رتبه بندی سه فصل سریال اسکویید گیم (از بدترین تا بهترین)

سریال اسکویید گیم (بازی مرکب) با فصل سوم رسما به پایان رسیده، اما ممکن است این سوال برایتان پیش بیاید که کدام فصل‌ از بقیه بهتر بود. این سریال کره‌ای نتفلیکس از زمان پخش اولین فصل خود در سال ۲۰۲۱ به موفقیتی جهانی دست پیدا کرد و هر فصل آن رکوردهای تازه‌ای به جا گذاشت.

در مقایسه با سایر سریال‌های پربیننده، «Squid Game» سریال نسبتا کوتاهی محسوب می‌شود. داستان جی‌هون پس از شرکت در دو بازی جداگانه که در سه فصل روایت شدند، به پایان رسید. البته هنوز احتمال گسترش این جهان وجود دارد، چراکه ساخت اسپین‌آف آمریکایی آن تلیید شده و این می‌تواند مسیر را برای یک فرنچایز وسیع‌تر هموار کند. اما فعلا این فرصت را داریم تا نگاهی به فصل‌های مختلف «اسکویید گیم» داشته باشیم و ببینیم در نهایت کدام فصل عملکرد بهتری داشته است. توجه داشته باشید که در ادامه ممکن است بخش‌هایی از داستان فصل سوم اسپویل شود!

بر اساس عملکرد فصل‌ها در سایت راتن تومیتوز، هر سه فصل سریال «بازی مرکب» موفق شده‌اند عنوان «Certified Fresh» (تایید‌شده از سوی منتقدان) را کسب کنند. با این حال، شاهد روندی نزولی در درصد نقدهای مثبت منتقدان از یک فصل به فصل دیگر هستیم. امتیاز مخاطبان در راتن تومیتوز هم به همین شکل کاهش پیدا کرده، تا جایی که فصل سوم تنها توانسته نمره ۵۰٪ را در Popcornmeter به‌دست آورد.

تماشای رایگان سریال اسکویید گیم در بازار
البته رتبه‌بندی ما صرفا بر اساس امتیازهای راتن تومیتوز نیست، اما با این نظر که کیفیت کلی سریال به مرور کاهش یافته، هماهنگی دارد. «بازی مرکب» در مجموع سریالی بسیار خوب است و هیچ فصلی را نمی‌توان بد توصیف کرد، اما در مقایسه، بعضی فصل‌ها نتوانسته‌اند به اندازه‌ یک فصل خاص، رضایت مخاطبان را جلب کنند.

فصل سوم سریال اسکویید گیم

بخشی از بازی‌ها که در فصل دوم آغاز شده بود، ادامه پیدا کرد؛ پس از آنکه گی‌هون تلاش کرد شورشی علیه نگهبان‌ها و فرانت من به راه بیندازد. این تلاش شکست خورد و گی‌هون کاملا شکست‌خورده و دیگر تمایلی به مبارزه نداشت. اما تولد فرزند جون-هی همه چیز را تغییر داد.

در کل، فصل سوم اسکویید گیم هیجان‌انگیز بود و پایان رضایت‌بخشی برای داستان کلی به حساب می‌آمد. با این حال، مشکلاتی هم داشت که باعث شد نتواند به پای فصل‌های قبلی برسد. یکی از بزرگ‌ترین ناامیدی‌ها این بود که بسیاری از شخصیت‌های کلیدی خیلی زود فوت شده و تا پایان قسمت دوم، تعداد کمی از شخصیت‌ها باقی مانده بودند.

این موضوع که فصل سوم اسکویید گیم بازیکنان را سریع حذف کند تا حدی منطقی بود. لازم بود تمرکز قسمت‌های پایانی بیشتر روی گی‌هون و مبارزه شخصی و احساسی‌اش با فرانت من باشد. با این حال، با باقی ماندن تعداد کمی شخصیت جذاب در بازی، دشوار بود که مانند دو فصل قبلی همچنان به بازی‌ها علاقه‌مند بمانیم. علاوه بر این، تصمیمات و رفتارهای شخصیت‌ها در این فصل به اندازه فصل‌های قبلی منطقی به نظر نمی‌رسید. این بار زمان بیشتری برای آشنایی با این افراد داشتیم، اما انتخاب‌های آن‌ها در فصل سوم انگار با نحوه شخصیت‌پردازی‌شان در فصل دوم تناقض داشت.

نمونه بارز این موضوع، بازیکن شماره ۳۳۳، لی میونگ‌گی است. او از همان ابتدا در فصل سوم اسکویید گیم به شخصیتی نسبتا نفرت‌انگیز تبدیل شد و این موضوع تا جایی پیش رفت که حاضر شد حتی فرزند نوزاد خودش را به قتل برساند. علاوه بر این، شخصیت‌هایی مثل جون-هو هم کاملا نادیده گرفته شدند و مشخص است که در این فصل توسعه شخصیت‌ها آسیب دیده است.

در نهایت، فصل سوم اسکویید گیم به دلیل وابستگی بیشتر به جلوه‌های ویژه کامپیوتری ضعف داشت. در فصل‌های قبلی بیشتر از جلوه‌های عملی برای بازی‌ها استفاده شده بود، اما به نظر می‌رسد فصل سوم سعی کرده با استفاده از CGI در صحنه طناب‌بازی، جلوه‌ها را افزایش دهد. نتیجه این شد که جلوه‌ها کمی مصنوعی و کم‌کیفیت‌تر به نظر رسیدند و این موضوع هیجان ما را کاهش داد.

فصل دوم سریال اسکویید گیم

فصل دوم اسکویید گیم مسئولیت سنگینی داشت تا دنباله‌ای شایسته برای فصل اول فوق‌العاده باشد و این کار را به‌خوبی انجام داد. بزرگ‌ترین نقطه قوت این فصل شخصیت‌ها بودند. چون بازی دوم گی‌هون در طول فصل دوم تمام نشد، فرصت بیشتری داشتیم تا با این شخصیت‌ها (چه داخل بازی‌ها و چه خارج از آن) بهتر آشنا شویم.

این قسمت‌ها همچنین بازی‌های جدید و فوق‌العاده‌ای ارائه کردند. داستان با بازی آشنای «چراغ قرمز، چراغ سبز» آغاز شد، اما سپس به بازی‌های دیگر، هیجان‌انگیزتر و پیچیده‌تر، گسترش یافت. این بازی‌ها بسیار جذاب‌تر از بازی‌هایی بودند که در فصل سوم معرفی شدند و بر اساس همان ویژگی‌هایی بودند که بازی‌های اول گی‌هون را این‌قدر مهیج کرده بود.

این فصل حتی در برخی جهات حتی بهتر از فصل اول بود. واضح بود که فصل اول به‌عنوان یک داستان مستقل طراحی شده بود، اگر ادامه نمی‌یافت. به همین دلیل، برخی شخصیت‌ها و ایده‌ها ساده‌تر نگه داشته شدند. اما فصل دوم وقت گذاشت و به عمق بیشتری پرداخت. شخصیت‌هایی مثل فرانت من و فروشنده پیچیدگی بیشتری پیدا کردند.

البته، فصل دوم بازی مرکب کامل و بی‌نقص نبود. اینکه داستان کاملی در آن روایت نشده بود، این فصل را در موقعیت ضعیف‌تری قرار می‌دهد. این فصل بیشتر شبیه بخشی از یک کل بود، و اینکه فصل سوم نتوانست داستان را به‌طور کامل جمع‌بندی کند، باعث شد ارزش فصل دوم کمی کاهش یابد.

فصل اول سریال اسکویید گیم

فصل اول بهترین نمونه از اسکویید گیم بود. این فصل معرفی کامل ایده کلی سریال بود و به همین دلیل، تاثیر شوک‌آوری بسیار قوی داشت. مفهوم بازی‌های مرگبار کودکان جهان را متحیر کرد و تم‌های اجتماعی و اقتصادی سریال در زمان عرضه، تاثیری عمیق بر مخاطبان گذاشت.

اسکویید گیم به بررسی اثر سرمایه‌داری بر اخلاق اجتماعی می‌پردازد. این موضوع طبیعتا در هر سه فصل دیده می‌شود، اما هیچ‌گاه به قدرت فصل اول منتقل نشد. در این فصل به‌خوبی دیدیم که چگونه نیاز شدید افراد به پول، آن‌ها را به موجوداتی تاریک و خطرناک تبدیل می‌کند. فصل اول این شوک را به‌صورت کامل و دقیق منتقل کرد.

در فصل اول، مسیر تحول شخصیت گی‌هون قوی‌ترین و تاثیرگذارترین بود. او را به‌عنوان فردی به‌طرز عجیبی بی‌خیال و بی‌مسئولیت شناختیم. گی‌هون خودخواه و ناراحت‌کننده بود و این ویژگی با شادی نسبتا ناآگاهانه‌اش هنگام ورود به بازی‌ها بدتر هم می‌شد. اما تماشای تغییر تدریجی خودمحوری گی‌هون در حین شرکت در این رقابت مرگبار بسیار قدرتمند بود.

تا پایان فصل اول اسکویید گیم، گی‌هون تبدیل به شخصیتی کاملا متفاوت شده بود، و این تغییر با توجه به تمام اتفاقاتی که پشت سر گذاشته بود، منطقی بود. نکته شاعرانه داستان این بود که در حالی که بازی‌های اوه ایل-نام قرار بود بدترین ویژگی‌های انسانیت را آشکار کند، در واقع به گی‌هون کمک کرد تا انسانی بهتر شود. این ایده در فصل‌های بعدی کمتر دیده شد.

شخصیت جون-هو هم بهترین استفاده را در فصل اول اسکویید گیم داشت. در دو فصل بعدی بیشتر حالت راکد داشت و حتی در فصل سوم تحقیقاتش تنها منجر به نابودی خود بازی‌های کره‌ای شد. اما در فصل اول، جون-هو توانست به جواب‌هایی برسد و فاش شدن اینکه فرانت من برادرش است، پایان‌بندی بسیار رضایت‌بخشی بود.

در نهایت، هیچ شوک به اندازه فصل اول در اسکویید گیم وجود نداشت. افشای اینکه اوه ایل-نام بنیان‌گذار بازی‌ها بوده است، بسیار عالی بود و شرط‌بندی مرگبارش با گی‌هون، بهترین شکل برای پایان دادن به رابطه اخلاقی میان آن دو بود. هر فصل اسکویید گیم پیچش‌های جذابی داشت، اما فصل اول هیچ‌گاه قابل رقابت نبود.

منبع: Screen Rant

سیندرلا تا لیمو عسلی؛ میزگیم و دوبله فان با سارا جامعی