کارهایی که بازی Red Dead Redemption 1 بهتر از نسخه دوم انجام داد

با وجود فاصله‌ هشت ساله بین انتشار بازی Red Dead Redemption و Red Dead Redemption 2، همچنان نکاتی وجود دارد که نسخه اول بهتر از نسخه دوم انجام داده است. با اینکه Red Dead Redemption 2 به خاطر دنیای بزرگ، شخصیت‌ها، داستان و تقریبا همه چیزش مورد تحسین قرار گرفته است، برخی عناصر از نسخه نهایی حذف شده‌اند که در نهایت نسخه اول را به اثری کامل‌تر تبدیل می‌کنند.

با توجه به شباهت‌های فراوان بین این دو بازی، چرا به تفاوت‌هایشان نپردازیم؟ مهم‌تر از آن، چرا بررسی نکنیم که چگونه رد دد ردمپشن با وجود پیشرفت‌هایی که نسخه‌ دوم در گرافیک، گیم‌پلی و داستان داشته، در برخی زمینه‌ها بهتر ظاهر شده است؟ با مجله بازار و ادامه این مطلب همراه باشید.

واکنش دشمنان به گلوله

اگر دروغ نگوییم، کشتن و از بین بردن دشمنان در نسخه اول Red Dead Redemption به مراتب جالب‌تر از نسخه دوم بود

با اینکه Red Dead Redemption 2 بسیار فراگیر و واقع‌گرایانه به نظر می‌‎رسد، اما چند عنصر را که در نسخه‌ اصلی وجود داشت، از دست داده است. یکی از این عناصر، سیستم واکنش دشمنان است. در Red Dead Redemption 2، دشمنان به‌ صورت روان‌تری زمین می‌خورند، اما شلیک به سلاح‌هایشان و تماشای اینکه چگونه اجزای بدنشان به محیط پرتاب می‌شود، به اندازه‌ نسخه‌ اول لذت‌بخش نیست.

در نسخه‌ اول Red Dead Redemption، بازیکنان می‌توانستند بارها به سلاح دشمنان شلیک کنند که از دستشان بیفتد و آن‌ها را مجبور کنند تا برای برداشتن مجدد آن، حرکات جالبی را انجام دهند. همچنین، شلیک به اعضای مختلف بدن تاثیر متفاوتی داشت و از همه جالب‌تر، فیزیک “رگ‌دال” (حرکات تصادفی بدن هنگام مردن) بازی، حال‌و‌هوای مشابهی با فیلم‌های وسترن اسپاگتی ایجاد می‌کرد. در عوض، راکستار رویکردی کاملا واقع‌گرایانه را در نسخه دوم پیش گرفت و تمام این موارد به کل از بازی حذف شدند.

غریبه‌های جذاب‌تر

از دید بسیاری از طرفداران، نسخه اول Red Dead Redemption ماموریت‌های فرعی به شدت جذاب‌تری داشت

آرتور مورگان در دنیای Red Dead Redemption 2 با شخصیت‌های فرعی متفاوتی روبه‌رو می‌شود، اما با وجود عجیب بودنشان، آن‌قدر هم ترسناک نیستند. بعضی از این شخصیت‌ها در تلاشند تا ماشین‌های مکانیکی بسازند یا با انجام کارهای خطرناک، زنی را تحت تاثیر قرار دهند، اما هیچ‌کدام به‌ خوبی غریبه‌های نسخه‌ اول، حس ترس و وحشت را در مخاطب بیدار نمی‌کنند.

از پیرزن‌های داغ‌دیده و زوال‌عقل گرفته، تا آدم‌خوارها و حتی مرد اسرارآمیزی که انگار همه‌چیز را درباره‌ جان مارستون می‌داند. شخصیت‌هایی که جان با آن‌ها روبه‌رو می‌شود، حس سنگین، تاریک و نامیدکننده‌ای دارند؛ تا جایی که به معنی واقعی کلمه، این پیام را به مخاطب می‌رسانند که غرب وحشی واقعا رو به نابودی است، برای همیشه…

حمل کردن بدون مشکل همه تفنگ‌ها

حتما بارها برایتان پیش آمد که وارد درگیری سنگینی شدید، اما چون سلاح خوبی همراه خود نداشتید، شکست خوردید

با این میزان از واقع‌گرایی، Red Dead Redemption 2 بازیکنان را وادار کرد تا به شکل جدی‌تری درباره‌ تجهیزات خود استراتژی بچینند. در نهایت، اگر آرتور مورگان می‌توانست ده‌ها اسلحه را زیر پیراهنش قرار دهد، قطعا با منطق واقع‌گرایی بازی هم‌خوانی نداشت. بنابراین بازیکن فقط می‌توانست دو هفت‌تیر و دو اسلحه‌ سنگین را با خود حمل کند. این موضوعی بود که در نسخه‌ اول رد دد ردمپشن وجود نداشت. در آن بازی، بازیکنان می‌توانستند به ‌راحتی از طریق دایره انتخاب اسلحه، هر سلاحی را که خریده بودند بیرون بکشند، بدون اینکه نگران فضا یا محدودیت حمل باشند. درست است که در Red Dead Redemption 2 انتخاب تجهیزات و جابه‌جایی بین آن‌ها جذاب بود، اما امکان استفاده سریع از تمام اسلحه‌های نسخه‌ اول، حس راحتی و قدرت بیشتری به بازیکنان می‌داد.

سیستم Wanted ساده‌تر

هر بار که جرمی واضح در Red Dead Redemption 2 انجام می‌دادیم، باید شاهدها را از بین می‌بردیم و این عمل رفته رفته کسل‌کننده و آزاردهنده می‌شد

تنوع گسترده‌ لباس‌ها در Red Dead Redemption 2، باعث شده بود که آرتور مورگان همیشه مجبور نباشد کلاه و ژاکت نمادینش را بپوشد، اما همین موضوع باعث تغییر و پیچیده‌تر شدن سیستم تعقیب شد. اگر آرتور جرمی مرتکب می‌شد، ممکن بود در شهر شناسایی شود، چون قبلا با لباس خاصی دیده شده بود؛ در نتیجه استفاده از دستمال برای پوشاندن صورتش دیگر چندان فایده‌ای نداشت.

در نقطه مقابل، رد دد ردمپشن از چنین سیستم پیچیده‌ای استفاده نمی‌کرد. تا زمانی که بازیکن یک دستمال روی صورتش باشد، نه جایزه‌ای برای سر جان مارستون تعیین می‌شد و نه امتیاز افتخار او کاهش می‌یافت. از همه بهتر، بعد از کشته شدن ماموران قانون، آن‌ها دیگر بی‌وقفه دنبال جان نمی‌افتادند و شاهدها هم از یک ایالت به ایالت دیگر نمی‌دویدند تا جرمی جزئی را گزارش دهند. بنابراین، اگرچه سیستم Wanted در Red Dead Redemption 2 پیچیده‌تر و واقع‌گرایانه‌تر بود، اما در نسخه‌ اول بازی، دردسر کم‎تری داشت.

مینی‌گیم‌های جذاب‌تر

بازی‌های رقابتی جانبی در نسخه اول Red Dead Redemption می‌توانستند به تنهایی ده‌ها ساعت شما را سرگرم کنند

بازی Red Dead Redemption 2 چندین مینی‌گیم سرگرم‌کننده داشت، با تمرکز ویژه روی بازی پوکر که بسیار دقیق و پرجزئیات طراحی شده بود. با این حال، بیشتر این مینی‌گیم‌ها، در نسخه‌ اول رد دد ردمپشن هم دیده شده بودند. البته ماهی‌گیری در نسخه‌ دوم، تجربه‌ای بی‌نظیر و واقع‌گرایانه بود، اما به سختی می‌توان از چیزی مثل Liar’s Dice در نسخه‌ اول گذر کرد.

Liar’s Dice یکی از مینی‌گیم‌های متعددی بود که در Red Dead Redemption وجود داشت و بدون شک بهترین آن‌ها به شمار می‌رفت. هر دور از این بازی می‌توانست هیجان‌انگیز رقابتی باشد، جایی که بازیکن می‌توانست با بلوف ‌زدن یا به‌کارگیری استراتژی‌های دقیق، به پیروزی برسد. علاوه بر Liar’s Dice، بازی‌هایی مثل پرتاب نعل اسب و مچ‌اندازی هم در نسخه‌ اول وجود داشتند، مواردی که متاسفانه جای خالی آن‌ها در نسخه دوم احساس می‌شود.

وایب وسترن اسپاگتی (وسترن ایتالیایی)

هرچه از Red Dead Revolver گذر کردیم، شباهت سری Red Dead به فیلم‌های کلاسیک وسترن کم‌تر شد

بازی Red Dead Redemption 2 به‌ عنوان یکی از آثار شاخص ژانر وسترن، تجربه‌ای فراگیر و کامل از دنیای غرب وحشی را به ‌صورت مجازی برای بازیکنان فراهم می‌کند. با این حال، هرچند جزئیات چشم‌گیر و فضای واقع‌گرایانه‌ آن ستودنی است، اما چیزی نوستالژیک و هماهنگ با تاثیرپذیری نسخه‌ اول در آن دیده نمی‌شود. بازی رد دد ردمپشن تلاش نمی‌کرد تا بیش از حد واقع‌گرایانه باشد، نه در طراحی و نه در شخصیت‌پردازی.

همین موضوع راه را برای ساخت تجربه‌ای سینمایی‌تر هموار کرد، با شخصیت‌های سرگرم‌کننده، اتفاقات قابل‌پیش‌بینی و فضاهای آشنا که همه این‌ها ما را یاد فیلم‌های وسترن کلاسیک می‌انداخت. انتخاب موسیقی و لوکیشن‌ها در نسخه‌ اول، حال‌وهوایی مشابه با ژانر وسترن‌ اسپاگتی داشت، در حالی که Red Dead Redemption 2 ترجیح می‌دهد فضا را آرام، طبیعی و واقع‌گرایانه نگه دارد.

بازی در نقش جان مارستون

جان مارستون در اولین بازی Red Dead Redemption، کاراکتر به شدت گیراتری است

داستان بازی رد دد ردمپشن ۲ در سال ۱۸۹۹ جریان دارد، یعنی ۱۲ سال پیش از اتفاقات رد دد ردمپشن. جان مارستونی که بازیکنان به‌ عنوان عضوی از گروه ون در لیند با او آشنا می‌شوند، فردی جوان و نابالغ است؛ او گاهی سوالات بسیار احمقانه‌ای می‌پرسد که باعث می‌شود بازیکن با خود فکر کند چگونه چنین فرد ساده‌لوحی، تنها در طول یک دهه، تبدیل به یک تفنگ‌دار کاریزماتیک و قدرتمند شده است.

حتی جان مارستونی که در اپیلوگ Red Dead Redemption 2 می‌بینیم، چندان باهوش یا پخته به ‌نظر نمی‌رسد. اما به‌ محض اینکه بازیکن وارد دنیای نسخه‌ اول می‌شود، با افسانه‌ای از غرب وحشی روبه‌رو می‌گردد. برای بسیاری از افراد، جان مارستون به پای آرتور مورگان نمی‌رسد، اما نیازی هم نیست که برسد. شخصیت جان در بازی اول بسیار بالغ‌تر و متناسب با دوره‌ تاریخی خود است.

بسته الحاقی Undead Nightmare

با اینکه تا مدت‌ها شایعه ساخت Undead Nightmare 2 به گوش می‌رسید، اما این پروژه هرگز رنگ واقعیت را ندید

دنیای جهان باز Red Dead Redemption 2 پر از عناصر ترسناک است، از بشقاب‌پرنده‌های واقعی گرفته تا واعظانی که دیوار چهارم را می‌شکنند و ارواح سرگردان. اما نبود یک محتوای فرعی، حسابی در این نسخه احساس می‌شود. Red Dead Redemption 2 هیچ بسته‌ الحاقی (DLC) برای بخش داستانی دریافت نکرد و تمرکز اصلی آن روی Red Dead Online بود؛ درست مانند موفقیت GTA Online که مانع از عرضه‌ی DLC برای بخش تک‌نفره‌ Grand Theft Auto V شد.

خوشبختانه، نسخه‌ اول رد دد ردمپشن چنین رویکردی نداشت و بسته‌ الحاقی Undead Nightmare، از دل قبر برخاست تا تجربه‌ای وحشتناک را برای بازیکنان فراهم آورد، جایی که مردگان دوباره به زمین بازمی‌گردند. Undead Nightmare شگفت‌انگیز بود و عدم ساخت نسخه‌ دوم آن در Red Dead Redemption 2، همچنان ناامیدکننده است. این موضوع، نشان می‌دهد که چرا Red Dead Redemption اورجینال، همچنان تاج پادشاهی را بر سر دارد.

کلام آخر

با تمام پیشرفت‌های فنی، گرافیکی و داستانی نسخه دوم، نمی‌توان انکار کرد که اولین بازی Red Dead Redemption هنوز در برخی جنبه‌ها تجربه‌ای ناب‌، سرگرم‌کننده‌تر و تاثیرگذارتر محسوب می‌شود. نسخه اول موفق شد با آزادی عمل در حمل سلاح، شخصیت‌های فراموش‌نشدنی و فضای کلاسیک وسترن، بهترین ویژگی‌های داستانی و گیم‌پلی را با هم ترکیب کند و بتواند تا به امروز در ذهن گیمرها باقی بماند. شاید Red Dead Redemption 2 شاهکار فنی راکستار باشد، اما این Red Dead Redemption است که هنوز با قلب و روح ژانر وسترن نفس می‌کشد.

• چرا سیستم واکنش دشمنان در Red Dead Redemption بهتر از نسخه دوم است؟

در نسخه اول، بازیکنان می‌توانستند با شلیک به دست دشمنان، اسلحه را از دست آن‌ها بیندازند و شاهد واکنش‌های متفاوتی مانند قطع شدن اعضای بدن باشند. همچنین فیزیک رگ‌دال با حال و هوای فیلم‌های وسترن اسپاگتی طراحی شده بود که حس سرگرم‌کننده و سینمایی ایجاد می‌کرد. در نسخه دوم، سیستم واقع‌گرایانه‌تر شد و این واکنش‌ها حذف شدند که باعث شد کشتن دشمنان، کمی یکنواخت‌تر شود.

• چرا سیستم حمل سلاح در Red Dead Redemption 2 محدودتر است؟

نسخه دوم با تمرکز بر واقع‌گرایی، بازیکنان را محدود به حمل دو هفت‌تیر و دو اسلحه سنگین کرده است تا در چهارچوب منطق جای بگیرد. در مقابل، نسخه اول این محدودیت را نداشت و بازیکنان می‌توانستند هر سلاحی که داشتند را به ‌راحتی و بدون نگرانی، استفاده کنند که آزادی عمل بیشتری به آن‌ها می‌داد.

• چرا بسته الحاقی Undead Nightmare در نسخه دوم وجود ندارد؟

نسخه دوم هیچ بسته الحاقی داستانی دریافت نکرد و تمرکز اصلی سازندگان آن روی بخش آنلاین بود. نسخه اول، بسته الحاقی ترسناک و محبوب Undead Nightmare را در اختیار داشت. این DLC تجربه هیجان‌انگیز و متفاوتی را به بازیکنان ارائه می‌داد. نبود چنین محتوایی در نسخه دوم، باعث شد تا بخشی از جذابیت و تنوع بازی کاهش یابد. این بسته الحاقی بدون شک، یکی از دلایل محبوبیت بیشتر نسخه اول در میان طرفداران دو آتشه سری است.

منبع: Gamerant

دوست داشتنی‌ترین یوتیوبر گیمر ایران کیه؟ میزگیم با علیرکسا @alirexzam