کمتر کسی است که با انیمیشن محبوب شرک (Shrek) خاطره نداشته باشد و شخصیت بذله‌گو و وفادار آن، خره (Donkey)، را به یاد نیاورد. این شخصیت نمادین که صدای خنده را به خانه‌های میلیون‌ها نفر در سراسر جهان برد، از یک الاغ واقعی به نام پری (Perry) الهام گرفته شده بود. متاسفانه، این حیوان دوست‌داشتنی پس از یک زندگی طولانی، در سن ۳۰ سالگی برای همیشه با ما خداحافظی کرد.
خبر درگذشت پری اولین بار در یک پست اینستاگرامی تأثیرگذار از سوی حساب کاربری sociaty@ اعلام شد. این حساب با انتشار مجموعه‌ای از تصاویر پری در کنار پرستارش طی روزهای پایانی زندگی‌اش، یاد او را گرامی داشت. با وجود آنکه پری با مشکلات جدی سلامتی دست‌وپنجه نرم می‌کرد و درد می‌کشید، در تصاویر همچنان آرام و راضی به نظر می‌رسید؛ گواهی بر مراقبت‌های عاشقانه‌ای که دریافت می‌کرد. به گفته پرستاران، او تا آخرین لحظات «روحیه خوب» خود را حفظ کرده بود و از دیدن داوطلبان و بازدیدکنندگان پناهگاه لذت می‌برد.
در توضیحات این پست آمده است: «پری مدلی بود که انیماتورهای شرکت دریم‌ورکس (DreamWorks) برای خلق حرکات و حالات چهره یکی از نمادین‌ترین شخصیت‌های مکمل خود، او را به دقت مطالعه کردند. داستان زندگی واقعی او در آرامش و در میان کسانی که او را بازیگوش و مهربان توصیف می‌کردند، به پایان رسید. گرچه پری دیگر نیست، اما شادی و خنده‌ای که همتای انیمیشنی او برای میلیون‌ها نفر به ارمغان آورد، برای همیشه زنده خواهد ماند.»
واکنش‌ها به این خبر بسیار گسترده بود و بسیاری از طرفداران شرک، جملات معروف خره را در بخش نظرات بازنشر کردند. یکی از کاربران با یادآوری دیالوگ مشهور «فردا صبح، وافل درست می‌کنم»، لبخندی تلخ بر لبان همه نشاند.
مبارزه پری با بیماری در سال‌های پایانی
اما داستان پری فراتر از چند عکس در اینستاگرام است. جزئیات بیشتری که بعدها توسط روزنامه یو‌اس‌ای تودی (USA Today) منتشر شد، از مبارزه طولانی او با بیماری خبر می‌داد. به گفته جنی کیراتلی (Jenny Kiratli)، سرپرست ارشد پروژه الاغ بارون پارک (Barron Park Donkey Project)، پری در اوایل سال ۲۰۲۵ میلادی (دی ماه ۱۴۰۳) به دلیل شدت بیماری و برای پایان دادن به دردهایش، با روش اُتانازی به زندگی خود پایان داد.
او از مجموعه‌ای از بیماری‌ها مانند اختلال عملکرد بخش میانی هیپوفیز، لامینیت (بیماری دردناک سم)، آرتروز و آتروفی عضلانی رنج می‌برد. پری که یک الاغ مینیاتوری متولد سال ۱۹۹۴ در نیویورک بود، از سال ۱۹۹۷ به پناهگاه بارون پارک در پالو آلتو منتقل شد و تمام عمر خود را در آنجا گذراند.
پرستارانش او را موجودی «بامزه، سرکش و اجتماعی» توصیف می‌کنند. کیراتلی می‌گوید: «حتی در روزهای آخر، با وجود مصرف داروهای سنگین و تحمل درد، پری روحیه فوق‌العاده‌ای داشت.»
شاید این سوال برایتان پیش بیاید که طول عمر طبیعی الاغ‌ها چقدر است. بر اساس اطلاعات موسسه خیریه اسپانا (SPANA) که در زمینه مراقبت از الاغ‌ها فعالیت می‌کند، طول عمر این حیوانات به شرایط زندگی آن‌ها بستگی زیادی دارد. الاغ‌های اهلی که تحت مراقبت مناسب قرار دارند، می‌توانند تا ۴۰ و حتی ۵۰ سال عمر کنند. در مقابل، الاغ‌های وحشی به دلیل مواجهه با خطراتی مانند انگل‌ها و عفونت‌ها، معمولاً حدود ۳۰ سال عمر می‌کنند؛ عمری که پری خوش‌شانس بود تا با مراقبت و عشق، به پایان آن برسد.
منبع: pethelpful
سایلنت هیل اف ترسناک‌ترین بازی ساله؟ میزگیم با امید لنون
نظرات