستان و ضعف در توسعه برخی عناصر کلیدی اشاره دارند. فیلم گاه در روایت‌اش دچار لکنت می‌شود و ساختار داستانی‌اش بعضاً پراکنده و ناقص به نظر می‌رسد؛ موضوعی که باعث می‌شود Elio در میان آثار برجسته پیکسار جایگاه ثابتی نیابد. همچنین برخی منتقدان معتقدند که فیلم بیشتر به سمت سرگرمی سطحی و کلیشه‌ای می‌رود و از فرصت‌های بیشتر برای غنا بخشیدن به داستان و شخصیت‌ها استفاده نکرده است. در کنار این، برخی نقاط قوت مانند طراحی بصری نوآورانه و موسیقی تأثیرگذار، تلاش تیم سازنده برای ارائه تجربه‌ای متفاوت و پرجزییات را نشان می‌دهد.

در نهایت، Elio فیلمی است که هم ارزش دیدن دارد و هم محدودیت‌هایی دارد که نباید نادیده گرفت. این انیمیشن نمونه‌ای از پیکسار در دوران گذار است؛ اثری که نه کاملاً یک شاهکار به شمار می‌آید و نه کاملاً شکست می‌خورد، بلکه ترکیبی از زیبایی‌ها و ضعف‌هایی است که مخاطب را به فکر وا می‌دارد و در عین حال لحظاتی از لذت و تأمل را فراهم می‌کند. اگرچه شاید Elio نتواند به سطح آثار کلاسیکی چون «داستان اسباب‌بازی» یا «در جستجوی نمو» برسد، اما همچنان نشان‌دهنده جرقه‌هایی از خلاقیت و تلاش برای روایت داستان‌های متفاوت است که می‌تواند مقدمه‌ای برای تجربیات بهتر در آینده باشد.

منبع: Metacritic

دوست داشتنی‌ترین یوتیوبر گیمر ایران کیه؟ میزگیم با علیرکسا