حالا که ۲۰ سال از اکران بتمن آغاز می‌کند و ۱۳ سال از به سرانجام رسیدن این داستان می‌گذرد، سه‌گانه «شوالیه تاریکی» نه تنها از یک تهدید بزرگ برای میراثش جان سالم به در برده، بلکه به لطف همین تهدید، جایگاه والاتری نیز پیدا کرده است. مجموعه فیلم‌های کریستوفر نولان، و در رأس آن‌ها شوالیه تاریکی، استانداردهای سینمای ابرقهرمانی را برای همیشه بازتعریف کرد. این آثار، فیلم‌های این ژانر را به پدیده‌ای جدی‌تر تبدیل کردند؛ فیلم‌هایی که می‌توانستند در عین فروش بیش از $۱ میلیارد دلاری در گیشه، مدعی جدی جوایز اسکار نیز باشند. این موفقیت، تغییری بنیادین در رویکرد فیلم‌سازان ایجاد کرد و روایتی تلخ و واقع‌گرایانه را جایگزین سبک‌های فانتزی و کامیک‌بوکی رایج کرد. بسیاری سعی در تقلید از آن داشتند، اما هیچ‌کدام هرگز به گرد پایش هم نرسیدند.
شوالیه تاریکی همچنان قله این ژانر محسوب می‌شود و در میان سه‌گانه‌های ابرقهرمانی، هیچ مجموعه‌ای بهتر از آن نیست. با این حال، دهه ۲۰۲۰ یک خطر بزرگ را متوجه آن کرد: بازگشت همه‌چیز از گذشته. در سال‌های اخیر شاهد بودیم که بازیگران سابق نقش بتمن، مایکل کیتون و جورج کلونی، هر دو بازگشت‌هایی نه‌چندان درخشان را تجربه کردند. فراتر از آن‌ها، ستارگان مرد عنکبوتی یعنی توبی مگوایر و اندرو گارفیلد دوباره لباس به تن کردند، هیو جکمن از بازنشستگی نقش ولورین منصرف شد و حتی قرار است فیلم Avengers: Doomsday چندین عضو قدیمی گروه مردان ایکس را بازگرداند.
در چشم‌انداز کنونی سینمای ابرقهرمانی، این‌که تا به حال شاهد بازگشت هیچ‌یک از شخصیت‌های این سه‌گانه نبوده‌ایم، تقریباً یک معجزه است. بدون شک مدیران شرکت برادران وارنر بارها برای این کار وسوسه شده‌اند و عجیب خواهد بود اگر گفتگوهایی در این زمینه صورت نگرفته باشد. این سه‌گانه برای یک نسل کامل از مخاطبان، نماد شخصیت بتمن و از نظر تجاری، موفق‌ترین اقتباس سینمایی او است. در دورانی که بتمن‌های دیگر، مردان عنکبوتی و حتی بازیگرانی که هرگز فرصت پوشیدن شنل سوپرمن را پیدا نکردند (مانند نیکلاس کیج) در دنیاهای موازی ظاهر می‌شوند، گنجاندن یک حضور افتخاری برای شوالیه تاریکیِ کریستین بیل می‌توانست آسان‌ترین کار ممکن باشد.
از سوی دیگر، با توجه به دست‌وپا زدن فیلم‌های دی‌سی پیش از ریبوت فرنچایز توسط جیمز گان و جذابیت بالای آثار نوستالژیک در گیشه، قطعاً میل به انجام کاری بزرگ‌تر نیز وجود داشته است. پروژه‌ای شبیه به Spider-Man: No Way Home یا حتی ساخت شوالیه تاریکی ۴ که می‌توانست تضمین‌شده‌ترین فیلم $۱ میلیارد دلاری برای دی‌سی باشد. خوشبختانه هیچ‌کدام از این اتفاق‌ها رخ نداد و این خبری عالی است؛ خصوصاً در دنیای سینمایی که برای بازگرداندن خاطرات مردم از هیچ تلاشی دریغ نمی‌کند و حاصل کار، اغلب بازگشت‌هایی سطحی و صرفاً پول‌محور است.
نولان امروز این اختیار را دارد که هر پروژه‌ای را که می‌خواهد بسازد؛ او کارگردانی است که نامش به‌تنهایی گیشه‌ها را تسخیر می‌کند و توجه محافل سینمایی و فصل جوایز را به خود جلب می‌کند. بسیار بعید است که او دوباره به سراغ شوالیه تاریکی برود، اما اگر چنین تصمیمی بگیرد، می‌توان اطمینان داشت که زمان درست برای این بازگشت فرا رسیده است. تا آن روز، بیایید امیدوار باشیم که این، تنها فرنچایز ابرقهرمانی باشد که دیگر هرگز «برنمی‌خیزد».
شما چه فکر می‌کنید؟ دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید و به این گفتگو بپیوندید.
منبع: comicbook
امسال بازی خوب چی داریم؟ میزگیم با نیما نوترون
نظرات