آیا ماینکرافت به تقویت مهارتهای اجتماعی مبتلایان به اوتیسم کمک میکند؟
دکتر آبی تیرومانیکام، محقق حوزه گفتاردرمانی در دانشگاه آدلاید استرالیا، در حال بررسی اثربخشی استفاده از بازی ویدئویی ماینکرافت به عنوان ابزاری برای تقویت مهارتهای همکاری اجتماعی و دوستیابی در کودکان مبتلا به اوتیسم است.
به گفته دکتر تیرومانیکام، یکی از بزرگترین چالشهایی که کودکان مبتلا به اوتیسم با آن روبرو هستند، مشکل در برقراری ارتباط و دوستی با همسالان و حفظ روابط دوستانه است. پژوهشهای متعددی نشان دادهاند که کودکان مبتلا به اوتیسم به دلیل مشکلات ارتباطی، درک اجتماعی ضعیفتر و علایق محدودتر نسبت به کودکان عادی، در برقراری و حفظ روابط دوستانه با همسالان خود دچار مشکل هستند.
اما دکتر تیرومانیکام معتقد است که میتوان از بازیهای ویدئویی به عنوان ابزاری برای آموزش و تقویت مهارتهای اجتماعی این کودکان استفاده کرد. وی تصریح میکند: «بازیهای ویدئویی میتوانند فضایی امن و شبیهسازی شده برای یادگیری مهارتهای اجتماعی و تعامل با همسالان باشند. کودکان در این محیط مجازی میتوانند مهارتهای مورد نیاز برای برقراری ارتباط و همکاری با دیگران را تمرین کنند و در صورت بروز اشتباه، استرس و اضطراب کمتری را تجربه میکنند.»
دکتر تیرومانیکام بازی ماینکرافت را به دلیل محبوبیت بسیار زیاد در میان کودکان مبتلا به اوتیسم و کودکان عادی، و همچنین امکان خلاقیت و انعطافپذیری بالای آن، به عنوان پلتفرمی مناسب برای اجرای مداخلهی خود انتخاب کرده است. وی میگوید: «ماینکرفت یکی از محبوبترین بازیهای ویدئویی در میان کودکان است و توسط بیش از ۲۳۰ میلیون نفر در سراسر جهان بازی میشود. این بازی به کودکان اجازه میدهد تا به شکل خلاقانهای بازی کنند و دنیایی خیالی بسازند. به همین دلیل فکر کردم میتواند پلتفرم مناسبی برای تعامل کودکان مبتلا به اوتیسم و تقویت مهارتهای اجتماعی آنها باشد.»
پژوهش دکتر تیرومانیکام شامل ۱۱ کودک ۱۰ تا ۱۲ ساله مبتلا به اختلال طیف اوتیسم بود که در گروههای کوچک ۲ تا ۳ نفره، به مدت ۶ هفته و هر هفته یک جلسه ۶۰ دقیقهای، بازی ماینکرافت را به صورت آنلاین انجام دادند. هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر بازی ماینکرفت بر توانایی کودکان مبتلا به اوتیسم در همکاری با یکدیگر و نیز میزان درگیری آنها در تعاملات اجتماعی بود.
دکتر تیرومانیکام در این باره میگوید: «ما سعی کردیم از طریق بازی گروهی ماینکرافت، مهارتهای همکاری و تعامل اجتماعی این کودکان همچون گوش دادن به دیگران، انتظار نوبت، اشتراکگذاری ایدهها، کمک به یکدیگر و احترام به نظرات متفاوت را تقویت کنیم. همچنین کودکان را تشویق میکردیم که در طول بازی و خارج از آن با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.»
او ادامه میدهد: «نتایج اولیه نشان میدهد که میزان تعامل کودکان با یکدیگر در طول بازی افزایش یافته و آنها توانستهاند به خوبی با هم همکاری کنند تا اهداف مشترکی را در بازی به دست آورند. البته هنوز به دادههای بیشتری برای ارزیابی کامل نتایج نیاز است.» پژوهشگران امیدوارند بتوانند با استفاده از نتایج این پژوهش، راهکارهایی ارائه دهند تا والدین بتوانند در منزل و به صورت اقتصادی از بازیهایی مانند ماینکرفت به عنوان ابزاری برای توانمندسازی فرزندان مبتلا به اوتیسم در زمینهی مهارتهای ارتباطی و اجتماعی استفاده کنند.
دکتر تیرومانیکام در پایان میگوید: «امیدواریم بتوانیم نشان دهیم که بازیهای ویدئویی پرطرفدار میتوانند بدون نیاز به صرف هزینههای سنگین، ابزار مفیدی برای یادگیری و تمرین مهارتهای اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم باشند. ماینکرفت میتواند فضایی ایمن و جذاب را برای تعامل این کودکان با دوستانشان فراهم کند و به آنها کمک کند تا روابط اجتماعی خود را تقویت نمایند.»
ماینکرفت دوای دردا هم بود نمیدونستیم😐