جنجال تخریب سینماها توسط نوجوانان در پی اکران فیلم ماینکرفت

“این فیلم فهرست شیندلر نیست، یک فیلم بچه‌گانه است. بی‌خیال باشید و این اتفاقات را انقدر جدی نگیرید.”

این جمله واکنشی بود که یکی از کاربران در شبکه‌های اجتماعی به انتقادهای مطرح شده درباره رفتار آشوبگرانه تماشاگران فیلم Minecraft (ماینکرفت) نوشت.

طی روزهای اخیر، موجی از تخریب و آشوب در سالن‌های سینما پس از نمایش فیلم ماینکرفت گزارش شده است. نکته تأسف‌برانگیز اینجاست که بسیاری از بزرگسالان، از جمله والدین این نوجوانان، چنین رفتارهایی را با عباراتی مانند “پسرها همین‌طور هستند” یا “فقط دارند تفریح می‌کنند” توجیه می‌کنند.

دیدن این صحنه‌های هرج و مرج در سینماها واقعاً دردناک است. کافی است خود را جای نظافتچی‌های سینما بگذارید که پس از هر سانس با انبوهی از پاپ‌کورن‌های له شده، نوشیدنی‌های ریخته شده و صندلی‌های آسیب دیده روبرو می‌شوند. این رفتار نه تنها نشانه بی‌ادبی و بی‌احترامی است، بلکه نوعی خودبرتربینی را نشان می‌دهد که گویا سرگرمی و هیجان این نوجوانان مهم‌تر از زحمت کسانی است که باید آشفتگی به بار آمده را تمیز کنند.

بخشی از این آشوب را که در سینماها توسط نوجوانان ایجاد شده، در ادامه مشاهده می‌کنید:

ریشه مشکل کجاست؟

البته کسی قصد تنبیه این نوجوانان را ندارد. فرصت تربیت صحیح گذشته است. مسئله اصلی این است که چرا آن‌ها اصلاً فکر می‌کنند چنین رفتاری پذیرفتنی است. این دقیقاً همان سؤالی است که در فیلم Adolescence (نوجوانی) نتفلیکس مطرح شد. یکی از منتقدان درباره این فیلم نوشته:

“وقتی فیلم نوجوانی را تماشا کردم، از تم‌های رفتار پسرانه – حق به جانب بودن، نفرت از خود، خشم و خشونت – که از طریق شخصیت اصلی، جیمی، به تصویر کشیده می‌شود، شگفت‌زده نشدم. این رفتارها در جامعه ما بیش از آنچه تصور می‌کنیم رواج دارد.”

واکنش عمومی به آشوب در سینماهای ماینکرفت نشان می‌دهد بسیاری هنوز این رفتارها را صرفاً “آزمودن مرزها توسط جوانان” می‌دانند. چرا نمی‌توانیم ببینیم که این موضوع بسیار جدی‌تر است؟

طی روزهای اخیر، موجی از تخریب و آشوب در سالن‌های سینما پس از نمایش فیلم ماینکرفت گزارش شده است

واکنش‌های عجیب به انتقادها

جالب است که وقتی یک مادر در فیسبوک از این رفتارها انتقاد کرد، با هجوم انتقادها روبرو شد. او را “کارن” خطاب کردند و گفتند باید انتظارات خود را پایین بیاورد. اما سؤال اینجاست: چرا واکنش عمومی این نیست که “این نوجوانان فکر می‌کنند کیستند که چنین رفتاری می‌کنند؟” چرا افراد بیشتری از این فقدان انسانیت ناراحت نمی‌شوند؟ و بعد شگفت‌زده می‌شویم وقتی می‌بینیم نوجوانانی شبیه شخصیت جیمی در فیلم نوجوانی، در جامعه ما رفتارهای مخرب دارند.

قطعاً والدین اگر ببینند فرزندشان پولی را که با زحمت به دست آورده‌ صرف خرید پاپ‌کورن کند و بعد آن را روی زمین بریزد، لگدمال کند یا با نوشابه خیس کند، قطعاً عصبانی می‌شوند. شما درباره چنین رفتارهایی از سوی نوجوانان چه فکر می‌کنید؟ آیا در چنین شرایطی، حق را به آنان خواهید داد؟ نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

منبع: nypost

چرا همه تو یوتیوب فارسی باهم دیگه دعوا دارند؟ میزگیم با لیل شایان و ویب‌هد