۱۰ نکته‌ای که درباره انیمیشن My Little Pony نمی‌دانستید
تقریبا همه انیمیشن پونی کوچولوی من (My Little Pony) را می‌شناسند؛ چه منظورمان سریال فوق‌العاده محبوب «Friendship Is Magic» باشد، چه خط تولید اسباب‌بازی‌های پرفروش آن. اما احتمالا هنوز چیزهایی درباره این پونی‌ها هست که نمی‌دانید! مستندهای زیادی درباره آن‌ها ساخته شده، اما برای اطمینان باید گفت برونی‌ها طرفداران مرد پونی کوچولوی من هستند؛ بیشتر مربوط به سریال دوستی جادوست، ولی گاهی کل دنیای آن را هم شامل می‌شود. این مجموعه موفق پر از حقایق شگفت‌انگیز و حتی گیج‌کننده است، پس بیایید با هم نگاهی به ۱۰ مورد از آن‌ها بیندازیم.
«نشان زیبایی» قبل از آغاز این سری وجود داشت
در ابتدا، زمانی که اولین اسباب‌بازی پونی عرضه شد، فقط یک پونی بزرگ وجود داشت که دارای ظاهری عادی و تقریبا شبیه یک اسب واقعی با اندکی تفاوت بود. علاوه بر آن، هیچ شباهتی به نسخه‌های کارتونی امروزی نداشت. پس از موفقیت آن اسباب‌بازی اولیه، دو نسخه جدید از آن تولید شد؛ یکی صورتی و دیگری زرد. برخلاف نسخه اصلی، این دو پونی جدید نشانه‌های کوچکی روی پهلوهایشان داشتند؛ نمادهایی که در نسخه‌های جدیدتر با نام «نشان زیبایی» شناخته می‌شوند و بیانگر شخصیت هر پونی هستند.
در ابتدا، پونی کوچولوی من یک اسباب‌بازی از شرکت هاسبرو بود
My Little Pony قبل از آن که به سریالی تبدیل شود که شاید خاطره کمرنگی در ذهنتان باقی گذشته باشد، در اصل اسباب‌بازی‌ای به نام «پونی زیبای من» بود. پونی زیبای من در سال ۱۹۸۱ معرفی شد. در آن زمان هنوز واژه «کوچولو» در نامش وجود نداشت، چون این اسباب‌بازی در مقایسه با نسخه‌های بعدی بسیار بزرگ بود و تقریبا سی سانتی‌متر ارتفاع داشت.
فروش پونی کوچولوی من در نسخه اولیه آن چندان موفق نبود
با اینکه «My Pretty Pony» همزمان با بسیاری از خطوط اسباب‌بازی دهه ۸۰ عرضه شد، موفقیت چندانی کسب نکرد. شاید دختران به اندازه پسران اسباب‌بازی نمی‌خریدند یا شاید کمتر تلویزیون تماشا می‌کردند. دلیل آن هرچه بود، فروش به هیچ وجه به آن سطحی که مدیران هزبرو انتظار داشتند نرسید. با این حال، وقتی سری دوم عرضه شد، موفقیت نسبتا خوبی به دست آورد. این سری که رسما با نام «My Little Pony» شناخته می‌شود، شامل شش پونی جدید بود که کمی کمتر واقعی و در رنگ‌های متنوع‌تر طراحی شده بودند.
اولین عنوان، یک انیمیشن ویژه کوتاه بود که با همکاری شرکت توئی ساخته شد
اولین انیمیشنی پونی کوچولوی من یک اثرکوتاه تلویزیونی به نام «Rescue At Midnight Castle» بود که در سال ۱۹۸۴ عرضه شد. نکته عجیب درباره این انیمیشن این است که شرکت توئی انیمیشن برای کمک به ساخت آن دعوت شد و چند استودیوی انیمیشن دیگر که در آن زمان مشهور بودند نیز در تولید آن مشارکت داشتند.
شرکت توئی در تولید انیمیشن‌هایی مثل دراگون بال، دکتر اسلمپ (هر دو بر اساس مانگاهای مشهور آکیرا توریاما)، سیلور مون، اسلم دانک، دیجیمون و وان پیس نقش داشته است. این موضوع کمی شوخی‌های مربوط به اینکه پونی کوچولوی من انیمه مورد علاقه یک نفر است را قابل‌باورتر می‌کند، زیرا متوجه می‌شویم که با یکی از استودیوهای بزرگ و با تجربه ژاپنی در زمینه ساخت انیمیشن و انیمه سر و کار داریم.
این سریال بخشی از موج تبلیغاتی اسباب‌بازی‌ها بود
در دهه ۸۰، موج بزرگی از برنامه‌های تلویزیونی وجود داشت که برای کودکان تبلیغ می‌شدند. این کار عجیب و مضری نبود و همیشه اتفاق می‌افتاد. از زمان سریال‌هایی مثل جتسون‌ها و فلینت‌استون‌ها (که به‌طرز عجیبی برنامه‌ای برای بزرگسالان بود)، کارتون‌هایی ساخته می‌شدند که مخاطبشان کودکان بودند. تنها نکته درباره این موج تبلیغات در دهه ۸۰ این بود که بیشتر این برنامه‌ها با هدف ترغیب کودکان برای درخواست اسباب‌بازی‌ها و مجموعه‌های بازی مرتبط با سریال‌های محبوبشان ساخته می‌شدند.
از جمله این برنامه‌ها می‌توان به جی.آی. جو، هی‌من، ترنسفورمرها و لاک‌پشت‌های نینجا اشاره کرد. اگر حداقل یکی از این موارد را دوست ندارید، یعنی کمی از حس نوستالژی دوران گذشته را از دست داده‌اید. این روند آنقدر برجسته بود که خالقان لاک‌پشت‌های نینجا، ایستمن و لِرد، بلافاصله پس از اتمام اولین کمیکشان به سراغ شرکت متل رفتند تا قرارداد ساخت اسباب‌بازی ببندند.
برخی از پونی‌ها در پونی کوچولوی من به سریال Friendship Is Magic برمی‌گردند
به طرز عجیبی، اولین انیمیشن، یعنی «نجات در قلعه نیمه‌شب» شامل مجموعه‌ای از شخصیت‌هایی بود که طرفدارانMy Little Pony: Friendship با آن‌ها آشنا هستند. چند پونی در این میان حضور داشتند، از جمله اپل جک و توی لایت اسپارکل. همچنین یک عضو غیرپونی، یعنی یعنی اسپایک، اژدهای کوچک در گروه اصلی بود.
قبل از ظهور برونی‌ها، عجیب به نظر می‌رسید که زنان بزرگسال اسباب‌بازی‌ها را دوست داشته باشند
با شروع تب و تاب جمع‌آوری اسباب‌بازی‌ها، که بیشتر تحت تاثیر افزایش قیمت «Beanie Babies» و مجموعه‌های کمیک بود، افراد زیادی شروع به خرید عروسک‌ها کردند و به امید سود بردن از این ترند بودند . بیشتر افرادی که آن‌ها را جمع‌آوری می‌کردند، زنان بزرگسال بودند که تا حدی منطقی است؛ زیرا که دختران کوچک پول زیادی برای خرج کردن روی اسباب‌بازی‌های گران ندارند. اما در همایش My Little Collector اوایل دهه ۲۰۰۰، تنها یک مرد حاضر بود و از همان زمان ببعد تب برونی‌ها و تغییر جریان آغاز شد.
از این عنوان اغلب به‌صورت ناعادلانه در میان کارتون‌های دهه ۸۰ نام برده می‌شود
اغلب وقتی درباره مشکلات کارتون‌های تبلیغاتی دهه ۸۰ برای کودکان صحبت می‌شود، پونی کوچولوی من به‌صورت ناعادلانه به‌عنوان یکی از بدترین آن‌ها متهم می‌شود. برای نسل دوم پونی‌ها هیچ انیمیشنی ساخته نشد، بنابراین این مشکل عملا در بیشتر دهه ۸۰ وجود داشت. پونی کوچولوی من حتی زمانی که در تلویزیون پخش نمی‌شد نیز بارها مورد انتقاد قرار می‌گرفت.
یک بازی CD-ROM ابتدایی هم وجود داشت
وقتی بازی « My Little Pony: Friendship Gardens» در سال ۱۹۹۸ عرضه شد، ممکن بود سرگرم‌کننده باشد، اما با نگاه به گذشته، هیچ جذابیتی در آن دیده نمی‌شود. البته برای کودکی که عاشق پونی کوچولوی من است، هر چیزی مرتبط با این دنیای دوست‌داشتنی می‌تواند بسیار سرگرم‌کننده باشد، اما این بازی در اصل شبیه یک شبیه‌ساز نگهداری حیوانات نوع Nintendogs است که عملکردش خراب است.
برای نسل دوم هیچ انیمیشنی ساخته نشد
در دوران نسل دوم، که بیشتر خارج از آمریکا عرضه می‌شد، هیچ انیمیشنی ساخته نشد؛ نه برنامه تلویزیونی، نه ویژه‌برنامه و نه هیچ‌چیز دیگر. فقط اسباب‌بازی‌ها باقی مانده بودند. این وضعیت عمدتا به این دلیل بود که نسل دوم در اروپا بهتر فروش می‌رفت و در آمریکا تقریبا رها شده بود. تنها رسانه‌ای که تا حدودی شخصیت‌های پونی‌ها را معرفی می‌کرد، بازی CD-ROM بود که کیفیت پایینی داشت. پونی کوچولوی من: دوستی جادوست واقعا یکی از بهترین اتفاق‌هایی بود که برای پونی‌ها افتاد.
منبع: Screen Rant
فینال بازار لجندز لیگ ۵ با بیگزموگ، سام صابری و خفن‌های یوتوب + جایزه گوشی گیمینگ برای بیننده‌ها
من عاشق این کارتون بودم🥲😭💔