سریال HBO فرصتی طلایی است تا داستان هری پاتر به شیوه‌ای متفاوت روایت شود و به نظر می‌رسد سازندگان قصد دارند با وفاداری بیشتر به کتاب‌ها، این فرصت را غنیمت بشمارند. همین رویکرد، دلیل اصلی انتخاب قالب سریال بود تا محدودیت‌های زمانی یک فیلم سینمایی، مانع پرداختن به جزئیات نشود. این وفاداری را می‌توان در انتخاب بازیگران جوان‌تر برای نقش‌های بزرگسال (تا به سن آن‌ها در کتاب‌ها نزدیک‌تر باشد) یا حتی در بازگشت وارویک دیویس برای ایفای مجدد نقش پروفسور فلیتویک مشاهده کرد.
با این حال، سریال از جنبه‌های بصری، مانند طراحی لباس و نمادها، به شدت به فیلم‌های سینمایی محبوب وفادار است؛ برای مثال، ظاهر نیک فراست در نقش هاگرید، شباهت انکارناپذیری به نسخه خاطره‌انگیز رابی کالترین دارد. اما مهم‌ترین خبر اخیر، انتخاب ریچارد دوردن برای ایفای نقش شخصیتی بود که طرفداران کتاب‌ها سال‌ها منتظر دیدنش بودند: پروفسور کاتبرت بینز.
فیلم‌های سینمایی هری پاتر، استاد تاریخ جادو را به کلی از داستان حذف کردند؛ تصمیمی که در آن زمان با توجه به محدودیت‌ها قابل درک بود. چرا باید زمان و بودجه ارزشمند فیلم صرف شخصیتی شود که یک روح است و تنها هنرش، به خواب بردن دانش‌آموزان با سخنرانی‌های یکنواختش است؟
اما پروفسور بینز چیزی فراتر از یک معلم کسل‌کننده است. او بخشی از روح و تاریخ هاگوارتز به شمار می‌رود. حضور او به قلعه عمق و بافتی تاریخی می‌بخشد و این حس را القا می‌کند که این مکان، قرن‌ها پیش از ورود هری، شاهد داستان‌های بی‌شماری بوده است. کلاس‌های درس در کتاب‌های هری پاتر، یکی از جذاب‌ترین بخش‌ها هستند؛ فرصتی برای غرق شدن در دنیای جادو، یادگیری طلسم‌ها، آشنایی با تاریخچه جادوگران و مهم‌تر از همه، دیدن لحظات آرام و صمیمیانه‌ای که شخصیت‌ها را به دانش‌آموزانی واقعی تبدیل می‌کنند.
فیلم‌ها به ناچار این لحظات را فدای پیش‌برد پیرنگ اصلی کردند و با این کار، بخشی از جادوی داستان را از دست دادند. بازگرداندن پروفسور بینز نشان می‌دهد که سریال جدید قصد دارد آن جادوی گمشده را دوباره زنده کند و هویتی مستقل برای خود بسازد. هرچه این سریال بتواند مسیرش را از فیلم‌های سینمایی جدا کند، موفق‌تر خواهد بود؛ نه به این دلیل که فیلم‌ها ضعیف بودند، بلکه دقیقاً برعکس! آن‌ها آن‌قدر محبوب و نمادین هستند که رقابت مستقیم با آن‌ها بی‌معناست. بنابراین، بهترین استراتژی، ایجاد یک هویت منحصربه‌فرد است و حضور بینز، گامی محکم در همین راستا است.
پروفسور بینز شروع خوبی است، اما یک شبح بسیار مهم‌تر وجود دارد که غیبتش در فیلم‌ها ناخوشایند بود و حضورش در سریال ضروری است: پیوز، شبح بازیگوش هاگوارتز.
پیوز، بیش از هر شخصیت دیگری، به هاگوارتز حس زندگی و هرج‌ومرجی دوست‌داشتنی می‌بخشد. او نماد این حقیقت است که هاگوارتز پیش از هری وجود داشته و پس از او نیز به حیات پرماجرای خود ادامه خواهد داد. او منبع بی‌پایانی از شوخی‌های کمیک و لحظات به‌یادماندنی است که در کنار هم، غنای دنیای داستان را دوچندان می‌کنند.
خوشبختانه، به نظر می‌رسد سازندگان سریال از اهمیت او آگاه‌اند. فرانچسکا گاردینر (شورانر) و مارک مایلود (کارگردان) پیش‌تر اشاره کرده بودند: «فرصت این را خواهیم داشت که با پیوز در راهروها کمی خوش بگذرانیم.» با این حال، با وجود اینکه بازیگران اصلی فصل اول (که بر اساس کتاب سنگ جادو ساخته می‌شود و پیوز باید در آن حضور داشته باشد) مشخص شده‌اند، هنوز نامی برای ایفاگر نقش این شبح اعلام نشده است.
این یک چالش بزرگ است، به‌خصوص که فیلم‌ها زمانی با انتخاب کمدین فقید و بزرگ، ریک مایال، گزینه‌ای بی‌نقص برای این نقش پیدا کرده بودند، اما در نهایت تمام صحنه‌های او را از نسخه نهایی حذف کردند. منطقی‌ترین کار برای سریال، سپردن این نقش به یکی دیگر از غول‌های کمدی بریتانیا است. نام‌هایی مانند مت بری یا گرگ دیویس از سوی طرفداران مطرح شده‌اند که با توانایی‌شان در به تصویر کشیدن شخصیت‌های اغراق‌آمیز و پرانرژی، می‌توانند گزینه‌هایی عالی باشند.
امیدواریم طولی نکشد تا خبر انتخاب بازیگر پیوز نیز منتشر شود و روح بازیگوش هاگوارتز سرانجام به جایگاه واقعی خود در این اقتباس جدید دست پیدا کند. سریال تلویزیونی هری پاتر در حال حاضر در مرحله فیلم‌برداری است و انتظار می‌رود در سال ۲۰۲۷ از شبکه‌های HBO و HBO Max پخش شود.
منبع: comicbook
امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون
نظرات