راز موفقیت منچستریونایتد؛ رونی از نقش کلیدی PSP در قهرمانی‌ها می‌گوید!

شاید باورکردنی نباشد، اما وین رونی، اسطوره باشگاه منچستریونایتد، راز موفقیت‌های پیاپی تیمش در آن دوران طلایی را نه در تاکتیک‌های پیچیده مربیان، بلکه در یک کنسول بازی دستی جستجو می‌کند: پلی‌استیشن همراه سونی یا همان PSP.

رونی که بین سال‌های ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۷ پیراهن شیاطین سرخ را به تن داشت، دورانی سرشار از افتخار را تجربه کرد. کسب پنج عنوان قهرمانی لیگ برتر انگلیس، یک جام حذفی، سه جام اتحادیه، چهار جام خیریه، لیگ اروپا و لیگ قهرمانان اروپا، کارنامه درخشان او و هم‌تیمی‌هایش بود.

این ستاره سابق فوتبال، به تازگی در پادکست شخصی خود «شوی وین رونی»، در حین صحبت درباره بازی جدید EA Sports FC 26 (که پیش‌تر با نام FIFA شناخته می‌شد و رونی خود یکی از ستارگان روی جلد آن بود)، گفت: «قبلاً خیلی FIFA و Call of Duty بازی می‌کردم، هرچند اخیراً فرصت زیادی نداشته‌ام. البته به‌تازگی با چند یوتیوبر در بخش Pro Clubs بازی کرده‌ام که تجربه جالبی بود.»

وقتی مجری از مهارت او در این بازی پرسید، رونی با خنده پاسخ داد: «معلومه که عالی‌ام! فکر کنم راحت می‌توانم جزو ۱۰۰ بازیکن برتر جهان باشم.» اما بلافاصله با لحنی متواضع‌تر اضافه کرد: «شوخی می‌کنم، در حد خودم خوبم.»

اما جذاب‌ترین بخش صحبت‌های رونی، جایی بود که او از یک عامل غیرمنتظره برای موفقیت‌های تیم پرده برداشت. او توضیح داد که جلسات گروهی بازی با PSP، نقشی حیاتی در انسجام تیمی منچستریونایتد داشته است. «می‌دانید سرگرمی اصلی ما چه بود؟ FIFA نه! این داستانی که می‌گویم کاملاً واقعی است. من عمیقاً باور دارم که بخش بزرگی از موفقیت ما در منچستریونایتد، مدیون بازی کردن با PSP بود.»

او ادامه داد: «کاملاً جدی می‌گویم. آن بازی‌ها باعث می‌شد ما خیلی بیشتر با هم حرف بزنیم و ارتباط برقرار کنیم. در هواپیما، در اتوبوس تیم، همه جا بازی می‌کردیم. تیم‌های ۵ نفره تشکیل می‌دادیم؛ مثلاً من، ریو فردیناند، مایکل کریک، جان اوشی و وس براون. یک بازی ارتشی به نام SOCOM بود که روی PSP اجرا می‌شد.»

«در این بازی مجبور بودید دائم با هم‌تیمی‌هایتان صحبت کنید، از نظر تاکتیکی بی‌نقص عمل کنید و وقتی کسی تیر می‌خورد، برای نجاتش اقدام کنید. من معتقدم این تجربه، بخش عظیمی از موفقیت‌های ما را رقم زد. از هر کدام از بازیکنان آن دوره بپرسید، به شما خواهند گفت که فوق‌العاده بود. نکته دیوانه‌کننده‌اش این بود که سبک بازی هر شخص در SOCOM، دقیقاً بازتابی از شخصیت و سبک بازی‌اش در زمین فوتبال بود.»

رونی با ذکر مثال توضیح داد: «مایکل کریک همان بازیکن آرام و زیرک همیشگی بود. مثلاً شما یک گوشه کمین کرده بودید و ناگهان صدای یک نارنجک را کنار خود می‌شنیدید که او بی‌صدا پرتاب کرده بود. در مقابل، من همیشه نفر اول خط مقدم بودم و مستقیم به دل دشمن می‌زدم. شاید عجیب به نظر برسد، اما این بازی‌ها تأثیر به‌سزایی در موفقیت ما داشت.» البته این شور و هیجان همگانی نبود و یک مخالف سرسخت داشت. به گفته رونی، دروازه‌بان تیم چندان با این سرگرمی موافق نبود.

«ادوین فن در سار همیشه کلافه می‌شد. تصور کنید در اتوبوس تیم نشسته‌ایم و صدای فریادهای ما که داشتیم موقعیت‌هایمان را به هم اطلاع می‌دادیم، فضا را پر کرده بود. گاهی که حریف فقط یک بازیکن داشت، همه با هم هماهنگ می‌کردیم تا او را از چند جهت محاصره کنیم. فن در سار از این همه سر و صدا عصبانی می‌شد و بلند می‌شد می‌رفت تا جای ممکن از ما فاصله بگیرد.»

این ادعای رونی یک خاطره فردی نیست و توسط دیگر هم‌تیمی‌هایش نیز تأیید شده است. ریو فردیناند و بن فاستر، چند سال پیش در قسمتی از پادکست «فازکست» در سال ۲۰۲۳، به همین موضوع اشاره کرده و SOCOM را یکی از عوامل اصلی نزدیکی اعضای تیم به یکدیگر دانستند.

فاستر در آن برنامه گفت: «ما در یونایتد همیشه یک بازی را روی PSP انجام می‌دادیم – برای شنونده‌های جوان‌تر باید بگویم که PSP یک پلی‌استیشن دستی بود. اسمش SOCOM بود، چیزی شبیه نسخه‌های اولیه Call of Duty. یادت هست ساعت‌ها غرق این بازی می‌شدیم؟»

فردیناند نیز در تأیید حرف او گفت: «یک سفر یک ساعته برای ما کوتاه بود. حداقل به دو یا سه ساعت زمان نیاز داشتیم تا بازی حسابی جان بگیرد. تیم‌های ۶ به ۶ یا ۵ به ۵ تشکیل می‌دادیم و تقریباً همه به جز بازیکنان قدیمی‌تر مثل گری نویل، ادوین و گیگزی در آن شرکت داشتند.»

او در پایان با قاطعیت افزود: «من هنوز هم معتقدم بخشی از فرهنگ قهرمانی و پیروزی‌های ما، مدیون همان بازی بود. باور کنید! چون همه با هم بودیم، گاهی از دست هم عصبانی می‌شدیم، بحث می‌کردیم و حتی کار به پرت کردن PSPها هم می‌کشید. تجربه‌ای باورنکردنی بود.»

منبع: videogameschronicle

چطوری پارتنر گیمر پیدا کنیم؟ میزگیم ازدواجی با سایه و حمید