۳ نقطه قوت انیمه Solo Leveling که در شیطان کش وجود ندارد
انیمه Demon Slayer: Kimetsu no Yaiba بدون شک محبوب‌ترین انیمه‌ی دهه‌ی گذشته به شمار می‌آید. مبارزات سینمایی خیره‌کننده و داستان‌سرایی جذاب آن، میلیون‌ها هوادار در سراسر جهان را مجذوب خود کرده است. طی این سال‌ها، بسیاری از انیمه‌ها در بازآفرینی چنین تجربه‌ای ناکام ماندند؛ اما همه چیز در سال ۲۰۲۴ تغییر کرد، زمانی که مانهوای پرطرفدار Solo Leveling سرانجام به انیمه تبدیل شد. این مجموعه با نبردهایی هیجان‌انگیز مشابه Demon Slayer خیلی زود به شهرت رسید و پس از انتشار فصل دوم در ۲۰۲۵، جایگاه خود را بیش از پیش تثبیت کرد.
هرچند سولو لولینگ بارها به دلیل تمرکز بیش‌ازحد روی شخصیت اصلی‌اش مورد انتقاد قرار گرفته، اما در برخی جنبه‌ها عملکردی فوق‌العاده دارد. در حقیقت، در بعضی زمینه‌ها این انیمه حتی از شیطان کش نیز پیشی می‌گیرد. در ادامه به ۳ نقطه قوت Solo Leveling که در Demon Slayer وجود ندارد اشاره خواهیم کرد. با مجله بازار در ادامه همراه باشید.
یک سیستم قدرت شفاف و قابل سنجش
سیستم رتبه‌بندی شکارچیان در Solo Leveling به‌سادگی قابل درک است
در Solo Leveling، شکارچیان بر اساس توانایی‌های جادویی‌شان از رتبه E تا S دسته‌بندی می‌شوند. این سیستم، حالتی شبیه به بازی‌های ویدئویی دارد که به‌راحتی قابل فهم است. به همین دلیل، طرفداران این انیمه بهتر می‌توانند شخصیتها را درک کرده و با آن‌ها ارتباط برقرار کنند. در واقع شما از پتانسیل نهایی بسیاری از شخصیتها باخبر هستید و می‌توانید به راحتی شکارچیان را طبقه‌بندی کنید. حتی زمانی که سونگ جین‌وو پس از «بیداری دوباره» توانایی تغییر رتبه پیدا می‌کند، رشد او برای مدت‌ها همچنان در چهارچوب همین سیستم باقی می‌ماند و قوانین انیمه را تغییر نمی‌دهد.
در مقابل، Demon Slayer با وجود نبردهای چشم‌نوازش، فاقد چنین شفافیتی است. حتی طرفداران سرسخت هم به سختی می‌توانند جایگاه‌ها و رتبه‌های «لشکر شیطان‌کش‌ها» را که بر اساس یک سیستم آسمانی نام‌گذاری شده، به خاطر بیاورند. نبود این مرزبندی مشخص باعث می‌شود مقیاس قدرت در Demon Slayer به‌سختی دنبال شود و پیشرفت شخصیتها بیشتر بر دوش روایت داستان باشد تا یک سیستم ساختاریافته. برای مثال حتی در مقایسه با هاشیرا هم نمی‌توان به راحتی قدرت آن‌ها را سنجید و حتی در ابتدای داستان گاهی تانجیرو کامادو قوی‌تر از یک هاشیرا ظاهر می‌شود که کمی عجیب است.
سادگی سیستم قدرت در Solo Leveling نه‌تنها باورپذیری انیمه را آسان‌تر می‌کند، بلکه یکی از دلایل اصلی محبوبیت گسترده‌ی آن به شمار می‌آید. به همین دلیل می‌توان گفت که Solo Leveling در ارائه یک سیستم قدرت قابل سنجش و دقیق، بهتر از Demon Slayer عمل می‌کند.
استقلال و مسیر رشد قوی‌تر قهرمان
تکامل جین‌وو سفری صمیمی‌تر برای مخاطب رقم می‌زند
داستان Demon Slayer در ابتدا حول محور تانجیرو و انتقام خانوادگی‌اش می‌چرخد و تماشاگر به راحتی می‌تواند احساسات میان او و خواهرش را درک کند. در ادامه شخصیت‌های گوناگونی از دل پس‌زمینه‌های تراژیک و جنگ همیشگی خیر و شر وارد میدان می‌شوند. روایت پرکشش این انیمه به آن‌ها نیز فرصت می‌دهد تا در مرکز توجه قرار بگیرند و گذشته‌ی تلخشان برای مخاطب به‌زیبایی ترسیم شود. اگرچه این سبک روایت هم ویژگی‌های مثبت خاص خودش را دارد، اما بسیاری از طرفداران ترجیح می‌دادند تا تمرکز اصلی انیمه روی داستان تانجیرو باشد.
در سوی دیگر، Solo Leveling از همان ابتدا تمرکز خود را بر روی سونگ جین‌وو قرار می‌دهد. او به‌عنوان «ضعیف‌ترین شکارچی دنیا» معرفی می‌شود و همین مقدمه، پایه‌ای محکم برای تحول عظیم بعدی او می‌سازد. مسیر جین‌وو عمدتا حول او و انزوایش می‌چرخد. شاید در ابتدا این انزوا سنگین به نظر برسد، اما خیلی زود متوجه می‌شوید که این تنهایی سرشار از تجربه‌های معنادار است. همین موضوع باعث می‌شود که تماشاگر خیلی زود بود جین‌وو ارتباط برقرار کند و او را دوست داشته باشد. هر نبرد این انیمه، نمادی از رشد، فداکاری و مقاومت جین‌وو بوده و این موضوع به شکل فوق‌العاده‌ای روی عمق انیمه تاثیر گذاشته است.
تمرکز شدید بر یک شخصیت، باعث می‌شود مخاطب تکامل او را بسیار شخصی‌تر و نزدیک‌تر حس کند؛ به‌گونه‌ای که مبارزه‌ی او برای حفظ انسانیت، همچون نبردی درونی و ملموس برای بیننده جلوه می‌کند. در ادامه می‌توانید موزیک ویدیو آهنگ تیتراژ آغازین سولو لولینگ را تماشا کنید:
ابعاد جهانی
انیمه Solo Leveling به‌سراغ تعارضات بین‌المللی می‌رود
داستان Demon Slayer هرچند زیبایی‌های ژاپن را به تصویر می‌کشد، اما در نهایت به مرزهای همین کشور محدود می‌شود. این محدودیت، از گستردگی و هیجان یک درگیری جهانی می‌کاهد و مخاطب را محدود به یک فرهنگ می‌کند. اما Solo Leveling با معرفی تهدیدهایی فرازمینی، پای سیاست و رقابت‌های بین‌المللی را به میان می‌کشد. این رویکرد، هم زشتی سیاست‌های جهانی را آشکار می‌کند و هم بستری برای رشد بیشتر جین‌وو فراهم می‌سازد. در نتیجه، نفوذ و مسئولیت او تنها به یک کشور محدود نمی‌ماند و روند تکاملش به سمت رهبری در مقیاسی جهانی پیش می‌رود.
ابعاد جهانی داستان، پیامدهای هر نبرد را چند برابر می‌کند؛ زیرا سرنوشت کل جهان در برخی از آرک‌ها به خطر می‌افتد. همین موضوع، هیجان و جذابیت بیشتری برای هواداران ایجاد می‌کند. طبیعی است که بسیاری از طرفداران Solo Leveling این انیمه را به‌شدت مسحورکننده بدانند. شاید Demon Slayer هم می‌توانست با گسترش میدان نبرد به ورای ژاپن، غنای بیشتری پیدا کند، اما مشخص نیست چنین تغییری همان تأثیر مثبتی را که در Solo Leveling دیده می‌شود، رقم می‌زد یا خیر. در نهایت شاید این مورد به عنوان یک نقطه ضعف برای انیمه دیمن اسلیر محسوب نشود، اما قطعا یک ویژگی منحصر به فرد از Solo Leveling است که آن را منحصر به فرد جلوه می‌کند.
نظر شما در مورد مقایسه بین سولو لولینگ و دیمن اسلیر چیست؟ کدام‌یک از این انیمه‌ها را اثر بهتری می‌دانید؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
منبع: Gamerant
امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون
بررسی های مرتبط
تو نمیتونی چیزی مثل ابعاد جهانی انیمه ای که شیش سال پیش منتشر شده رو با انیمه ای دو سال پیش منتشر شده رو مقایسه کنی ، تازه حالا که نوع رشد شخصیت ها از نظر تو ایراد داره پس خیلی از انیمه های دیگه هم ایراد دارن چون انیمه رو بر اساس داستان میبینن نه بر اساس رشد شخصیت اصلی
و مورد آخر تو میگی رتبه بندی ضعیفه ، درحالی که رتبه بندی شیطان کش ها بر اساس فرهنگ ژاپنی عه توی کشور های شرقی بهتر قابل درک باشه ، که این خودش یک نقطه قوته تو داری دو نقطه قوت رو با هم مقایسه می‌کنی و نقطه ضعف استثنادار میسازی که اصلا قابل قبول نیست
حالا چرا اینو نمیگی که نقطه قوت های شیطان کش که در سولو لولینگ وجود ندارند
توی شیطان کش حداقل ما میتونیم با اشخاص منفی همدردی کنیم یا حداقل اشخاص منفی دلیلی درست برای منفی بودن دارن از جمله اکازا ، توی سولو لولینگ ، فردی مانند برو چرا باید شخصیت منفی باشه اون فقط میخواست مورچه هارو نجات بده و انتقام بگیره یک دلیل ساده که نشون میده برو فقط برای رشد جین وو ساخته شده
شیطان کش حداقل نبرد هاش بین مرگ و زندگی عه ، ما اینو توی نبردهای شیاطین رده بالا دیدیم درحالی که توی سولو لولینگ این طور نیس سیستم محاله بزارن سونگ جین وو بمیره یعنی طرفداران سولو لولینگ شاید حرف منو نقض کنن ولی فقط نمی‌خوام به حقیقت نگاه کنن نبردی که سیستم نزاره یا بهتر بگم اصلا قرار نیست جین وو بمیره ارزش دیدن داره ؟
“تکامل جین‌وو سفری صمیمی تر برای مخاطب رقم می‌زند”
خیلی جوک جذابی بود👌مرررردم از خنده🤣 آخه برای این داداشمون که تکامل نبود عملا جهش ژنتیکی کرد!😂🤣
بعد مورد آخر اصلا معیار درستی برای مقایسه هست؟ خب هدف کیمتسو نو یایبا همین بود که فرهنگ ژاپن رو نشون بده برعکس سولو لولینگ که تم هالیوودی داشت و جز اسم شخصیت ها دیگه کوچیکترین ربطی به کره جنوبی و فرهنگش نداشت و میتونست تو هر کشوری اتفاق افتاده باشه.
فقط مورد اول رو میشه تا حدی (تا حدی) درست درنظر گرفت (البته بازم اون موردی که درمورد هاشیراها گفتید رو قبول ندارم چون به جز آرک آخر که عملا تکامل تانجیرو کامل شده بود با اختلاف قوی تر از بقیه نشون داده شدن) ولی دو مورد دیگه با کمال احترام اصلا دلایل منطقی‌ای نبودن.مورد سوم همونطور که گفتم اصلا سبک‌های متفاوتی از روایته و ضعف یا قوت محسوب نمیشه و مورد دومم واقعا خنده دار و مضحکه که حتی بخواین بیانش کنید…