نسخه سینمایی انیمیشن محبوب «بره ناقلا» شخصیت اصلی را در ماجراجویی پیچیده‌ای خارج از مزرعه به تصویر می‌کشد که داستانی سرگرم‌کننده و جذاب دارد. این فیلم برای استودیوی بریتانیایی سازنده این انیمیشن موفقیت زیادی به همراه داشته و توانسته مخاطبان زیادی را به سالن‌های سینما بکشاند. در این نوشته به نقد و بررسی این فیلم جذاب پرداخته‌ایم. با ما همراه باشید.

اگر به گذشته نگاه کنیم، تبدیل یک سریال تلویزیونی بسیار موفق به یک فیلم سینمایی، برای آردمن، استودیوی انیمیشن مستقر در بریستول که طی دو و نیم دهه پس از ظهور انیمیشن کوتاه برنده اسکار خود “Creature Comforts” در سال ۱۹۸۹ به یک پدیده جهانی تبدیل شده است، کاملاً راحت به نظر می‌رسد. استودیوی سازنده «بره ناقلا» با تولید ۱۳۰ قسمت هفت‌دقیقه‌ای از سال ۲۰۰۷ و فروش آن به ده‌ها کشور در سراسر جهان، و با بهره‌گیری هوشمندانه از بیان غیرزبانی و کمدی اسلپ‌استیک و تصویری، توانسته برنامه‌ای بسازد که به همان اندازه که برای کودکان خردسال مراکشی جذاب است، برای مسافران مترو در پکن هم سرگرم‌کننده باشد. این چیزی است که می‌توان آن را «معادله مستر بین» نامید. و درست مانند «بین»، از این فیلم هم می‌توان درآمد خوبی به دست آورد.

آردمن، و نویسندگان و کارگردانان مشترک آن ریچارد استارزاک (که با نام گولشزوفسکی نیز شناخته می‌شود) و مارک برتون، با فیلم Shaun the Sheep Movie به همان مسیر همیشگی خود پایبند مانده‌اند. فکر می‌کنید نسخه ۸۵ دقیقه‌ای این سریال تلوزیونی چگونه باشد؟ این فیلم تقریباً همان چیزی است که تصورش را می‌کنید. ماجراجویی‌های بامزه حیوانات، تعقیب و گریزهای دیوانه‌وار در جاده‌های روستایی، صدای مداوم جیغ، غرغر و خرناس، و انیمیشنی که با دقت بی‌نظیری با تکنیک استاپ‌موشن خلق شده، همگی در فضایی آکنده از شادی به تصویر کشیده شده‌اند.

همه این‌ها با یک سکانس آغازین غیرمنتظره و تأثیرگذار همراه است که سفر تنهای مرد کشاورز را به سمت میانسالی به تصویر می‌کشد. این صحنه کوتاه شده، نسخه‌ای روستایی از فلش‌بک طولانی‌ای است که در ابتدای فیلم UP پیکسار می‌بینیم.

با این حال، فیلم شاون از این چشم‌انداز کوتاه و اندوهناک الهام نمی‌گیرد؛ بلکه شوخی‌های رنگارنگ و کمدی، دستور کار اصلی فیلم هستند.

داستان اصلی این است: در مزرعه ماسِی باتم، شاون رهبری گله پرجنب‌وجوش خود را به عهده می‌گیرد تا با یک نقشه پیچیده، سگ گله سخت‌گیر به نام بیتزر را فریب داده و کشاورز را در خواب نگه دارد، و بدین ترتیب یک روز تعطیل برای خود و گله به دست بیاورد. اما این مانورهای آن‌ها پیامدهایی فراتر از حد انتظار دارد؛ چرا که کشاورز بر اثر ضربه‌ای به سرش دچار فراموشی می‌شود و سر از شهری بزرگ درمی‌آورد. این اتفاق شاون و دوستانش را مجبور می‌کند تا رد پای او را دنبال کنند (از یک رستوران شیک، یک آرایشگاه تجملی، و مخوف‌ترین پناهگاه سگ‌های دنیا عبور کنند) تا دوباره تعادل و هماهنگی را به جهان بازگردانند.

در معنای وسیع‌تر، و همچنین با در نظر گرفتن اینکه شاون به‌عنوان یک اسپین‌آف از «شلوارهای اشتباهی» به وجود آمد، این فیلم بازگشت آردمن به دنیای «والاس و گرومیت» است؛ جایی که حس نوستالژی دست‌ساز و دلنشینی که شرکت در آن مهارت خاصی دارد، به خوبی به مخاطب منتقل می‌شود. این نکته به هیچ وجه به معنای کم‌ارزش کردن دو فیلم اخیر آردمن یعنی «دزدان دریایی!» و «کریسمس آرتور» نیست.

موضوع این است که این فیلم ما را حتی با کوچکترین قسمت‌هایش هم خوشحال می‌کند. با برخی شوخی‌های انسانی و حیوانی انیمیشن خمیری مواجه می‌شویم، از سازه‌های پیچیده و دقیق شگفت‌زده می‌شویم، یا لحظه‌ای با دیدن تابلوهای مغازه‌های خنده‌دار سرگرم می‌شویم. این یعنی یک تجربه سینمایی کامل! باید گفت که گرمای دلپذیر نوستالژی و برداشت آردمن از انگلستان معاصر، سخاوتمندانه، فراگیر و واقعاً الهام‌بخش است.

شما کدام یک از قسمت‌های بره ناقلا را بیشتر از بقیه دوست داشتید؟ در بخش نظرات بنویسید.

منبع: گاردین

بهترین بازی‌های ۲۰۲۴ خودمون رو مشخص کردیم