در حالی که مجموعه باب اسفنجی شلوار مکعبی با هدف مخاطبین کم سن و سال ساخته شده، شامل یک سری نکات عجیب و ترسناک می‌شود که هضم‌شان زیاد راحت نیست. طبق یکی از این فرضیه‌ها همبرگرهای خرچنگی در واقع از گوشت خرچنگ درست می‌شوند.

مجموعه باب اسفنجی شلوار مکعبی بیش از ۲۰ سال است که در صفحه تلوزیون و سایر مدیوم‌های سرگرمی دیده می‌شود. این فرنچایز به خاطر دنیای بامزه و بی‌حاشیه‌ای که دارد در نزد تمامی گروه‌های سنی محبوب است و یکی از محبوب‌ترین برنامه‌های کودک تاریخ تلوزیون محسوب می‌شود. ما تا به حال شاهد آثار مختلفی از SpongeBob SquarePants بوده‌ایم که هر یک در نوع خود دوست داشتنی و سرگرم کننده بوده‌اند.

فرضیه تاریک باب اسفنجی: ساکنین بیکینی باتم نتیجه تشعشعات هسته‌ای هستند

اما در میان این دنیای دوست داشتنی و شخصیت‌های معصوم (به غیر از یکی دو مورد) فرضیه‌های تاریک و ترسناکی وجود دارد که مو به تن مخاطب سیخ می‌کنند. یکی از این فرضیه‌ها که امروز در موردش صحبت می‌کنیم به همبرگرهای خرچنگی مربوط می‌شود؛ همبرگرهای معروف و خوشمزه‌ای که باب اسفنجی در طول روز و به عنوان شغل تمام وقت خود به درست کردن‌شان می‌پردازد.

همان‌طور که به احتمال زیاد می‌دانید باب کارمند آقای خرچنگ محسوب می‌شود که خودش صاحب رستوران خرچنگی است. وظیفه صداگذاری این شخصیت برعهده کلنسی براون است که علاوه بر خود آقای خرچنگ سابقه صداگذاری شخصیت لکس لوتر در انیمیشن سریالی بتمن را هم در کارنامه دارد؛ دو شخصیتی که از یک سری جهات شبیه هم هستند و دو سرمایه‌دار طمع‌کار و حریص به شمار می‌روند.

ما در طی سریال باب اسفنجی بارها خسیس بودن آقای خرچنگ را دیده‌ایم و می‌دانیم که هیچ چیز در دنیا اندازه پول برای او ارزش ندارد. او آنقدری خسیس و چشم‌تنگ است که حتی پول‌هایش را از جان خودش بیش‌تر دوست دارد. حال طبق فرضیه‌ای که یکی از طرفداران مطرح کرده خساست این شخصیت از این چیزها بدتر است و عمق بیش‌تری نسبت به آنچه که از وی مشاهده می‌کنیم دارد.

طبق این فرضیه همبرگرهای خرچنگی نه تنها از مواد بی‌کیفیت و ارزان درست می‌شوند، بلکه گوشت آن‌ها نیز از گوشت خرچنگ درست شده است. در حالی که نمی‌توانیم با اطمینان این فرضیه را تایید کنیم، یک سری اسناد و مدارک وجود دارد که به آن اعتبار بیش‌تری می‌دهند. برای مثال شکل خود رستوران خرچنگی درست مانند تله‌ای است که در دنیای واقعی از آن برای گرفتن خرچنگ‌ها و لابسترها استفاده می‌کنند. علاوه بر این به غیر از خود آقای خرچنگ و مادرش خرچنگ دیگری در شهر بیکینی باتم وجود ندارد و ما هیچگاه شاهد یک حیوان مشابه دیگر نبوده‌ایم.

از این‌ها هم که بگذریم نحوه ساخت همبرگر خرچنگی برای همه افراد مانند یک راز می‌ماند و شخصیت پلانکتون پس از سال‌ها تلاش هنوز موفق به پیدا کردن آن نشده است. چرا آقای خرچنگ با این میزان از مرموزیت از دستور ساخت همبرگر خود دفاع می‌کند؟ هرچند که هیچ فردی در جهان فوت کوزه‌گری خود را با دیگران به اشتراک نمی‌گذارد، اما وسواس و احتیاطی که شخصیت مورد بحث در این زمینه به کار می‌گیرد غیرعادی است.

فرضیه ترسناک باب اسفنجی که خاطرات دوران کودکی را خراب می‌کند

اما مهم‌ترین سندی که به این نظریه اعتبار می‌دهد دیالوگی است که خود آقای خرچنگ بیان می‌کند. اگر به تماشای اپیزود Mid-Life Crustacean از فصل سوم سریال باب اسفنجی بپردازید، با یک جمله عجیب روبرو می‌شوید. در این قسمت آقای خرچنگ یک گاز از همبرگر خود می‌زند و به شکل مرموزی می‌گوید:«پس من این مزه را می‌دهم.» پس یعنی این شخصیت از گوشت هم‌نوعان خود برای ساخت گوشت همبرگر استفاده می‌کند؟ اگر چنین نبود آقای خرچنگ از این دیالوگ استفاده نمی‌کرد.

نظر شما در این باره چیست؟ دیدگاه‌های خود را با تیم کافه‌بازار و سایر کاربران به اشتراک بگذارید.

منبع: Looper

بهترین بازی‌های جدیدی که باید امسال منتظرشون باشیم